Inhoud blog
  • Nog een kikker
  • Separatorvlees
  • Amerikaanse worsten.
  • Nog meer worsten...
  • Gerookte bloedworsten
  • Bloedworst
  • Reebok
  • Nog meer beesten.
  • Nog altijd van den hond..
  • 't Is van den hond.
  • Manolo Cortez
  • Pauze
  • Meer asperges
  • Aspergeverhalen
  • Vettig fornuis
  • Titanic
  • Het muiltje
  • Een notoire vreetpartij
  • Jefkenspeer
  • Kaas maken
  • ’t Is Godgeklaagd
  • Rode kool
  • Nog Belgische keuken
  • Belgische keuken
  • Valentijns menu
  • Met de vlam in de pan
  • Lichtmis: flensjes
  • Frikadellen met krieken
  • Stresskieken
  • Hutsepot
  • Nieuwjaar
  • Drie soepen
  • Aardappelkroketten
  • Potenkroket
  • Speciale aardappelbereidingen
  • Lieve Sint
  • Cherimoya en maniok
  • Eetbare paddenstoelen en warm vlees
  • Wilde duif
  • Over worst
  • Ei, ei, omelet
  • ’t Wordt weer wild
  • Spaghetti Bolognaise
  • Enige dessertjes
  • Koude rosbief
  • Waterzooi
  • Koffie zetten
  • Tabouleh
  • Mosselen
  • Vomitorium
    Zoeken in blog

    Keukenverhaaltjes en weetjes
    Herinneringen uit een lange keukenloopbaan

    13-04-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Navajo fry bread

    Tijdens het verkennen van het internet, het surfen over, kwam ik een gerecht tegen dat voor zover ik weet, hier niet bekend is. Toch niet in de vorm zoals ik het ken.

    Tijdens ons verblijf in de USA, weeral lang geleden hebben we daar niet veel nieuws leren kennen op gastronomisch gebied, behalve dit ene gerecht: navajo fry bread.

    Ik heb het maar een keer gegeten en vond het goed…

    We zouden eens naar een rodeo gaan kijken zoals elke normale toerist ook wel doet en zoals elke normale Amerikaan hebben we ons daar vergrepen aan allerhande snacks. Onder andere Navajo fry bread.

    De rodeo ging door in een soort arena zoals die in Spanje te vinden zijn, voor de stierengevechten. Hier werden paarden afgebeuld… In feite een zielig spektakel. Maar je moet het minstens één keer meemaken, zo weet ja tenminste waarover je praat.

    Onder het stadion waren allerhande eetstalletjes waarbij de onvermijdelijke hamburgertentjes en Mexicaanse taco’s… Cola en bierstands…en de “preacher” die je wilde bekeren…

    Het kraampje waar het meeste volk stond aan te schuiven verkocht “Navajo fry bread”.

    Ik nog nooit van gehoord!

    Mijn brein werkt zeer simpel. Zoals bij alle mannen denken de dames nu… Fry bread, ik ken dat niet, dus dat moet geproefd worden…!

    Ik kreeg twee porties, want ik had twee porties besteld, van iets wat het midden hield tussen een mislukte pizzabodem en een platte smoutebol maar dan wel een hele grote. Er was een flinke laag vloeibare honing over uitgestreken en het werd geserveerd op een papieren bordje met een papieren servetje erbij. Het resultaat was dat na het consumeren van een half stuk fry bread je tot aan de ellebogen plakte van de honing…!

    Maar het was lekker… Het enige dat ik er toen van onthouden heb is: fry bread is iets typisch en origineels van indiaanse origine. Hier dus van de Navajo’s.

    De Navajo’s zijn een Indianenstam die leeft in de Amerikaanse staten Arizona, Utah en Colorado.

    Het fry bread is daarna verdwenen ergens in de diepte van mijn grijze cellen om er verder nooit meer aan gedacht te hebben. Tenzij misschien die keer in Frankrijk waar men op de Nationale feestdag ergens in de Provençe op een archeologische site brood aan het bakken was, zoals onze voorouders in het stenen tijdperk het zouden gedaan kunnen hebben.

    Men bakte platte koeken op hete stenen van een deeg dat natuurlijk aan het gisten gegaan was en om het te eten werd het brood in vloeibare wilde honing gedoopt.

    Het idee ging weer de dieperik in.

    Maar nu ga ik het proberen!

    Gisteren, of was het eergisteren kwam ik dus het recept tegen ergens op het internet tussen vele duizenden andere recepten. Hier te lezen.

    Het blijkt doodsimpel te zijn.

    Alhoewel mijn eerste indruk, toen ik het recept las, er toch eentje was van: “bakpoeder” in een indianengerecht???

    Bij verder zoeken, doe maar hoor, vind je dan dat dit soort brood nog maar sinds ongeveer 140 jaar bestaat. Toen kenden ze inderdaad reeds bakpoeder. Maar mijn part moet het met gist een beter resultaat geven.

    Het recept is dus doodsimpel.

    • 1 cup white flour Witte bloem
    • 1/2 cup whole wheat flour Volkorenmeel
    • 1 tbsp sugar eetlepel suiker
    • 1/2 tbsp baking soda eetlepel bakpoeder ( of beter, natriumcarbonaat)
    • 1/4 tsp salt Mespunt zout
    • 1/2 cup honey (optional) Indien gewenst honing
    • 1/2 cup vegetable oil Olie

    Alles bij mekaar kneden met ongeveer een halve “cup” water of magere melk tot een glad homogeen deeg.

    Een Amerikaanse “cup” is ongeveer 240 milliliter. ( Voor de mannen om het duidelijk te maken: zo groot als een normaal bierglas. Tot aan het streepje !)

    Het deeg nu een tijdlang laten rusten ( een haf uurtje…) en er dan platte schijven van vormen. Als je goed pizzabodems kan maken komt dit nu goed van pas. Anders door een stukje deeg, zo groot als een golfbal, staat er ergens te lezen, uit te rollen tot een dikte van iets van ongeveer een halve centimeter, dan is ook alles zoals het hoort. De religieuze indianen maken ook een gat in het midden van het deeg. Waarom dat heb ik nergens kunnen vinden. Maar het zal wel iets te maken hebben met geluk brengen of om de goden gunstig te stemmen…

    De deegplak moet nu gebakken worden in een pan met zuivere olie tot het deeg opzwelt en zich allerlei bobbels vormen. De deegplak mag één keer omgedraaid worden.

    Laten uitlekken op een roostertje.

    Dan de overtollige olie weg deppen en het brood bedruppelen met vloeibare honing.

    Als het brood gebakken word zonder de honing in het deeg, kan het ook gebruikt worden om “getopt” te worden met allerlei vullingen zoals bij pizza, of bij taco…

    Dat is met een vleesvulling, fijn gesneden sla, cheddarkaas en guacamole…. Of leg er op wat je zelf lekker vindt.

    Toch nog een opmerking. Als goeie Belg denkt men bij bakken in veel olie onmiddellijk aan de frituurpan. Doe dit in dit geval niet. Het fry bread zal dan een onmogelijke vorm aannemen en in het slechtste geval naar frieten, fishsticks of curryworsten smaken…. Niet doen dus!

    Een gewone braadpan met antikleef bodem en daarin een laag van één tot twee centimeter zuivere olie, bijvoorbeeld zonnebloemolie…. Dat zal het beter doen!

    Ik laat het resultaat weten. Beloofd !

    ( Maar wanneer ? ?? )



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (1)

    14-04-2009
    hf
    Dat gat in het midden heeft niets met religie te maken, maar diende om de gebakken koeken of broodjes (zoals je het noemen wilt) op een stok met ronde plank onderaan te steken en zo buiten te zetten om de olie te laten uitlopen en rapper te drogen. Dit heb ik onlangs ergens gelezen. mvg, Horst

    14-04-2009 om 22:49 Lees ook keukenweetjes eveneens geschreven door Horst Fagoo




    Foto

    Hoofdpunten blog keukenweetjes
  • Dromomania – Het boek!
  • Gekonfijte eendenbouten
  • Op jacht!

    Blog als favoriet !

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Categorieën
  • Etymologie (6)
  • Grondstoffen (33)
  • Keukentheorie (34)
  • Maak het zelf (35)
  • Paddenstoelen (16)
  • Reisverhalen (15)




  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!