Om toch maar mijn zielerust terug te vinden, heb ik mijn vriend aan huis, mijnheer van Dale - in de omgang ook wel gemoedelijk "den dikke van Dale" genoemd - geraadpleegd omtrent het woord "smoel" (zie vorig berichtje). Volgens zijn deskundige uitleg - en wie ben ik om daaraan te twijfelen - is er geen reden om aan het gebruik van het woord "smoel" ook maar de geringste aanstoot te nemen. Mocht dit wel zo zijn dan zit het probleem, naar mijn zéér bescheiden mening, alleen maar tussen de oren van de betrokken persoon. En daar heb ik absoluut geen controle over.
