Indonesië   Burubudur    part 8

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

De volgende dag, waren wij al vroeg op pad, om een busje te huren dat ons naar de Burubudur zou kunnen brengen.

We hebben het echtpaar niet meer gezien, ook niets gehoord van een ongeval, als iemand van de berg afgestort zou zijn, dus namen wij aan zij waren ook vertrokken.

De ritprijs werd door mij overeen gekomen met de chauffeur, en we hadden zowaar een busje voor ons alleen, een prestatie in deze tijd daar heel Java nog in beweging was.

Tijdens de rit hadxml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" /> Peter nog een paar smeuïge verhalen.

Zo was er het geval met de slangen, bij zijn derde en laatste vrouw, waarvoor hij midden in de Kampung, die in de buurt van Cikampek Java Barat gelegen was, een enorm huis had laten bouwen.

Het was daar geweest waar ook zijn dochter geboren was.

De dochter die op zich al een bijzonder kind was, gezien de ervaring met haar, en de Oma Dukung.

Het meisje had vast en zeker iets met slangen van doen.

Ze werd geboren in de maand van de slang volgens de Chinese kalender.

Nu wilde het, dat tijdens de zwangerschap van zijn vrouw, zij beiden s’ochtends veel wandelden in het bos, omdat zij op alledag liep, en dat goed was voor een voorspoedige bevalling.

Hij had het meegemaakt dat zij op een ochtend, twee keer door een grote slang werden aangevallen.

Waarvan de eerste hen fel van uit het struikgewas keer op keer,

naar het gezicht had gebeten.

En wel zo, dat hij de speeksel van dier in zijn gezicht gekregen had.

Hoewel hij beaamde dat het gegeven was, mits men ze niet in het nauw dreef, of hun jongen belaagde, dat men niets te vrezen had van dieren in het wild.

Nu dat was wel even anders in zijn geval.

Zij hadden, zover de dikke buik van zijn vrouw het toeliet, hard weg gerend.

En stopte pas buiten adem toen zij zeker wisten dat het beest hen niet meer achtervolgde.

Geschrokken als zij waren, rusten zij even in een bamboehuisje,

waarvan het dak met rode pannen was afgedekt.

Een huisje waar veelal de Orang Petani, (land arbeiders), wat rust namen en hun rijst aten.

Zij hadden juist plaats genomen op het bankje, toen hij zijn vrouw,

die toch uit deze streek kwam, op een paar eieren aan de onderkant van de dakpannen had gewezen.

Waarop zij laconiek zei, dat het de eieren van een Tokké waren.(soort grote hagedis) en dat het geen kwaad kon.

Nu, dat had zij met al haar natuurlijke wetenschap goed mis.

Het duurde niet lang of een tweede grote slang, die waarschijnlijk uit de naast staande en overhangende boom was afgedaald, had het niets vermoedende stel bijna te grazen genomen.

Peter had nog juist kunnen voorkomen dat zijn vrouw in haar gezicht gebeten werd, door haar met een ruk naar zich toe te trekken,

zodat het reptiel, venijnig sissend in haar opgestoken haar beet.

Dat was waarschijnlijk de redding van het ongeboren kindje.

Door haar gegil kwamen er een drietal inlanders aan gerend,

met flinke bamboe stokken, waarmee zij onmiddellijk de slang te lijf gingen.

En vluchten naar de overhangende boom is wat hij deed, nu vergeet het maar.

Het beest zette de aanval en verdediging in, alsof het er plezier in had. Het gevecht heeft meer dan een halfuur geduurd, één slang tegen drie inlanders, en die hadden gemept hoor, zo vertelde hij.

Toen het meisje geboren was, gebeurde het volgende.

Peter had in de ochtend zijn Koffie Toebroek zitten drinken,

(zeer fijne koffiepoeder waarop kokend water wordt geschonken,

om na bezinking voorzichtig gedronken te worden), toen hij een hoop tumult in de tuin aan de voorkant van het huis hoorde.

Toen hij een kijkje nam waarom die herrie, zag hij tot zijn stomme verbazing, dat zijn dochtertje ander half jaar oud, op haar hurken, een flinke groene slang aan het zogen was. Zij had het reptiel haar flesje melk met speen aangeboden, waar het beest dankbaar gebruik van gemaakt had, het had wel trek in een beetje zoete melk.

Niemand durfde dichterbij te komen, in geval de slang agressief zou worden.

Peter liet het even begaan, en riep toen zijn kindje met een rustige stem naar hem toe.

Het meisje had nog even doorgegaan, om dan het flesje terug te trekken, waarop de slang verdween in het struikgewas.

Dit kind heeft iets met slangen volgens Peter, kon niet missen.

En liet hij er opvolgen, ze is nu volwassen, misschien komt ze wel bij de brandweer terecht, lachte hij.

Hij was nog niet klaar met het ene, of hij had al weer een ander verhaal.

Zo vertelde hij ook, dat hij daar destijds bij hem thuis eens een paar vrienden, jonge gasten, uit Nederland, had logeren.

Gezelligheid alom, maar een van hen wilde meer.

Ondanks de waarschuwingen, bleef bij een van hen de verkering niet uit, met alle gevolgen van dien.

Hij had haar ontmoet bij de plaatselijke bioscoop, aangeboden haar kaartje te betalen, en ja, dat had effect natuurlijk.

Een Europeaan, die in je geïnteresseerd is laat je niet meer los.

De verkering was een fijt, althans voor de jonge vrouw.

Hij de logé, was een paar maal met haar uit geweest, in de zin van saté eten, nog maar eens bioscoopje, en daarop volgend een bezoekje aan haar ouders. Deze arme mensen woonde, zo vertelde hij aan Peter woonde pal langs de spoorlijn, op nog geen twee meter van de rails,

de armste buurt van het dorp. De jonge gast had wat geld gegeven voor wat lekkers, en een biertje voor hem zelf, tijdens zijn eerste bezoek, het was erg gezellig geweest.

Na afloop was hij met zijn nieuwe verloofde in een hotelletje beland. Maar dat had gevolgen, welke hij niet heeft kunnen voorzien.

Het Indonesië is geen Europa, en als men slaapt met een meisje ben je als het ware ook al getrouwd. Weliswaar wordt het een en ander verzwegen, maar de consequenties zijn duidelijk.

Ivan Grud (wordt vervolgd)