ik ben Loewiesa ik ben belgo-néerlandaise of neder-waalse Ik woon in "Le Hainaut" In dit blog probeer ik te schrijven over dingen die mij aan het denken zetten dingen die mij aan het lachen maken dingen waarover ik me zorgen maak en dingen die ik gewoon uit mijn duim zuig
Als je je beperkingen kent, kun je daarbinnen, onbeperkt te werk gaan
Jules Deelder
schrijver,dichter
Don't walk behind me I may not lead Don't walk in front of me I may not follow Walk beside me That we may be as one
I'm Out Of Estrogen
AND I HAVE A GUN!
gedachtespinsels, dagelijkse onzin en andere beslommeringen van een jonge vijftigster
Loewiesa
21-01-2013
50 tinten wit
Vandaag de dag begonnen met het pad en een stuk van de straat voor mijn huis sneeuwvrij te maken voor het geval de anderhalve man en de paardenkop die dagelijks langs komen het onzalige idee zouden krijgen om juist daar uit te glijden en hun nek te breken. Terwijl uw jonge gedachtespinnendevijftigster al die vijftig tinten wit aan het wegscheppen was, spon zij een gedachte!
Wist u dat u met een half uur sneeuw te ruimen 200 calorieën verbruikt? Dus dat is mooi meegenomen. Bovendien krijg je er mooie rode frisse wangen van, koude voeten (een heel stuk minder) en een natte neus en dat laatste is gezond! (Bij een hond.)
Degenen die denken dat uw jonge gedachtespinnendevijftigster op haar blog alleen maar aan navelstaarderij doet, hebben dus verkeerd gedacht. Hier kan men ook best iets leren!
Ook dat nog: Morgen, dinsdag gaan uw jonge gedachtespinnendevijftigsteren haar Brugse vriendin weer eens een stapje in de wereld zetten. Zij gaan de grens over! Rendez-vous à Lille of afspraak in Rijsel. (Wat u maar wil(t) . )Dus binnenkort in dit theater: Nieuwe avonturen!
Zo, we hebben het weer gehad. We zijn nu drie dagen in het nieuwe jaar en ik heb nog steeds een beetje een katergevoel, ik voel mij opgeblazen, moe en geestelijk volkomen uitgedoofd, maar dat komt vast wel weer goed, eens in de lente of zo
De wereld is uiteindelijk toch niet vergaan, ik heb kerstmis gevierd in huiselijke kring. De Fyra nogmaals getrotseerd en zonder problemen op mijn bestemming gekomen. Aan kleffe oliebollen ontsnapt en ontlopen aan het lichtspektakel in Amsterdam, dat door de knallen en de rook vaak meer weg heeft van een kleine burgeroorlog dan van een vuurwerk, door op oudejaarsdag weer naar huis te komen om er de jaarwisseling te vieren dansun trou dansle fin fond van de Borinage waar ik was uitgenodigd en waar ze niet aan vuurwerk doen, maar wel aan "Ah Ah Ah loeiharde muziek" zodat met niet meer kon zien wat men zei en andere verplichte gezelligheid (uw jonge gedachtespinnendevijftigster kreeg er verdorie bijna onregelmatige hartkloppingen van èn ademnood èn de kriebels en ook nog het rambam en even dreigde zij in paniek te raken.) Ik verlangde naar stilte en naar mijn bankje thuis, waar ik fijn kon zappen tussen de verschillende cabaretiers en alle andere vrolijk bedoelde onzin dat men op zon avond te bieden heeft. Maar thuis hadden mijn zoon en zijn Marie het huis bezet en zaten bij kaarslicht romantisch te wezen.
Na middernacht werd ik er ook nog besprongen door mij compleet vreemde individuen die mij een gelukkig nieuw jaar wensten.
Toch nog één goed voornemen gevonden. Volgend jaar blijf ik thuis! Gezworen!
Om precies 9.00 werd het startschot gegeven en werd de meute los gelaten. Kerst boodschappen. Niets anders dan een noodzakelijk kwaad, waarbij je een eindeloos geduld moet hebben. Wachten soms tot je iets uit de schappen kunt pakken. Verkeerd geparkeerde winkelwagentjes, winkelwagens tegen je hielen. Vriendelijk glimlachen. Heel veel pardons. En vooral RUSTIG blijven! Heel even werd ik bevangen met het gevoel van wild om me heen te gaan slaan. Ondertussen klonk And so this is Christmas. I hope you have FUN!!! uit de luidsprekers. En dan was er nog de rij aan de kassa! Om 11 uur, 11 minuten en 11 seconden precies verlieten wij volgens het kasticket deze super supermarkt. Tijd om een wens te doen.....
Ik ga er weer even tussenuit en hierbij wens ik alle bezoekers van mijn blog een prettig kerstfeest en een fantastisch, spetterend en vooral gezond 2013!
Nog een paar uurtjes en we kunnen allemaal weer normaal gaan doen. Dan ga ik weer naar de fitness en misschien durf ik eind van de volgende maand weer op de weegschaal. Even gedacht om morgen, op Nieuwjaars dag een detox menu te serveren. Zuurkool! Arm in calorieën. Al moet je het natuurlijk wel lusten. Er zou een oud Hollands gezegde bestaan waar ik overigens nog nooit van gehoord had Eet met Nieuwjaar zuurkool met spek, de rest van het jaar aan geld geen gebrek Het zuur voor het zoet of iets anders polderachtigs . Maar er werd hier geroepen Néééééé hè màààààààm Jakkessss!
Nog een paar dagen samen met een van mijn dochters en kleinzoon Simon doorgebracht met mijn vader. Mijn moeder is nu al 2 jaar geleden tijdens de jaarwisseling overleden en mijn vader speelt de film van de laatste dagen tot haar dood steeds weer op nieuw af in zijn hoofd.
Op de laatste dag van het jaar nog een kast(je) in elkaar gezet. Uw jonge gedachtespinnendevijftigsteris er eens goed voor gaan zitten om de bouwtekening grondig te bestuderen. Zo zag zij in één opslag het verschil tussen een schroef, een spijker, een deurscharnier, een plank en nog wat andere houten dingetjes. Aan het einde van het karwei was zij trots op zich zelf, had zij een extra kast die - en dat is mooi meegenomen - tot nu toe nog niet is ingestort. En bovendien het bewijs dat zij geen vent hoeft binnen te halen enkel omdat hij zo lekker handig is. Tevens heb ik mij tijdens het knutselen in een filosofisch moment bedacht dat ik de mij in het begin van dit afgelopen jaar opgelegde voornemens allemaal ben nagekomen, behalve eentje. (stoppen met bloggen)
Voor alle bezoekers van mijn blog een boeiend, fijn, gezellig, gelukkig, knus, mooi, liefdevol, plezierig, geweldig, goed, leuk, gezond, spannend, spetterend, blij en waanzinnig Nieuwjaar!
Een paar hele gezellige kerstdagen achter de rug. Op Kerstavond zou ik eigenlijk alleen zijn. En helemaal niet zielig en eenzaam zoals in vreselijke enge en zielige liedjesNiet met de verwarming op zes en met de hoop dat hij ineens weer voor mijn neus zou staan Geen foto naast mijn bed en ook niet van plan om de slingers te verscheuren, de kerstboom te verbranden of veel teveel te drinken. Integendeel, er stonden overal kaarsjes, ik had lekkere dingetjes in huis gehaald die ik en ik alleen maar lust! En ik zou die avond wel doorkomen met mij zelf her uit te vinden en te doen alsof er helemaal niets aan de hand is. De telefoon zou zeker één keer gaan en ik zou, zoals nu al twee maandeniedere avond, aan het lijntje worden gehouden door the man with the harmonica met wie het irl niet klikt maar met wie het nog steeds aangenaam en leuk praten is. Mijn zoon ging die avond bij zijn Marie. Ze kwamen hem halen. Wat gaat je moeder vanavond doen? werd er gevraagd. En ze vonden het zoooo zielig voor mij, dat ik mee moest! Nee echt dat hoeft niet sputterde ik tegen, terwijl ik hen een fijne avond en heel veel plezier wensend de deur uit werkte. Een tijdje later belde mijn zoon Mam, weet je het zeker, ze willen ècht dat je komtklonk hij bijzonder overtuigend. Ik had een half uur om te beslissen wat ik zou aantrekken en mij toonbaar te maken. Het werd een leuke avond in het gezelschap van volslagen onbekenden, en waar ik enkel de moeder van Marie eens vlug vlug had ontmoet. Ook kerstdag gevierd in een warm bad met de kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen. Bij de familiale lotjetrek had mijn zoon mij getrokken Mààààm is er iets speciaals dat jij wilt voor Kerstmis? had hij gevraagd. Ach Ik heb maar niks gezegd, maar ik ben bang dat je voor 15 euro tegenwoordig geen goed lief meer vind.
't Mist en miezert en de stad lijkt ziek en der dagen zat De mensen, met hun plastic aan, bewegen door een schijnbestaan De donk're dagen voor Kerstmis 't Schemert rond een uur of vier en ik vraag me af: Wat doe ik hier Aan 't einde van de Overtoom, verdwaald als in een boze droom De donk're dagen voor Kerstmis Lieve God, denk ik, kleumend en klein Moeten die er nu werkelijk zijn De donk're dagen voor Kerstmis
De koude tram is overvol, maar iedereen staart leeg en hol Naar al die pakjes op z'n arm, want daarvan wordt een mens niet warm De donk're dagen voor Kerstmis Hij heeft een duur cadeau gekocht, maar had een ander ding gezocht De warmte, die een leven duurt, de hoop die een bestaan bestuurt In donk're dagen voor Kerstmis Alles ligt in de winkel te koop, ja, behalve, behalve de hoop De donk're dagen voor Kerstmis
't Mist en miezert en de stad lijkt ziek en der dagen zat De mensen, met hun plastic aan, bewegen door een schijnbestaan De donk're dagen voor Kerstmis En ieder pakje, dat ik draag, is maar een uitstel van de vraag Waar kopen wij het Paradijs en wat, in Godsnaam, is de prijs In donk're dagen voor Kerstmis Lieve God, denk ik kleumend en klein Moeten die er nu werk'lijk zijn Die donk're dagen voor Kerstmis
Kerstmis, een confronterend familiefeest las ik laatst in een tijdschrift. Voor de één een warm bad en voor de ander een hel. Ondertussen heb ik mijn echte kunstboom, die zó goed is nagemaakt, dat hij zelfs een beetje uitvalt van de zolder gehaald en die staat nu te schitteren met de bedoeling mij in kerststemming te brengen en dat zal wel lukken dit jaar, want in tegenstelling tot de gespannen sfeer van de afgelopen jaren, heb ik er deze keer weer zin in. Kerstmis! De kerstboom, de lichtjes, kortom de sfeer. Ik hou ervan, om thuis te komen, wanneer het buiten veel te vroeg donker is, te druk overal, het regent en waait of zoals nu het hier weer sneeuwt en dan met een drankje bij de kerstboom. Kaarsjes aan, muziekje aan. Misschien zelfs wel kijken naar wéér dezelfde hele cliché kerst films waar, na eerst een heleboel toestanden en andere menselijke drama's uiteindelijk iedereen samen Kerstfeest viert en samen gezellig tranen met tuiten huilt.Wat doen we met opa ? vragen mijn dochters, terwijl wij samen een kerstmenu bedenken. Maar opa wil niet dat zijn kleindochters hem komen halen. ooooh neeee! roept hij voor wie er niks meer te feesten valt, behalve over 100 jaar op zijn eigen begrafenis verschrikt.
Ze zittener weer op. De feestdagen van 2010. Het kind in mij heeft de hele maand december genoten van de versierde en verlichte etalages. Het begon al met de Zwarte Pieten in de Amsterdamse Bijenkorf die daar zolang ik mij herinner in de Sinterklaasperiode naar boven klimmen en zich, eenmaal boven weer naar beneden laten zakken. En waar ik vroeger, samen met mijn ouders en mijn broertje op koopavond jaarlijks naar ging kijken. Het zijn niet meer de zelfde Zwarte Pieten als uit mijn jeugd, maar even gaan kijken doe ik nog steeds zolang het tenminste nog MAG van de club van Slachtoffers van de Slavernij in Suriname. Ik heb genoten van de kerstmarkten, de kerstboom, de lichtjes, de kerstkalkoen en de plumpudding die ik gelukkig niet heb moeten eten.En dan was er het spetterende vuurwerk op oudejaarsavond in Amsterdam en ik kan geen oliebol meer zien! En de Champagne die ik niet gedronken heb, daar mijn vader en mijn lief vanwege vroegere jeugdzonden alcohol hebben afgezworen en ik in mijn eentje zon fles niet leeg krijg zonder omvallen en ik geen dakloze leuk genoeg vond om even mee te delen. En dan zijn er nog de goede voornemens die ik niet heb, omdat ik me er toch niet aan hou, behalve misschien dan die ene, om in het nieuwe jaar een heel stuk liever te zijn voor mijzelf. En over een paar dagen. Driekoningen... het dingetje in de koek en de kroon die elk jaar weer door dezelfde gewonnen wordt en dan eindelijk! Het hoogtepunt: hmmmm het aftuigen van de kerstboom! Ik kan haast niet wachten. Mijn zweepje en mijn zwarte leren laarzen liggen al vast klaar!
Wat er voorafging: Een maanden lang gezeur met een zichzelf failliet verklaarde oneerlijke verwarmingsketelinstallateur, hun woning tijdelijk onbewoonbaar verklaard en andere Kafkaiaanse toestanden ........
De verwarmingsketelinstallateur en de inspecteur van het gas zagen dat het goed was en draaide de kranen open, drukten op knoppen hiermee een scheiding makend tussen warm en koud.
En het was morgen geweest van de eerste dag van de zoveelste dag. En zij constateerden dat de vloer onder water stond en dat er water sijpelde door het plafond omdat men simpelweg had vergeten een schroefje en een paar buisjes samen te knijpen.
Bijna alles wat mis kon gaan ging mis. Maar eindelijk is het zover. Het lijkt op een slecht scenario van een romantische huiliehuilie film. Bijna blut, maar heel gelukkig. Juist voor de Kerst kunnen mijn dochter en haar gezinnetje eindelijk hun huis betrekken. Eind goed, al goed! (voorlopig)
Hierbij wens ik alle bezoekers van mijn blog en hun dierbaren een goede kerst en een fantastisch 2011.
Kleinzoon Simon is onze logé van zondag tot maandagavond. Vannacht om 2.57 wakker geworden. Uit de kinderkamer klonken klagelijke geluidjes, eerst zachtjes, dan dringender, bijna boos. Een tijdje liggen luisteren, in de hoop dat het van zelf zou overgaan. Want wie heeft er nu zin om op dit uur van de nacht een warm bed te verlaten? Het probleem kunnen oplossen door een fopspeen in zijn mondje te stoppen. Terug in bed, niet meer kunnen slapen en nagedacht over het afgelopen weekend . Zaterdag wezen wandelen. De sneeuw in het dorp en rond mijn huis waren al goed verdwenen. Maar een eindje verder in de bossen en langs de oevers van de meren van Eau DHeure lag er nog genoeg. Het was vochtig en er was mist. Gemutst, gehandschoend,en met stevige wandelschoenen, die niet geheel waterdicht bleken te zijn, volgden wij de nog verse voetstappen in de sneeuw van de twee wandelaars die ons al voor waren gegaan,ons afvragend, of zij het hadden overleefd....Grote voeten, grote stappen, kleinere voeten met kleinere stappen. Sporen van honden, van vogels en hoefachtige dieren . De sporen van de verschrikkelijke sneeuwman niet gezien. Stilte en af en toe het geluid van een stromend beekje en smeltende sneeuw. Het mysterieuze donkere water van het meer. Wat is het hier stil hè zei ik tegen mijn lief, waarop hij een mp3 spelertje uit zijn jaszak toverde. Even later schalde AC/DC door het stille bos. - Shocking - (Waar is de tijd gebleven dat ik mijn transistortje overal mee naar toe sleepte omdat ik niet zonder... radio Veronica kon?) Gelukkig voor mijn lief zaten wij op dat punt een flink stuk van het water want ik had het spelertje... samen met AC/DC Met veel plezier in het meer gegooid. Na onze wandeling: Het ultieme wintergevoel! Tintelende wangen, natte en koude voeten enChocolat Belge om weer op te warmenin een brasserie langs de weg. En het gevoel genoeg energie te hebben opgedaan voor de rest van de week.
"Geen terrasjes weer" las ik in mijn gastenboekje. En dat is nu juist, wat ik de afgelopen week in Amsterdam wel heb gedaan. Daarbij de Molen, aan de Zeeburgerdijk. In het zonnetje, in de sneeuw, genietend van een heel warm drankje, met een klein beetje leedvermaak gekeken naar langskomende mensen die moeite hadden zich staande te houden, vanwege de glibberige gladheid. (of was het nu gladde glibberigheid?) Af en toe kreeg ik zowaar inspiratie en kwamen er prachtige zinnen en gedachten in mij op. Had ik maar een soort van recordertje in mijn hoofd. Zodat ik ze, eenmaal thuis, door even aan mijn oorlelletje te trekken heel gewoon kon downloaden...
Ik heb weer eens een beetje een blogdip. En op dit moment heb ik nog geen flauw idee waar dit logje uiteindelijk over zal gaan. Ik zou natuurlijk een boom kunnen opzetten over mijn echte kunstboom die sinds een paar dagen in mijn living staat te schitteren, met de bedoeling mij een beetje in Kerststemming te brengen. Dit jaar is alles anders, en eigenlijk zou ik dus blij moeten zijn, Dit jaar zijn er geen spanningen meer tussen mij, mijn lief, die mijn lief niet meer is, en mijn zoon. Niks dat de sfeer zou kunnen bederven. Maar waarom ben ik dan toch niet blij?..... Ik zou ook een boom kunnen opzetten over de sneeuw voor mijn deur, waardoor ik gisteren de keukendeur niet meer open kreeg. Maar er wel van voren nog uit kon, zodat ik geen enkel excuus meer had om de sneeuw voor mijn huis weg te ruimen, alleen maar, om te voorkomen dat die anderhalve man en die paardenkop die soms voorbij mijn huis komen, en daarbij vooral denkend aan juist die ene paardenkop die misschien op de onzalige gedachte zou kunnen komen om juist voor mijn deur een smak te maken en daar bij een arm, een been, zijn heup of zijn nek te breken. Ik zou ook een boom kunnen opzetten over een interessant onderwerp als Philematologie. Waar ik laatst iets over gelezen heb toen ik het derde deel van mijn Brussels avontuurtje aan het voorbereiden was, maar waar ik na rijp beraad met mijzelf, mijzelf en mijzelf toch maar van af heb gezien, vanwege de zelfcensuur die ik mijzelf enige tijd geleden heb opgelegd. Bovendien is de praktijk van dit wetenschappelijk onderwerp vele malen leuker dan de toch ietwat saaie theorie. Daar zou ik allemaal bomen over kunnen opzetten. Dat kan, maar i.p.v. al mijn geboom geeft ik je hierbij een tipje (dat ik zelf ook alweer vergeten was) en waar andere pc leken misschien meer aan hebben dan aan mijn geboom over niets:
wist je dat als je op F11 van je toetsenbord drukt, de werkbalken verdwijnen? Bij nog een keer drukken komen ze gewoon weer tevoorschijn. En als je op CTRL drukt en tegelijkertijd op + of - wordt het beeld groter of kleiner.......
Je wordt wakker, je wiltkoffie zetten, je wilt je douchen, je wilt je tanden poetsen, maar er komt geen water uit de kraan. Je denkt natuurlijk eerst dat er iets is met de verwarmingsketel,dus je gaateens naar de zolder. Niet dat dat veel zou oplossen. Want ik weet nu eenmaalhelemaal niets van die ketels.Het lichtje brandt, de druk staat natuurlijk wel heel laag. Ondertussen zijn de buren al eens komen vragen,of jij soms ook geen water hebt? Later hoor je op de radio dat de hele streek rond La Louvière zonder water zit. Dat is zo al sinds zondagavond. Af en toe komt er weer eens een beetje water uit de kraan.Volgens de media zou het nu al in orde moeten zijn. Niet dus! Het water dat constant uit de bron leek te stromen. Blijkt ineens kostbaar, wanneer het er niet meer is.
Belachelijk vroeg wakker geworden weer. Het zal wel eventjes duren tot ik mij weer heb aangepast aan de nieuwe wintertijd. Volgens wetenschappers zouden ochtendmensen het gemakkelijker hebben met de overgang naar de zomertijd. En avondmensen het gemakkelijker met de overgang naar de wintertijd. Conclusie: ik ben een ochtendmens. Feit is dat de omschakelingen telkens en paar dagen sukkelen met zich meebrengen. Slaapgebrek kan leiden tot concentratiestoornissen, en die zouden dan weer kunnen leiden tot een stijging van het aantal ongevallen. Andere studies zouden dan weer hebben aangetoond, dat de uurverandering kan leiden tot een overconsumptie van slaap- en kalmeringsmiddelen. Tot zover allemaal heel logisch!
dit blog ondersteunt oude spelling nieuwe spelling oude nieuwe spelling onnodig Frans onnodig Engels verkeerd geplaatste leestekens stijl en spelfouten
OVER VRIJE MENINGSUITING!
"Het mooie van vrije meningsuiting is dat je altijd weer verrast wordt door de schaamteloosheid van degenen die haar willen beknotten"
THEO VAN GOGH (VERMOORDE COLUMNIST EN CINEAST)
OVER LIEFDE
"LIEFDE IS DAT JIJ HET MES BENT
WAARMEE IK IN MIJZELF WROET"
May the sun. Bring you new energy bij day. May the moon. Softly restore you by night. May the rain. Wash away your worries. May the breeze. Blow new strenght into your being. May you walk. Gently through the world and know. Its beauty all the days of your life.
