Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    28-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.-----. kleurenkwestie

    abrikoos voor dummies

    Champagne of abrikoos, allebei lekker, meer niet. 

    Edoch, in bepaalde milieus wordt daar niet luchtig over gedaan.

    In onze straat liep regelmatig een dame met twee koningspoedels,
    nu nog één, maar toen dus twee. 
    Koningspoedels zijn de grote poedels, de Pekkie-poedels,
    gelijk de hond van Filiberke, het kameraadje van Jommeke.

    De jonge was een tweekleurige huppelpup en de oude was veel ouder,
    dat was duidelijk te merken aan zijn manier van lopen.
    De veerkracht was er uit, maar het dier had nog altijd iets statigs,
    iets koninklijks rechtop. Koningspoedels hebben werkelijk een vorstelijke tred.

    Afbeeldingsresultaat voor foto van : http://dgicre.hubpages.com/hub/mypoodle

    foto van :
    http://dgicre.hubpages.com/hub/mypoodle 

    Op een keer sprak ik de dame aan, ik feliciteerde haar met de mooie honden.
    En ik zei iets over de chique zachte champagnekleur van de oudste hond.
    "Die kleur heet abrikoos" deed ze kortaf.
    Ik had duidelijk iets verkeerd gezegd, in poedelzaken absoluut leek zijnde. 
    En ik was zo verbouwereerd over haar toon dat ik overhaast antwoordde
    "Ah? Abrikoos? Da’s eh … da’s ook eh … lekker." 

    Zo stupide ben ik bij momenten. 
    En zij, ze stapte verder. Statig, zoals haar abrikoos.

    m
    EZW-04/2013, HiH-01/2015, bijgewerkt

    28-12-2017 om 05:09 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.230. twee weken oud

    Eenzame Uitvaart is een literair-maatschappelijk initiatief waarbij
    een passend gedicht wordt geschreven en voorgedragen bij de uitvaart van eenzame overledenen.

    Eenzame uitvaart nr. 17, meneer F.M.
    F.M. werd geboren in Luik op 24 november 2017 en
    overleed in het UZ Gasthuisberg te Leuven op woensdag 6 december 2017.
    De begrafenis vond plaats op donderdag 14 december 2017 op de Leuvense stadsbegraafplaats.
    Dichter van dienst was Peter Mangel Schots.

    Meneer F.M. Meneer … Hoe afstandelijk en ongevoelig klinkt het dit keer. In de dood is er geen onderscheid:
    rijk of arm, voorbeeldig of misdadig, een heiligenbeeldje of een charlatan, een baron of een schoenmaker,
    allemaal noemen we hen meneer – of mevrouw.
    Maar een kind van twee weken oud? Eén keer, voor de eenvormigheid.
    En dan niet meer. Dan alleen nog F, baby F, engeltje F.

    Het is dinsdagavond wanneer ik telefoon krijg van de pastorale dienst van een Leuvens ziekenhuis.
    Er is een kindje overleden en het zal begraven worden zonder zijn ouders. Of dat misschien niks voor ons is?
    Het duizelt me. Nooit had ik verwacht ooit een kind een eenzame uitvaart te zullen geven. Hoe kan zoiets?
    Een sociaal assistente en een medewerkster van het pastoraal team doen me het verhaal van baby F.

    De ouders van F. hebben het vermoedelijk niet breed.
    Ze zijn afkomstig uit een ver Europees land en daar wonen ze ook vaak,
    maar ze hebben kennelijk nog andere verblijfplaatsen en waren nu al een tijd op bezoek bij familie in België.
    Het zijn nog jonge mensen, maar het kind van wie de vrouw op 24 november beviel, was niet hun eerste.
    Het jongetje kwam met een ernstige afwijking ter wereld.
    Tot ontzetting van de ouders, want de zwangerschap was probleemloos verlopen.
    De pasgeborene wordt naar Leuven getransporteerd, waar men een week lang alles doet om hem te redden.
    Op woensdag 6 december is alle hoop weg. In het bijzijn van de ouders wordt de baby nog gedoopt, hij krijgt de naam F.
    De dame van het pastoraal team praat nog een tijdje met de moeder.
    Die is ontzet, ze smeekt nog een keer of er echt niks meer kan gedaan worden om haar kindje te redden.
    Maar er is niks meer aan te doen. Een uurtje later verlaat de familie het ziekenhuis. Die avond sterft baby F.

    De dag erna komen de ouders weer langs. Ze kunnen het nog altijd niet vatten, maar richten de blik ook al vooruit.
    Het leven heeft hen geleerd praktisch te zijn. Voor een begrafenis hebben ze geen geld.
    Bovendien keren ze al heel binnenkort terug naar hun land zoals gepland.
    De moeder neemt het lijkje nog even in haar armen. Dan zijn ze weg.
    De sociaal assistente bekommert zich om F. en neemt de zaken in handen.
    De geboorte van F. is nog niet aangegeven bij de burgerlijke stand.
    Dat moet nog gebeuren vooraleer zijn overlijden in Leuven kan gemeld worden.
    De firma van de uitvaarten wordt gecontacteerd. Ook zij doen het nodige.
    En ze geven mijn gsm-nummer door. Dinsdagavond 12 december rinkelt mijn telefoon.

    Op één dag tijd een gedicht schrijven is nooit gemakkelijk, maar dit keer heb ik voortdurend het gevoel tekort te schieten.
    Het zal nooit goed genoeg zijn.
    Een oudere persoon heeft een leven achter zich dat afgebakend is, met kinderjaren, studies, een beroep, soms een gezin.
    Mogelijkheden die één na één concreet werden – of net niet.
    Voor baby F. strekte zich nog een zee van mogelijkheden uit, waarvan er geen enkele werd ingevuld.
    Iemand vertelt me een dag later over een recent overleden baby.
    Hoe de ouders van iedereen hulp kregen om het een plaats te geven, en hoe een mooie uitvaartplechtigheid,
    met muziek en ballons, voor troost en berusting had gezorgd.
    Ik probeer te vatten wat er in de ouders van F. moet zijn omgegaan.
    Telkens is er één gedachte die blijft hangen, tussen begrip en onbegrip in: zij hadden dit heel zeker ook anders gewild.

    De begrafenis vindt plaats op donderdag, om 15 uur. Het laatste uur dat uitvaarten worden toegestaan op de stadsbegraafplaats.
    Wegens invallende duisternis. Het geldt in zomer en winter. Vandaag hoeft het niet later te zijn.
    De sneeuw van de voorbije dagen is weg, maar het is koud en kil. Het is een uur waarop het kerkhof er verlaten bijligt.
    De lijkwagen staat bij de poort. De man van de firma en de grafdelver komen over het kerkhof gestapt.
    We ontmoeten elkaar aan de wagen, schudden de hand. ‘Er komt zeker niemand meer?’
    Ik geef zonder woorden aan dat ik dat inderdaad vermoed.
    De grafdelver loopt terug naar de uithoek van het kerkhof waar de kinderen begraven liggen.
    De jongeman van de firma vraagt of ik wil meerijden.
    Ik bedank ervoor. Ik ga liever achter de lijkwagen aan lopen. De kleinst denkbare rouwstoet.
    Het voertuig zet zich tergend traag in beweging richting kinderbegraafplaats.
    Het zijn tweehonderd ellendig lange meters.
    V
    oor mij schommelt en botst de corbillard over het grindpad. Er gaan duizend gedachten door mij heen.
    Ik denk aan de mensen die ik liefheb.

    Achteraan op het kerkhof houden we halt. Wat verderop ligt een hoopje aarde.
    Het is bijna niks, zelfs voor een zandkasteel zou het te schamel zijn.
    De jongeman opent de wagen. Ik verwacht een kist op maat van kinderen,
    een kist die misschien een derde kleiner zou zijn dan die van volwassenen.
    Op wat ik zie ben ik niet voorbereid: een smetteloos wit kistje, niet veel groter dan een schoenendoos.
    Boven op het deksel zitten zes vergulde knoppen. Het is geen kist die door vier lijkbidders gedragen hoeft te worden.
    Eén handpalm volstaat om hem naar de sokkel te dragen die bij de kuil is opgesteld.

    Vaak worden bij de aanvang van de korte ceremonie enkele levensfeiten van de overledene opgesomd. Hier is er niks.
    Enkel twee datums en een naam. De jongeman spreekt de familienaam van F. op z’n Frans uit,
    terwijl ik hem in mijn hoofd altijd op zijn Italiaans had horen klinken.
    Het doet bijna komisch aan.
    Ik zet een stap naar voren, haal diep adem, slik even en lees mijn gedicht voor F.
     

    Schaapjes

    Eén bladzij omgeslagen en je boek is uit
    lang en gelukkig lezen hadden we je graag gewenst
    beginnend met verhalen van een eerste kerst
    en knuistjes die naar vlekken kaarslicht grijpen
    en dan de lente, zomer, nog een zomer
    tot je je opricht zonder handen als een koning
    de wereld balancerend aan je voetjes
    het coolste jochie van de peutertuin.

    Maar onder ijzig ziekenhuislamplicht
    ben je geboren met een hart dat klappertandt
    je ouders ver van huis, jij ongeteld, uitgekwartierd,
    geen tijd gekregen voor een hashtag om de wereld
    te vertellen over ieder kind dat in je leeft:
    ik ben Omran, ik ben Julie, ik ben Aylan, ik ben Melissa,
    ik ben De Kleine Thomas uit de vondelingenschuif, ik ben
    het kindje Jezus dat versmacht onder een berg geschenkpapier.

    Verkruimelt in een land ver weg van hier je mama
    van verdriet? Gaat elke spadesteek je papa door het hart?
    Zal volgend jaar rond deze tijd een ander broertje
    in jouw sokjes slapen? Het zal je naam zijn
    die je in je laatste uren kreeg, die hen verbindt
    met deze stad, dit lapje grond dat zij alleen vermoeden
    en waarop wij staan als een reserveteam. Vrees niet,
    we zullen op de uitkijk blijven, schaapjes tellen tot je slaapt.

     
    Alle drie blijven we enkele seconden stil. Wanneer de mannen dichterbij komen,
    leg ik vluchtig mijn hand op het kistje. Zij doen hetzelfde.
    Dan wordt het in de kuil geplaatst. Ik kniel ernaast en leg het witte blad met het gedicht
    gevouwen op het witte hout. Ik hoef het zelfs niet te laten dwarrelen, de put is niet diep,
    mijn arm reikt ver genoeg.

    Wanneer de grafdelver zijn spade neemt, loop ik met de jongeman terug naar de corbillard.
    We praten nog even na en bedanken elkaar.
    Nog een tijdje dwaal ik over het kerkhof, langs de sterretjesweide en dan terug naar de kinderhoek.
    Het zandhoopje is alweer weg. Er staat een wit kruisje met de naam F.M.
    Ondertussen begint de duisternis echt in te vallen. Het kerkhof zinkt weg in de avond.
    Wat verderop, in de binnenstad, trekt het gedruis van de kerstmarkt zich op gang.

    Peter Mangel Schots, 19/12/2017
    overgenomen van http://www.eenzameuitvaart.be/info/ , https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Mangel_Schots

    28-12-2017 om 05:06 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.229. Louis Tobback

    te gast bij Wim Helsen, Louis Tobback
    met een fragment uit Utopia van Thomas More

    Hun steden bestaan uit vier even grote wijken en
    in het centrum van iedere wijk is er een markt
    waar van alles verhandeld wordt.

    Alles wat de plattelandsfamilies produceren wordt
    daarheen gebracht, gesorteerd en per product in
    aparte pakhuizen opgeslagen.

    Elk familiehoofd geeft op wat hij en zijn familie
    hiervan nodig hebben en krijgt ook alles wat hij
    gevraagd heeft zonder betaling of welke andere
    vorm van vergoeding dan ook.

    Waarom zouden ze hem ook iets weigeren? Er is
    toch genoeg aan alles? En waarom zouden ze bang moeten zijn
    dat iemand meer zou willen aanvragen dan hij nodig heeft?

    Als iemand zeker weet dat hij in de toekomst
    nooit iets tekort zal hebben, gaat hij toch niet
    iets overbodigs aanvragen?

    In de natuur komt de behoefte om enorme voorraden aan te leggen
    of zich van alles toe te eigenen immers voort uit de angst om ooit tekort te komen,
    maar bij de mens is hebzucht louter en alleen het gevolg van ijdelheid,
    de gedachte dat je beter bent dan een ander
    als je meer overbodige rijkdom tentoon kunt spreiden dan hij.

    In de Utopiaanse samenleving is er echter geen plaats voor dit soort menselijke tekortkomingen.

    Utopia, 1516 – Thomas More

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Tobback in gesprek met Helsen,

    Vandaag 01/02/2018 heb ik gemerkt dat het filmpje al niet meer beschikbaar is. Er was toch beloofd tot eind april? Dat is nog 2 volle maanden !
    De uitleg van Canvas :
    “Sorry, jammer genoeg is deze video niet beschikbaar. We beschikken momenteel niet over de rechten om deze video aan te bieden.” 
    Vreemd. Heel vreemd. 
     
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a31/
    12min53



    Over Louis Tobback : https://nl.wikipedia.org/wiki/Louis_Tobback , over Thomas More : https://nl.wikipedia.org/wiki/Thomas_More 
    Over Utopia : https://nl.wikipedia.org/wiki/Utopia_(boek) , Kolonie van Walden : https://nl.wikipedia.org/wiki/Walden_(kolonie)

    28-12-2017 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    27-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.-----. argeloosheid

    de Triomf van de Onschuld

    Toen we een jaar of twaalf waren hadden we gewaagde raadseltjes.
    De stoutmoedigen onder ons vertelden ze zelfs thuis, aan hun ouders.
    Of nog straffer, wanneer er bezoek was, wanneer er publiek was.
    Mijn zus Tina (9j)  was daar zeer goed in, zij wist met flair haar momenten te kiezen:

    - het begint met str en eindigt op ont ?
    - …? afwachtende stilte
    - straathond!

    - het begint met kl en het eindigt op oot?
    - … ? dreigende stilte
    - kleurpotlood!

    Er was geen kat die er aanstoot aan nam dat de eindletters in geschreven taal niet klopten.
    In gesproken taal waren deze raadseltjes al gewaagd genoeg. 
    En dan kwam het slotstuk :

    - het begint met p en eindigt op oepen.
    - …? doodse stilte
    - paracommandotroepen!

    Straathond, kleurpotlood en paracommandotroepen, we gniffelden
    en we wisten bij de laatste twee raadsels niet eens niet waarover we het hadden.
    Het was de Triomf van de Onschuld, want de grote mensen
    wisten niet hoe ze daarop moesten reageren. Dát voelden we wel.
    En hun onwennigheid was goud waard.

    m
    EZW-12/2013, HiH-01/2015, herzien

    27-12-2017 om 00:55 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.228. on-nozel

    kiezen wat er die dag gegeten wordt

    (…) http://nl.wikipedia.org/wiki/Onschuldige_Kinderen 

    Op het feest van Onnozele Kinderen gingen, net als bij Sint Maarten,
    kinderen de straat op om te bedelen om snoep en geld.
    Kenmerkend is dat de kinderen verkleed als volwassenen langs de deuren gingen om hun lied te zingen.
    Nu Nieuwjaarke Zoete en Driekoningen.
    Dit bedelen om snoep en geld gaat terug op het kinderbisschopspel.

    Bij het kinderbisschopspel werd tijdens de Vespers onder het Magnificat onder de scholieren een kinderbisschop gekozen.
    Deze jongen trad dan enkele dagen in klooster- en kapittelkerk als bisschop op. 
    Met een groep kinderen als aanhang ging hij bij hoogstaande personen van kerk en gemeente eten
    en kreeg daar ook kleine geschenken. 

    Ook verkleedpartijen hoorden bij het feest en er werden geschenken gegeven aan de koorknapen.
    In veel gezinnen mag het jongste kind op Onnozele Kinderen kiezen wat er die dag gegeten wordt. 

    Jaren heb ik dat woord fout geschreven, met n ipv met nn.

    ‘k Redeneerde : als on-ozel bestaat, dan bestaat ozel ook.
    Mis. Zo mis als mis maar mis kan zijn. Ozel bestaat niet.

    Het is : als on-nozel bestaat, dan bestaat nozel ook.
    Nozel zou verwant zijn aan nocif (F), en betekent schadelijk, komende van noxia (L). 

    Mits enige verschuivingen in de Vroege en in de Late Middeleeuwen
    die we wegens tijdgebrek overslaan en er zijn onderwege natuurlijk ook verschuivingen in betekenis geweest,
    die we wegens al te bekend hier niet vermelden, dat zou onnozel zijn.

    Uiteindelijk betekent on-nozel dus on-schadelijk, vandaar on-schuldig, argeloos, onbevangen.
    En aan al wie morgen verjaart, ooit verjaarde of nog zal verjaren: het is een móóie datum.

    m
    EZW-12/2014, HiH-12/2015, voor WTL

    27-12-2017 om 00:45 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.227. Laura van Dolron

    te gast bij Wim Helsen, Laura van Dolron
    meteen fragment uit Our Greatest Fear van Marianne Williamson

    Our deepest fear is not that we are inadequate.
    Our deepest fear is that we are powerful beyond measure.
    It is our light, not our darkness that most frightens us.
    We ask ourselves, Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, and fabulous?
    Actually, who are you not to be? You are a child of God.
    Your playing small does not serve the world.
    There is nothing enlightened about shrinking so that other people will not feel insecure around you.
    We are all meant to shine, as children do.
    We were born to make manifest the glory of God that is within us.
    It is not just in some of us; it is in everyone and as we let our own light shine,
    we unconsciously give others permission to do the same.
    As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.

    Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
    Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn.
    Het is ons licht, niet onze duisternis waar we het allerbangst voor zijn.
    We vragen ons af:
    Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn?
    Maar waarom eigenlijk niet? Je bent toch een kind van God?
    Je moet je niet kleiner voordoen dan je bent
    opdat de mensen om je heen zich vooral niet onzeker zouden gaan voelen.
    We zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont.
    Niet slechts in enkelen van ons, maar in ons allemaal.
    Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming om dat ook te doen.
    Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.

    De bovenstaande tekst is een Nederlandse vertaling van een tekst van MarianneWilliamson.
    Deze is gepubliceerd in haar in haar boek ‘Terugkeer naar liefde’, dat gebaseerd is op ‘Een cursus in wonderen’.
    Er wordt vaak gedacht dat Nelson Mandela
    het fragment heeft uitgesproken tijdens zijn inaugurale rede als president van Zuid-Afrika.
    Dat blijkt onjuist te zijn. Hij heeft er zelfs niet uit geciteerd:
    http://www.bet.com/news/global/2013/12/05/transcript-nelson-mandela-s-1994-inauguration-speech.html

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Van Dolron in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a30/ 
    10min38


    Over Laura van Dolron : https://nl.wikipedia.org/wiki/Laura_van_Dolron 
    Over Marianne Wiliamson : https://nl.wikipedia.org/wiki/Marianne_Williamson

    Over het boek Terugkeer naar liefde, 2010, Marianne Williamson :
    Een spirituele gids op onze terugreis naar liefde en waarheid.
    Een bestseller, gebaseerd op het boek Een cursus in wonderen.
    We leren opnieuw met liefde waarnemen en de liefde aanvaarden die we hebben ontkend.
    Dit boek is een aanrader voor wie op een makkelijke manier meer te weten wil komen
    over het gedachtegoed van ‘Een cursus in wonderen’.
    'We zijn vergeten wie we zijn, Terugkeer naar liefde herinnert ons hieraan!' Oprah Winfrey

    Over Een cursus in wonderen, 1976, Helen Schucman : https://nl.wikipedia.org/wiki/Een_Cursus_in_Wonderen

    27-12-2017 om 00:22 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    26-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.-----. zwart en bruin

    over een huppelpup en hondejongen

    De Kleine mocht met zijn papa mee naar de buren om de nest hondjes te gaan bekijken.
    De hondjes waren nu oud genoeg om enthousiast kinderbezoek te overleven.

    Weer thuis rende hij als een huppelpup naar zijn mama
    en vertelde opgewonden dat de moederhond viér baby-hondjes had,
    drie jongetjes en een meisje.

    - Dat is knap, zei de mama, en hoe weet ge dat ?
    - Het meisje is zwart en de jongetjes zijn bruin.
    - Ziet ge aan de kleur of het een meisje is of een jongetje ? vroeg de mama voorzichtig.
    Had ze haar kleine niet beter voorgelicht dat dat?
    - Néé Mama ! zuchtte de Kleine om zoveel onverstand, de bruine hadden een pié-mel !

    m
    HiH-12/2015, met dank aan BF

    26-12-2017 om 12:42 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.226. de VIP-passagier

    De dag na Kerstmis merkte de pastoor dat de kribbe in de kerststal leeg was.
    ‘t Kindje Jezus was verdwenen.
    Potverdekke, dacht de pastoor, en hij ging wat in de frisse lucht stappen om te kalmeren. 
    Op de stoep zag hij Sepke met een blinkend-nieuwe rode trekkar. 
                                             Large Red Metal Bodied Pull Along Wagon Truck Cart Camping Concert Outdoor Transport Toy Glasgow
    In de kar lag op een paar sprieten stro
    het kindje Jezus met gespreide armpjes van het zonlicht te genieten.

    - Awel kleine vriend, ge hebt een passagier zie ik.
    - Ja meneer pastoor, antwoordde Sepke, en hij stapte stevig verder.
    Onverdroten, heette dat vroeger.
    - En waar hebt ge hem vandaan?
    - Uit de stal hé, meneer pastoor! (Wat een domme vraag!)
    - En waarom hebt ge hem uit de stal gehaald, Sepke?

    Sepke hield halt en haalde eens diep adem want hier moest uitleg gegeven worden
    aan een volwassene.
    En zoals men weet is er soms tijd mee gemoeid eer een grote mens iets begrijpt,
    grote mensen zijn soms niet rap van snap.

    - Ik had aan ’t Kindje Jezus gevraagd
     
    of ik van de Kerstman een rode trekkar mocht hebben.
      
    En ik heb ze gekregen.
      En daarom mag Kindje Jezus nu éérst meerijden.

    Hij bleef de pastoor strak aankijken om te zien of die het begrepen had.

    m
    met dank aan RD, EZW-01/2014, HiH-12/2015, herzien

    26-12-2017 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.225 . boodschappenlijst

    een eigen boodschappenlijstje gebruiken als inspiratiebron

    Dat had LM voorgesteld, toen ik een paar weken geleden zuchtte dat er toch zo weinig
    achtergelaten boodschappenlijstjes te vinden waren in de plaatselijke supermarkt.
    - Wilt ge het mijne? vroeg hij.

    Hij stapt al eens tot aan de Colruyt en dat lijstje wou hij me grootmoedig afstaan. Na gebruik.
    Ha nee, vind ik, want bij een eigen lijstje moet ik geen sluitend verhaal verzinnen
    omdat ik de context al ken. Dat is voorkennis. Dat deugt niet.
    In sommige branches is voorkennis zelfs strafbaar!

    En daarenboven-erbij, dan wordt het geen verhaal, dan wordt de tekst een relaas.
    Niks mogen verzinnen, niks mogen fantaseren? Waar is de spielerei dan nog …
    Nee, ik wou LM zijn lijstje niet, hoe vriendelijk het ook aangeboden was.

    Nu, een gevónden lijstje, dat is iets gans anders natuurlijk.
    Bij een gevonden lijstje kan niemand zich beledigd voelen over gissingen of over de commentaren
    bij het geschrift, bij de keuze van de artikelen, bij de rangschikking van de artikelen,
    bij de schrijffouten, of over mijn gefantaseerde context.

    Want, stel u voor dat een integere huisvader mij zijn eigen lijstje mailt als 'gevonden'.
    Daarop staan dan veel lekkere dingen & bloemen en hij verwacht ongeveer dat er een verhaal komt
    over een galante heer die zijn wereld kent en die weet hoe hij zijn partner
    zijn waardering kan tonen en met al wat op het lijstje staat er een zonnige dag in december zal van maken.

    Edoch, wat ik bij zijn lijstje verzin wordt dan een verhaal over  
    een gedesillusioneerde dame die in hun huis een etentje voorziet
    met de zoveelste chevalier servant -die bloemen zijn voor de tafel-
    omdat haar man voor de zoveelste keer, op zakenreis is wanneer er iets te vieren valt.
    Wat een druilerige dag.

    Bij éénzelfde lijstje : een realiteit > die botst met < een stuk fictie.
    Wat een anticlimax moet dat zijn voor de welwillende mailer van het lijstje.

    Neenee, geen eigen lijstjes, zou ik denken.
    Zelf gebruik ik de mijne niet. En die van LM ook niet, gebruik ik ook niet.
    Ik hou het bij eerlijk gevonden lijstjes. Zo ben ik een beetje: vinden.
    En meepakken.

    m
    weer helemaal in de lijstjes, EZW-12/2012, herwerkt

    26-12-2017 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    25-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.-----. gelijk Elvis?

    naar de afdeling klassiek

    Als kerstcadeau wou ze de strijksonates van Rossini ofwel de impromptus van Schubert.
    Op CD. Want op plaat zou dat niet meer te vinden zijn. Nee, op plaat niet meer.

    Op een dag dat het KMI geen ontij gepland had ondernam ik de expeditie
    naar een winkel waar ze volgens mij Rossini en Schubert in huis zouden hebben.

    Binnen herkende ik de zaak niet. Een totaal nieuwe inrichting.
    Misschien zelfs nieuwe eigenaars? 
    Ik zag geen namen van componisten meer.
    De afdelingen vooraan in de winkel zeiden hiphop, house,
    en verder naar achter R&B, country, jazz …

    "Excuseer, vroeg ik aan de piepjonge winkelbediende, heeft u ook een afdeling klassiek?"
    Ze dacht even na en vroeg "bedoelt u … gelijk Elvis?"

    Dit is een van de werken die ik toen zocht, licht en zacht.
    klank aanzetten
    https://www.youtube.com/watch?v=KdnETWq7rcY
    07min24 van uw tijd en elke seconde waard

    m
    HiH-12/2015, met dank aan BF

     

    25-12-2017 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.224. ontstoppen

    een vakman in huis

    Vorige week belden we een loodgieter, om de spoelbakken van de keuken na te kijken,
    want die lopen veels te traag leeg om nog oké te zijn.
    En gelijk vroegen we of hij eens zou willen kijken naar de douche,
    want we vermoedden daar een lekje.

    Dat kwam in orde, hij zou langskomen. Die dag nog.
    “Vandaag nog! Halleluja!”

    Hij was bezig met een job in Zandvliet en zodra hij daar klaar was
    zou hij ons bellen dat hij op komst was. Dat vind ik tof.
    Zodra hij belt maak ik de kast onder de spoelbakken leeg.
    Er lagen al twee vouwboxen gereed.

    Het was 11h30 en er was nog altijd geen telefoontje van onze redder. 
    - Zou hij vandaag nog komen, vroeg ik aan LM,
    die job in Zandvliet kan iets groot zijn hé. Iets groter dan hij zelf gedacht had.

    Waarop LM :   
    - Ja, ze hebben hem daar laten komen omdat de sluis niet meer leeg liep.


    foto Wikipedia

    13h15 : Hij was hier al sinds 12h aan het werk, een kwieke jongeman,
    en dat van die sluis paste helemaal in zijn vakgebied, zei hij.
    We kunnen hem aanbevelen. Toch wat zijn gevoel voor humor betreft.

    m
    EZW-12/2014, herwerkt

    25-12-2017 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.223. een logé

    de sopraan en de papegaai

    De jongere zus van mij ma was sopraan bij het koor van de BRT. 
    Op een keer had Tante S een papegaai op logé,
    de baasjes van de vogel waren met kerstverlof aan de kust. 
    Na enkele dagen kon hij de opwarmingsoefeningen van mijn Tante meezingen.
    Of zijn baasjes daar blij mee geweest zijn betwijfel ik,
    stembanden opwarmen is geen melodieus gebeuren hé. 

    Maar de vogel zelf vond het blijkbaar plezant of interessant en
    hij was zo fier op zijn nieuw kunnen dat hij van geen ophouden wist.
    Hij herhaalde de deuntjes heel de dag door.

    Nonkel L was aannemer en hij had zijn kantoor thuis.
    De oefeningen van Tante S waren ongeveer een dagelijks ritueel,
    ze waren zelfs een rustgevend gebeuren in huis, maar
    de vrije interpretaties ervan door een snerpende papegaaienstem,
    dat was teveel van het goede, dat bracht Nonkel L tot krachttermen.

    De  papegaai pikte de krachttermen op en leerde een verzameling vloeken
    die hij bracht met evenveel overtuiging als Nonkel L zelve en die hij
    vlot afwisselde met de stemoefeningen van Tante S. 
    De vogel moet een heerlijke vakantie gehad hebben.
    Zijn woordenschat was duidelijk verrijkt dank zij Nonkel L
    en zijn stembereik was hoorbaar uitgebreid dank zij Tante S.

    Wat de baasjes ervan vonden hebben we nooit geweten. Aan die kant bleef het stil.

    m
    EZW-10/2011- HiH-11/2014, bijgewerkt

    25-12-2017 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    24-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.222. kerst-egeltjes

    de kerst-egeltjes, een doe-filmpje

    Dit filmpje vind ik heel mooi omdat er veel gezegd wordt met ogenschijnlijk simpele lijnen in een simpel decor.

    Drie egeltjes komen zich voorstellen.
    Zodra de keuzemogelijkheid verschijnt, gewoon aanklikken.
    Dat egeltje krijgt dan het scherm voor zich alleen en mag optreden.

    Misschien best links beginnen, dat is mogelijk de volgorde van de fragmenten
    zoals de makers ze bedoeld hebben in hun verhaal.
    Van links naar rechts staan de bolle, de lange en de gestuikte.
    Met kan ze ook zien als de ijverige, de bazige, de simpele.
    Zij zullen elk een liedje voor u zingen, verkleed of al doende met iets.

    Voor het eerste egeltje kan met kiezen uit drie kostuumpjes.
    De kostuumpjes zijn een sneeuwbal – een rendier – een sneeuwman.
    Voor het tweede kan men kiezen uit drie bezigheden,
    dat zijn snowboarden - ijsschaatsen - sleeën
    Het derde egeltje krijgt drie bladen in de pootjes gestopt om zijn liedjes te zingen …
    Gewoon aanklikken telkens wanneer een keuzemogelijkheid verschijnt.

    Alle drie doen ze hun allerbeste best.
    Drie egeltjes maal drie mogelijkheden, dat zouden negen fragmenten moeten zijn hé?
    Dat dacht ik ook.

    Beste wensen van LM & mij en klank aanzetten,
    http://www.youtube.com/watch?v=1HIGCgpHYB4

    m
    EZW-24/12/2012 - It's a jungle out there

    24-12-2017 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.221. kerstpechverhaal

    Jacqueline vertelt over een kerst-bom in huis


    Het was in de jaren tachtig.

    Twee maanden voor kerst ging een vriendin verhuizen. Ze verhuisde van een villa naar een appartement.
    En de poes, die altijd buiten had gelopen en binnen kwam wanneer ze goesting had, verhuisde mee.
    Ineens moest poeslief zich aanpassen en mocht ze niet meer buiten.

    Na zo’n veertien dagen werd poesmadame wat rustiger en
    ze leek zich te schikken in haar lot van binnenhuiskat.
    Kerst naderde en een echte kerstboom werd in de living van het appartement gezet,
    versierd tot en met, want mijn vriendin is een kerst-mens.
    De boom was weer heel mooi gekleed
    en de avond voor kerstavond werden alle pakjes  -het waren er bijna dertig-, onder de boom gelegd.
    En die nacht is poeslief actief geworden.
    Van alle pakjes had ze het papier kapot getrokken en de boom had ze geplunderd van onder tot boven.
    Bij het opstaan, kreeg mijn vriendin bijna een appelflauwte. Chaos en rommel over heel de living.
    Er waren twee pakjes bij met pralines en poes was er zo grondig mee bezig geweest,
    dat de pralines over de vloer verspreid lagen.
    Mijn vriendin was echter een sterk iemand, ze belde mij en vertelde het en ze lachte,
    maar die lach was een zenuwlach, dat hoorde ik.

    Dus op 24 december in de voormiddag ik naar daar, de kerstboom terug opgetuigd,
    de pakjes die nog konden gered worden weer ingepakt, en opnieuw pralines en chocolade gaan kopen.
    Gelukkig had poeslief de flesjes parfum niet open gekregen. Het zou er gestonken hebben.
    Rond vier uur was alles terug in orde en opgelapt, voor zover het opgelapt kon worden.

    Poeslief werd een paar uur verbannen naar het berghok waar ze haar vernielactiviteit rustig snorrend uitsliep.
    Twee jaar later verhuisde mijn vriendin naar een boerderij, er kwamen nog twee poezen bij.
    Die hebben daar een luxe leven, maar de avond voor kerst mogen de drie poezen niet in de living,
    ze worden die nacht verbannen naar de schuur of naar de zolder.

    Jacqueline/Peggytwo
    HiH-24/12/2015

    24-12-2017 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (2)
    23-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.220. de feesttafel

    dresseren volgens de Kunst


    Het een gerecht mooi opdienen is niet meer voldoende. Men moet een bord nu 'artistiek' kunnen dresseren. 
    Hier een paar voorbeelden voor de feestdagen, met de signatuur van de kunstenaar in kwestie. 
    ‘k Ben druk aan het oefenen. Ge doet toch mee? Jackson Pollock kan ik al!

    Thanksgiving Special - Georges SeuratGeorges Seurat   Thanksgiving Special - Vincent Van GoghVan Gogh

    Thanksgiving Special - Pablo PicassoPablo Picasso   Thanksgiving Special - Piet MondrianPiet Mondriaan

    Thanksgiving Special - Andy WarholAndy Warhol    Thanksgiving Special - Jackson PollockJackson Pollock
    voor meer : http://www.hrothstein.com/thanksgiving-special/

    m
    EZW-11/2014

    23-12-2017 om 03:17 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.219. Frans ~ II / II

    Mme H gaf Frans, van het derde tot en met het zesde leerjaar.

    De uitgangen van de vervoegingen liet ze ons opzeggen in
    Catsiaanse dreuntoon: "imparfait?"
    "ais! ais! ait! ions! iez! aient!" dreunde de klas.
    Mme H gaf ons een applausje en wij bloosden van plezier.

    En als we die uitgangen combineerden met de infinitief als stam
    kregen we een conditionnel, tweemaal prijs voor hetzelfde werk.
    Zo was Mme H. Zij maakte er een sport van geheugendril en wij vonden het plezierig.
    En véél nuttiger dan het geheugenwerk dat we moesten opbrengen voor catechismus.
    Later heb ik bij sollicitaties nooit een proef moeten afleggen over
    'grondige kennis van catechismus'. Iemand onder U?
    Misschien heb ik de verkeerde branche gekozen.

    ‘Uw best doen voor Frans’ was zelfs niet nodig.
    Mme H zorgde dat alles in orde kwam,
    in een lichtblauwe ritselende nylon stofjas met knoopceintuur.
    De enige lerares die nog een stofjas droeg.
    Dat gaf wel cachet aan het vak Frans hoor.
    Die stofjas straalde beroepsernst uit. En vakkennis.
    En wij floreerden onder dat aureool. 

    I
    n het vijfde en zesde leerjaar kwam er voor het vak Frans ook
    de lerares Franse dictie, Mme R. Een Française. Verdwaald in Vlaams-Brabant?
    Mme R-D was een combinatie van Juliette Greco en Zizi Jeanmaire.
    Als jonge vrouw droeg zij kort plat haar en platte schoenen, in de 60's hé,
    zwarte collants -zo heette een kousenbroek toen- en had een fantastische
    crèmekleurige jas met één grote rode knoop in het midden.
    En een knalrode handtas.

    Achteraf bekeken is het een wonder dat Mme R-D ooit aangeworven werd in
    dat bastion van burgerlijk fatsoen: die eigen stijl? dat eigen denken?
    De Heer dacht ook al eens aan het Heil van de leerlingen blijkbaar,
    niet enkel aan het zielenheil van de nonnen.

    Úren hebben wij doorgebracht met een potlood tussen onze tanden:
    ba-bé-b i-bo-buu! Mesdemoiselles? - En dan was het aan ons.
    "Voorrrraan in de mond jufrrrous, frrans worrdt voorrraan in de mond gesprrrokén!"
    'jufrrrous', zei ze, als ze al eens 'needrelands' sprak.

    Gek dat alle leraressen aangesproken werden met 'Juffrouw', gehuwd of niet.
    Een nonnenbastion hé.
    Behalve dus Mme H, zij werd aangesproken met 'Madame' zelfs in het Nederlands, ook al was zij ongehuwd.

    De echtelijke status van Mme R-D was iets minder duidelijk,
    maar dat hebben we pas in het middelbaar vernomen.
    Het middelbaar was aan de overkant van de straat, een paar meter verschil,
    maar heel een andere wereld. En die begon al op de stoep.

    m
    06/2012, HiH-12/2014, herwerkt

    23-12-2017 om 02:50 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    22-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.218. Frans ~ I / II

    Frans leren is al spelend gebeurd

    In maart 1959 zijn we daar gaan wonen,
    vanaf welk jaar we mochten buiten spelen weet ik niet.
    ‘Buiten’ was buiten de tuin, op straat. Dat zou zomer 1960 kunnen geweest zijn.

    We woonden in de westrand van Brussel en hadden daar rustige straten, dus
    speelden wij allemaal op het kruispunt van die straten,
    daar konden zij-allemaal van in huis ons-allemaal op straat in het oog houden.
    ‘zij allemaal’ waren de Moeders, ‘ons allemaal’ de verzamelde kroost. 
    We hadden speelkameraadjes in twee van onze landstalen. We = Tina & ik.
    't Was een zeer landelijke wijk. 

    Wij tekenden met krijt heelder toestanden op de wegbedekking,
    sinds die er lag, want tevoren waren het kasseikopkes.
    De upgrading van kasseikoppen naar asfalt hebben we huppelend gevolgd. 
    Wij versmosten er met z'n allen krijt op want wij hadden alle tijd,
    en alle tijd om Frans te leren want de straat was overdag een verworven terrein,
    er kwamen omzeggens geen auto's. 
    Enkel 's avonds, de auto's van de vaders en die vertraagden
    want zij gingen hun eigen nazaten toch niet uit hinkelparken & kastelen en andere krijtlijnen rijden.

    Tina en ik leerden dus Frans op straat. Het Frans dat we kenden volstond voor ons leefwereldje van toen.
    We konden zelfs schelden. Tina veel beter dan ik, maar dat kan ook aan haar temperament liggen.
    Zij kan het nog altijd vlotter dan ik.

    Toen ik in het derde studiejaar met geschreven Frans kennis maakte
    ging een nieuwe wereld voor mij open :
    hetgeen er staat hoort ge niet en hetgeen ge hoort staat er niet.
    En toch klopt alles! Fa-ci-ne-rend.

    Drie jaar later kwam Tina in het derde studiejaar en zij voelde zich compleet bedot :
    hetgeen ge hoort staat er niet en hetgeen er staat is gelijk de katten!
    ‘-aient’ vond zij kattegejank, ze las wat er stond. 
    Maar 't gaat al vele beter. Zij is nu een zakendame in hartje Brussel.
    En daar is men meertalig. Par principe.

    Tina en ik, wij hebben onze basis van op straat.
    Voor voetballers klinkt zoiets oké.Voor Dames van 60+ ... iets minder.

    Laura hebben we van zodra ze oud genoeg was,
    continu meegesleurd op driewieler & trottinette. Dat heeft zij overleefd. 
    Maar, ze heeft geen Frans ingelepeld gekregen op straat.
    Toen ze erbij was, was ze te jong. Toen ze oud genoeg was,
    waren er geen kinderen van haar leeftijd in het buurtleven
    en was het straatgebeuren daar compleet over en gedaan.
    En het is niet terug gekomen: de kinderen waren op.

    Met het Frans van Laura is het nooit echt goed gekomen.
    Andere talen wel, maar Frans niet. Eigenaardig hé.

    m
    EZW-06/2012-HiH-12/2014, herwerkt

    22-12-2017 om 03:07 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.217. Jan Decleir

    te gast bij Wim Helsen, Jan Decleir
    met Marche-les-Dames uit het verdriet van België

    In Het verdriet van België beschrijft Claus de jongensjaren van hoofdpersoon Louis Seynaeve,
    leerling op een nonneninternaat en telg uit een verbazingwekkende en grotesk getekende familie.
    Verwarring, hunkering en bedrog zijn Louis’ deel en uit alle macht
    probeert hij duidelijkheid te vinden in de verwarring en leugenachtigheid om hem heen.
    Alleen door te fantaseren, de werkelijkheid geweld aan te doen, kan hij overleven.

    Marche-les-Dames, onheilspellend rotsig gebied.

    De Koning is bijziende, hij hangt loodrecht aan het touw en hijst zich op,
    zijn bril bewasemt, hij tast met zijn rechterhand de gekartelde wand af,
    hij graait in de natte klimop.
    Op dat ogenblik verschijnt in een kloof van de rots een man met een verminkt gezicht,
    de helft van zijn gezicht is ingedeukt, het ene oog ligt lager dan het andere en lijkt verlamd.

    - Hangt u goed, Sire? vraagt de man.
    - Merci, mon vieux, ik hang perfect.
    - Goed zo, Sire, zegt de man en haalt vanonder zijn draderige legerjas een broodmes te voorschijn.
    - Herkent u mij niet, Sire?
    - Non, mon brave.
    - Toch was ik bij u in de loopgraven aan de IJzer.
    - België dankt u daarvoor, mijn waarde.
    - U heeft mij de twaalfde oktober 1917 met een missie belast achter vijandelijk prikkeldraad.
      Maar, niettegenstaande mijn smeekbede of ik even mijn bril mocht halen in de blokhut,
      hebt u mij bevolen onmiddellijk de bewuste missie te volbrengen. U gaf dit bevel in het Frans, Sire.
    - Et alors, Flamand?
    - Alors? alors ben ik uit de loopgraaf gesprongen, en bijziende als uwe majesteit, op een granaat.
      Sire, dit is onrecht geweest en dit moet gewroken worden.
    - Doe wat u niet laten kunt, slechte Belg, zegt Koning Albert de Eerste.
    - Adieu, slechte Koning, zegt de verminkte en snijdt het klimtouw door.

    Hij wacht niet op de doffe kwak beneden, maar snelt als een gazelle over de rotsen.

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Decleir in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a25/ 
    10min42 



    Over Jan Decleir : https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Decleir 
    Over het verdriet van België : https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_verdriet_van_Belgi%C3%AB 
    Over Hugo Claus : https://nl.wikipedia.org/wiki/Hugo_Claus


    22-12-2017 om 03:05 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    21-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.216. 1ste Maya-lustrum

    de wereld zou vergaan op 21 december 2012

    Herinner u dat door een jammerlijk foutieve en westerse interpretatie van de Maya-kalender
    de wereld zou vergaan op 21 december 2012, gewoon omdat die kalender daar ophield.
    Het Net wemelde van de doem-teksten. Men moest zich voorbereiden.

    De Maya-kalenderbaas komt bij de Maya-opperbaas en zegt :
    - Pardon patron, op die steen is maar plaats tot 2012 hoor.
    - Geeft niks, zegt de opperbaas, ooit zullen ze daar eens goed van verschieten …
    En de twee Maya-bazen lachten in hun vuistje.

    Een aantal mensen beleefde in 2012 die vrijdag-21/12 de laatste momenten voor de apocalyps
    op een eigen manier. Het jaar daarop in september werden hun babies geboren.
    Die kinderen zijn in september vier jaar geworden.

    Zouden hun ouders de apocalyps van toen vandaag herdenken?
    Want vandaag is het eerste lustrum van die zogezegde apocalyps hé.

    De kinderen van september 2013 beklaag ik. Om veel redenen en ook omdat
    de babyboom van september 2013 weer de vergrijzing vergroot in 2073. 
    Zullen de borelingen van 2013 in 2073 óók bakken kritiek krijgen om het feit
    dat ze en vrac op de wereld gezet werden, zoals de babyboomers van de jaren na WOII ?


    EZW-09/2013, herwerkt

    m

    21-12-2017 om 00:32 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.215. Tania vd Sanden

    te gast bij Wim Helsen, Tania Van der Sanden
    met een gedicht van Ph. Hypyle J. le Cesman, haar man

    Perpetuum mobile

    Laat het niet alleen mogelijk zijn
    te beminnen bij gratie van herinneringen en dromen
    die het van ons overnemen,
    die het Nu enigszins uitspreiden,
    voorwaarts en achterwaarts,
    want alles heeft de eigenschap
    snel voorbij te zijn.

    Ph. Hypyle J. le Cesman

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Van der Sanden in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a28/ 
    10min59



    Over Tania Van der Sanden : https://nl.wikipedia.org/wiki/Tania_Van_der_Sanden 
    Over Ph. Hypyle J. le Cesman = Philippe Ceulemans, kunstenaar

    m

    21-12-2017 om 00:17 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!