Levensbeschouwing          P . van der Waart

Al reeds in de moederschoot

Begint het leven na de dood ,

In de eerste levensjaren , tot je

Kunt kijken zal het blijken

Behoor je tot de armen

Of tot de rijken ,

Tot de twintig jaren heeft het leven geen bezwaren

Is het als de lammeren in de wei

Genietend van het groene gras in mei ,

En tot dertig is het zitten op de blaren

Of als de vogels die gaan paren ,

Dan tot veertig wordt men wijs

Of lopen op het glad ijs

Met vallen en opstaan leert men snel

Het leven zelf helpt dan wel ,

Bij vijftig loopt de wekker af

Was het werkelijkheid of slechts een droom

Heeft het verleden je verblijd

Of denk je slechts “ waar bleef die tijd  ?“

En droom je verder

Of druk je de knop weer in

En probeer weer te beginnen bij het begin

Het is om ’t even hoe je het doet

Maar je moet verder in voor – en tegenspoed

Dus denk niet langer na over –

Doe ik het verkeerd of dan weer goed ,

Maar besef dat de tijd steeds verder gaat

En het niet altijd gaat om alles te klaren

Maar het de kunst is om voor het

Verdere leven creativiteit  te baren

Alles te zien en te beleven

Dan blijf je tot de dood toe leven .

Ontmoeting                                    M . Hurks

Ik bracht zijn rolstoel naar de overkant .

Hij zocht onzeker naar mijn hand .

‘k Luisterde geduldig naar zijn stem

en dacht :” Ik heb eigenlijk geen tijd voor hem “.

Ben toch maar blijven praten ,

het was zo moeilijk hem alleen te laten .

Ik zat naast zijn stoel in ’t groene gras

terwijl ik blijheid in zijn ogen las .

‘k Wende al wat aan zijn stem

en dacht :”Ik zie veel goeds in hem “.

Hij had een ruime belangstelling voor mij ,

dat maakte me van binnen blij .

Wij spraken veel daar in het gras

en niemand wist hoe laat het was .

Hij  zij :”voor de avond valt , laat ik je niet vertrekken “.

Hij deed er alles aan om ons gesprek te rekken .

En als ik met hem verder praat ,

zie ik hem nu rustig in zijn gelaat .

Ik dacht niet aan mijn klein verdriet

En ook zijn handicap die zag ik niet .

’s Avonds bij het opkomen van de maan

zijn we ieders ons eigen weg gegaan .

Het is moeilijk om over deze ontmoeting

te praten maar ik weet wel ,

dat hij mij nimmer los zal laten .

Daantje                 H. Bruining

Daantje zou naar school toe gaan,

Maar hij bleef gedurig staan,

Hier te kijken , daar te turen,

En het kon niet lang meer duren

Dan zou ’t klokje negen slaan …

Jongen ! jongen ! stap toch aan .

Daantje bleef te lang op straat,

Daantje kwam in school te laat,

Daarom moest hij ’s middags blijven

En een hele lei vol schrijven;

And’ren speelden , Daantje niet …

Jongen,jongen ! wat verdriet .

Aan twee lieve kleine jongens

                                                                                                                                                 Mr. Hieronymus Van Alphen

Zie daar ; lieve wichtjes !

Een bundel gedichtjes ,

Vermaakt er u mee !

En springt naar uw woning ,

Maar … eerst ter beloning

Een kusje of twee .

Door liefde gedrongen

Heb ik ze gezongen ,

En wilt gij er meer ,

Ge moogt er om vragen .

Wanneer ze u behagen

Komt huppelend weer .

Ik heb je nodig                Al Galidi

Ik heb je nodig

Zoals de rivier haar oevers nodig heeft

En de vogel haar nest

Een land

Een hemel

Ik heb je nodig

Zoals de druppel een druppel nodig heeft

Om te kunnen stromen

Zoals het raam een muur nodig heeft

Zoals het hart niet zonder vergeving kan

Zoals geen wond zonder hand kan genezen

Zoals de vrucht de angst nodig heeft .

Zo heb ik je nodig

Een droom             William Blake

Slapend onder engelwacht ,

Droomd’ ik eens in stille nacht ,

Dat ik languit lag in ’t gras ,

Toen een mier zijn weg kwijt was .

Van de reis bekaf en stram ,

In de war en loom en lam

-want hoe lang al dwaald’ hij niet ?

-jammerde hij vol verdriet :

“Zijn mijn kindertjes beducht ?

Hoor je hoe je vader zucht ?

Kijken jullie uit misschien ,

Snikkend , of je mij kunt zien ?”

Zielig toch ! Ik liet een traan .

Maar daar kwam een glimworm aan ,

En die zei : “O welk geschrei !

Moet de nachtwacht er weer bij ?

Ik verlicht de buurt toch goed ,

Terwijl de tor z’n ronde doet .

Volg z’n gons maar , dat is pluis ,

En dan ben je zo weer thuis .”

Thuiskomst                      Bernard Dewulf

Ik heb je lief , al kan ik het niet weten .

Ik bedenk het als je thuiskomt van een dag

in je leven . Maar het is geen gedachte .

Je streelt mijn wang en wie weet ,

dat gebaar . Het wordt duizend keer gemaakt

voor het bestaat . Hangt je jas aan de kapstok ,

iets van niets , maar morgen ontbreekt het

misschien . Of schudt de dag uit je haar .

Wat ik dan daarin zie , is het begin .

Het huis ontstaat , de tafel neemt plaats ,

Wij veroorzaken elkaar . Het is toch niet

denkbaar dat iemand dit alles verzint .

Over de liefde              Rudger Kopland

Het is dus gezien alle voorafgaande

Argumenten onmogelijk zonder de

Liefde te kennen de liefde te

Herkennen als het over de

Liefde gaat tenminste

Zijn wij zo verdomd voorzichtig

En toch nog zijn er altijd wel

Beesten die toekijken als je

Dan eindelijk in het gras

Ligt is het dus gezien de

Donker is het in mijn hart                George Gordon Byron

Donker is het in mijn hart ,-

Stem de harp en streel mijn oren ;

Want ik wil , bij zoveel smart ,

Anders niet dan toonval horen .

Klinke uw speeltuig zacht en zoet !

Zo er dan in mijn gemoed

Nog één vonk van hoop mag blaken ,

O , gij zult die neer doen vloeien ,

Tot mijn pijn en leed vergaan .

Maar dat eerst uw melodie –

Wilt ge mij niet troostloos laten –

Droef en stroef en somber zij ,

O , geen vrolijk lied zou baten !

Wenen wil ik in mijn smart ,

Harpnaar ! anders breekt mijn ’t hart ;

Lang verdriet verteert mijn krachten ,

Zorg en slapeloze nachten

Ondermijnen mij sinds lang,-

Kom en klinke uwe snarenklang !

Laat mij ’t hart op eenmaal breken ,

Of mijn trage tranen leken ,

En ‘k hersteld zijn door uw zang .

Het zelfde anders                           J Bernlef 1988

In het vruchtvlees van het vergeten

Rust de pit van de herinnering

Een harde kern die eenmaal zelf

Op het dode punt in aarde teruggevallen

Ongeweten al het vergetene naar

Boven roept totdat opnieuw

Wortel geschoten , tak vertakt

Het blad zich aarzelend openvouwt

Waarop hetzelfde anders staat geschreven .

Cinque                   Anna Achmatova

Autant que toi ,il te sera fidéle

Et constant jusques à la mort . Baudelaire

Als vanachter een wolk staan mij

Jouw woorden en spreekwijze bij .

En de mijne hebben jou nacht

Feller licht dan de dag gebracht .

Zo , ontrukt aan het aards bestaan ,

Zijn wij hoog , als sterren , gegaan ,

Hebben wanhoop noch schaamte gekend ,

Die noch dat , noch enig moment .

Maar mijn roep wordt door jou gehoord

Die de droom noch de dood behoord

En de deur op een kier liet staan –

‘k Ben te zwak om hen dicht te slaan .