GUSTJE HELPT SOLDAAT ONTSNAPPENxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

(…) de laatste oorlog, t was ten tijde toen de Engelse en Belgische krijgsgevangen naar onze casernen wierden gebracht er nen halt wierd gemaakt casernestraat, kerkstraat tot voorbij t gasthuis, de gentselaan op.

De Engelse wierden fel bewaakt, er mogt niets aan gegeve worden, nog eten, nog drank, dit kon niet belette dat mijn vrouw die van Engels afkomst was, er in t geheim voor zorgde, de belgen mochten in afwachting op cafè komen.

Ik had verscheiden officieren bij mij, alsook 2 soldaten en 2 chauffeurs, den eene, ne Luikenaer die zei: ik ga niet meer verder, en vroeg me een burgers kostuum, rap t zijne uitgedaan, door zijn kameraad in de foergon gesmeten (lange, overdekte legerwagen, jp), de hand komen drukke aan officieren van wien hij zelf de velo kreeg en kameraden - het moest ne gekende vriend zijn, want allen moeste nen traan wegvagen, van allen wierd de kleine Luikenaer omhelst en gelukkige reis gewenst.

Daar ben ik getuige van geweest, want t was in mijn café bij Gustje Mestag, Ouden Tinne Pot, 35, Dendermonde.

Hij was schoon geekipeerd: mijn werkkostuum, ne slechte strooien hoed, ne roode zakdoek, hande wat zwart gemaakt zooals ne werkman, uitleg langs waar hij moest rijden, eerste straat lings, beurzestraat, het brugske over den dender, dan rechts langs de forten (begijnhoflaan) tot aan de statie en dan recht door tot in Brussel, daar zal men U wel de weg wel wijze voor Luik.
Eerst goed uitgekeke, de hand gedrukt en buite ken ik u niet meer, een ding wat ik van U vraag, goed toekomen in Luik, stuur me een kaartje: coli bien arrivé, dus weet ik genoeg

eenige dagen later kreeg ik een kaartje: colie bien arrivé signé le petit chauffeur.

na den oorlog kreeg ik jaarlijks op nieuwjaar een kaartje: le petit chauffeur du temps de la guerre, tot wanneer hij naar Frankrijk is gaan wonen, sinds heb ik geen nieuws meer vernomen.

Ik vergeet nog iets te zegge over het soldaatje, want het was ne kleine, dien ik in burger had gezet. Hij had zijn nummer de matricul in mijn pompbak gesmete zonder me te verwittige, ik kon geen water meer trekke, t slot uitgenomen en zoo kwam ik tot de ondervinding, maar dit was rapper in den dender dan die ransels van die brusselse garde civik helden naar het land van den akker doen (zie verhaal over WO I, jp).