De boerderij van Sil de Strandjutter uit de TV-serie
FRIEND'S FOTOARCHIEF 3
FOTO'S ZIJN DE SLEUTEL NAAR DE HERINNERING
21-07-2006
GRONINGEN- PRINSENHOF
Op de foto, die ik gisteren plaatste van het Prinsenhof is rechts de Gardepoort nog zichtbaar. Deze poort was er oorpronkelijk niet, want zoals te zien is ligt de poort onder een van de gebouwen van de Prinsenhof. Op verzoek van stadhouder Hendrik Casimir I werd een doorbraak in dit gebouw gemaakt in 1639. Boven en naast de poort werd het Corps de Garde, een militaire wacht, gehuisvest. Vandaar de naam Gardepoort.
Foto: Vanuit deze poort zijn al talrijke foto's gemaakt van het Martinikerkhof met zicht op de Martinitoren.
Reeds ten tijde van de regeerperiode van Frederik Hendrik blijkt dat er in 1541 al gesproken werd over de 'Princenhoff', gelegen aan het Martinikerkhof. Nadat het enkele jaren in gebruik was als bisschoppelijk paleis werd het na 1594 de residentie van de stadhouders van Oranje Nassau. Rechts zie je een van de oudste poorten van Groningen, de Gardepoort. Na de Tweede Wereldoorlog huisvestte dit complex de regionale zender Radio/TV Noord, dat op zijn beurt in september 2005 verkaste naar de oude Electrische Centrale, dat verbouwd werd tot een Mediacentrale. Er liggen plannen om dit complex in te richten als hotel, doch tot op heden is daarover nog geen definitief besluit genomen door het gemeentebestuur.
Bijgaande foto van de Prinsenhof is genomen vanaf de Martinitoren door een mij onbekende fotograaf. Deze foto staat namelijk op de fotosite van RTV Noord en geeft een goed beeld van het totale complex met bijbehorende tuin (waarover later meer).
Vandaag ben ik toch - ondanks de hitte- nog eens naar het Martinikerkhof gefietst, want het zinde mij niet dat ik niet alle details van het huis 'Cardinaal' goed had weergegeven. Bijgaand een foto van het volledige huis en vervolgens de drie medaillons gefotogafeerd met telelens.
Vandaag peddelde ik naar de binnenstad van Groningen om een nieuwe telefoon aan te schaffen, want de huidige functioneert niet meer zo goed. Als je dan toch in de binnenstad bent, dan is er altijd wel iets om op de gevoelige plaat vast te leggen. Ditmaal het Provinciehuis, dat net als het Gemeentehuis ook in de binnenstad ligt. Oorspronkelijk was hierin tot 1602 een school gevestigd tot het werd aangekocht door de provincie. In de loop der eeuwen zijn er steeds aanliggende panden bijgekocht en bijgebouwd tot wat het nu is.
Foto: Het Provinciehuis gezien vanaf de Grote Markt.
Links van het Provinciehuis treffen we het zogenaamde huis 'Cardinaal' aan uit 1559 en nu in gebruik als conciërgewoning. Links op de achtergrond is nog een gedeelte te zien, waarin de Sint Maartensschool vroeger was gevestigd. Het gebeeldhouwde front van deze woning is afkomstig van een afbraak van een woning in de Oude Kijk in 't Jatstraat. We lezen: 'De opeenvolging van Dorische, Ionische en Corintische halve, gecanneleerde zuilen en pilasters, fraaie zuilbasementen en scherp geprofileerde lijsten, vleugelstukken in beide grote trappen van de topgevel en medaillonportretten van Alexander de Grote, konig David en Karel de Grote maken dit geveltje tot een artistiek geheel. "(Uit Historie van Groningen)
Ik ben er kennelijk toch te oppervlakkig aan voorbij gegaan als ik dit lees en ik zal er zeker nog eens heen gaan om dit gebouw nader te bekijken.
De Herestraat - normaliter al de drukste winkelstraat van Groningen - hier gezien vanaf het Waagplein kijkend naar het zuiden toont wel de grote belangstelling voor de slotmanifestatie.
Hier nog een blik op de Herestraat, maar nu kijkend naar het noorden. Links de vestiging van de Bijenkorf, die sinds een paar jaar in deze straat een vaste plek heeft gekregen.
Ook de marktkooplieden, die op de zaterdag de Grote Markt bevolken, schaarden zich onder de Chinese vlag, daarmee het belang van deze slotdag onderstrepend.
Je kon gisteren op de hoofden lopen, zoveel mensen bezochten de binnenstad, oftewel het centrum van Groningen, in het kader van de afsluting van de Landenweek China. Naast de vele stalletjes zagen en hoorden we een Chinees orkestje spelen met de typisch Chinese klagende klanken, die voortgebracht werden op een snaarinstrument, dat wij niet kennen.
Een interessant initiatief: Je eigen naam in Chinese tekens, die geen letters weergeven maar klanken. Ik keek mee over de schouder van dit charmante Chinese meisje.
Ook hier liet ik mijn camera over de schouder meekijken, hoe een Chinese waaier van een naam werd voorzien. De klanken werden eerst gedefiniëerd voordat deze man zijn penseelstreken op de waaier aanbracht.