...vroeg iemand me via dit blog. Het is natuurlijk altijd moeilijk en misschien zelfs onverstandig om een antwoord te geven zonder dat we iemand kennen of zonder dat we met die persoon hebben kunnen spreken. (En het is ook niet de bedoeling van dit blog om op iedere vraag  individueel in te gaan). Voor je een advies geeft, moet je eerst goed weten hoe de vork in de steel zit. En dat lukt meestal niet zonder iemand uitgebreid gezien te hebben.

Als we in algemene zin op deze vraag willen antwoorden, dan zouden we onze bedenkingen op deze vraag  als volgt kunnen samenvatten:

Ieder die daar last van heeft zou ik in de eerste plaats willen aanraden om daarover eerst een grondig gesprek te hebben met zijn huisarts. De huisarts kan dan uitmaken wat de oorzaken zijn van die moedeloosheid . Of er bijvoorbeeld geen sprake is van een depressie. 

Waar wij als gedragstherapeuten veel belang aan hechten is dat we gaan kijken wat iemand niet meer doet door zijn moedeloosheid. Wat vermijdt de persoon die moedeloos is? Wat doet zo iemand meer (bijvoorbeeld langer in de dag in pyama rondlopen, meer roken of drinken, langer in bed blijven of doelloos in de zetel zitten) en wat doet zo iemand minder (minder onder de mensen komen, minder tijd besteden aan de hobby...)

Op voorwaarde dat moedeloosheid niet het gevolg is van een lichamelijke aandoening, of veroorzaakt wordt door medicatie, alcohol of drugsgebruik kun je aan moedeloosheid iets doen door
- in de eerste plaats de moedeloosheid te accepteren. Moedeloosheid heeft een negatief effect op je levenskwaliteit en dat is lastig en moeilijk. Acceptatie betekent dan : dat is er en hoe kan ik er anders leren mee omgaan? Blijven energie steken in hopen dat het vanzelf zou overgaan of waarom dit jou moet overkomen, helpt mensen meestal niet voourit. Een waarheid als een koe, maar wel een waarheid.
Ik verwijs naar de stukjes over acceptatie hieronder. Naast accepteren moet je ook geloven dat je moedeloosheid kan veranderen als je er anders mee omgaat. Je kan kiezen om je moedeloosheid te ondergaan tot ze vermindert, of je kan proberen je leven zo weinig mogelijk te laten beïnvloeden door deze geestesgesteldheid.(Ik schrijf wel "zo weinig mogelijk", ik schreef niet "niet laten beïnvloeden").
Het komt er op aan de lat laag te leggen. Verwacht niet dat je zomaar ineens je moedeloosheid kan overwinnen door een magische truc. Je kan wel proberen eilandjes aan te leggen waar de moedeloosheid minder greep op heeft. Vandaar de foto
- Wat kun je nog doen buiten accepteren? Anders  leren denken maar dat vraagt wel wat "coaching"
- anders te leren doen.

METEN VAN JE MOEDELOOSHEID
Je zou je ook kunnen bijhouden over een week hoe en wanneer je die moedeloosheid voelt en daar een cijfer aan geven (O= bvb zeer moedeloos en 10 is ik voel me energiek en opgewekt). Ga eens na wanneer je lagere en wanneer je hogere cijfers haalt. In welke situaties was dat? Kun je ervoor zorgen dat je meer van dat soort situaties kunt maken? Misschien kun je in eerste instantie die dagboeken eens bespreken met je huisarts.
De huisarts kan dan uitmaken of hulp bij een gespecialiseerd iemand zoals psychiater of psycholoog nodig en /of nuttig kan zijn

DOEN WAT JE ZOU DOEN ALS JE VERLOST BENT VAN JE MOEDELOOSHEID
Vaak doen we een aantal dingen niet meer door hoe we ons voelen. Maar als we dat kunnen loskoppelen en toch dingen doen, dan heeft dat vaak een positief effect. Verwacht geen wonderen. Maar stel je de vraag: wat zou ik doen als ik niet langer moedeloos was? En probeer dat dan in stapjes te doen. Mensen wachten vaak om dingen te doen die goed zijn voor hen tot ze zich anders voelen. Je kan het ook omdraaien. Doen om je beter te voelen. Verwacht geen mirakels en doen is belangrijker dan het onmiddellijk anders gaan voelen, dat komt later wel.

Dat zijn zo enkele ideeën voor de vuist weg. Maar onthou toch ook: als het probleem ernstig is en blijft voortbestaan, praat dan zeker met je huisarts.