Op Teletekst van "Eén" (het vroegere Vrt) stond vandaag het volgende te lezen : "Dokters, tandartsen, kinesisten en andere zorgverleners doen patiënten elk jaar zo'n 4 miljoen euro te veel betalen, schrijft Het Belang van Limburg. Dat blijkt uit controles door het Riziv, het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering. Iedere zorgverlener houdt een register bij waarin elke ingreep die hij doet, moet worden vermeld. In heel wat gevallen stemt de rekening die aan de ziekenfondsen wordt overgemaakt niet overeen met de geleverde prestaties. Zorgverleners die in de fout zijn gegaan, krijgen een boete en moeten het ontvangen geld terugbetalen."
Persoonlijk vind ik dit artikel nogal ongenuanceerd ... men zou bijna gaan denken dat alle zorgverleners "sjoemelaars" zijn. Waarom vermeldt men geen concrete cijfers, met onder andere de percentages van het aandeel van de verschillende zorgverstrekkers ? En het percentage van de "sjoemelaars" binnen iedere groep van zorgverstrekkers ? Dit zou de lezers een reeëler beeld geven van deze betreurenswaardige situatie. De "patiënten" mogen nog steeds op hun beide oren slapen, want de meeste zorgverleners werken nog steeds "volgens het boekje". De zorgverleners, bedoeld in Het Belang van Limburg, zijn slechts een zeer kleine minderheid in de totale zorgverleners-populatie. Zij die in de fout zijn gegaan moeten inderdaad gestraft worden, laat ons besluiten met volgende waarheid : "eerlijkheid duurt het langst".
Mocht u meer informatie wensen over de tarieven bij de kinesitherapeut(e), dan kan u terecht op onze website en forum : www.kinesitherapie.be.
Voor het eerst is het in ons land gelukt om longen te transplanteren van reeds overleden donoren. Normaliter worden organen getransplanteerd van hersendode patiënten.
Het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) heeft als eerste ziekenhuis van Nederland deze longtransplantaties uitgevoerd. Donoren die, voordat ze getransplanteerd worden reeds overleden zijn, worden 'non-heart-beating' donoren genoemd. De longen moeten binnen een halfuur na het overlijden van de patiënt uit het lichaam worden gehaald.
Tot nu toe konden in Nederland alleen de longen van hersendode patiënten worden getransplanteerd.
Er zijn twee transplantaties op deze manier uitgevoerd. Het eerste paar longen is gebruikt
voor een ernstig zieke patiënt met taaislijmziekte (Cystic Fybrosis) Het tweede paar longen is getransplanteerd bij een patiënt met longemfyseem.
Gehoopt wordt op een jaarlijkse verhoging van het aantal transplantaties. Nu vinden er in Nederland veertig longtransplantaties plaats en door deze nieuwe techniek kan dit aantal oplopen tot vijftig per jaar. Op dit moment wachten er 95 mensen op een transplantatie, dat is 44 procent meer dan het jaar ervoor. BRON : Zorgkrant NL.
De Belgische mannen halen de vrouwen in wat de gemiddelde levensverwachting betreft. Dat blijkt uit een studie van de Dienst Demografie van de Afdeling Statistiek. De gemiddelde Belgische man leefde in 2003 99 dagen langer dan in 2002. Bij de Belgische vrouwen bleef de situatie ongewijzigd.
De gemiddelde levensverwachting bij mannen steeg van 75,58 jaar in 2002 naar 75,85 jaar in 2003. Dit is een stijging van 0,27 jaar of 99 dagen. Bij vrouwen bedroeg de levensverwachting 81,69 jaar in 2003. Dat is net hetzelfde als in 2002. Daarmee wordt het verschil in levensverwachting tussen beide seksen in België kleiner: 5,84 jaar verschil in 2003 tegenover 6,11 in 2002.
De gemiddelden in Vlaanderen (76,92 jaar voor mannen en 82,32 voor vrouwen) liggen hoger dan in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (75,75 en 81,12) en in Wallonië (73,96 en 80,76). Professor Etienne Van Hecke van de KU Leuven is niet verrast. «De gemiddelde Waal kent een lagere sociale status dan de Vlaming. Iemand met een lager inkomen zal minder vlug een beroep doen op gezondheidszorg, wat de levenskansen verlaagt.» In vergelijking met andere landen binnen de EU scoort België niet slecht. De levensverwachtingen voor mannen gaat van 64,8 jaar in Letland tot 77,7 jaar in Zweden, voor vrouwen van 76 jaar in Letland tot 83,5 jaar in Spanje. BRON : Het Laatste Nieuws.
Vandaag brachten we een "huisbezoek" aan VZW-Whiplash. Deze Belgische vereniging bestaat bijna 10 jaar en heeft als doelstellingen : 1. Informatie en contactmogelijkheden bieden aan patiënten en hun gezinsleden 2. Streven naar erkenning van het letsel door de publieke opinie, de medische wereld verzekeraars, ... 3. Herkenning van het syndroom bij medici en paramedici bewerkstelligen, zodat samen met de patiënt onmiddelijk de juiste stappen gezet kunnnen worden voor een spoedige genezing of een aangepaste begeleiding in geval van een chronisch letsel.
Wat is een "whiplash" ? De vereniging definieert het als volgt : "Een whiplash onstaat wanneer de nek een snelle voor-achterwaartse beweging ondergaat door een plotse versnelling van het lichaam t.o.v het hoofd. Dit gebeurt meestal bij aanrijdingen (kop-staart-botsingen). Daarbij kunnen beschadigingen optreden aan de weke delen, spieren en gewrichten in de nekstreek maar ook het gebied van de hersenstam. Deze zorgen voor een scala aan klachten."
Symptomen : Dikwijls gaat het om een schijnbaar banaal ongeluk met beperkte blikschade en zal het slachtoffer onmiddellijk na het ongeval weinig last ondervinden, buiten wat lichte hoofdpijn en wat duizeligheid. Vaak stort de patiënt met een whiplash-trauma pas na enkele dagen of weken in. De pijn in nek, hoofd en schouders en de vermoeidheid zijn dan zo toegenomen dat normaal functioneren niet meer mogelijk is. De meest voorkomende symptomen zijn nekpijn (85%), hoofdpijn (42%) psychologische storingen (30%) (BRON : VZW-Whiplash).
De website van VZW-Whiplash biedt u nog meer informatie aan : medische vragen, juridische vragen, ... U kan tevens de zeer interessante kennismakings-brochures online raadplegen of downloaden.
