Wel, dat kleine duiveltje daar … op je schouder. 't Is een turf hoog en volgt al je doen en laten tot hij op een gegeven ogenblik naar zijn keuze je iets in je oor fluistert en tot iets overgaat waarvan je daarna zelf schrikt.

Wanneer je de krant leest dan leest hij ijverig met je mee en bombardeert hij je met allerlei gedachten, die deze prettig gestoorde al dan niet van pas kunnen komen in het schrijven van een stukje hersenspinsel in - laten we zeggen - dit eigenste blog.

Eén passend voorbeeld zal je een lichtje doen branden. Hier gaan we.

In Het Nieuwsblad van 13.08.2010, zowat in rand weggedrukt, lezen we (ik en dat duiveltje dus) een klein artikeltje waarin verwezen wordt naar een aankondiging van tante Hilde (van Mobiliteit) Crevits in verband met de verlichting van een 1500-tal bushokjes van De Lijn door middel van zonnecellen. Een prachtig initiatief, nietwaar ?

En dat duiveltje ging direct aan het werk, zie. Je gaat ne keer zien hoeveel van die bushokjes 's nachts nog zullen verlicht zijn binnen het jaar dat die cellen werden geplaatst. Je gaat eens zien hoeveel van die zonnecellen "in bruikleen" genomen worden door slimmerikken, rondlopend met de lumineuse idee : "He, da kan 'k ook gebruiken". Verwonderd ? Ha, nee he zeg. Die bushokjes kunnen nu toch al rekenen op een grote aantrekkingskracht van een "zeker" publiek, getuige hiervan zijn de talrijke berichten in de media.

Hopelijk gebeurt dit niet maar … met zo 'n duiveltje weet men maar nooit, nietwaar ?