“Als een man ruzie wil vermijden , moet hij een vrouw niet vragen of ze de kaart wil lezen”.
“De kaart ligt daar!” wees harmonicaman naar het zijvak naast haar zitplaats in de auto. Er was een omleiding geweest. Ze reden al tijden rondjes. Maar ze waren hier verleden jaar ook geweest en ze wist het nog best, Zij rijdt namelijk op haar geheugen en als hij nu maar even geduld had, dan kwamen ze bij een groot wit huis op een hoek en daar moesten ze…….
Ze had die kaart niet nodig en anders doet ze haar smartphone wel even aan. Ze was voor haar plezier op stap en had geen zin in gedoe van een verschuivende vinger op de kaart bij iedere bocht en het nadien weer opvouwen van lastige kaarten met de nodige opmerkingen “Dat je zo een kaart niet vouwt” om dan nog niet eens te spreken over de vele gehuchten en weggetjes die niet eens op die kaart te vinden zijn.
Harmonicaman gromt wat in zijn baard. Hij verdwaalt nog liever dan zijn lot toe te vertrouwen aan een GPS in de auto. Aan slimme telefoons heeft hij een broertje dood, doet alsof de Google routeplanner op haar smarthpone niet bestaat en negeert haar opmerking over hoe gemakkelijk zo’n GPS toch eigenlijk is. Hij is gezien zijn gevorderde leeftijd van bijna 66 jaren en zijn koppige aard wat ouderwets aangelegd en zweert bij landkaarten wegenkaarten, wandel- en reisgidsen. Het zelf uitzoeken van dingen houdt de mens alert is zijn moto. En daar heeft hij gelijk in. maar toch...
“Kijk daar is dat restaurant op die hoek en daar die kerk, dan moeten wij naar rechts” zegt zij even later triomfantelijk, terwijl ze de mobiele gegevens van haar smartphone weer uitzet “Zie je wel dat ik gelijk had?”
“Jij hebt altijd gelijk” mompelt harmonicaman ironisch “zelfs als je geen gelijk hebt.”
En daar kan ik (en u) het mee doen.
13-09-2018 om 09:19
geschreven door Loewiesa
Categorie:verhaaltjes
|
