Waaraan nu weer, vraag je jezelf af, is 't nie ?

Om een lang verhaal kort te houden moet je weten dat voor mij alle mensen evenwaardig zijn, zonder onderscheid van persoon, afkomst of wat dan ook. En dat er nog meerdere mensen zijn die hetzelfde principe niet alleen genegen zijn doch in de praktijk toepassen door hun gedrag.

Daar ik volgens de aardse jaarkalender al in mijn 7de decenium beland ben en me niet in de sociale media te grabbel gooi (buiten dit blog) en ook nog eens graag op de hoogte wil blijven van wat er zoal in de buitenwereld gebeurt, lees ik o.a. de krant met daarin de overlijdensberichten (kwestie van kennis te nemen of er soms een oud collega het tijdelijke met het eeuwige heeft ingeruild, weet je). En daar wringt dan het schoentje.

Sommige overlijdensberichten vermelden in koeien van letters 's mans naam met daaronder - alsof het een excuus betreft - in uiterst kleine letters de naam van de overleden vrouw in kwestie. En dan rijst bij mij de gerechtvaardigde vraag :
 
WAAROM MAG DEZE VROUW ONDER HAAR EIGEN NAAM NIET BEGRAVEN WORDEN ?
 
ja, waarom niet ?

Wie beslist over hoe haar dood kenbaar gemaakt wordt in dat overlijdensbericht en waarom zo ?

En aan deze werkwijze erger ik me blauw. Jij niet ?