Aanstormend door mij nimmer gehoord komen doden gedachten wreed vermoord klinken hol en leeg mijn klanken van heden bekende terreinen op de tast betreden
Glijden zinnen gespiegeld glad in alle vormen om warrig zoekende hun rode draad los te tornen Verwachtingen laat in tijd steeds voorbij te staren misgrijpend zoekende ondergane levens jaren
Trotse bouwstenen zo mijn muren het wilden brokkelen zij af gestaag doch ongecontroleerd Zo verankerde woorden geketend in mij gilden worden muzen der jaren sociaal berekend verteerd
Schrijver: Ivan Grud
|