Het was min 2 graden en het sneeuwde,de wegen lagen er spek glad bij,maar onze cursisten hadden toegezegd om deel te nemen dus dan naar de afspraak gaan. Was weinig beweging op de parking maar de cursisten stonden te wachten,hier en daar kwamen toch enkele moedige joggers uit hun wagen om zich te wagen van wat enkele rondjes te lopen in hoevere dit mogelijk was. Trokken meteen Den Brandt in om onze Warming-Up oefeningen te doen,de eerste kennismaking en voorstellen wie is wie,eentje stelde zich voor van ik ben...en zal zorgen voor de volgende keer dat ik sport kleding aan heb. De oefeningen voor enkel/voorvoetoefening,de Cirkel-enkeloefening alsook beenoefeningen. Vervolg kregen de schouders ook hun beurt Push-Up en Schouderreflex,Bovenrug Twist de Romspieroefeningen,er werd ook afrollen van de voeten techniek uitgelegd. Oriëntatie van een bepaald object in te prenten en zich naar het object te begeven. Na al deze extra inspanningen trokken wij over het bruggentje en door smallere paadjes richting Bunkers waar we slechts één heuveltje deden doordat de wegen in het park er ook spek glad bij lagen,daar hebben wij eigenlijk zowat de beginselen van duwfase kunnen voelen bij het stijgen en dalen. Vervolgens liepen we door de losse sneeuw om daar eens te testen van met één lange poles en één korte poles te stappen,zodat iedereen kon ondervinden hoe moeilijk dit is als men niet de juiste lengte heeft van poles. Voorbij het beeld"David" stapten wij langs de vijver gedeelte, en daar was het super glad goed dat we met poles gingen op sommige plaatsen moesten we zelfs ons vast houden aan omheining of takken alles was goed om vast te grijpen. De enkele joggers die passeerden die gingen gewoon onderuit op het ijs,zelfs eentje die bijna in de vijver belande. Onze tweede les van NW zat erop en iedereen stelde voor om naar de"Melkerij" te trekken om iets warms te drinken na onze sessie van 90 minuten,hadden wij dit wel verdiend.
Onze eerste NW training op zondag morgent in het park bij een temperatuur van 2 à 3 graden in een oase van groen,en ochtend dauw. We zetten onze eerste les NW in met een grondige uitleg over hoe gebruik ik mijn poles,de eerste ervaringen van grijpen en loslaten,duwfase welk effect heeft het! Vervolgens begonnen wij aan de Warming-Up oefeningen voor beginners,zoals de Hak-Teen(enkel/voorvoetoefening),Cirkel en Knie-Heup-Hef beenoefening. Ook de schouders kregen hun oefeningen,Push-Up en Kano-Twist,want daar zit het meestal een beetje vast door steeds in de zelfde houding te zitten tijdens uw werkzaamheden. Dus de nodige aandacht hieraan gegeven omdat deze spieren ook konden geactiveerd worden en naar de toekomst toe alles goed kan functioneren. De eerste pasjes werden gedaan met de poles want natuurlijk nog niet zo vlotjes verliep,maar stelselmatig komt daar verbetering in door de nodige oefeningen van grijpen en loslaten op het juiste moment uit te voeren. Dan begonnen wij aan een korte wandeling door dit prachtig park,over heuveltjes en langs bunkers die daar verscholen liggen echt een ideaal parcours voor Nw. Kwamen ook de voetballers van Den Beerschot tegen die daar ook hun zondag voormiddag training houden,maarja een mens moet weten waar juist die bijeen komen. Door smalle padjes en een tapijt van vele bladeren liepen wij richting Beeld David,daar zaten vele scouts te picknicken op een klein vuurtje Panenenkoeken aan het bakken,die heerlijke geuren prikkelde onze smaak pupillen. Met nog een korte omloop langs de vijver waar ze een aantal bomen hebben gekapt gingen wij naar grote grasvlakte om daar nog wat te slalommen kwestie van reactie vermogen van benen te testen. Ook daar hebben wij onze Cool-Down gedaan na intensieve inspanning van 90 minuten Nordic Walking voor beginners.
Onze eerste wandeling in het nieuwe jaar,is de Kalmthoutse Heide onder de leiding van Roger en Marierose.
Samenkomst aan de Vroente, weeromstandigheden regen en gewapend met paraplus stonden we op deze parking, eerst nog een algemene vraag of dat iedereen na deze wandeling mee ging om iets te drinken in de buurt van Heide Kalmthout.
We bevinden ons op deKalmthoutse Heide, zoals die in de volksmond bekend is maar eigenlijk moet ik zeggen:Grenspark De Zoom en dit sinds 1998.
Een tocht door de Heide kan onmogelijk zonder de hoofdwegen te bewandelen maar toch heb ik hier en daar een stukje waar weinigen onder u geweest zullen zijn,hoop ik.
We stappen over asfalt, aarde weg, zand, heide, vochtig en nat pad enfin je merkt het onderweg wel.
Het is een tocht van ongeveer +/- 9km, maar denk er aan dat het geen simpel parcours is.
Het is ideaal om een voorraad gezonde lucht op te doen, overtollige calorieën te verbranden, je honger aan te scherpen voor straks en vanavond kan de invloed ook nog doorwerken.
We vertrekken langsDuitse Weg, zo genoemd naar de invalsweg tijdens W.O.II die door de Duitsers gebruikt werd.
Ik zou willen vragen om dit eerste deel een beetje door te stappen om de spieren op te warmen want we zullen het kunnen gebruiken.
Molensteen, is een monument om te herdenken dat de Heide Staatsreservaat geworden is na een jarenlange strijd.
De inhuldiging dateert van 1 april 1970, geen grap, en op de steen staat: Met Natuur als gids onmogelijk te verdwalen-Cicero.
We hebben werkelijk een mooi stukje natuur bezocht waar je anders nooit komt dat hebben echt kunnen verkennen met onze gids Roger.
Na onze schitterende wandeling en verbruikte calorieën, trokken wij naar afspraak crêperie, waar we konden genieten van een groot assortiment, pannenkoeken, wafels, taarten, crème glacé met koffie of thee naar hartenlust.
Bedankt Roger voor de prachtige tocht op Kalmthoutse Heide, ook 27deelnemers die aanwezig waren geweest met enkele nieuwelingen erbij.
Na een drukke periode met feestdagen,recepties en etentjes allerhande,hielden de Natuurvrienden zaterdag 16 januari hun jaarlijkse nieuwjaarsreceptie,die op z'minst gezegd zéér geslaagd was met vele hapjes,drankjes en leuke gesprekken. Het was de eerste activiteit van het nieuwe jaar en het was aangenaam om al vele van onze wandelaars terug te zien na een lange periode van inactiviteit op wandelgebied. De vooruitzichten zijn goed,met vele mooie wandelingen in het verschiet. Wij gaan er met ons eigen enthousiasme tegenaan om onze conditie aan te scherpen en tegelijk te genieten van de mooie natuur,want daarvoor zijn wij natuurlijk Natuurvrienden.
Beste wandelaars,tot ziens op onze volgende wandeling op de Kalmthoutse Heide,deskundig gegidst door Roger en Marierose.
Ons jaarlijks samenzijn ging voor de tweede maal door.
Er waren 21 ingeschreven leden die deze avond bij woonde.
De voorbereidingen waren veel job allerlei eetwaren werden aangekocht en bestellingen werden gedaan.
De dag voordien werd er al gekookt want Chili con carne moet één dag voordien klaargemaakt worden zodat hij het beste smaakt achteraf.
Zaterdag werden de tafels prachtig versierd en konden we van start gaan om 19 uur met ons welkoms aperitief en lekkere knabbels.
Vervolgens werd het voorgerecht geprepareerd in de keuken het was assortiment van paté op bedje winterse sla.
Het hoofdgerecht bestond uit Chili con carne met rijst en knapperig Frans brood en voor diegene die graag iets pikanter wilde eten konden tabasco bijvoegen naar ieders smaak.
Na al deze lekkernijen kwamen we toe aan het dessertTirami Su, wat door Alida en Wim werd klaargemaakt op een Italiaanse wijze, precies een engeltje dat op uw tong
Deze avond werd er een power point getoond over de afgelopen activiteiten van het jaar,dan denk je amaai wat hebben wij wederom veel gezien op deze wandelingen en weekends,dit werd gemaakt door Theo en Frie een schitterende reportage.
Nadien kregen ook nog sfeer beelden van OostenrijkKaunertal, waar Theo ook voorstel deed om volgend jaar of binnen twee jaar eens met onze groep daar naar toe te trekken een leuk voorstel.
Het was een zeer aangename avond en ons reuzen hebben geamuseerd en zeker geslaagd, dus volgend jaar rond de zelfde periode doen wij dit wederom over.
Ook wil ik alle bereidwillige mensen bedanken voor hun inzet van deze avond.
Na aankomst kregen we ons eerste lekkere middagmaal bereid door de kokkin van dienst.Vol energie vertrekken we voor onze eerste wandeling door het mierenbos op goed begaanbare wegen. We waren onder de indruk van de bouwwerken van de mierenfamilies. Ook deden we een paar klims die ons nadien mooie vergezichten opleverden. Onderweg kwamen we het witte paard van de Sint ook al tegen. Goed voor wat knuffels en mooie fotos.
Het weer was zacht en zalig, want de zon scheen, meer moet dat niet zijn. Als afsluiter nog een drankje in café Terminus, santé.
Na -het avondeten konden we nog nagenieten en babbelen in de ontspanningsruimte van het Klooster, waar de nodige drankjes en mooie muziek voorzien waren.
ZATERDAG
De vrije voormiddag werd als volgt ingevuld. Sommigen bezochten de Hespenrokerij om zich wat lekkers aan te schaffen. Anderen besloten naar Malmédy te trekken om te winkelen. En nog een aantal deden een mooie wandeling, die langer bleek dan ingeschat. Ze hadden dus al wat kilometers in de benen.
Na het middagmaal vertrekken we voor een stevige wandeling van +/- 9 km, heel panoramisch (klimmen dus, gelukkig zijn er ook zachte lange dalingen bij). Tussenstop met cinema, die echter buiten dienst bleek. We wandelen langs weidse vergezichten die ons mooi tonen hoe groot de ranch van de lokale paardenfokker wel is. Hij bezit bijna de ganse streek met omgeving, en de tientallen paarden zijn hier supergelukkig. Ze springen en spelen, alsof het lente is. Het weer is dan ook zeer zacht voor de tijd van het jaar.
De wandeling eindigt in ons stamcafé Terminus voor een lekker drankje in afwachting van het avondmaal. Na het eten mogen we ook het Wandschilderij bezichtigen in het klooster. De aanwezige priester vertelt in geuren en kleuren de achtergrond van dit mooie schilderij dat geschilderd werd door een dame die tijdens de 1e Wereldoorlog ondergedoken leefde in het klooster. De personages in het schilderij blijken dorpsbewoners te zijn, vermomd als heiligen. Hij heeft nog levendige herinneringen aan de oorlog en kan honderduit vertellen.
Nadien babbelen we nog wat bij in onze ontspanningsruimte.Een paar feestbeesten zetten nog een stapje in de wereld en duiken de nacht in.
ZONDAG
Vandaag begint onze wandeling stipt om 10u, de afwezigen hebben weeral ongelijk want het loont weer de moeite. Na een stevige en gladde klim bereiken we over de boomstammen de top en kijken neer op het dal en de bossen. Sommigen al puffend, anderen al glunderend, het was de inspanning waard. De rest van de wandeling is goed begaanbaar en zachtjes bergaf, heel ontspannend. Alweer prachtig weer en 6,5 kmgewandeld. Sommigen zoeken zelfs nog verkoeling in het Kneipp-voetenbad.
Nadien moeten we noodgedwongen de kamers ontruimen en inpakken. We krijgen nog een laatste lekkere maaltijd en belonen de kokkin Julia voor het lekkere eten met een extra.
Het was een perfect weekend en moe maar gelukkig keren we terug naar huis.
Zondag 25 oktober 2009 waren wij op stap met De Fons in de omgeving van Tervuren en toonde hij ons een prachtig stukje natuur dat je, zo dicht bij onze hoofdstad, niet zou verwachten.
Om 13.30 uur ( wintertijd! ) waren we met 26 wandelaars present voor de start.
We stapten voorbij het Afrika museum en verdwenen met een forse klim in het nog steeds grote Zoniëenwoud om even verder af te dalen naar de mooie vijvers, hier konden we al volop genieten van de mooie uitzichten, alles werd nog eens benadrukt door de zon die de herfstkleuren extra deed schitteren in dit unieke landschap.
Het was soms moeilijk de groep niet te lang te laten worden want iedereen was in de weer om al dat moois op de gevoelige plaat vast te leggen.
We stapten verder via een goe vettig wegeltje naar de vallei van de Voer (?).
Inderdaad deze Voer is een klein riviertje, dat ontspringt in het Capucienenbos in Tervuren om ten slotte in Leuven uit te monden in de Dijle.
De vallei van de Voer was een van die pareltjes waarvan de meesten nog nooit gehoord hadden.
Onze tocht ging verder door prachtige bossen en voorbij de Spaanse villa terug richting Tervuren, ondertussen fotografeerden we paddenstoelen die hier weelderig groeiden.
In de bossen werd het nu verrassend vlug donker, temeer daar er nu dreigende wolken kwamen opzetten.
Al vlug zagen we het Afrika museum opdoemen tussen de bomen, dichterbij was het een heel mooi zicht zoals het daar lag achter de vijvers. De olifanten die kwamen aangewandeld uit Beaufort 2006 maakten het plaatje kompleet.
Het was mooi, voor velen onder ons was dit stukje natuurpracht een ware ontdekking.
Al rond 10.30 uur mogen we onze eerste vrienden verwelkomen in het inmiddels vertrouwde hotel Cajou. De een na de ander komen ze binnen, de stemming zit er direct in en al snel wordt het een gezellige boel.
Na een welkomdrink gaan we aan tafel en slaan ons kaske vol met al het lekkers dat ons wordt voorgeschoteld. Nu zijn nog maar met dertien (?), de rest komt later.
Rond 14 uur starten we voor onze eerste wandeling, met 11 rijden we naar Koksijde bad.Door wegenwerken starten we, iets eerder dan gepland, aan de Normandie, een gekend restaurant.
Onder een stralende zon starten we onze tocht door de Doornpanne, richting
Hoge Blekker de hoogste duin aan onze kust. Onze tocht gaat verder door een mooie woonwijk met vele mooie optrekjes. We steken de straat over en vervolgen onze tocht op het strand. Gelukkig staat de wind achter de duinen zodat het hier zalig wandelen is.
Na ongeveer 6 km komen wij terug voorbij ons vertrekpunt waar de tweede lus van onze wandeling begint, maar aangezien er dreigende wolken komen opzetten besluiten we wijselijk dat het voor vandaag genoeg geweest is en nemen we de autos en rijden terug naar ons hotel. Bij aankomst gaan de hemelsluizen open en vandaag gaan ze niet meer dicht
Zaterdag 10 oktober.
Het is terug droog, maar nog niet erg betrouwbaar. De treinreizigers worden aan het station op het afgesproken uur afgehaald terwijl de rest van de groep langzaam binnen sijpelt. We zijn nu met 21.
De meeste van ons trekken naar de markt. Voor alle veiligheid bellen we even naar boven en bestellen we de zon voor deze namiddag en kijk, het helpt!
Na het middageten schijnt de zon!!!
Met een goed gevoel trekken we door het immense duinengebied van het natuurreservaat De Westhoek. De tocht gaat verder naar het Palais du Picon pal op de Franse grens. Hier vervoegen we onze vrienden die spijtig genoeg de wandeling niet konden meedoen.
Na de gesmaakte Picon trekken we met 19 moedigen verder richting zee en sommigen ondervinden dat het toch wat moeilijker lopen is in de duinen met een Picon in de benen Enkelen vinden hier soelaas door hun schoenen uit te trekken en door het zilte water de tocht verder te zetten.
Van één zaak zijn we nu overtuigd: In De Panne hebben ze nog zand en water genoeg!
Rond 18 uur stappen we moe maar voldaan ons hotel binnen, net op tijd om ons wat op te frissen vóór we weeral aan tafel gaan. Enkelen van de groep hebben van het speciale aanbod van de hotelbaas gebruik gemaakt en genieten van een overheerlijke schotel schaal en schelpdieren, al moet worden benadrukt dat de anderen eveneens een heerlijke maaltijd kregen voorgeschoteld.
Zondag 11 oktober.
We beginnen de dag zoals het past op een zondag: ontspannen en niet te haastig.
Na het overvloedige ontbijt pakken we onze koffers en maken de kamers leeg. Toch is de pret nog niet over. Na een heerlijk middagmaal trekken we naar de Oosthoekduinen voor een verrassend mooie wandeling in dit bijna onbekende duinenlandschap.
Bij terugkeer hebben we nog tijd voor een kort bezoekje aan het educatieve centrum De Nachtegaal, de uitvalsbasis van onze wandeling. Na een verfrissend pintje wordt langzame tijd voor het afscheid, onze treinreizigers moeten immers op tijd in het station zijn en iedereen heeft nog een flinke rit voor de boeg.
We hebben ervan genoten en komen volgend jaar terug!
Groetjes Mariette
Groetjes Mariette
Foto's Carlo
Foto's Carlo
Mariette
Mariette
