E-mailenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

E-mail is een prachtige uitvinding.  Ik ben er absoluut favoriet van geworden.  Geen last meer van stakingen bij de post, te vroeg gesloten postkantoren of verlengde weekends waarin alle briefverkeer stilvalt.  Mailen opent deuren waar je anders moeilijk of nooit zou voorbij geraken.  Je bereikt gratis en, indien gewild, meerdere personen tegelijkertijd en het is alleen maar wachten op een reactie van de andere kant en je bent verder geholpen.  Geen respons?  Dan maar herinneren tot ze het moe worden en toch antwoorden. 

In tegenstelling tot mondelinge informatie, blijven e-mails altijd wat ze zijn, de kerninhoud blijft bewaard.   Onlangs ging er in een dorp een totaal foutief overlijdensbericht rond van mond tot mond.  Ze hebben later kunnen achterhalen hoe dat gekomen was.  Iemand had tegen zijn buurman gezegd dat zijn vrouw griep had.    Die buurman had op de wekelijkse kaartnamiddag tegen een kennis gezegd dat de vrouw van zijn buurman ziek was.  Die kennis had in de buurtwinkel verder verteld dat die vrouw ernstig ziek was.  ’s Zondags na de mis wist iemand te vertellen dat die vrouw op sterven lag en drie dagen later ging overal in het dorp het bericht rond dat de vrouw overleden was.

Zoiets is met e-mailen niet mogelijk, wat geschreven is, blijft onveranderd, goed of slecht.  Gedaan met onduidelijke afspraken, het terugtrekken of veranderen van beloftes.  Het geschreven woord kan altijd ter bevestiging worden gecontroleerd.  Verleden tijd met meningsverschillen als: “zo heb ik dat niet gezegd - dat moet je fout begrepen hebben – daar denk ik dat je verkeerd bent – ik weet zeker dat ik je dat niet beloofd heb,” en meer van dat fraais.  E-mails zijn duidelijk en eerlijk. 

Elke letter van je e-mail kan onder de loep worden genomen en kan in je voordeel spreken of tegen je worden gebruikt.  Woorden vervliegen maar e-mails zijn voor altijd.  Voorheen kon het gebeuren dat je in een impulsieve bui een brief schreef, die je na een uurtje verscheurde.  Zoiets als de gouden regel van eerst tot tien tellen voor je iemand van antwoord dient.  Een e-mail, dat is één druk op de linkermuisknop en hij is weg.  Je kunt hem niet terughalen en bijkomend, hij komt onmiddellijk aan bij de bestemmeling, geen afkoelingsperiode voorzien.

Zeer belangrijke regel bij het e-mailen: kijk na of het adres van de bestemmeling correct is.  Een vergissing is rap gemaakt en kan nare gevolgen hebben.  Door zo'n fout zijn sommigen aan de weet gekomen wat anderen van hen denken.  Bijvoorbeeld dat het uit teflon en gewapend beton opgetrokken gevoelloze karikaturen zijn.  Een brief komt aan en wordt geklasseerd in een dossier, e-mails worden rondgestuurd.  Je kunt dat gebruiken in je voordeel.  In het andere geval: oppassen naar wie je vertrouwelijke mededelingen stuurt.  Niet lang na het verzenden, kan je e-mail in de krant staan en krijgen duizenden onder ogen wat je het liefst vertrouwelijk wilde houden.

Het vervelendste van e-mails is als je na een paar dagen verlof, je mailbox opent op je werk en daar tientallen berichten met vragen en opmerkingen vindt, wachtend op een antwoord.  Uitstellen is geen optie, want wie mailt, verwacht vlug een antwoord, of hij stuurt een herinnering.  Dat moeten we er dan maar bijnemen.