Dit keer, geen verwelkomingen van springende hondjes of wuifende poesjes, geen vlaggen met Vlaamse leeuwen en kreten als "Vlaanderen barst". Maar één echte reactie, dat is toch al iets. Bij helemaal geen reactie vraagt een mens zich toch al snel af, werkt alles nog wel,na al die jaren? Op mijn blog, bij mij, bij u.....Want met die senioren, je weet maar nooit… Mijn inloggegevens kloppen dan weer wel en dan weer niet, dan blijkt de webpagina die ik zocht niet meer te bestaan, beschadigd of verouderd (jaaaa zeg, zoals wij allemaal.) Dan moet ik bewijzen dat ik geen robot ben door alle plaatjes met boten aan te vinken en vervolgens.... niets....."oehoeeee, is daar iemand?" Je krijgt van minder en punthoofd en van nijd de laptop sluiten, de pc het raam uit smijten of de smartphone verdrinken en stoppen met bloggen nog voor je (weer) begonnen bent en gewoon terug naar Facebook gaan.
|