De lunch pauze
Weeïge drank adem was mijn deel Passie raasde wulps zonder enig gevoel Tierde met niet aflatend venijn door jou heen Pijnlijk besmeurd vernederd werd ik alleen
Ongeremd laat je smerige lusten op mij los Waar pijn jouw geilheid doet vervoeren Grenzen steeds gewelddadig verlegd Mijn geest verstijft kil niet te beroeren
Daar vunzige lust ongemeen bont verzadigd Gekneusd vlees laat angstig verward met vragen Bedien je mij brood omelet de thermoskan Presteert het slijmerig steeds weer te behagen Ivan Grud
|