Elkeen die een huisdier heeft kan hier bevestigend op antwoorden.

Als men de verhalen hoort over katten die halsstarrig weigeren om stukjes gebakken lever te eten en alleen nog Whiskas willen....

Ook bij mijn “uitgeleende” hond , Apollon, in Frankrijk. Hij kan feilloos de escargots die  in zijn etensbak liggen vermijden. Rauwe kippenlevers...niet te doen , niet te eten....Gebakken levertjes , in drie seconden verslonden.

En toch als men ziet hoe vogels of vogeltjes zo zeer snel, rusteloos en steeds maar naar boven en rondom hun kijkend zitten te eten...Of zij veel smaak hebben van hun eten, ‘k weet het niet.

En toch, papegaaien hebben het waarschijnlijk wel.

Ooit hebben we een papegaai gehad, een beestje geërfd van een stelletje die destijds ook in Korea werkten maar hun verblijfsperiode was om en zij moesten, met of zonder spijt terug naar België.

Maar zij hadden een papegaai, nog niet zo heel lang verkregen en zo een dier mee naar België nemen....Ja begin daar maar eens aan !

Enfin, Coco of Jacko kwam bij ons wonen. Hij werd afgeleverd met kooi en al en een klein zakje eten en enkele laatste zoete woordjes.

Hij kon een paar woordjes Koreaans spreken en ook reeds enkele Vlaamse woordjes. Zoiets als: “Cocooke, braaf manneke”. Of het een mannetje of een vrouwtje was hebben we nooit geweten.

Maar Coco moet eten krijgen...anders zal hij niet lang meegaan.

Dus ikzelf even naar de markt geweest om wat extra zaadjes te kopen. Ook een zak met pindas of apenootjes meegebracht. Nog in de pel. Dat zou Coco wel lusten.

Stukjes appel en rozijntjes, allemaal goed, zonnebloempitten, gierst...de apenootjes dat was letterlijk andere kost. Die wou hij niet.

Zeer grappig om zien, Coco neemt een apenoot in zijn poot ( klauw), bijt de bolster er af, proeft de noot en spuwt dan met een misprijzend gebaar, de noot door de tralies van zijn hok....

Zijn hok. Die diende alleen maar als slaapplaats, overdag mocht ie vrij rondvliegen.

Nu op een mooie avond komen we thuis, weet ik nog veel van waar, en ik heb ergens een doosje “Planters peanuts” gekocht. Kennen jullie die ronde blauwgele doosjes met zo een pindamannetje er op...

Ik ben er de nootjes, zo uit het doosje, van aan het eten.

Plotseling een geluid uit de papegaaienkooi, moeilijk neer te schrijven, dus zal ik het maar zo laten. Het klonk erg opgewonden...

Enne, Coco, wat is er manneke ???

Coco maar kijken en reikhalzen naar het doosje. Ah ,ha, hij kent dat ?!

Ik geef hem en nootje.

Nooit heb ik een beestje zo smakelijk een nootje zien opeten...

Hij moet waarschijnlijk dat soort nootjes bij de vorige eigenaar hebben leren eten.

En nog één en nog één....

Nu had ik daar toch nog steeds die zak met apenootjes die ik voordien ooit gekocht had.

Ikzelf ben er ook niet zo verzot op en pindasaus is ook niet mijn specialiteit.

Mijn spaarzame keukenmeid reputatie kwam weer naar boven; Cocooke, jong... pas op...

Enkele pindas gepeld, in het doosje van “Planters” gestopt en dan: kijk eens Cocooke, kijk eens , lekkere nootjes. Coco, kijken, en ja , ja , reikhalzend wacht hij af....

Hij krijgt een nootje. Coco, proeft even, argwanend en ,... juist, nootje door de tralies gespuwd....mij daarbij bekijkend alsof ik hem wou vergiftigen.

Ja , misschien omdat de geroosterde smaak er aan ontbrak ?

Dus enkele nootjes geroosterd ,met een drupje olie en een weinig zout. Da’s slecht voor de bloeddruk van vogels, niet waar ?

Weer de nootjes aangeboden in het doosje, Coco trapt weer in de val, lekker, lekker....

Maar, wat denk je....afgekeurd ! Door de tralies daarmee.

Daarmee denk ik dat het duidelijk is dat dieren, ook vogels, wel degelijk een smaakgevoel hebben.

Nadien heb ik dan maar “Planters” nootjes voor hem gekocht. Af en toe kreeg ik er ook wel eens eentje.

Bovenstaande is niet gesponsorde reclame voor “Planters Peanuts”. Mocht iemand van de firma dit lezen, ik ben zo bereid om de reclame centen te incasseren...