|
oudejaarsavond ? 't Is altijd een gedoe, nietwaar ?
Op 8 januari e.k. zou ik mijn 40ste huwelijksverjaardag kunnen vieren, ware het niet dat ik op 26 januari daaropvolgend al exact 15 jaar weduwnaar zal zijn. De kinderen werden groot, kregen zelf kinderen en hebben een eigen sociaal leven, dus die laat je maar hun gang gaan. Wij waren tenslotte met Kerstmis allen samen en dat is toch het familiefeest bij uitstek.
Om nu terug te komen op die fameuse oudejaarsavond moet ik eerst vertellen dat ik geen enkel bezwaar heb als anderen op die avond uit hun dak gaan, maar dat ze dan wel doen met mate(n).
Op een oudejaarsavond hoort nu eenmaal vuurwerk. Ja toch. Maar moet men daar nu per sé al mee beginnen een goeie drie uur vóór middernacht ? En maar blijven doorgaan tot zelfs ná 1 uur. Dat is wel van het goeie teveel en het belet je om de slaap der rechtvaardigen aan te vangen, of niet ?
En waar gebeurt dit dan ? Voor je eigen deur, nota bene. Door wie ? Staat daar tegen de gevel aangeleund een zootje ongeregeld dat er plezier in schept hun kinderen - ja kinderen - met dat vuurwerk hunne gang te laten gaan. Wat later op de avond beleven die "grote" mensen er blijkbaar er geen plezier meer aan en trekken naar binnen voor een hapje en een GROTE slok en laten het vuurwerkvertier verder over aan hun kroost. Zéééér pedagogisch. En wat met hun veiligheid ?
Vuurwerk is tenslotte geen kinderspel en een ongelukske is snel gebeurt, volg de mediaberichten over hetgeen sommigen is overkomen door het spelen met vuurwerk. Plezant is anders.
Mijn geaccidenteerd been schept er regelmatig plezier in om mij met krampen uit mijn warm bed te schoppen en wat doe je dan ? Je trekt de rolluiken op want het is toch bijna tijd om op te staan (zo rond kwart voor zes bv) en overschouwt de straat, merkt op dat bij de vuurwerkoverbuur nog volle bak licht brand en denkt : "Verdorie die zijn in goeie doen en nog nie moe."
Rond 8 uur hou je het voor bekeken in je bed - je kunt toch niet meer slapen - geef toe aan de roep van moeder natuur, zoekt de pot op en
jeweetwel
kleed je aan, trekt naar beneden, zet jezelf een bakje troost en overschouwt nog maar eens de straat. En wat zie je ? 't Is precies zoals in dat liedje :
"Een vrijgezel die gaat pas slapen als hij enz." van Benny Dinges, jeweetwel.
Want nu zijn bij die overbuur alle rolluiken naar beneden en is het potdicht. Had ik nu maar een volle mand vuurwerk denk je dan.
|
