|
In het essay "a room of one's own" (1929) beschrijft Virginia Woolf de beperkingen waarmee schrijvende vrouwen te kampen hadden,(en hebben) en waardoor veel vrouwelijk talent niet tot ontplooiing kwam: Een vrouw moet geld hebben en een kamer voor zichzelf,met een slot er op om te kunnen schrijven''.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ze had niet alleen alle ruimte, maar blijkbaar ook alle tijd. Geen gehaast, geen agenda, ze kon wandelen, vissen, lezen, observeren, na denken. Nu heb ik geen ambities om in de voetsporen van Virginia Woolf of wie dan ook te treden, door gebrek aan zelfdiscipline, en door gebrek aan talent. (Ze pleegde trouwens zelfmoord door haar zakken te vullen met stenen en zich te verdrinken in een rivier. Omdat ze stemmen hoorde en dacht gek te worden en haar man verder niet tot last wilde zijn) Maar ik heb wel een agenda, en bepaalde verplichtingen, en ik heb ook kinderen, kinderen die er voor zorgen dat ik voor mijn eigen ruimte moet vechten. En ik heb een lief die regelmatig mijn aandacht opvraagt. Een stroom van gedachten heb ik echter ook, soms (vaak) wat onsamenhangend, stemmingen, gevoelens en verlangens
. (Ik hoor alleen nog net geen stemmen!)
Gelukkig heb ik een eigen pc waar ik mijn gedachtespinsels in kwijt kan. Zodat ik ze een plaats kan geven en ze kan opruimen.
|
