Als een welopgevoed burger van deze model(?)staat begaf ik me vanmorgen, maandag, 07.01.2013 om 10u30, naar het Stadskantoor om te voldoen aan de gemeentelijke voorschriften door het aankopen - voor mezelf en mijn oudste dochter - van de reglementaire sticker voor de GFT-bak. Daar aangekomen zat er al een nest "wachtenden vóór U" voorzien van een ticket met volgnummer. Drie van de vijf loketten waren bemand doch de vooruitgang vlotte tot m'n eigen verbazing wel zeer snel voor een gemeentelijke administratie. Nen dikke bravo.

Nog zo vroeg op het jaar zijnde was het niet ongepast een nieuwjaarswens te uiten hetgeen ik dan ook deed op een wel luchtige wijze met "Ne glikkige niefjoar". Hola man wat was me dat zeg.

Heb je ooit al een sci-fi-film gezien met sprekende robots erin ? Ja ? Wel daar geleek het zo'n beetje op. Op hun uitgestreken gezichten verscheen een flauwe glimlach waarvan je al kon zien dat het hen een serieuze inspanning vroeg om tot zo'n resultaat te komen. Dat moet wel pijnlijk geweest zijn en de verdere communicatie verliep met zo'n monotoon stemmetje - zelfs niet de ene letter hoger dan de andere en zo langzaam afgedreund - met die flauwe glimlach nog steeds … jawel.

Hadden ze er dan nog eens lijkbleek bij gezeten dan kon je denken te zijn terechtgekomen bij dienstdoende zombies. Brrrr. Enfin, ik wil geen slecht woord over die stedelijke ambtenaren schrijven hoor, begrijp me niet verkeerd doch deze ontmoeting bezorgde me een ondefinieerbaar gevoel van onbehagen zoals zij daar het lijstje gasten afhandelden, koud, gevoelloos en zonder empathie voor de persoon die voor hen zat. Nogmals brrrr.