xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het is weer woensdag geweest. De dag dat mijn kleindochter bij mij is. Ze is ondertussen 19 maanden, het babyachtige is er af. Het is een klein meisje, met een eigen willetje. Ze is in haar nee periode. het machtigste wapen ooit uitgevonden. Op alles wat ik haar vraag is het non. (Wie weet is er in de toekomst nog een politieke carrière voor haar weggelegd. Ahum!) Ik denk dat ze het gewoon een leuk woord vind. Ze zegt het te pas en te onpas, en in verschillende intonaties , Bij het aankleden, boodschappen doen is het nee nee nee, of ikke doen, Moi moi ! Zelfs als ik haar vraag: Camille, wil je een koekje? is het antwoord eerst : Nòòòòn!. Wanneer ik dan de doos weer in de kast zit, kijkt ze beteuterd en roept koek! Koek! Dierengeluiden doen wij trouwens ook regelmatig, zo doet een nederlandstalige koe boehhhh en een franse muehhhhhhh en zo doet de ene kip tok tok en in de andere taal cot cot. Het is maar een weetje.
|