Eigenwaarde
 
Sterven is niet erg
Maar creperen liever niet
Janken vrolijk toegestaan
Zielig doen dat weer niet
 
Er zijn zo velen die voor gaan
Naar een duister en ongekend gebied
Tijd is dan ook zo betrekkelijk
Zodat men elkaar nooit echt mis, niet ziet
 
Het kan ook een troost zijn als men de ogen sluit
En men ontspannen de zucht slaakt ik ga er even tussen uit
Het enige vervelende banale wat erna dan weer komt
De theedoek rond het hoofd voor het sluiten van de mond
 
Want zelfs na het verlichtend sterven
Weet men nog zijn binnen pret te bederven
Dat men moet staren in die gapende mond
Met van het pruimen bruine tanden
Die men afschuwelijk vond
 
Nee nu klinkt het hij ligt er netjes bij
Als een opgepoetst fluitketeltje hij kijkt zelfs blij
Ellendelingen weg die theedoek dit ben ik dus helemaal niet
Laat mijn bek open zodat je weer mijn bruine tanden ziet
 
Ivan Grud