Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    01-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.478. boom, lang haar

    ‘in zo’n boom met lang haar woont een fee’

    fee in de lente   Afbeeldingsresultaat voor https://davisla.wordpress.com/2012/04/15/plant-of-the-week-salix-babylonica-pendula/  

    En zo is dat ook : een treurwilg is gewoon een grote fee met lang haar.
    Vier seizoenen per jaar buigt ze zich over het wel en wee van haar omgeving.
    Naar gelang het seizoen doet ze dat met knopjes, met blaadjes, met minder groen, of zonder groen,
    maar altijd met lang haar.
    En niks treur, ook niet wanneer het regent zoals vandaag.
    De salix pendula is ge-woon-een-fee!

    fee in de winter                      

    Elfjes en feeën bestaan in alle maten en vormen,
    van millimeter-klein tot bergen zo groot. Dat weet ongeveer iedereen. 
    Tot ooit de eierkop van dienst plots vond dat de salix pendula treurwilg moest heten. 
    Foei. Driemaal foei.

    m
    – HiH-04/2015, herzien - https://davisla.wordpress.com/2012/04/15/plant-of-the-week-salix-babylonica-pendula/ , http://www.mijntuin.org/plants/157-Treurwilg# 

    01-05-2018 om 02:27 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.477. over tango

    In '79 waren we met de Memling in Buenos Aires.

    De Memling was een general cargo, dwz stukgoed als lading
    en er was een extra deck voor passagiers, 16 personen, als ik me goed herinner. 
    Die extra-verdieping maakte dat we een Chef Steward aan boord hadden, ofte Maître d' Hotel. 
    Alle Zuid-Amerikaanse havens waren memorabel, maar ik hou het nu efkes op tango.
    Buenos Aires. 


    Tegen de kaai :
    de Chef zei dat we die avond mee 'mochten' uitgaan.
    Het was geen uitnodiging, we werden gewoon gesommeerd, de collega en ik.
    Het was weer eens zonder verwittigen en het was weer werken-na-de-uren.
    Clubs en zo, terwijl ik liever een rustig kroegje in dook. 
    En wij moesten er 's anderendaags om 05h30 uit. De passagiers zo niet.

    De collega kon beter om met dat gedoe, het was niet haar eerste contract op dat schip.
    Wij waren twee vermoeide werkende meisjes, 25j en 27j, geen gezelschapsdames.
    De passagiers waren allemaal 60++ en steenrijk.
    Socio-economisch klopte dat gezelschap langs geen kanten maar de Chef wou ons mee,
    waarschijnlijk omdat hij het in zijn eentje ook niet zag zitten. 
    In Rio waren er al eens twee passagiers ontsnapt aan zijn toezicht
    en voor een paar uren verdwenen in de favela. Ze vonden de sloppenwijk 'pittoresk'.
    Hoe dat toen afgelopen is weet ik niet meer. Goed waarschijnlijk, want we hadden iedereen nog bij. 

    We hebben die avond doorgebracht in de Michelangelo, een club met tango optredens voor toeristen.
    Mijn hele lijf schreeuwde om rust en stilte, het enige waar ik kon aan denken was slapen.
    En daar zaten we dan, in lawaai & gewervel & gedoe. 
    's Anderendaags aan boord moet ik daarover iets gezegd hebben
    en die woorden zijn dezelfde dag nog via de tamtam-alleyway (de wandelgangen)
    tot bij de Chef geraakt. 
    's Avond konden we wéér mee, weeral mooi opgetipt, de collega en ik,
    terwijl ik eigenlijk na een warme douche in mijn bed had willen liggen. 
    Er waren geen passagiers te zien op de kaai en er kwam maar één taxi ... 
    Onderweg zal ik misschien iets gevraagd hebben maar die Chef
    was niet zo communicatief van aard, dus het kan evengoed dat ik niks gevraagd heb.

    Die avond zaten we in de Caño Catorce. Weer een club,
    maar deze keer een tent waar de Porteños zelf kwamen.
    Een sjofel gedoe, maar wat een revelatie. 
    Daar heb ik mannen zien tango dansen.
    Niet zo wat kunstig elegant voetenwerk maar tamelijk heftig gedoe.
    Het was ongeveer een gestileerd gevecht, bij momenten een duel.
    Maar móói, Mensen, wat was dat knap.

    Toen we terug naar het schip reden kon ik niet veel zeggen, nog altijd onder de indruk.
    Bij de gangway vroeg de Chef : "Was dit beter?"
    Ik knikte maar wat en zei "dank u Chef". 
    Wat had hem bewogen om ons die tweede keer mee te nemen naar de échte kanten van de stad?  

    --- 

    Toen Grace Jones in ’81 haar 'Strange, I've seen that face before' uitbracht
    dacht ik : Vreemd, ik ken die melodie. 
    Dan pas besefte ik dat ik  twee jaar tevoren Astor Piazolla LIVE gezien had. 
    Zij het mogelijk niet in deze bezetting, al stonden er in vergelijking met andere ensembles
    wel veel muzikanten op het podiumpje.
    klank aanzetten 
    https://www.youtube.com/watch?v=vaXNdVTGT0k 
    02min48 

    m - EZW-07/2011, HiH-05/2015, herzien

    01-05-2018 om 02:26 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    30-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.476. de dag zelf

    alles onder controle

    Opvoeden is meer dan een voltijdse job.
    Het is een 24/7-taak, men is continu van wacht, dus ook op zon- en feestdagen.
    Vooral ook op die dag dat de oudste, Tim-6j, zijn eerste communie deed.

    De Mama heeft nog 2 zoontjes, Sam 5j & Tom 4j.
    En zij heeft drie inwonende jongere broers, de Nonkeltjes.
    En er is de echtgenoot/papa.

    Die ochtend ging het over het nummer 100, een getal dat de twee jongsten ook kunnen lezen.
    De Mama, categoriek :""Nummer 100 bellen mag énkel wanneer ge in nood zijt."
    Waarop de jongste, tamelijk enthousiast: "Ja, gelijk als een draak u verbrand heeft!" 
    Sam wou niet onderdoen: "Of als ge op een draak zit die nog leeft en ge kunt er niet af!"

    Nonkeltje 20j : "Dat zijn twee zéér geldige redenen, ja."
    Nonkeltje 18j : "Mij is het vorige week nog overkomen, op een draak zitten."
    Nonkeltje 16j : "Eigenlijk telkens wanneer er draken mee gemoeid zijn …"

    De twee jongsten vinden het nog gewoon dat ze door de Nonkeltjes serieus genomen worden. 
    Maar Tim is een dromerig jongetje. Hij was verontrust door al dat draken-macho-gedoe.
    Hij gleed van zijn stoel, ging naast zijn vader staan, legde zijn twee handjes
    op het been van zijn zielsverwant & bondgenoot en vroeg stilletjes:
    - Die gaan vandaag niet komen hé Papa, die draken?
    - Nee jongen, vandaag niet. Vandaag is het uw feest.

    Tim leek maar half gerustgesteld.

    - En anders, besloot de Papa dapper, belt Mama de 100 wel.

    m - voor AdB – EZW - 06/2013, herzien

    30-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.475. het buikgevoel

    ... het buíkgevoel ?

    In mijn directe omgeving ken ik niet ene mens die het woord buikgevoel gebruikt.
    Wel ingeving, idee, inspiratie, inval …

    Op radio en TV wordt het woord gebruikt alsof dat buikgevoel, wat het ook moge zijn,
    een rechtvaardiging inhoudt voor een beslissing of een besluit
    waar geen vlokje denkwerk aan vooraf gegaan is. 
    En het woord wordt dan met zo'n groot-gelijk uitgesproken
    alsof de dagelijkse portie genade gods neergedaald is, recht de buik van de spreker in.

    Mij doet het woord eerder denken aan Immodium, en wel direct!
    En bij hardnekkig 'buikgevoel' dringend de huisarts raadplegen, binnen de 24hrs!

    Persoonlijk spreek en schrijf ik vanuit mijn hoofd en vanuit mijn hart.
    En soms klets ik uit mijn nek. Maar nooit vanuit buikgevoel. Dat lijkt me, euh, tja … 

    Wat is er mis met de woorden ingeving, idee, inspiratie, inval?
    Of met intuïtie? Dat zegt toch al wat het moet zeggen, intuïtie. 
    En daar is geen Immodium bij nodig.

    m - EZW-08/2014, HiH-04/2015, buikgevoel is een aandoening!

    30-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    29-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.474. schoentjes II/II

    het kind raakt ZOEK in al die beroering

    Een hele tijd geleden las ik van iemand die het kan weten : een grootmoeder lijdt twee keer.
    Een keer omdat ze meevoelt met haar kleinkind, een keer omdat ze meevoelt met haar kind. 
    Daaraan dacht ik toen ik las dat de grootmoeder toekwam met nieuwe witte schoentjes, vervangschoentjes.
    In de juiste kleur! Feest zou men denken. Een dag vol opluchting. 

    Dit was lang voordat meisje-zijn in de greep was van Studio 100, van Disney, en van andere commerce. 

    De grootmoeder wil goed doen voor haar kleinkind, dat hartje terug blij maken,
    want de ontgoocheling van het kleintje, toen de schoentjes op de communie-dag verruïneerd waren, 
    heeft zij zelf tot in haar merg gevoeld. 
    En tegelijk was haar aankoop mogelijk ook een manier om het gezinsbudget een extra-uitgave te besparen.
    Het in orde te brengen voor haar kleindochter, dat was haar drijfveer.
    Maar in haar elan, die uit de goedheid van haar hart kwam, had de grootmoeder niet overlegd met de moeder. 
    En daar botst het dan. 

    Haar gedrevenheid om iets te herstellen, iets in orde te brengen voor haar kleindochter
    botst met de aanpak van de moeder en misschien ook met het gezag van de moeder.
    De moeder voert immers een bepaald beleid, zij heeft gezin en huishouding te bestieren.
    En in die botsing raakt het kleintje zoek.
    Want zij had die nieuwe witte schoentjes wél gewild.
    Maar wat zij wou of wilde is bedolven geraakt onder de standpunten van de groten.

    'k Ben het natuurlijk aan het uitvergroten, maar het is wel een speciale passage vind ik. 
    Als het een fragment uit een film was, of een passage uit een boek
    zou ik niet weten met wie ik moet meevoelen
    met de grootmoeder, wier goed bedoeld gebaar niet paste in de situatie, en die daar nu teleurgesteld staat,
    met de moeder, die een lijn te volgen heeft, of
    met het kleintje, dat eigenlijk de witte schoentjes met twee handjes had willen aannemen.

    Botsing en beroering, het is van alle tijden.

    m – HiH-05/2015, herwerkt

    29-04-2018 om 05:24 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.473. schoentjes I/II

    Communicant zijn was toen ook een beetje prinsesje zijn.
    Andere prinsesjesdagen waren er in die jaren niet. 
    Voor de ene was het feest dat roze jasje met de zwarte lakschoentjes,
    voor de andere waren witte schoentjes het toppunt van glans en glorie.

    Voor het eerst zelf schoenen mogen kiezen,
    feestschoenen dan nog wel, witte …
    die schoentjes waren dagen en dagen op voorhand al de spil van het gebeuren.

    Er werd in de catechese verteld over ons vroom zieltje en zo,
    maar witte schoenen mogen kiezen, dat kriebelde aan het hartje.
    En dié opwinding was duidelijk voelbaar.
    Kleine momentjes van voorpret. Alhoewel, pret was het eigenlijk niet.
    Kleine momentjes van anticipatie: nog drie keer slapen en we gaan schoentjes kopen.

    Dan de aankoop zelf.
    De schoenwinkel leek een paleis van overvloed omdat we zélf mochten kiezen.
    En toen geurde een schoenwinkel nog naar leer. Een geur vol belofte.
    Daar mogen kiezen gelijk een grote.
    Passen.
    Andere ook passen.
    Op een stukje tapijt staan rond paraderen met die spiksplinternieuwe schoentjes aan de voet.
    Er stonden spiegels.
    Spiegels voor de voet en ook grote spiegels.
    Die schoentjes spiegelen was een belevenis op zich.
    Een beetje wiebelen en koket doen met het voetje, zoals we dat de moeders al hadden zien doen.

    Schoentje en voetje, zeggen we nu, maar toen we zes waren
    gebruikten we geen verkleinwoorden wanneer het onszelf betrof.

    De dag zelf :
    degene die ’s morgens de witte feestschoenen mag aantrekken
    voelt zich onmiddellijk de feesteling voor de rest van de dag. You are what you wear.
    En voor een keer moet ge niet zelf uw schoenen dicht doen.

    En dan, na de verplichte geplogenheden, wanneer eindelijk!, eindelijk het feest begonnen is,
    komt op al dat wit, op al dat contentement en al die glorie – plots zwarte modder. Smeur en klodder.

    Wég feestgevoel.
    Die zwarte smos zat niet alleen op de witte kousen en op de feestschoenen,
    het hartje huppelde niet meer.
    De voetjes dartelden niet meer.

    Ook al was er in de namiddag nog taart of ijsroom te krijgen,
    er was iets weg uit het droomscenario.

    m – HiH-04/2015, herzien

    29-04-2018 om 05:23 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    28-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.472. haar ogen

    het moment van besef

    Er was eens een klein meisje dat in Brasil woonde.
    Er was knuffel waarachter ze zich verborg.
    En toen kwam er een ploeg rare mensen
    met een rare camera waarmee ge uzelf kunt zien.

    De dag erna
    wordt het cameraschermpje opnieuw haar kant op gewenteld
    en ziet ze zichzelf voor de eerste keer met haar nieuwe glimlach.

                    

    Haar blik geeft het moment aan wanneer ze beseft
    dat haar leven een andere wending genomen heeft.
    Met een voorzichtig gebaar raakt ze haar gelaat aan,
    om te weten of ze op het schermpje wel zichzelf ziet.
    Let op 02min12, en dan een seconde later het besef, die ogen vol wonder…

    De klank heb ik afgezet, de muziek doet af aan de tover van dit moment :
    https://www.youtube.com/watch?v=GGX0oZUx_Rs 
    04min20

    m – EZW-04/2013, herzien

    28-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.471. voedselvoorraad

    nog over overleven (vervolg van tekst 452)

    Een tuin hebben we niet, het eten zou dus
    uit de voorraad in de berging en uit de diepvriezer van de keuken moeten komen.
    Aardappelen hebben we maar voor een dag of twee in huis, daarna zou het pasta en rijst worden.

    Op voorwaarde dat we vanaf dag één rantsoeneren volgens de voorschriften
    -die op het Net wel zullen te vinden zijn- en het echt voorzichtig spelen,
    denk ik dat we twee maanden doen met onze voorraden.

    Voor groenten zou ik van zodra de verse groenten op zijn,
    afwisselen tussen diepvries en conserven, om de andere dag.
    We hebben nogal wat conserven staan,
    die voorraad zou misschien langer meegaan dan de diepvriesgroenten. 

    LM houdt aan dat voorraadje conserven in de berging.
    Voor mij hoefde dat niet, we hadden toch De Diepvriezer!
    Dat is zo’n keukenmodelleke met drie laden. Eigenlijk niks om een uitroepteken achter te zetten.

    De berging hangt vol planken, in een schikking die ik toen zelf bedacht en berekend had.
    Daar ben ik nu nog tamelijk fier op, op die berekeningen. Ze klopten.
    Ze kloppen nog altijd want er is nog geen enkele plank bezweken.
    De drie halve schabben die LM toen wou in de berging wilde ik voor iets anders in gebruik nemen.
    Waarvoor weet ik niet meer, het is 20 jaar geleden.
    LM heeft daar nog altijd zijn voorraadje, hij houdt dat bij.
    En voor sommige dingen reken ik nu op het voorraadje natuurlijk.
    Over de hele breedte van vier planken nu.
    ‘k Had niet gedacht dat ik ooit met die paar planken blij zou zijn.
    Vandaag kunnen ze zelfs dienen voor een schrijfstukje.

    Brood zou een probleem worden.
    We hebben standaard twee pakken crackers in voorraad.
    Dat wordt afwisselen met pannekoeken, desnoods zonder eieren.
    En wanneer de melk op is en we geen pannekoeken meer kunnen bakken
    eten we wat pasta of rijst voor onze portie koolhydraten bij het ontbijt.
    En ik probeer iets met bloem en water en kruiden, zo’n Turks ding.
    Vetstof zou zo geen probleem zijn, we hebben olie in voorraad, arachide- en olijfolie.
    En tafelzuren zijn er ook, er zou geen lek ketchup of geen augurk te weinig zijn.

    Verder zijn er de onvolprezen bouillonblokjes,
    die heb ik in dozen van 60+12 stuks in voorraad (Col*ruyt).
    Daarmee maak ik bouillon à 36 x 1L per doos, dat wordt 36 dagen per doos.
    Maar hoe maak ik in tijden van schaarste van die bouillon dan soep?
    Dat zal passen en meten worden, maar ’t zou gaan, mits wat vindingrijkheid.

    Fruit, yoghurt, vlees  & verse vis, dat zou een probleem worden op termijn.
    Misschien moeten we wat voedselsupplementen in huis halen, voor ’t geval.
    Fruitconserven komen niet in aanmerking wegens teveel suiker.
    Gedroogd fruit, idem van ’t zelfde, geen gedroogd fruit bij ons. Nog geen rozijn.

    Misschien zou ik yoghurt en kefir een tijdje zelf kunnen maken.
    ‘k Zal eens zo’n zakje poeder in huis halen.
    Vlees in conserven? Nee liever niet.
    Wanneer de eieren op zijn zullen we iets anders moeten bedenken voor de proteïnen.
    De visconserven mogen aangevuld worden, dat moet ik straks aan LM zeggen: tonijn, zalm, makreel.
    En ook kefirpoeder. ‘k Ga dat allemaal direct op het boodschappenlijstje schrijven zie!

    Maar eigenlijk, als het er op aan komt, is het waarschijnlijk allemaal futiel.

    m – EZW-04/2013 - Wie maakt er nu weer regelmatig kefir, is dat Big Ietie?

    28-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    27-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.470. alles is context

    Natúúrlijk is het totaal verkeerd om dieren te vermenselijken
    en hen menselijke emoties toe te schrijven maar soms
    is de uitdrukking in hun lichaamstaal of op hun snuit zo treffend dat
    het moeilijk is om dit niét te doen.

    Deze verzamelde dierenfoto's zijn een paar voorbeelden
    uit de reeks 'dieren die ten zeerste teleurgesteld zijn in u'.
    De bijschriften zijn geen vertalingen.
    De uitdrukking van dieren dus, niets menselijks is hen vreemd.

    Deze huisgenoot neemt het niet dat ge zonder iets te zeggen zomaar het gras gemaaid hebt.

    # 01   (credit: Beth In Wonderland) 

    Deze jongeling is geschokt te horen dat ge nog geen Mobib-kaart hebt. Werkelijk geschokt.
     
    # 04   

    Deze man wou iets zeggen over die belastingaangifte van u maar hij doet er voorlopig het zwijgen toe.
    Voorlopig.

    # 06    

    Deze jongedame schrikt dat ge gisteren niks naar haar verzonden hebt.
    En het is al bijna vandaag!

    # 09   

    Deze  goede vriend vindt dat ge u aangesteld hebt op dat laatste feestje :

    # 18    

    En deze twee willen er zelfs niet over praten. Oké?

    # 19    

    Deze kameraad wou iets zeggen over uw drankgebruik, maar dat vermoedde ge al.

    # 20   

    Deze huisvrienden besluiten dat ge helemaal niet zo slim zijt als ge zelf wel denkt.

    # 26      # 1

    En deze lieverd vindt dat ge best oké zijt. Laat de anderen maar lullen hoor, ik ben héél blij met u!

    # 33    

    m – EZW-05/2012, herwerkt - http://www.buzzfeed.com/expresident/animals-who-are-extremely-disappointed-in-you

    27-04-2018 om 00:36 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.469. de startknop

    ondanks de generale repetitie …

    “Een gemoedelijke burgervader speelt de hoofdrol tijdens
    de voorbereidingen voor Koninginnedag, 2008.
    De koningin komt op bezoek in zijn gemeente en dan moet alles perfect georganiseerd zijn.
    Hij houdt toezicht en denkt tot slot opgelucht adem te kunnen halen.”

    De opbouw van dit filmpje vind ik magnifiek, afwisselend van een gemeenteplein naar Het Paleis.
    De burgemeester (alvast mét ambtsketting !) mag de startknop testen.
    Het lichtpaneel geeft aan over wie het gaat. En de startknop is oranje. 
    Volgende test : er landt een parachutist op de oranje startknop,
    er mag dus wat spektakel mee gemoeid zijn. Ook die test is geslaagd. De burgervader glundert.  
    Dit is allemaal zo gemoedelijk en zo écht! 

    Op 00min22 begint het ander luik van het verhaal. 

                                      Afbeeldingsresultaat voor achmea burgemeester

    Andere omgeving, statig. Met een gans ander soort muziek, plechtig & feestelijk.
    Op 00min29 komen er twee meisjes in beeld (Amalia & Alexia?)

    klank aanzetten
    https://www.youtube.com/watch?v=Z2lr-8nibA8 
    01min10

    Misschien overdrijf ik maar ik vind dat dit filmpje toch zo
    machtig-magnifiek-goed ineen steekt. 

    – EZW/2014, herzien

    27-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    26-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.468. sigarenbandjes

    'k Herinner me dat we als kind, einde jaren '50 was dat, ongeveer alle heren
    in het Elisabethpark van Koekelberg mochten aanspreken over sigarenbandjes.
    Zij wikkelden die gewillig los van de sigaar, gaven ons de bandjes
    en oogstten dankbare glimlachjes van de jonge moeders. Toen had dat park nog charme.


    de kinderen van BOB SCHOLTE

    'Heeft u een sigarenbandje' - Een liedje dat heel populair was in de jaren '30.
    Mede omdat het verzamelen van sigarenbandjes een rage was.
    Dus als je iemand op straat zag met een sigaar vroeg je om het bandje.
    Deze opnamen stamt uit januari 1936.
    Werd gezongen door de kinderen van de bekende zanger Bob Scholte.
    Ab en Greetje hebben de oorlog niet overleefd, zij stierven in een concentratiekamp. 

                               Afbeeldingsresultaat voor heeft u een sigarenbandje

    HEEFT U EEN SIGARENBANDJE ?   

    Bandjes zijn er bij de vleet
    Soms wel van een vinger breed
    Rood met goud en allerhande kleuren
    Zie ik er één om een sigaar
    Denk ik joh had ik die maar
    Op de straat mag ik er niet om zeuren
    Moeder zegt vaak opgepast
    Doe de mens geen overlast
    Maar wij hebben er zo op gevlast
    Want die mooie bandjes hebben we zo graag
    Daarom zingen wij maar onze vraag.

                 refrein
    Heeft U een sigarenbandje
    Heeft U er één voor mij bewaard?
    Heeft U een sigarenbandje
    'k Heb er al heel wat opgespaard
    Heeft U een sigarenbandje
    Ik ben zo blij als U 't mij geeft
    Al ben ik een bijdehandje
    Vraag ik het U heel beleefd.

    Vader rookt altijd een pijp
    Iets wat ik maar niet begrijp
    Waarom rookt hij niet voor mij sigaren
    Koop sigaren, rook is rook
    Andere heren doen het ook
    Want dan kunt U bandjes voor me sparen
    Moeder zegt als jij weer gaat
    Bandjes bedelen op de straat
    Zal je zien wat jou te wachten staat
    Moeder ik beloof U, dat doe ik niet weer
    'k Vraag op straat niet aan een meneer.

                 refrein
    Heeft U een sigarenbandje
    Heeft U er één voor mij bewaard
    Heeft U een sigarenbandje
    'k Heb er al heel wat opgespaard
    Heeft U een sigarenbandje
    'k Ben zo blij als U 't mij geeft
    Al ben ik een bijdehandje
    Vraag ik het U heel beleefd.

    klank voldoende luid zetten, het is een zeer oude opname, 1936 :
    http://www.youtube.com/watch?v=HzA9oJDy5h0 
    03min16 

    m - EZW-04/2013, bijgewerkt - http://www.cubra.nl/sjep/feestvanvroeger/feestvanvroeger6/0620sigaren.htm

    26-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.467. heilsboodschap!

    slapeloosheid? ‘t zit allemaal in ‘t koppeke …

    Awel, daar ben ik het niet mee eens, met die bewering.
    En de maker van onderstaand werk blijkbaar ook niet.

    Insomnia -     Insomnia                   
    Insomnia - Brian DeYoung, illustrator, http://www.thebriandeyoung.com/, http://thebriandeyoung.tumblr.com/

    Hoe meer ik er over lees, over slapeloosheid, hoe meer ik me erger.
    Doe zus, doe zo, mijd dit, mijd dat, adem in, adem uit (doe ik al heel mijn leven),
    denk zus, denk zo en denk voorál positief!
    Maar dat is het nu juist, dat positief gejodel heeft bij mij omgekeerd effect,
    van die positief-doenerige heilsboodschappen word ik neerslachtig, en als het voorál-positief moet zijn dan
    ga ik op de sofa liggen met het neerdrukkend vooruitzicht dat ik nooit ofte nimmer nog
    zelfstandig zal mogen denken in dit leven. Nooit nog.
    Weet ge wel hoe lang dat duurt, nóóit?

    Het stopcontact in het hoofdkussen zegt hoe het moet,
    de stekker in het hoofd zegt iets gans anders.
    De realiteit van haar hoofd botst met de voorschriften van het hoofdkussen.
    Maar wél positief blijven jodelen hoor!

    - EZW-04/2013, herwerkt

    26-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    25-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.466. zal ik zat zijn ?

    Misschien moet ik eens een rubriekje beginnen, maart antwoordt.
    Als Ménie Grégoire dat kon, moet ik dat toch ook kunnen.

    Vraag:
    Volgens een Finse expert is een fles wijn per dag niet slecht voor de gezondheid.
    Morgen wil ik dat testen. Dat moet kunnen. Maar zal ik zat zijn ? JdB

    Eerst en vooral, volgens mij kan die Fin dat niet weten,
    in Finland wil geen ene druif groeien, laat staan een ganse fles.
    Hebt ge dat daar al eens goed bekeken? Zandgrond en dennenbomen zoals
    bij ons aan de kust of in de Kempen, maar dan over zoveel breedtegraden dat het monotoon wordt.

    Om nu te antwoorden op uw vraag, zal ik zat zijn? als antwoord
    past hier enkel een bondig JA. Beter kan ik het niet samenvatten.
    Vervolgens drinkt de vraag zich op : hoe erg vindt u dat zelf?
    In alle geval succes gewenst met uw eerste dag. 
    En voor morgen :
    'Wat is er erg aan een kater? Er is toch altijd water!
    Lafenis voor nadorst, voor perkamenten keel en borst.'  

    uit : Lof der Zatheid
    m – EZW-04/2014 - https://fr.wikipedia.org/wiki/M%C3%A9nie_Gr%C3%A9goire

    25-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.465. kindje zoek

    Het communie seizoen is er weer.
    Afgelopen weekend kwamen dat ter sprake en er werden herinneringen bovengehaald. 

    Op de dag van mijn eerste communie dacht ik dat het míjn feest was.
    We hadden er hard genoeg ons best voor gedaan.
    We hadden catechismus geleerd, we hadden liedjes geleerd en
    we hadden de rest van de pantomime geoefend in een koude kerk 
    op biezen zittingen die pijn deden aan onze knieën.
    Het feest was in mijn ogen gewoon een welverdiende beloning.  

    Mijn Meter zou komen en mijn Peter en zo nog wat mensen,
    om in persoon die biezen zittingen te komen voelen. 
    Hoeveel mensen er kwamen weet ik niet meer, maar
    de verlengstukken van de tafel kwamen er aan te pas, dus dat wou wat zeggen.
    Van op mijn hoogte gezien werd heel de eethoek verbouwd. 

    En er was feest-eten met erwtjes en kroketten en met ijskreem en zo.
    Er was een Tante om te helpen in de keuken en mijn moeder droeg zondagse schoenen in huis.
    Feest dus.  
    Ik was in schooluniform, met een bloemenkroontje op mijn hoofd,
    met al twee melktanden kwijt en ik voelde mij een groot meisje.

    Na de ijsroom moet het wat saai geworden zijn zeker, of werden er teveel sigaren gerookt,
    ik trok de tuin in en aan de draad stond de buurjongen, ook in communie-tenue. 
    We zijn naar de steenweg getrokken om auto’s te tellen.
    Normaal mocht ik de voortuin niet uit zonder het te zeggen aan mama,
    maar omdat het die dag toch mijn feest was, en omdat ik nu een groot meisje was,
    was ik er van overtuigd dat ik die dag niks moest en alles mocht. 
    We trokken dus naar de steenweg, de buurjongen en ik.
    Auto’s tellen.

    Het was ’58 of ’59 en het was zondag. Zoveel viel er niet te tellen.
    (Ge zoudt dat kruispunt vandaag moeten meemaken!) 
    We zaten in de kant wat te frutselen met grassprietjes, paardebloemen en madeliefjes.

    Daar heeft de ploeg familieleden ons gevonden.
    Mijn moeder drukte mij met een krijsende kreet aan haar boezem,
    stelde me met een ruk op armafstand, keek of ik niets had, of ik ongedeerd was,
    en gaf me toen een volwassen draai om de oren. Toen had ik ineens wel iets.
    Deerlijk iets. Een suizend oor, om te beginnen. En geschokt vertrouwen.

    Thuis moest ik voor straf de kolenkelder in. Daar ben ik dan wat gaan liggen denken
    -voor zover mijn oor niet suisde- over hoe vreemd een moeder in mekaar zit.
    Toen ik de kolenkelder uit mocht was mijn schooluniform naar de bom.
    Definitief, bleek dan. Mijn Ma had nooit gedacht dat ik op die vettige kolen zou gaan liggen.
    Maar waarom zou ik niet gaan liggen, ‘k had zoveel te overdenken. 
    Voor dat verruïneerd schooluniform kreeg ik dan nog wat rammel. 
    Soms denk ik nu nóg dat die dag mijn geheugen los gerammeld werd,
    want het werkt vaak anders dan de rest van mijn bovenkamer. 

    m - EZW-01/2014, HiH-04/2015, herzien

    25-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    24-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.464. het jargon

    hij praat Peecees en Laptopiaans

    'k Heb een persoonlijke computerman. LM heeft de zijne.
    De mijne heet Pascal en is gevestigd te Ekeren. Daar houdt de gelijkenis met- op.

    Mijne computerman legt de dingen uit in mensentaal,
    in verstaanbaar Nederlands voor gewone mensen,
    op het niveau van de huis-, tuin- en keuken-gebruikster die ik ben.
    Dat is hij verschuldigd aan de goede reputatie van zijn voornaam,
    hier in Ekeren en andere werelddelen van België.

    Natuurlijk vereenvoudigt hij en hij rondt de hoeken af
    en hij gebruikt waarschijnlijk te simpele vergelijkingen,
    maar ik stap er tenminste buiten met het gevoel
    dat het allemaal nog wel meevalt in mijn bovenkamer,
    dat ik nog iet-of-wat kan volgen. 

    De computerman van LM heeft die didactische vaardigheid niet.
    Wanneer men hem een woordeke uitleg vraagt, schakelt hij van Nederlands over
    naar rad PeeCees en vloeiend Laptopiaans en begrijpen wij niks nog van wat hij vertelt. 
    Tot wanneer er moet betaald worden.
    Dat is dan weer Algemeen Verstaanbaar Nederlands. 

    m – HiH-04/2015, herzien

    24-04-2018 om 05:17 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.463. de Nachtwacht

    Een 'artistieke' flashmob. Een happening heette dat vroeger.
    Bestaat er geen Nederlands woord voor … straatevenement? Misschien. 

    Klank voldoende luid zetten
    https://www.youtube.com/watch?v=a6W2ZMpsxhg 
    01min25 

    Enkel jammer dat de muziek niet klopt,
    De Nachtwacht : 1639-1642, de Negende v Beethoven: 1823/1824,
    En niet alleen dat.
    'Alle mensen worden broeders' terwijl de burgerwacht een schelm achterna zit?
    Dat eindigt niet op een verbroedering, denk ik. 

    Een kijkje achter de schermen. Van dit filmpje had ik meer verwacht.
    'k Had graag wat meer over de repetities gezien & geweten, hoe vaak, hoe lang, wanneer …
    En zijn de acteurs acrobaten of stuntlieden? Turners? Of komen zij uit nog andere beroepen?
    http://www.youtube.com/watch?v=IxPhRsl57dM 
    04min18

    Er loopt een vent in rond die doet of hij de regisseur is, denkt dat hij de spil achter de schermen is.
    Jeroen de Bovelaar, 'Nachtwacht-kenner'. Op 01min03 wordt hij voorgesteld.
    Toen ik het filmpje een eerste keer bekeek vond ik hem een irritante moeial, een aandachtsparasiet.
    De tweede keer vond ik hem een vervelende sukkel. Nu vind ik hem enkel nog een droevig creatuur,
    een zielige man. Een case-study. Er was blijkbaar niemand in de buurt om hem
    tegen zichzelf te beschermen in zijn 'moment de gloire'.
    En de sponsor neemt daar genoegen mee … tenzij het een typetje is natuurlijk.
    Dan is het personage heel overtuigend gebracht.

    De muziek van het tweede filmpje past dan weer wel voor een achtervolging,
    ondanks het anachronisme (1829):
    http://www.youtube.com/watch?v=c7O91GDWGPU 
    03min24 

    – EZW-04/2013, bijgewerkt

    24-04-2018 om 05:14 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    23-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.462. voile/voilette

    Als kind heb ik nog dames met voiles gezien, zussen en generatiegenoten van mijn grootmoeder.
    Waarvoor dat moest dienen vroeg ik me niet af, ik vond dat zeer deftig, zo’n kippengaas voor de ogen.

    foto's van ’t Net        

    Die dames geurden naar poeder en andere lekkere dingen en ik zou later ook zo’n poederdame worden.
    Dat was als kind mijn betrachting, die elegantie.
    Vandaag ben ik al blij dat ik mijn knoken nog in mijn jeans krijg.
    Later kwam Twiggy. Nog later patchouli. Met de voile is het nooit iets geworden.

    Maar het heeft wel iets, vind ik, zo’n lapje tule waardoor de blik
    zijn focus verliest en waarin de wimpers bijna blijven haken.
    Voor een bruidstenue bvb, ipv een sluier draagt de bruid een tooi met voile.

    foto van ‘t Net       Afbeeldingsresultaat voor https://www.d-moda.nl/a-28046791/haarversiering-fascinators/haarbloem-fascinator-met-tule-be9483/     laissez tomber le voile pour une voilette !

    Volgens mij mag de neus vrij blijven. Vooral in het pollenseizoen.
    Stel dat de bruid een paar keer moet niezen.
    Dan liever het tweede model, een zinnig model, de neus blijft bereikbaar voor het zakdoekje.
    Voor de moeder van de bruid daarentegen zou ik een hoofdtooi met voile afraden.

    foto van ‘t Net        Belgium's Princess Lea arrives at a mass in memory of former members of the royal family at Notre Dame de Laeken church in Brussels February 16, 2012. REUTERS/Francois Lenoir (BELGIUM - Tags: HEADSHOT PROFILE RELIGION ROYALS ENTERTAINMENT)  

    De elegantie van een voile kan geen tranen en gesnotter hebben. Mevrouw de Moeder houdt best
    neus én ogen bereikbaar voor het fijne depdoekje/neusdoekje. Dus weg met dat gaas.

    m EZW-04/2013, bijgewerkt - alle foto's van 't Net

    23-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.461. in Hawaii

    een vissersverhaal in beeld

    Mr. Isaac Brumaghim gaat vissen. In zijn kajak. Zo doet hij dat gewoonlijk.
    En hij zet zijn camera aan. Voor 't geval het een spectaculaire vangst zou worden,
    dan moeten er beelden van zijn of men noemt het weer een vissersverhaal van 't vissersclubke.

    'k Heb het filmpje bekeken met de cursor op de stoptoets:

    op seconde 10 heeft hij een tonijntje aan de haak
    op seconde 11 hapt een HAAI naar de kleine tonijn, 

                        Gerelateerde afbeelding

    op seconde 16 en 17 haalt Brumaghim de tonijn van de haak
    en gooit hem terug, in een reflex. Want met een haai discussieert men niet.
    Toch niet van uit een kajak.
    En dan begint hem te dagen wat hij zojuist heeft meegemaakt,
    dat hij aan iets ontsnapt is. 'Holy Sh*t!'

                        Gerelateerde afbeelding

    Op seconde 52 wordt het fragment herhaald, vertraagd,
    maar het had nog iets trager gemogen volgens mij.
    Gelukkig is er de stoptoets, seconde 10, 11, 16 & 17 

    klank aanzetten aub,
    http://www.youtube.com/watch?v=puNhvXutVjQ 
    01min45 

    m – EZW-04/2013, bijgewerkt

    23-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    22-04-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.460. dé merel

    We hebben een merel, LM en ik. ’t Is te zeggen, wij hebben hem niet,
    hij heeft zijn stek gekozen bovenop het glazen windscherm van ons terras achteraan.
    Daar komt hij elke ochtend en elke avond zitten fluiten
    om te laten horen aan de andere vogels en aan ons
    dat dit stukje luchtruim -met al wat er onder ligt en al wat het te bieden heeft- het zijne is.

    Tussendoor fluit hij in de notelaar van de buren,
    ’s ochtends en ’s avonds verkiest hij ons windscherm.

    LM en ik wonen 2hoog, maar de vogel is eigenlijk degene die hier recht van spreken heeft.
    Wij hebben de trap of de lift nodig om bepaalde hoogten te bereiken.
    Hij niet.
    Daarom zijn deze luchtlagen de zijne, wegens vanzelf.
    Daarom blijven wij op bepaalde tijdstippen beleefd weg van het terras,
    we laten hem de ruimte. Zíjn ruimte.

    Gisterenmorgen stapte LM na de douche, heel onnadenkend,
    in zijn ondergoed de slaapkamer binnen. De Merel merkte beweging en vloog weg.

    - Verdomme, fluisterde LM en hij stond stokstijf stil, ik heb hem doen schrikken.
    - Tja, hoe staat ge daar ook ! … De vogel komt hier toch ook niet in zijn minimumpje.
      Die houdt het gekleed.

    Ellen Cooper, Blackbird Aquarel  Blackbird 2

    Het zal hem niet meer overkomen, dat hij de Merel doet schrikken.
    Nu leggen we ’s avonds onze kleren voor ’s anderendaags in de badkamer gereed.

    Iets voor valavond verkondigt de Merel zijn rechten even kwiek en fanatiek
    als in de vroege ochtend,
    want ook in de vogelwereld moet men de duidelijkheid in stand houden
    over het mijn-en-dijn. 
    In de verte, een aantal tuinen verder, antwoordt dan een ander mannetje.
    Die doet even stoer & struis en dit duet voor twee heren -een klankduel- is knap om horen. 

    m – HiH-04/2015, herzien 

    22-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.459. toewijding

    álles voor haar Grote Broer

    Bij de oudste zoon (17j) was diabetes geconstateerd en in de week die daarop volgde
    was er een gezinsvergadering om de drie jongere kinderen te betrekken bij de zaak. 
    Er werd uitgelegd wat toegevoegde suiker was,
    wat zetmeel was en wat koolhydraten waren. 
    Van de drie anderen knikte de jongste het hardst dat ze het begrepen had.
    De grote broer was ongeveer haar idool,
    meer bereikbaar dan papa en minder streng dan mama. 

    Een dag of drie later zat de oudste te werken op zijn laptop en
    daar stond de kleinste met een schoteltje waarop drie koekjes. 
    - Hier, voor u speciale koekjes, zei ze.
    - Dank u Kleine, zei hij afwezig en hij typte verder.

    De kleine bleef staan kijken alsof ze een schouderklopje verwachtte.
    Bij het derde koekje zei de oudste :   
    - Die dingen smaken zo eigenaardig …
    - Ik heb voor u de suiker er af gelikt, glunderde ze zachtjes.

    m - EZW-04/2014, herzien

    22-04-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!