Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Een "dagelijkse gedachte" vinden op het moment dat ik een passage aan het lezen ben die vrij goed op mezelf kon slaan, is de aanleiding om nog heel even terug in de tijd te gaan, maar dan zonder de bitterheid van toen, en alle gevoelens van haat, woede, agressie, onbegrip, onmacht ... die ik toen wel tussen de lijnen neerschreef op het blog, eens daar terug toe in staat. Door alles heen ben ik mezelf trouw gebleven, ook al werd ik de speelbal van een goedmenende directeur en een "een onverschillige ambtenaar die gevoelloos de regels volgde; door "de manager" en zelfbenoemde hooggeplaatste persoon (zonder persoonlijkheid) die betoogde dat we ons moesten richten op de toekomst en het verleden moesten laten rusten ... En zo kwam het dat "zoals de druppel die de berg uitholt, het niet één aantoonbaar feit was dat men mij heeft gesloopt, maar een aaneenschakeling van kleine vernederingen. Ik vind het belangrijk u dit te vertellen na al die jaren, niet om uw medelijden op te wekken, verre van dat, maar opdat u begrijpt wat mij beweegt; voor sommigen onder u misschien een antwoord na enkele jaren. Ja, ik kreeg dageliijks complimenten en dat van hoog tot laag, van de poetsvrouw tot het directielid zoals: "U bent succesvol in uw werk, gedreven en correct, perfectionist, kent veel mensen, (kende ik ze wel goed? kenden ze mij wel goed of werd ik "gebruikt" als hun engel?!) kunt met ze omgaan, en met een enkeling (met name S. en D. hebt u zelfs een nauwere band". ... en dan kwam het mensen! .... "Toch lijkt u nergens deel van uit te maken. U functioneert, maar ik heb geen flauw idee wat het is dat u beweegt." Een manager die geen flauw idee heeft van de waarden die zijn personeelslid drijft (-of is dit juist eigen aan MANAGER?-), en wanneer hij dan, eens ze blijken dat deze van medemenselijkheid getuigen, er te zijn voor elkaar - zelffs tot ver buiten het opgedragen takenpakket- , smalend zijn schouders ophaalt, dan kan het intimideren alleen maar verder gaan, geruisloos ... tot in een lange en diepe coma. MAAR, en hier sluit ik af met deze mooie gedachte - naar mezelf en naar jullie allen:
In welke taal men zich ook uitdrukt, men kan nooit iets anders zeggen dan wat men is. Ralph Waldo Emerson
Reacties op bericht (2)
19-09-2007
Ik kan me niet anders voordoen.....
Beste Martin, ik weet wat het is.Als anderen praten wordt mijn stem niet meer gehoord...Dan hou ik me maar op de achtergrond...Maar ik kan niet met anderen meepraten als die anderen toch denken alles beter te weten.Het zei zo...Ook in de schaduw bloeien wel bloemetjes al zien veel mensen dat niet.Ik heb je gemist op mijn blog de laatste tijd en dat vind ik erg jammer...We waren toch maatjes vanaf het begin...Begrijpen doe ik het wel hoor...Druk met andere zaken en genezingsproces ?Gaat het wel naar wens? Een lieve groet van Rozemarijn.
19-09-2007 om 19:20
geschreven door roze
ik ben mezelf ook gebleven
Dag Maarten,
Ik bezoek dagelijks jou blog , sedert begin september, voordien wist ik het bestaan en de kennis niet van een blog. Jou blog spreekt boekdelen, ik kan me helemaal in jou vinden. Hopelijk komt deze reactie tot bij jou.Ik deed al menige pogingen met gastenboek en mail....maar ik denk dat het jou niet bereikte. Ik wens jou nog een fijne dag... lieve groetjes susanna
19-09-2007 om 13:14
geschreven door susanna
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.