|
Kermis/Foor in Dendermonde: DEEL 5
Vaak stond op de foor in Dendermonde ook een kleiner cirkelvormig kraampje in de vorm van een paddenstoel (zie foto 1), met elektrische “bumper biljarts” : rondom stonden een soort flipperkasten met zware metalen ballen en metalen bumpers die die ballen bij contact telkens wegstootten, wat punten gaf. Je kreeg dan bons in functie van het aantal behaalde punten waarmee je prijzen kon kiezen.
In een identiek rond kraam in paddestoelvorm had je ook het “rattenspel” (foto 2): je stond rondom het kraam, op de vloer aan de binnenzijde waren in een cirkel genummerde openingen gemaakt; een cavia (Guinees biggetje, ook “zeeratje” genoemd) werd in het midden van de cirkel onder een soort frietmandje gezet, de foorman/vrouw trok aan een koortje, het mandje ging omhoog en de cavia liep door één van de genummerde poortjes (daarachter lagen namelijk worteltjes). Als deelnemer kocht je een briefje met 6 nummers op en als het gekozen poortnummer op jouw briefje stond, mocht je iets uitkiezen uit de tentoongestelde prijzen (meestal het moeilijkste). De eigenares van het rattenspel ging vôôr elk spel telkens rond in haar kraampje om aan de omstaanders haar briefjes met nummers te verkopen; die moesten eerst allemaal verkocht zijn (en dat duurde soms wel een tijdje), voor een nieuw spel kon beginnen. (na elk spel ging er een prijs weg, en die kost ook geld !!!) Bij het verkopen van de lotjes, herhaalde de eigenares voortdurend hetzelfde op een op- en neergaande zangerige toon : ” Allée, wie speelt er nog ne keer mee; het spel met de LIEVENDE (= levende) beestjes; de WINDER ( = winnaar) mag altijd uitkiezen; allée nog veur DREI spelers”. En wat ik nu ga vertellen is echt waar gebeurd (op mijn communiezieltje !): een aantal jaren geleden op de grote kermis in Oostende stond zo’n RATTENSPEL, maar dan in een moderne mobiele aanhangwagen met uitklapbare “ratten-arena”. Ik sprak de jongeman aan, zei dat ik van Dendermonde was, dat daar lang geleden ook zo’n rattenspel was en ik deed exact na hoe die eigenares haar lotjes verkocht. Die man kwam bijna niet meer bij van het lachen en zei toen: “ ’t is net of ik mijn moeder terug bezig hoor…..die stonden vaak in Dendermonde”. Uit symphathie kocht ik een lotje en toen het ratje werd losgelaten en aarzelde, toonde ik mijn nummers aan het beestje, zei al lachend, hier, kies er eentje uit mijn lijstje, waarop het verdween in het poortje met één van mijn nummers. En geloof het of niet, onmiddellijk daarna heb ik exact dezelfde stunt een tweede maal uitgehaald. BINGO.
(wordt vervolgd)...
Ik ben zo vrij om aan deze bijdrage een persoonlijke noot toe te voegen. Het 'rattenkraam' stond meestal schuin tegenover het Vleesmuseum, toen nog Bank Brussel Lambert en thans Barbuda. De uitbater van het kraam heette Aloïs. Hij was afkomstig van Wetteren een een goeie vriend van mijn vader Jozef. Zijn zoon (ik herinner mij dat die een grote snor droeg) heeft de uitbating later verder gezet en is waarschijnlijk degene die Freddy heeft ontmoet in Oostende. Aloïs voegde aan de beschreven formule hierboven vaak ook nog toe: "Wie ni riskeert, ni wint!!!"...
|
