Gevangenissen zijn altijd plaatsen geweest van regels en vaste procedures, zo ook op Alcatraz.
De dag begon om half zeven met een luid gerinkel van het gevangenisalarm en daarna vond de eerste officiële telling van de dag plaats. Gevangenen hadden twintig minuten de tijd om hun tanden te poetsen, bedden op te maken en hun kleren aan te trekken.
Nadat ze door de honderd meter lange gang, die door de gevangenen Broadway  werd genoemd,  waren gelopen, kwamen de mannen in de eetzaal. Na twintig minuten klonk er een schril fluitje ten teken dat de gevangenen moesten opstaan. Hun bestek werd geteld en daarna werden de mannen weer teruggebracht naar hun cellen voor de volgende telling. Deze routine vond verder plaats rond de lunch en het avondeten.
Op weg naar de werkplaatsen, waar de mannen handschoenen en pallets maakten en ook de was deden, moesten zij langs metaaldetectors lopen.

Om half vijf 's middags ging de deur voor dertien uren op slot. De lichten gingen uit om klokslag half tien. Op mistige dagen konden de bewakers niet gericht schieten en dan mochten de mannen alleen voor het eten hun cel uit.
Een voormalig Alcatraz-gevangene : "Een uur, een week, een maand, het betekende allemaal niets. Een jaar diende enkel om aan te geven dat je 365 dagen dichter bij je vertrek was. Voor de mensen, die tijdloze termijnen uitzaten, zoals bijvoorbeeld 150 jaar plus leven, verloor ook die kalender elke betekenis."

Aan het begin van de jaren zestig kostte het 13 dollar per dag om een gevangene op Alcatraz te houden en dat maakte het tot de duurste gevangenis van het hele systeem. Herstel van de vervallen gebouwen zou nog eens vijftien miljoen dollar kosten. Daarom beval Robert Kennedy als minister van Justitie de sluiting van Alcatraz
op 21 maart 1963.

De gevangenen werden op die dag voor de laatste keer uit hun cellen gehaald. Met handboeien en ketens om hun enkels en hun middel schuifelden ze over Broadway.
Eén der gevangenen draaide zich om naar de media en zei: " Alcatraz was never good for anybody!'

Amerikaanse militaire ingenieurs bedachten dat het eiland Alcatraz in de baai van San Francisco een ideale plek was voor een fort, dat zou dienen als bewaking van de strategisch gelegen haven waardoor vroeger menig goudtransport plaatsvond. Hoewel het fort tot de nok toe gevuld was met wapens, is er slechts één keer geschoten vanaf dit fort en wel tijdens de Burgeroorlog.

In de jaren dertig ging een golf van misdaad door Amerika, o.a. geleid door Al Capone en George (Machine Gun) Kelly, en de regering besloot op Alcatraz een 'supergevangenis' te bouwen.

Gedurende 29 jaren ( 1934 - 1963) diende deze als gevangenis voor de ergste criminelen van Amerika. Alleen de dood bood een gegarandeerde ontsnapping.
Alcatraz onderwierp hen aan een regime, dat er op gericht was hun opstandigheid te breken en hun identiteit te vermorzelen.

De legende wil, dat Alcatraz escape proof was en stond dan ook bekend als 'Uncle Sam's Devil's Island' en 'Hellcatraz'.
Toch schijnt het een drietal mannen gelukt te zijn. Na een voorbereiding van zes maanden, waarin luchtkanalen toegankelijk werden gemaakt, konden de drie mannen het dak bereiken. Ze hadden van gestolen regenjassen een opblaasbare boot gemaakt.
Gevangenismensen vonden wel persoonlijke eigendommen op zee, maar nooit de lichamen.
Deze spectaculaire ontsnapping is later nagespeeld en inderdaad bereikte men op die manier de vaste wal.

(Later meer over Alcatraz)

 De Leprozen konden niet in hun eigen onderhoud voorzien en leefden voornamelijk op straat, aldus verhaalt Victor Zorbas, die ook een paar boeken heeft geschreven over Spinalonga met als thema:"Who pays the Ferryman".
De kooplieden die het eiland soms bezochten, verkochten hun vaak bedorven waar, dat zij op het vasteland niet kwijt konden, aan de Leprozen voor een absurd hoog bedrag, want iedereen wist dat de Leprozen een salaris kregen van de Griekse overheid, dat driemaal zoveel was als dat van de gemiddelde Kretenzer.
Deze goederen werden via een luik aan de Leprozen gegeven, waarna het ontvangen geld werd gestoomd in een ketel alvorens de kooplui terugkeerden .
De Leprozen zelf noemden Spinalonga het 'Alcatraz van Kreta', maar dan nog erger en dat zégt toch wel iets.
Omdat de Griekse overheid de waarheid wilde verdoezelen, werden er in de jaren vijftig huizen gebouwd, voorzien van elektriciteit en werd er een straat aangelegd waar zogenaamd een bakker, slager en groenteman waren gevestigd. Deze straat werd de Marktstraat genoemd, maar volgens overlevenden heeft deze nooit bestaan.

Vanaf 1971 is het eilandje een toeristische trekpleister, die dagelijks door duizenden toeristen wordt bezocht, enerzijds om zijn geschiedenis, anderzijds voor het humanitaire drama, dat zich daar in het verleden heeft afgespeeld.

Op bijgaande foto is duidelijk te zien, dat op dit eiland oorspronkelijk een vesting was gebouwd.

Overzichtsfoto van de Mezquita

Hier een impressie van de vele zuilen in de Mezquita.

Op bijgaande foto zie je op de achtergrond de moskee van Córdoba.De foto is genomen op de eeuwenoude brug, die de twee stadsdelen van Córdoba met elkaar verbindt.
De moskee is diverse keren verbouwd en uitgebreid in de periode van 785 tot 976 na Chr. en wordt nu beschouwd als een meesterwerk van islamitische architectuur.
De zuilenzaal heeft 110 hergebruikte antieke of West-Gotische zuilen van ruïnes uit antieke steden, die tijdens de volksverhuizing verwoest waren.
De langwerpige  gebedszaal is 70 meter breed en 115 meter lang en telt maar liefst 320 zuilen. Na de laatste uitbreiding telt de moskee nu zo'n 600 zuilen die in een ruimte van 130 bij 115 meter staan.

Als je de zaal binnen gaat raak je in het halfduister diep onder de indruk van dit warrige net van zuilen en pilaren.
In de zestiende eeuw tenslotte werd het middelste deel van de moskee  afgebroken en daarvoor in de plaats kwam een kathedraal in Renaissance-stijl. Eigenlijk een beetje bizar, maar toch maakt deze combinatie van de Mezquita een uniek bouwwerk, waar je met verbazing doorheen slentert.

Zie hiervoor volgende foto's.

In Cordoba (Spanje) fotografeerde ik dit waterrad, dat uit de Moorse tijd stamt. Het rad werd gebruikt voor de irrigatie van de landerijen en is daarom ook zo groot. De vele bakjes, die het water uit de rivier schepten, zijn groot in aantal en daardoor werd er voldoende water voor de irrigatie 'geproduceerd.'

Córdoba werd in 169 na Chr. gesticht en was onder moslimbestuur in de tiende eeuw met 100.000 inwoners de grootste stad van West-Europa en hoofdstad van de Spaanse moslims. Het bijzondere was, dat in deze eeuwen moslims, Christenen en Joden vreedzaam naast elkaar leefden.
(Zou je anno 2005 niet terugverlangen naar deze toestand???).

Midden in de oude stad doemt het mooiste bouwwerk van Córdoba op: de Mezquita. In 784 werd onder leiding van Abd Alrahman I een kleine moskee gebouwd. Omdat Córdoba langzaam maar zeker het centrum van de moslims werd, breidde de bevolking de bestaande Mezquita steeds verder uit..

Wordt vervolgd.

Nog een foto vanaf de brug, maar nu aan de andere zijde.

Vandaag wordt mijn wens vervuld. Na de diefstal van mijn digitale Canoncamera ga ik vandaag naar mijn fotohandelaar om mijn nieuwe camera, de Konica-Minolta Dynax 5 D op te halen, zodat ik eindelijk weer daadwerkelijk aan de slag kan gaan met het fotograferen van alles, wat mij bezig houdt.

 Ik wens al mijn blogbezoekers een goed en hopelijk zonnig weekend.

RONDA.

Ronda is één van de mooiste Andalusische steden en ligt ongeveer vijftig kilometer van het mondaine Marbella. De stad is gebouwd op een rots op een hoogte van 740 meter en één van de oudste steden van Spanje.
De stad telt ongeveer dertig duizend inwoners en was al in de tijd van de Romeinen een bekend handelscentrum. Nadat eerst de Arabieren de stad in hun macht hadden, namen de Katholieken in 1485 de stad in handen. Napoleon Bonaparte heerste hier in 1808.

Bijgaande foto is genomen vanaf de Puente Nuevo, de majestueuze brug die het oude en het nieuwe gedeelte van de stad met elkaar verbindt. Deze brug is in de achttiende eeuw gebouwd en overbrugt een ravijn van meer dan honderd meter diepte.
Waarschijnlijk heeft hier in het verleden een aardbeving of een aardverschuiving plaatsgevonden, waardoor dit ravijn is ontstaan.

Orson Welles was een graag geziene gast in Ronda en ligt in een dorpje vlakbij begraven. Ook Ernest Hemingway (zie elders op mijn blog) heeft hier een tijdje vertoefd.

De grootste kathedraal van Spanje, de Santa Maria, is gebouwd in de 15e eeuw en staat op de plaats waar vroeger een moskee stond. In grootte is het de derde van Europa na de Sint Pieter in Rome en de Saint Paul in Londen.
De klokkentoren, La Giralda, is 97 meter hoog en bovenop staat een 4 meter hoog draaibaar beeld met banier. Dit dient als windwijzer. ( Giraldillo komt van het werkwoord girar, wat draaien betekent.) Van oorsprong was de toren een minaret.

Sevilla is de hoofdstad van de provincie en regio Andalusië. In de buurt liggen ook de mijnen van de Sierra Morena, waar de Feniciërs, Grieken, Carthagers en Romeinen al naar toe trokken. In 481 werd Sevilla de hoofdstad van een Westgotisch koninkrijk. De Arabieren veroverden echter de stad en in de Moorse periode in de 12e en 13e eeuw was Sevilla een zeer rijke stad. In 1248 veroverde de christelijke koning Ferdinand III de stad. Tijdens de ontdekking van Amerika in 1492 stroomden grote rijkdommen naar Sevilla. In de 17e eeuw verzandde de rivier, Guadalquivir, en zette het verval in. In de 20e eeuw echter neemt de stad weer een belangrijke plaats in de economie in.
In 1929 vond in Sevilla de Spaans-Amerikaanse wereldtentoonstelling plaats. Ter gelegenheid van deze tentoonstelling werden vele paviljoens door de verschillende landen gebouwd en op bijgaande foto laat ik een deel van het Spaanse paviljoen zien, dat ik tijdens ons bezoek aan deze stad heb gefotografeerd.

Groningen is een studentenstad.
De opening van de Rijksuniversiteit vond plaats op 23 augustus 1614, toen er met 4 faculteiten werd gestart, namelijk Protestantse Godgeleerdheid, Rechten, Geneeskunde en Filosofie. De eerste rector was Ubbo Emmius.
De voertaal op de universiteit was tot 1876 het Latijn.

Tengevolge van de Franse inlijving werd de Groningse universiteit in 1812 onderdeel van de Keizerlijke Universiteit van Parijs. Bij de totstandkoming van het Koninkrijk der Nederlanden in 1815 werd het een Rijkshogeschool.
In 1872 had de universiteit een primeur, want Alette Jacobs werd als eerste vrouw toegelaten aan een Nederlandse universiteit.
Vanaf 1876 werd de benaming Rijksuniversiteit gehanteerd.
In 1925 telde de universiteit voor het eerst 1000 studenten. Nu studeren er in Groningen circa 22000 studenten en telt de universiteit 5500 medewerkers!
Groningen is dan ook de derde universiteitsstad na Amsterdam en Utrecht, een stad, die jongeren erg aanspreekt.
Momenteel  zijn er tien faculteiten, waarin gestudeerd kan worden, onder het motto van de Rijksuniversiteit:
         "Werken aan de grenzen van het weten."

Foto:
De Rijksuniversiteit in de Broerstraat te Groningen, gefotografeerd vanuit de Oude Kijk in 't Jatstraat op een rustige zondagmorgen.

De luidklokken in de Martinitoren.

In 1577 goot Hendrik van Trier de 3 grote klokken, die thans in de toren hangen. Eigenlijk moesten dit er 10 zijn, maar de stad was door de oorlog zo slecht bij kas dat Van Trier maar 3 klokken goot zonder hiervoor een cent te ontvangen. De klokken werden door paarden en ezels in de toren gehesen en kwamen oorspronkelijk aan rechte assen te hangen. Als men toentertijd de Salvatorklok van 8000 kilogram wilde luiden, dan waren daarvoor 12 mensen nodig.
Tegenwoordig hangen alle klokken aan krukassen, wat het luiden gemakkelijk maakt, alhoewel een rechte as beter is voor zowel de klok als de klank.

Eeuwenlang hebben deze klokken, waarvan de grootste een diameter heeft van 2,23 meter, vreugde en leed, oorlog en vrede aangekondigd.  Tijdens de pestepidemie in 1826 werd het luiden afgeschaft.

In 1994 is de nieuwste klok ."DeKromstaart" geïn-stalleerd. Deze klok weegt 5000 kilogram en heeft een diameter van ongeveer twee meter. Op de klok staat het volgende rijm:

Kromstaart mag men mij noemen
de Groningers zal ik roemen,
want volk van Stad en Land
schonk mij met milde hand
1040-1990 Groningen stad 950 jaar.

Wordt vervolgd: Beiaard.

In 1662 is de beiaard van de Martinitoren gegoten door twee beroemde gieters, de gebroeders Hemony uit Amsterdam. Een beiaard is een geharmoniseerde reeks klokken van minstens twee octaven, verbonden met een stokkenklavier.
Vooral in de Gouden Eeuw wedijverden de steden om het bezit van het mooiste en omvangrijkste klokkenspel. De Martini-beiaard bevatte oorspronkelijk 3 octaven en 42 klokken. In één van de klokken is nog een gat te zien, veroorzaakt tijdens de vuurgevechten bij de laatste bevrijding van de stad in 1945. Na een recente restauratie en uitbreiding heeft de beiaard nu 4 octaven en 49 klokken.
Het luidwerk wordt tot de mooiste van Europa gerekend!