xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Sinterklaas
Morgen is het Sinterklaas en zoals elk jaar zal ik deze avond mijn bord zetten. Eigenlijk hoort het niet dat een volwassen bijna gepensioneerde man dat nog doet, maar het is sterker dan mezelf. Het is een traditie die ik absoluut in ere wil houden en daarbij, niemand hoeft het te weten toch. De worteltjes liggen al klaar in de kelder en dan leg ik er ook nog twee klontjes suiker bij voor de ezel.
Het doet me terugdenken aan mijn kindertijd toen thuis op de grote tafel een tiental borden stond. Iedereen legde er dingen op in de hoop goed te scoren bij de Sint en zwarte Piet en zo iets extra te krijgen. De een had een biet, de andere een snede wit brood, klontjes suiker, een brief met goede voornemens, sommigen probeerden het zelfs met een gesmeerde boterham, maar dat had moeder niet zo graag. Als we s morgens enthousiast de huiskamer binnenkwamen na een lange rusteloze nacht, stond de tafel vol met speelgoed en de teljoren puilden uit van de snoep. Alles wat we de avond voordien in het bord hadden gelegd, was verdwenen, opgegeten of meegenomen door de Sint, zwarte Piet en de ezel.
Ik weet ook wel dat mijn bord morgen nog leeg zal zijn, maar niets kan op tegen de vreugde van je bord te zetten, even terug te komen in de beleving van je kindertijd en diep van binnen te blijven geloven dat mirakels nog bestaan. In gedachten zal mijn bord morgenvroeg goed gevuld zijn met allerlei lekkers en zullen er vele verrassingsgeschenken naast liggen. Even zal ik weer kind zijn, en dat zal deugd doen. Mijn dag zal niet meer stuk kunnen.
Dan zal ik de worteltjes en de klontjes van het bord nemen en het niet ontgoocheld terug in de kast zetten.
|
