Lace porcelain ofwel Kant porselein

is een uitvinding van  Moga.

Ieder detail wordt met uiterste zorg behandeld, kunstenaars zijn enorm trots op dit “witte goud” zoals men porselein noemt.

Over MOGA porselein zegt men :

Het is zo delicaat als Limoges (Frankrijk), meer gesofisticeerd dan Belleek (Ierland), zo geliefd als Meissen (Duitsland) en even populair als Herend (Hongarije).

18-10-2009 om 18:03 geschreven door Gisela

Op het gebied van porselein is Roemenië wereldberoemd.

De bakermat van het Roemeense porselein ligt in Transylvanië, dank zij de oude Europese adel die hier thuishoorde.

De tradities en het vakmanschap van Alfold, uit Hongarije, en Rosenthal, uit Duitsland, werden verder gezet in de oude citadel van Klausenburg (Cluj) door de Roemeense familie Moga.

Porseleinfabriek Moga is de eerste private porseleinfabriek in Roemenië. Het was vroeger onmogelijk om een private fabriek op te richten en het is door de inzet, de toewijding en de passie van de familie Moga, dat in 1990 deze fabriek werd gesticht.

Maar wat heeft dit alles met kant te maken ?

In principe niets, ware het niet dat de Moga fabriek gespecialiseerd is in …

Kant porselein !!!

17-10-2009 om 00:00 geschreven door Gisela

In de achtiende eeuw schreef William Cowper, dit gedicht als ode aan de meer dan 10.000 kantwerksters van Dowton en omgeving.

Lace maker (Kantwerkster)

‘Yon cottager, who weaves at her own door,
Pillow and bobbins all her little store;
Content though mean, and cheerful if not gay,
Shuffling her threads about the livelong day,
Just earns a scanty pittance, and at night
Lies down secure, her heart and pocket light.’

16-10-2009 om 19:42 geschreven door Gisela

Koningin Mary kreeg ter gelegenheid van haar kroning, in 1911, zakdoeken afgezet met Downton kant als geschenk.

Sindsdien is het een traditie geworden om elke koninklijke bruid Downton kant als huwelijksgeschenk te geven.

15-10-2009 om 18:34 geschreven door Gisela

Om het kussen te dragen legt men het op een grote, vierkante lap stof. De tegenover elkaar liggende hoeken worden geknoopt en zo krijgt men als het ware een tas om het kussen te transporteren.

De klosjes zijn 8 cm lang, recht, puntvormig en met een korte nek (waar het garen op gewonden wordt). In tegenstelling tot de gewone Engelse klossen worden de Downton klossen niet verzwaard met een geparelde ring( zie archief).

De vroegere klosjes werden met de hand gesneden uit plaatselijk hout zoals hout van fruitbomen, taxus, eik… Ze werden versierd met blaadjes, takken, hartjes, vissen enz.
Deze inscripties werden ingekleurd met rode of zwarte was.

12-10-2009 om 23:17 geschreven door Gisela

Dowton kant wordt geklost met de zelfkant aan de linker zijde, zoals bij ons, in tegenstelling tot de andere Engelse kanten waarvan de zelfkant rechts gewerkt wordt.

Er werden hoofdzakelijk boorden en tussenzetsels geklost. De fijne stropkanten uit Downton werden gekenmerkt door het veelvuldig gebruik van waaiers. 


                   

Voor Donton kant gebruikt men als kussen een dikke rol, gevuld met stro en overtrokken met (meestal) blauw linnen. Het kussen moet heel hard gevuld zijn, anders blijven de spelden niet steken.

Het kussen wordt op de schoot gelegd of op een standaard.

11-10-2009 om 20:22 geschreven door Gisela

Kenmerken van Downton kant

Het is onmogelijk te achterhalen welke kanten er in de 17^de en 18^de eeuw in Salisbury werden geklost.

Prikkingen uit de 19^de eeuw tonen aan dat er naast tulekant ook Bedfordshire, Honiton, stropkant en Russische kant vervaardigd werd.

De patronen die begin de 20^ste eeuw door de Downton Lace Industry (een commerciële organisatie) overgenomen werden, zijn allen genummerd, 550 in totaal. De gekloste stalen werden op een zijden lint genaaid, zodat de klant kon kiezen. Deze zijden linten hadden dezelfde functie als het staalboek van bij ons.

De patronen werden geprikt op oude documenten of perkament gemaakt van schapen- of koeienhuid en ze werden voorzien van een geklost staaltje.

10-10-2009 om 00:00 geschreven door Gisela

Downton kant

Ik ben reeds meer dan 30 jaar bezeten van kant.

Kantreizen, tentoonstellingen, boeken … als ’t maar “Kant” is !!

Hoewel ik denk dat “Kant” nog weinig geheimen heeft voor mij, ben ik telkens verbaasd als ik een voor mij onbekende kantsoort “ontdek”.

Dit is het geval met Downton kant.

In “Filum 2” van 2009 staat de geschiedenis van deze kantsoort.

Downton kant :

een minder bekende Engelse kant

Het zuiden van Engeland heeft een lange kanttraditie.

In de bakstenen huisjes met rieten dak, werd door honderden vrouwen kant geklost. Toen in 1910 de interesse in kant zodanig was afgenomen, kon men met klossen niet meer in het levensonderhoud voorzien. Daarom startte men in Downton een huisindustrie, een commerciële onderneming, waar plaatselijke vrouwen kant maakten om wat bij te verdienen.

Deze onderneming bestond tot 1960 maar tot op de dag van vandaag zorgen enthousiaste kantwerksters er voor dat dit traditionele ambacht bewaard blijft.

09-10-2009 om 00:00 geschreven door Gisela

Downton is een dorp aan de rivier Avon, 8 mijl van Salisbury,in het zuiden van Engeland.

Vanaf morgen de geschiedenis van
Downton kant.

08-10-2009 om 23:14 geschreven door Gisela

Techniek

De basis van de Roemeense lacé kant is een gehaakt, tamelijk plat koord dat gemakkelijk de krommingen van een patroon volgt.



Gekloste of geweven linten moeten in de hoek gevouwen worden wat niet zo’n mooi resultaat geeft.

Het motief wordt op een dun stuk papier getekend en dit wordt met rijgsteken vastgenaaid op een stoffen ondergrond, juist zoals bij naaldkant.

Het gehaakte koord wordt met kleine steekjes vastgezet op het patroon. Om het werkstuk een bepaald reliëf te geven worden koorden van verschillende dikten gebruikt.

Wanneer de omtrek van het motief volledig met het koord is afgewerkt, verbindt men op plaatsen waar de koorden elkaar raken, deze met kleine, onzichtbare steekjes.

De open ruimten tussen het koord vult men dan op met spijltjes, naaldkant of naaldweefsel..

Kenmerkend aan de Roemeense kant is de enorme variëteit van de vullingen. Bepaalde technieken worden doorgegeven van moeder op dochter.

Wanneer alle open ruimten opgevuld zijn en alle koord met elkaar verbonden, kunnen de rijgdraden verwijderd worden. Ze worden aan de achterkant losgeknipt en het kantwerk komt los van zijn ondergrond.

06-10-2009 om 18:04 geschreven door Gisela

Toepassingen

Roemeense kant werd traditioneel gebruikt als decoratie en niet als versiering van de kledij. Waarschijnlijk komt het omdat het een stugge en dikke kantsoort is door het gebruik van de gehaakte banden.

Tafelkleden, lopers, ingelijste wanddecoraties, kerstversiering, kussens … zijn de meest voorkomende toepassingen.

 


Roemeense lacé kant met "petit point" motiefje in 't midden.

05-10-2009 om 00:00 geschreven door Gisela

Na WO II, toen Roemenië tot het Oostblok ging behoren, werd de productie van Roemeense lacé kant georganiseerd in coöperatieven.
De kant werd verkocht in speciale winkels, in toeristische centra,  waar men alleen met buitenlandse valuta kon betalen.
 


Na de val van Ceausescu zijn productie en kanthandel geheel vrij.

Tijdens een rondreis door Roemenië kom je talrijke kantwerksters tegen met hun eigen standje aan een toeristisch trekpleister.

03-10-2009 om 17:42 geschreven door Gisela

Rond de vorige eeuwwisseling werd Point-lacé kant erg populair in Europa.
Toen was Transylvanië een onderdeel van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie. Volgens sommigen kwam de techniek van de Roemeense lacékant uit Frankrijk via Hongarije in Transylvanië terecht. Dat zou best kunnen want in Roemenië noemde men vroeger de lacé kant ook wel 
"LACETTE". 



In Roemenië zelf werden nog tot in de jaren '60 en '70 patroonboeken uitgegeven Via Roemeense uitwijkelingen kende deze kantsoort een ware bloeiperiode in de Verenigde Staten van Amerika.

02-10-2009 om 21:53 geschreven door Gisela

In Transylvanië maakt men nu nog een gemengde kant, een soort lintkant ook wel Point-Lacé genoemd.

Bij de lintkant uit onze streken maakt men gebruik van mechanisch geweven linten (banden). Hiermee vormt men een patroon dat nadien wordt opgevuld met naaldkantsteken. Zie Princessekant.

De basis van de Roemeense lacé-kant zijn gehaakte, katoenen banden waardoor de kant wat meer reliëf krijgt.

Bij Roemeense Point-Lacé gebeurt de vlakvulling meestal met een speciale “naaldweef techniek” en soms ook met naaldkantsteken zoals bij ons.

Voorbeeld van opvultechnieken :

Links naaldweefsel , typisch voor Roemeense lacé kant.

Rechts naaldkant vulling, de zogenaamde Brusselse steek, die met één draad gemaakt wordt.

01-10-2009 om 18:17 geschreven door Gisela

De "gaitan" is een gekloste band die vooral gebruikt werd om de winterkledij van de mannen te versieren. Volgens de geschriften leefden er honderden gezinnen van de productie van deze banden. Spijtig genoeg is er weinig over te vinden, alleen deze foto uit het museum van volkskunde te Brasov. Hierop is een vrouw afgebeeld die gaitan aan het maken is. Het kussen ligt op haar schoot en ze werkt met grote klossen. Dat duidt op het gebruik van dik garen.
We zien ook dat de vrouw in armoedige omstandigheden leeft, ze zit met blote voeten op een aarden vloer, in een armtierig interieur.

Sinds 1 januari 2007 maakt Roemenië deel uit van de Europese Unie.

In de loop der eeuwen heeft Roemenië een grote verscheidenheid aan culturen en culturele invloeden ondergaan en dat is de reden dat het land rijk is aan regionale klederdrachten.

Naast prachtig en kleurrijk borduurwerk zijn de klederdrachten ook versierd met kant.

Toch zijn er in Roemenië weinig sporen van kantcentra en kantproductie te vinden.

Uitzondering hierop is een randgemeente, ten noorden van Brasov in het district Transylvanië waar de "GAITAN" gemaakt werd.

29-09-2009 om 22:04 geschreven door Gisela

De porseleinkaarten geven dus een waaier van interessante informatie aan wie ze nauwkeurig bestudeert en eens de andere kant van “kant” wil zien.

Opvallend is wel dat alle kaarten in het Frans zijn. Men spreekt altijd van “dentelles” alhoewel de meeste kaarten verwijzen naar Vlaamse kanthandelaars uit Gent, Brugge, Ieper…

Ondertussen zijn er ongeveer 150 jaar verlopen en nu pronkt iedereen met een “business card”.

Maar als ik kijk naar de creatieve decoraties op deze ouderwetse “adreskaartjes” kan ik een vleugje nostalgie niet wegcijferen !

 
Bron : M.Malisse - tijdschrift Filum

27-09-2009 om 11:22 geschreven door Gisela

Hofleveranciers lieten het koninklijk embleem op hun kaarten drukken.

26-09-2009 om 15:28 geschreven door Gisela

Als we de porseleinkaarten eens goed bekijken worden we heel wat wijzer.

Deze porseleinkaarten vertellen ons :

Welke kantsoorten zij verhandelen, hier dus Brusselse kant.

De plaats waar de handelaar gevestigd was, hier in Brugge.

Vermoedelijke familiebanden tussen de handelaars :

uit Ieper : Duhayon-Bruneaut

uit Gent : Gleesener – Duhayon

25-09-2009 om 16:45 geschreven door Gisela

In de 19^de eeuw waren Brussel en Brugge belangrijk voor de kantproductie : Point de Gaze,Brugse en Brusselse Duchesse waren en zijn nog steeds wereldberoemde kantsoorten.

Ook Geraardsbergen waar de ragfijne Chantillykant geklost werd, kende rond deze periode een hoogtepunt.

Het lag dus voor de hand dat ook kanthandelaars porseleinkaarten lieten drukken.

24-09-2009 om 00:00 geschreven door Gisela