92 jaar later. Het is alsof de hemel nog steeds weent om de waanzin van reeds zolang geleden. 't Is miezerig, kil en winderig buiten. Echt een dag om even de drukte te ontvluchten en bij een bakje dampende koffie je gedachten te ordenen. Je even te bezinnen over het leven.
Heeft de "Grote Oorlog" veel verandering gebracht en dan heb ik het niet over al die technische snufjes die op de dag van heden ons leven zoveel verlichten doch enkel op materiële wijze?
Heeft de mens meetbare vooruitgang geboekt als ... mens? Te oordelen naar de vele dictaturen die op deze aardkluit nog zovelen onder de knoet houden, is het antwoord vlug gevonden. Het is alsof de mens maar niet wilt leren van zijn fouten. Dat hij toch zo vlug door de macht wordt gecorrumpeerd.
In vele gevallen is de corruptie op zo'n sluwe wijze gemaskerd dat men het niet eens merkt. Maar zolang er integere mensen bestaan - en die zijn er beslist - is er hoop. En wat wordt van de hoop gezegd ? Inderdaad.
Met deze positieve gedachte wens ik dit stukje op deze 11 november 2006 dan ook te besluiten.