FRATSEN VAN GUSTJExml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

ik had ne vriend, ne vioolkrabber, deel uitmakend van de Symphonie M.K. die hun herhalingen hielde bij G.D., lokaalhouder en woonende achter mij.

Die krabber kwam altijd bij mij vóór de repetitie een spelletje kaarten en kwam altijd te laat

ik verwittigde de bestuurder en de muziekanten: de volgende herhaling heeft C. van t’ leer en t’ duurde niet lang of het was zoo laat. Zijn viool wierd altijd in een hoek geplaatst, zoo rap als de bladeren wijen was ik er mée de kelder in, de viool uitgenomen en een beschummeld brood in gedaan en terug op zijn plaats gezet en aan t’ kaarten,

we hielde hem wat langer aan t’ lijntje dan gewoonte, tot wanneer ik zei: gaat ge niet repeteeren, t’ is al zoo laat

de viool onder den arm en weg. De kas open gedaan, het geen hij gewoonlijk dée wanneer hij op zijn plaats zat en t eerste wat hij zei: dat is het werk van die sm… Gust.

Het duurde geen 2 minuten of C. stond bij mij, ik was natuurlijk boven en t’ was: die sm... Gust, waar zit hij, me zoo een affront bakke

wat schilt er, man?

ziet eens en hij liet dat beschumeld brood zien

De vra zei: is dat wel hier gebeurd, dat zal mane Gust toch niet doen, terwijl zocht ze naar die viool en kwam er mee uit de kelder,

dat mijne man zulks zoo doen, kan ik niet geloove nog begrijpe

en met een franse colère trok C. naar de repetitie waar hij op de hoop toe wierd uitgelachen.