voor hen die willen zien Ivan Grud, geboren in Rotterdam 18-11-1940,
de idealist, humorist, pessimist, atheïst, en niet te vergeten de waarnemer, die voor u waarnam van hetgeen er in de wereld afspeelt, en al waar hij een geheel eigenwijze kijk op heeft,
en dit zeker niet altijd op een fijnzinnige manier vertaald.
Zoals gezegd, geboren rotterdammer, en wel in het jaar 1940
Een jaar waarin hij waarschijnlijk al in de moederschoot tijdens het bombardement op de binnenstad van Rotterdam, besefte dat, wilde hij zijn kop boven water houden,
dit maar meteen waar moest maken, en hij liet zich dan ook in deze roerige tijd geboren laten worden.
Het fijt dat hij reeds op vijftien jarige leeftijd naar zee vertrok
was niet direct het gevolg van trek in avontuur,
als wel om een steentje bij te dragen in deze verschrikkelijk tijd van armoede, die deze na de oorlog mee zich mee bracht.
Ivan Grud heeft eigenlijk nooit echt binding gehad met welke natie dan ook, dan was hij weer in Nederland, of hij vertrok al weer naar elders.
Indonesië is het land waar hij het langs achtereen vertoefde, dat is ook het land, met de cultuur die hem het meest geïnspireerd heeft, en aangezet tot de dichtkunst.
Hij heeft een dichtvorm die soms als verwarrend en filosofisch beschreven wordt, maar dan toch al lezende,
het beoogde bij de lezer weet over te brengen, niet in de laatse plaats door zijn beeldende manier van dichten.
Ivan Grud wens u dan ook veel leesplezier.
Ivan Grud.
Rikus Kiers, de grote dichter wijde het volgende gedicht aan deze Rotterdamse schrijver.
Ivan de realist
Ivan de gevoelige voelspriet
Van grove misdaden
Bevechter van het kwaad
Die niets echt zitten laat
Zijn taal is zeer apart
De zinnen soms verward
De boodschap helder wit
Rozen in maatje kwart
Bloed gruwel wreedheid
Wilde de brave mijden
Zekerlijk niet meiden
Zijn preek gerechtigheid
Niet af te laten vreugde
Die alle droefheid doodt
De man die deugde
Verjaagt het avondrood
Ivan de bewogen realist
Die nooit zijn idealen mist
Heeft werkelijkheid bevroed
En is nog lang niet uitgewoed
Schrijver: Rikus Kiers, 19-10-2006
18-03-2007
Rubens meisjes
Kalender girl
Lonkend naar het geheel Zoekende naar waar Sla ik jou open Tastend is mijn oog Adem beroert jouw haar
Geen catwalk zal je dragen Mijn intense Rubens vrouw Vol en wulps zijn jouw lijnen Warm klam als pan en duin Waar eb en vloed deinen
Geniet ik tot aan horizon Gezicht in struikgewas Smeltend in ademnood Bemin ik jouw zinlijke massa Geen kalender te groot
De leegte vlucht die ik teder omvat Kneedbaar als was in mijn handen Vloeiend pers ik het tussen de vingers Om het weer op te vangen Angstig om geen verlies te lijden
Vergetelheid in de zin ervan Krampachtig koester ik het Een vlucht in het niets Zwarte zwoelte dringt tot mij door De mond is hol haar tong dringt
Struikelend vlei ik mij neder Zij wacht reeds op mij Ik zuig haar op met volle teugen Beminnend onarm ik het Leegte zoals het hoort te zijn
Zoekende naar het heden Starende naar het verleden De leegte duister in het geheel Carambolerende gedachten Holle echos van woorden In een propvol archief
De herinnering verslijmt Het heden afglijdend De toetsen steen van erkenning De verwarrende witte knoop Onder volle rode lippen Sprankje ...stip error Ivan Grud
Weeïge drank adem was mijn deel Passie raasde wulps zonder enig gevoel Tierde met niet aflatend venijn door jou heen Pijnlijk besmeurd vernederd werd ik alleen
Ongeremd laat je smerige lusten op mij los Waar pijn jouw geilheid doet vervoeren Grenzen steeds gewelddadig verlegd Mijn geest verstijft kil niet te beroeren
Daar vunzige lust ongemeen bont verzadigd Gekneusd vlees laat angstig verward met vragen Bedien je mij brood omelet de thermoskan Presteert het slijmerig steeds weer te behagen Ivan Grud
En wandelend over die weg In een afgebakende visuele cirkel Ziet men dat alle begin het einde is En haalt het voorbije uitzicht u in
Met moeizame schreden koud en schraal Komt de mens steeds dichter bij begin Vertwijfeld is men heen en weer geslingerd Ervaart zo de betrekkelijkheid van bestaan
Dan ziet men zichzelf vermoeid in de rug Gekromd leidde hij ons naar het begin van het einde
