|
Deel III draagt de veelbelovende titel Transforming Unhappiness. In principe wordt daarbij via allerlei bijkomende ademhalingstechnieken en yoga-oefeningen verder getapt uit het vaatje van de exposure. Lichaamssensaties worden gezien als een barometer van hoe we op dit moment de wereld of onszelf ervaren. Vanuit mindfulness wordt de beoefenaar voor de keuze gesteld: verder gaan op automatische piloot, wat meestal gelijk staat met vermijden, of de confrontatie aangaan door aandacht te geven aan de verschillende componenten van de ervaring. Erg mooi vond ik het hoofdstuk rond het zich verzoenen met de gevoelens. Ademhaling, aandacht voor het nare gevoel wordt vervlochten met een milde houding tegenover emotionele pijn. Gedachten worden al evenzeer op een vrij originele manier aangepakt. Parallel met het horen van geluiden die komen en gaan en verder niets over mij zeggen , worden gedachten gezien als geluiden (gedachten kan je beluisteren via je zelfspraak) of beelden op een filmscherm. Daarbij is de boodschap: gedachten zijn gedachten en geen feiten. Ze zijn tijdelijk, ttz ze komen en ze gaan. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Negatieve denkpatronen worden ook toegeschreven aan depressie, waarmee ze ontdaan worden van hun referentie naar het ik. (Niet ik denk zo, maar mijn depressie doet me zo denken). Als laatste hoofdstuk in dit deel wordt de drieminuten ademhaling besproken als een copingstrategie ten aanzien van de uitdagingen en de moeilijkheden van elke dag. Daarbij richt men de aandacht op de gedachten, gevoelens en de lichaamssensaties, vervolgens op de fysieke sensaties van ademhaling om nadien weer over te schakelen op alles wat we ervaren in het lichaam als geheel. Na deze breathing space bieden er zich verschillende opties aan: terugkeren in de onrust veroorzakende situatie, focussen op de lichaamssensaties, een andere relatie aangaan met je denken of probleemoplossende actie. Williams et al leggen hier de link met behavioral activation.
Het vierde deel Reclaiming your life behandelt de mogelijkheden en moeilijkheden om mindfulness in het dagelijks leven te integreren als een meer permanente houding. Acceptatie van de moeilijkheden van het leven zou op die manier leiden tot acceptatie van het leven en zelfacceptatie. Het boek sluit af met het kort overlopen van het 8weken programma.
De auteurs slagen er wonderwel in om een toch wel complexe gang van zaken op een eenvoudige en transparante manier voor te stellen. De schrijfstijl die ze daarbij hanteren maakt het lezen van The Mindful Way
tot een plezier. Ook nu na lezing, blijft een aangenaam gevoel mijn milde aandacht vragen.
Eerlijkheidshalve moet ik er wel aan toevoegen dat naar het einde het boek wat aan kracht verliest. Dat heeft voornamelijk te maken met het feit dat de auteurs sommige dingen blijven herhalen en uitspinnen, maar dat gold mijns inziens alleen de laatste dertig paginas. En met het feit dat je leest over wat je eigenlijk dient te ervaren. Lezen over hoe het is op de surfplank staan verveelt ook makkelijker dan het surfen zelf.
Neen dit is literatuur van de bovenste plank: warm, helder en zeer inspirerend. En het boek laat zich lezen als een betere roman. Een aanrader voor de boekenplank
liefst op grijpafstand zodat je het makkelijk weer ter hand kunt nemen.
Toen ik het eerste boek van deze auteurs las, was het nog enkele jaren wachten op de Nederlandse vertaling. Nu is de vertaling er bijna even snel als de oorspronkelijke Engelstalige uitgave. Het zegt iets over de hype van de mindfulness.
.
|
