|
De moeder van mijn lief zit in een home. Een paar jaar geleden is ze beginnen te dementeren. Daar zit ze nu, te wachten. Er worden beslissingen voor haar genomen, Ze blijft vriendelijk en onzeker kijken, wat gaat er in haar om? Een oude vrouw die schijnbaar niks merkt van de dingen die men doet. Die met haar eten knoeit, die naar het toilet moet op bevel
.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Eens was ze een jong meisje, met een vader en een moeder, met broers en zussen die van elkaar hielden.
Op haar twintigste is ze getrouwd.
Samen met haar man bouwde ze gelukkig huis voor haar kinderen die haar nodig hadden. Toen ze veertig was, waren haar kinderen volwassen en zijn ze uitgevlogen.
Op haar vijftigste speelde ze met haar eerste kleinkinderen.
Daarna kwamen de donkere dagen. Na de dood van haar man, bleef ze alleen achter, bang voor de toekomst en denkende aan de jaren van liefde die ze gekend had. Het is een wrede grap van het leven om ouderen er als dwazen te laten uitzien.
|
