|
Zaterdagmorgen even over de rommelmarkt gelopen, die in het dorp, waar ik woon werd georganiseerd. Altijd leuk zon rommelmarkt. Waar iedereen probeert van zijn oude, nutteloos geworden brol af te komen. Maar het is zelden of nooit dat ik er iets koop. Daarna even over de gewone markt die iedere zaterdag wordt gehouden. Om eens te kijken bij de plantjes, omdat ik nog een paar bakken te vullen heb. Boeh!!!!!! hoorde ik, achter mij, het was mijn buurvrouw (die van het weekend aan zee) Samen constateerden wij dat de plantjes die wij wilden hebben er niet waren en dat, die er wel waren er maar triest bijstonden en dat we beter ergens anders zouden gaan kijken. Wat doe je vanmiddag? vroeg mijn buurvrouw. Er meteen bij vertellend dat ze die middag van plan was om naar le Grand Pré een winkelcentrum in Mons te gaan. En alleen is maar alleen! Dus vertrokken wij die middag samen richting Mons. De eerste winkel waar wij binnengingen was een schoenenwinkel. Hoewel ik zelf regelmatig nieuwe schoenen koop mis ik waarschijnlijk een vrouwelijk gen, want ik heb die schoenen en tassentic niet - die bijvoorbeeld mijn moeder wel had en ook is overgeslagen naar mijn twee dochters - een tic, die ook mijn buurvrouw heeft, om de collectie maar steeds uit te breiden en die zeker 50 paar schoenen in haar kasten heeft staan, en altijd weer lijkt te vallen voor dezelfde extravagante modellen met hakken zo hoog als de Eiffeltoren waar het dan ook nog eens een hele kunst is om er mee te lopen! Maar wij doen daar verder niet moeilijk over en spraken af om ieder afzonderlijk haar ding te doen om later weer ergens af te spreken. Want we hebben alle twee onze eigen smaak, stijl en eigen winkels,en zo hoef je niet op elkaar te wachten tijdens het passen en je wordt niet door elkaar beïnvloed omdat jij iets leuk vind en je shoppartner niet of andersom. Mijn buurvrouw ging dus verder met het zoeken naar haar geluk in de schoenenwinkels en ik trok naar de kledingwinkels, want ik had ook wel zin in iets nieuws, maar in wat, was op dat moment nog niet echt heel duidelijk.Hm, een nieuwe witte broek dacht ik, terwijl ik door de rekken zocht naar dat iets. En op een leuke witte broek stuitte die ook nog eens redelijk geprijsd was. De witte jeans in mijn kast heb ik waarschijnlijk te warm gewassen, want hij zit ietsje te strak naar mijn zin
Het kan natuurlijk ook gewoon zijn (maar dat blijft tussen ons!) dat ik een paar 1000 grammetjes moet zien te verliezen om er weer in te passen, want de tijd dat ik even ging liggen om mijn jeans dicht te kunnen krijgen, is al jaren voor bij. Ik hou trouwens nog steeds van skinny jeans, maar ik zit beslist niet te wachten op rolletjes vet die over mijn broek hangen. De broek paste natuurlijk niet en na er nog een aantal gepast te hebben, besloot ik, voor ik nog gefrustreerder zou raken dan dat ik al ben, mijn oude witte broek, die mij verleden zomer nog perfect paste, maar gewoon te behouden en mijn frustratie snoepen van de laatste weken eens drastisch te minderen
..xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vanmorgen ben ik dan maar eens op de weegschaal gaan staan, dit had ik de afgelopen weken vermeden onder het mom van: wat niet weet, wat niet deert Natuurlijk had ik al zon vermoeden dat het resultaat niet echt leuk zou zijn. Hoewel ik qua gewicht nog niet in de alarmfase zit, is het toch beter dat ik zelf alarm sla. Volgens het pak ontbijtgranen dat ik in huis heb. Kan ik door twee weken lang, twee maaltijden per dag van dit soort granen te eten, mijn slanke lijn terug vinden en pas ik weer in mijn jeans! Vanmorgen heb ik dus ontbeten met die rijst en volkoren tarwevlokken, met magere melk en een stukje fruit
.
|
