Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Na enkele spectaculaire verkeersongevallen overlijdt de oude, exuberante mijnheer Adam totaal onverwacht in het ziekenhuis. Zijn testament onthult oplichting, fraude en een femme fatale die mijnheer Adam in een sluw web van intriges vakkundig heeft gepluimd. Waren de opeenvolgende ongevallen toeval?
Kleindochter Elise is er van overtuigd dat haar grootvader uit de weg werd geruimd om zijn erfenis sneller buit te maken en vreest dat hij niet het enige slachtoffer is. Voor mijnheer Adam is het eeuwig nacht, maar Elise is vastbesloten elke steen om te draaien om alsnog gerechtigheid te krijgen.
Dit recent verschenen boek haal je maar vlug als geschenk! Of gewoon verwen je erzzelf mee!
Parijs, een studio die verstopt ligt aan het einde van een begroeid steegje. De Britse politieagente Madeline heeft dit appartement gehuurd om er tot rust te komen. Maar door een misverstand treft ze er Gaspard, een mensenschuwe schrijver, die naar Parijs is gekomen om er te werken. De twee zien zich gedwongen enkele dagen samen door te brengen.
De studio was van de gerenommeerde schilder Sean Lorenz, en ademt nog altijd zijn passie voor licht en kleur. Gebroken door de moord op zijn jonge zoon, is hij het jaar ervoor overleden. Lorenz liet drie schilderijen na, maar die zijn sindsdien spoorloos. Gefascineerd door zijn talent én tragische lot, besluiten Madeline en Gaspard samen uit te zoeken wat er met de kostbare schilderijen gebeurd is. Maar om het echte geheim van Sean Lorenz te kunnen onthullen, moeten zij eerst hun eigen demonen onder ogen komen - tijdens een onderzoek dat hun levens voorgoed zal veranderen...
Dit is een geweldige litteraire thriller. Lees hem bij voorkeur in het Frans om ten volle te genieten van Musso’s geweldige taal en stijl. Mooi plot en veel onverwachte wendingen maken dat je in de ban raakt van dit boek!
Vanuit de diepte van onze welvaartsstaat roepen wij tot U, tot Gij U vinden laat. Want we hebben alles wat ons hart begeert, alleen het geloven hebben we afgeleerd. De woorden van het oude kerstverhaal spreken voor ons een onverstaanbare taal. Want wie gelooft er in een engelenlied als hij het duivelse op aarde ziet? Wie Iaat er nu nog alles in de steek alleen omdat hij naar de hemel keek? Wij geven U geen mirre of wierook meer, en 't goud kunnen wij zelf gebruiken, Heer. Wanneer men nu de kinderen vermoordt wordt er nog nauwelijks protest gehoord. De herders vonden 't Kind en spraken over Hem, Wij zwijgen nog na ruim twintig eeuwen Bethlehem. Wat moet het toch verdrietig voor U zijn dat wij zo groot doen - want U werd zo klein. Wij zijn kinderen van een harde, koude tijd, maar Iaat ons zien, dat Gij toch onze Vader zijt. Dat Gij ons zoekt in onze duisternis omdat Uw liefde onveranderd is.
Wat een zalig tafereel en hoe is het mogelijk dat er nog nooit eerder iemand het idee had om Jozef het kind eens te laten vasthouden en Maria te laten rusten?!
Toen paus Franciscus om zijn mening over deze voorstelling gevraagd werd, was hij vol lof: Dit tafereel is zo realistisch. En dat is het evangelie ook! Het evangelie leeft. De kribbe is een huiselijk evangelie. Het nodigt uit: Jezus, kom maar. Dit beeld staat voor mij voor de tederheid van een gezin en een huwelijk.
Meewerken aan dat Rijk Gods, de grote droom dat het echt anders kan, is de opdracht die elk jaar opnieuw wordt geboren tijdens de kerstnacht. Kerstmis is in zijn essentie geen mierzoete cocktail van melige vredeswensen en gezellige feestjes, het is allereerst een oproep aan ieder van ons. De verlosser komt het werk niet verrichten in onze plaats, Hij komt ons vertellen hoe we zelf zijn leerlingen kunnen zijn.
IK WENS JULLIE ALLEN EEN ZALIGE HOOGFEEST VAN KERSTMIS TOE!
Ik mis de nostalgie van deze ouderwetse kerstkaarten die toch ook voor sfeer zorgden in de huiskamer. Deze kaarten straalden ook warmte uit, helemaal niet zou koud en kil als wat je nu meeetal vindt. Bij het zoeken naar een geschikte kaar vind je met moeite nog een afbeelding van de Kerststal. Het "ZALIG KERSTFEEST" is al langer vervangen door 'prettig',een woord dat op zich geen betekenis heeft. Op deze vooravond van Kerstmis wens ik jullie alvast een aangenaam samenzijn toe, zoniet probeer er toch maar het beste van te maken. Weet dat er altijd wel iemand is die aan je denkt!
Dit wou ik toch even kwijt na de ziekenhuisopname van vader die gelukkig terug goed en wel bij moeder is, al was hij op een bepaald moment op stervensna dood.
Wanneer jij valt, van de grond op de grond, van een trap, van je fiets en je houdt daar veel pijn aan over, pijn die maar niet overgaat, dan neem je algauw een besluit naar de dokter te gaan, of anderen zullen je toch aanraden zo vlug mogelijk een afspraak te maken, want je weet maar nooit. Een dokter zal jouw klachten aanhoren, voelen en tasten en kijken en je wellicht doorverwijzen naaar een ziekenhuis om alvast een foto te laten maken op de radiologie.
Maar ben je nu eenmaal oud geworden en ben je gestruikeld en gevallen, dan is de reactie van zowel de verpleegkundigen of de buitenwereld 'dat het wel aan de leeftijd zal liggen' 'hij is ook al oud', of dat de ene partner de ander te veel opjaagde. Waarmee ik bedoel dat die val in vele gevallen niet ernstig genomen wordt, dat de persoon maar verder blijft rondlopen, al dan niet met gebroken ribben, gebroken heup, bloed in de longen. Gelukkig als er dan iemand alert genoeg is om toch nader toe te zien, en een andere dokter op te bellen. Zo geraakt de persoon dan toch in het ziekenhuis en kan erger voorkomen worden.
Ziet men niets op de foto, dan weet men alvast dat er niets ergs aan de hand is, maar aan de andere kant is toch wel een leven gered. Behandel dan ook elke persoon, onafhankleijk van zijn leeftijd, op zelgde manier. Ook oude mensen verdienen zelfde aandacht als jongere menseen. Ze kunnen in beste geval nog zeer lang mee!
Lisa en Arthur zien elkaar maar een keer per jaar. Hij is altijd naar haar op zoek. Zij kan niet anders dan op hem wachten…
Lisa Ames werkt in een bar in New York, hopend op haar doorbraak als actrice. Op een avond ontmoet ze Arthur Costello, een jonge arts. De twee voelen zich direct met elkaar verbonden. Maar Arthur is niet als andere mannen. Hij biecht al snel aan Lisa op dat hij nooit van haar zal kunnen houden. Door een bizarre speling van het lot, die alles te maken heeft met een oude vuurtoren, lijkt er een vloek op hem te rusten: ‘Wat er met mij gebeurt is onvoorstelbaar, maar waar…’ Tegen beter weten in besluiten ze om samen de strijd aan te gaan met de meest genadeloze vijand die er bestaat: de tijd.
‘Guillaume Musso is niet te stoppen. Hij is met recht de koning van de suspense.’ – Le Figaro
‘Onze eigen, Franse Stephen King laat ons elke pagina opnieuw naar adem happen.’ – RTL
Vang vluchtelingen op, geef warmte aan daklozen, geef brood aan wie honger heeft, geef hoop aan wie de wanhoop nabij is, bescherm het zwakke leven in al zijn vormen, draag zorg voor de schepping, schep vrede om je heen, ….en kom dan terug om mij te volgen….
Ren Nooit Terug Naar Degene Die Je Kapot Heeft Gemaakt
Ren niet terug naar hen omdat je je eenzaam voelt, of verdrietig, of omdat je een gebroken hart hebt, want degene die je kapot heeft gemaakt zal je gebroken stukjes niet kunnen repareren en ze zullen niet je hart weer aan elkaar kunnen lijmen.
Zij waren nota bene degenen die je hart hebben gebroken.
Als je teruggaat zul je denken dat het dit keer anders zal verlopen. Je zult denken dat ze zijn veranderd, dat alles anders is, dat je zowel als individu als als mens bent gegroeid, maar er zal niks veranderen.
Er is nog steeds een kans dat je weer gekwetst zult worden, want het is tenslotte mogelijk dat je hart meer dan een keer door dezelfde persoon zal worden gebroken.
Je denkt misschien dat ze anders zijn geworden, je wilt ze misschien graag geloven wanneer ze dit beweren, maar in alle eerlijkheid zijn ze niet veranderd.
Misschien dat ze aan het begin nog een beetje verborgen kunnen houden wie ze zijn.
Misschien kunnen ze je voor de gek houden dat alles dit keer anders zal zijn, maar mensen veranderen nou eenmaal niet echt.
De Parijse rechercheur Alice Schafer en de Amerikaanse Gabriel Keyne worden wakker op een bankje in Central Park, aan elkaar geketend met handboeien. De twee kennen elkaar niet en weten niet hoe ze hier terechtgekomen zijn. Het laatste wat Alice zich herinnert is dat ze de avond ervoor met haar vriendinnen uit ging in Parijs en het laatste wat Gabriel nog weet is dat hij pianospeelde in een club in Dublin. Nu heeft Alice een vreemd wapen in de binnenzak van haar jas en bloed op haar shirt. Onmogelijk? En toch…
Central Park’ is een boek dat heel snel leest, heerlijk voor tussendoor. Een spannend verhaal, elk hoofdstuk eindigt met een cliffhanger waardoor je blijft lezen. Musso heeft een boeiende schrijfstijl. De vaart in het verhaal is hoog en net als je denkt dat je weet hoe het plot in elkaar steekt….think again…dat is zo onverwacht en vergezocht dat je dat onmogelijk zelf kunt bedenken. Desalniettemin een aanrader voor een aantal uurtjes fijn leesplezier!
De Advent is de tijd voor de voorbereiding op de komst van Jezus . De liturgie van deze tijd is verspreid in vier zondagen waarop we ons hart voorbereiden om de Redder van de wereld te ontvangen. Weet jij wat de liturgie van de Adventstijd betekent?
Op de 'vakschool' en voor de klasfoto moest men toen nog een das dragen. Hij mocht toch nog en paar jaar studeren, want op het moment dat hij naar het hoger onderwijs zou gaan brak de oorlog uit en moest hij thuis blijven en moest bij de boeren gaan werken. Iets wat hij nooit een plaats kon geven want hij had veel meer in zijn mars. Nu vader is opgenomen in het ziekenhuis, hier een foto van toen!
De Franse Riviera, winter 1992 In een ijskoude nacht, wanneer de campus van een elitaire kostschool geteisterd wordt door een sneeuwstorm, verdwijnen de negentienjarige modelleerling Vinca Rockwell en de filosofieleraar met wie zij een geheime relatie had. Voor Vinca is de liefde ‘alles of niets’. Niemand zou haar ooit nog terugzien.
De Franse Riviera, voorjaar 2017 De ooit onafscheidelijke Manon, Thomas en Maxime – Vinca’s beste vrienden – hebben elkaar niet meer gesproken sinds hun afstuderen. Ze zien elkaar voor het eerst weer terug bij de reünie van hun school. Vijfentwintig jaar geleden pleegden de drie onder vreselijke omstandigheden een moord, waarna ze het lichaam verborgen in de muur van hun gymzaal. Dezelfde muur die nu gesloopt gaat worden om plaats te maken voor een ultramodern gebouw.
Wat is er werkelijk gebeurd in die koude nacht, zo lang geleden?
Dit verdient het label thriller dubbel en dwars. Guillaume Musso richt zich opnieuw op een meer klassieke vorm en blijft dicht bij de meesters van de thriller die hem inspireerden, zoals Patricia Highsmith.
In onze dagen wordt de Advent verdrongen door het feest van Sinterklaas en door voorbereidingen op de Carnaval en beperkt de Advent zich hoogstens tot de kerkdienst op zondag.
In ons buurland Duitsland en zeker in het Noorden van Duitsland wordt de Advent uitdrukkelijk gevierd. Op de zondagen zie je, als je in de avond door de dorpen rijdt, overal de verlichte ramen van de kerken en hoor je zingen en het geluid van adventsconcerten.
Toch blijft de basis van de Advent in elke mens aanwezig. Hoe dan ook wachten wij op licht en uitzicht in barre omstandigheden, ook in onze dagen droomt elke mens van beter en een goede toekomst, ook in onze dagen leven in mensen visioenen van vrede en dromen mensen van redding uit oorlog en onderdrukking.
En ook in onze wereld in onze dagen bidden mensen samen om kracht, roepen zij vertwijfeld om God, en geloven dat zij gehoord worden. En verwachten mensen de adventus Domini. De komst van de Heer… Bevrijder, Redder, Licht.
Sophie is negenentwintig en woont nog bij haar ouders. De spanning in huis is echter om te snijden. Tien jaar geleden heeft ze iets afschuwelijks gedaan, en daar moet ze nog dagelijks voor boeten. Gebukt onder schuldgevoel probeert Sophie haar leven weer op de rit te krijgen, hoewel haar omgeving haar geen centimeter ruimte geeft.
Dan slaat de twijfel toe. Wat is er eigenlijk echt gebeurd? Is zij werkelijk het monster waar de kranten vol van stonden?
De zoektocht naar de waarheid brengt Sophie en haar omgeving aan het wankelen en zorgt ervoor dat grenzen tussen waan en werkelijkheid vervagen. Iemand die niet wil dat de waarheid aan het licht komt, speelt een manipulatief spelletje met haar... Stille wateren is een ijzingwekkende thriller die onder je huid kruipt, die je in een noodvaart uitleest en die je nog dagenlang achtervolgt.
Aantal pagina’s 320
Uitgeverij Harpercollins
Laatste editie 15 oktober 2019
ISBN 9789402703559 , 9789402758412 , 9789402704631
Luikse delegatie nodigt paus Franciscus uit naar Banneux
Een Belgische delegatie, onder leiding van de Luikse bisschop Jean-Pierre Delville en ceremoniemeester Fabian Delarbre van het het bedevaartsoord Banneux, die vanuit het heiligdom met het beeld van de Maagd van de Armen naar Rome waren gereisd, heeft de paus zondag uitgenodigd voor een bezoek.
Bisschop Jean-Pierre Delville heeft de paus persoonlijk uitgenodigd voor een bezoek aan Banneux, waarop de paus reageerde met: Waarom niet?, zegt Fabian Delarbre. Tijdens het bezoek aan Rome ter gelegenheid van de Werelddag van de Armen overhandigde de delegatie uit Banneux aan de paus ook nog drie kopieën van het Mariabeeld, waarvan een voor de paus en een voor de Sint-Pietersbasiliek. De paus zag er heel gelukkig uit en had een brede glimlacht toen hij de beelden in ontvangst nam, zegt Delarbre.
Het is november in een dorpje aan de kust. Het regent en het dorpje lijkt verlaten, het is een moeilijke tijd. De inwoners zitten allemaal in de schuld, en leven op krediet. Op een dag verschijnt er gelukkig toch nog een toerist. Hij stapt het enige hotel in het dorpje binnen en vraag om een kamer. Omdat alles leeg staat geeft de hotelier een paar sleutels aan de man zodat hij zelf de mooiste kamer kan uitzoeken. De man vast legt een biljet van € 100 op de balie en gaat naar boven om een kamer uit te zoeken. De hoteleigenaar pakt de €100 en rent naar de slager om zijn schuld te betalen. De slager pakt de €100 en gaat spoorslags naar de varkensboer en betaalt zijn schuld. De varkensboer haast zich naar zijn verhuurder, en betaalt zijn huurschuld. De verhuurder rent naar de enige prostituee in het dorp, die, vanwege de crisis, haar diensten op krediet aanbiedt, en betaalt aan haar zijn schuld. De prostituee haast zich naar het hotel, en betaalt haar achterstallige kamerhuur. De hotelier stopt de €100 terug in zijn kas. Op dat moment komt de toerist naar beneden, geen van de kamers bevalt hem en hij vraagt zijn geld terug. De hotelier pakt de €100 en geeft het de man terug. Niemand heeft iets verdiend, er is niks veranderd, maar het hele dorp is weer schuldenvrij!
Als haar kersverse echtgenoot tijdens de huwelijksreis spoorloos verdwijnt, staat Hannah voor een raadsel. Hoe goed kent ze eigenlijk de mensen die ze altijd...
De romantische huwelijksreis van Hannah en Koen naar Curaçao wordt ruw verstoord als Koen tijdens het snorkelen spoorloos verdwijnt. Hannah wordt gek van angst. De plaatselijke politie loopt niet zo hard als Hannah zou willen en ten einde raad gaat ze zelf op onderzoek uit. Die zoektocht brengt onaangename waarheden aan het licht. Als Hannah zelfs voor haar eigen leven moet vrezen, wordt ze geconfronteerd met de vraag of ze Koen wel zo goed kent als ze denkt..
Blue Curaçao is een spannende thriller over een liefde die blind maakt en over mensen die zich anders voordoen dan ze in werkelijkheid zijn.
Mja… waarom een aparte vlag ?Ik heb nooit aan dat hokjesdenken meegedaan, en die regenboogvlag niets voor mij! Ik denk dat mensen nu eenmaal graag achter een vlag opstappen, een vlag hebben als symbool dat verbindt. Wat zingt Johan Verminnen ook al weer…
Ieder met zijn hymne ieder met zijn vlag ieder in dit landje heeft zijn eigen feestdag
Roze-blauw-wit… geen idee van welke boodschap achter die kleurencombinatie kan zitten. Even Google-en… Awel mersie ! De transgendervlag blijkt uit die kleuren te bestaan !!!
Ik wist dat er een aparte (strepen)vlag bestaat voor lesbische vrouwen, voor biseksuele mensen, voor aanhangers van polyamorie… Tja, het ligt eigenlijk voor de hand dat er dan ook wel een strepenvlag voor transgenders zal zijn, hé.
Een hele vlaggencollectie ! Je moet dus uitkijken wat voor trui je aantrekt of wat voor strependas je om je nek knoopt…
De geschiedenis van die regenboogvlag even opgezocht en… tiens, dat lijkt nog wel interessant en véél ruimer dan je op het eerste zicht zou denken : https://nl.wikipedia.org/wiki/Regenboogvlag .
De verwende miljonairsdochter Ruth Kettering krijgt van haar vader een wereldberoemde robijn: het "Vurig Hart'. Zoals van veel beroemde edelstenen wordt verteld, zou ook deze robijn zijn eigenaar echter ongeluk brengen. In dit geval klopt dat. Ruth wordt, terwijl ze op weg is naar de Franse zuidkust, vermoord. Dat haar moordenaar ten slotte wordt ontmaskerd, is te danken aan een van haar medepassagiers in de trein: niemand minder dan Hercule Poirot.
Spanning, analyse, kennis van het luxe leven in gegoede kringen, dit zijn allemaal zaken die men in deze detective aantreft. Een goed verhaal van de beroemde Engelse schrijfster Agatha Christie (1890-1976), s
Hij heeft rimpels en zijn gezicht is zo mooi. Ik ben op een goede avond bij mijn oude vriend (86 jaar) geweest. Ik kan niet nalaten aan zijn gezicht terug te denken. Men spreekt vaak over de strijd tegen de rimpels, men vindt allerlei soorten producten en gezichtsgymnastiek uit en dat brengt mij terug bij het gezicht van de man. Zijn rimpels zijn mooi omdat zij een immense goedheid uitstralen en een innerlijk landschap. Daar is de echte strijd tegen de rimpels, hij heeft slechts uitwerking als hij innerlijk gevoerd wordt, tegen de angst, de verbittering, de prikkelbaarheid. Bij het ouder worden wordt het gezicht een bekentenis of een getuigenis.
Ondanks de zalven en de liftings, ondanks de bestudeerde expressies bekent het aangezicht: ‘Ik voel me niet goed in mijn vel, ik aanvaard het oud worden niet.’ Op zijn aangezicht las ik: ‘Ik aanvaard de laatste etappe heel openhartig, met haar beperkingen, haar fysieke problemen en de normale onverschilligheid van de anderen tegenover mij. Ik bereid me voor op de grote Ontmoeting. Die is al de zon van mijn avonden. En jij, mijn vriend, zal voor ons de zon blijven tot op het einde. Met je rimpels.
Belgen bij gelukkigste mensen in Europa, stelt Eurostat
De gelukkigste mensen van Europa wonen in Finland, Oostenrijk, Nederland en België. Dat blijkt uit een studie van Eurostat. Op het vlak van tevredenheid staat België op de zevende plaats.
Naast het feit dat we zowat overal wapenstlstand vieren, is het tevens vandaag de feestdag van Sint-Maarten. Dus ook mijn naamfeest en proficiat aan allen die deze naam of een aFgeleide van de naam dragen. Laten wij net als de heilige man ook onze mantel delen met mensen die het met veel minder moeten stellen in deze barre dagen, maaar ook bereid zijn onze tijd te geven aan zij die een woord van opbeuring kunnen gebrruiken.
Mijn grootvader(de vader van mijn vader) is zes jaar soldaat geweest waarvan vier jaar aan het front in de loopgrvaven, moeders moeder stond jaren op de uitkijk te wachten op haar man(mijn andere grootvader) die weggevoerd was als dwangarbeider!
🎼 Sinte Moartens avend, de torre goat mee noa Gent, en als me moeder koekn bakt, me zitten zo geirn omtrent, stoakt vier, moakt vier, Sinte Moarten komt alhier..." 🎼
U zag het of je hebt het gemist, maar door de vele reacties op socioale media moet je het ergens opgevangen hebben. Na een breuk tussen Helene Fischer en Florian Silbereisen, de gerenomeerde presentator van grootse Duitstalige shows, llijkt de liefde voor elkaaar nog steeds niet gekoeld. Florian was zo aangedaan dat hij er zelfs even bij ging zitten.
Een avontuurlijke en meedogenloze jacht op een relikwie.
Broeder Petroc, een vriendelijke jonge novice, leidt een eenvoudig leven op het Engelse platteland. Hij doet zijn uiterste best om zijn ziel zuiver te houden - en het vrouwelijk schoon te weerstaan - maar loopt met open ogen in een wrede valstrik. Ingepalmd door de charmante maar vileine ex-tempelier Hugh de Kervezey laat hij zich verleiden om een relikwie van het altaar weg te nemen. Volgens Hugh heeft de bisschop het nodig, maar het betreft een ordinaire diefstal en voor Petroc het weet, krijgt hij een moord in de schoenen geschoven. Met het relikwie onder zijn pij vlucht hij voor zijn leven.
Met de gewetenloze moordenaar op zijn hielen, is zijn enige redding een mysterieuze relikwie handelaar, die hem opneemt in zijn gezelschap. Reizend door Europa en met de Kerk en De Kervezey op de hielen, probeert Petroc erachter te komen hoe zijn lot verbonden is met het heilige relikwie en zint hij op wraak op de man die zijn leven ontwricht heeft...
Eén van de meest gewijde, folkloristische broden is dat van Sint Hubertus, patroon van de jagers die zijn feestdag viert op 3 november. Vroeger leidde men jachthonden de kerk in om ze te laten zegenen op Sint Hubertusdag. Dit werd gezien als voorbehoedmiddel tegen hondsdolheid. Om diezelfde reden at men die dag de door de kerk gewijde Sint Hubertusbroodjes.
‘Toen de Heilige Hubertus op zekere dag aan het preken was (ongeveer het jaar 730), begon een vrouw, die door de kwade geest bezeten was, zo te razen en te tieren, dat dit onder het gehoor een grote opschudding verwekte. Toen de Heilige Hubertus merkte, hoe de duivel door deze vrouw zijn bekeringswerk wilde beletten, deed hij haar tot zich komen en, vertrouwende op de almacht Gods, maakte hij over haar het H. Kruisteken en tikte haar tegen de wang zonder daarbij verder een woord te spreken. De vrouw viel als dood ter aarde, doch nadat zij zo enige tijd gelegen had, begon haar een golf etter uit de mond te stromen, waarna de boze geest haar uit het lichaam vlood. Aldus zegt de Legende der Heiligen.'
jij bent onvergetelijk geworden in ons leven. Je zult altijd in onze gedachten zijn. Wij zullen nog van je dromen en je stem nog horen. Wij kunnen niet begrijpen dat jij weg bent voorgoed.
Jij bent onvergetelijk geworden in ons leven. Jij zult altijd met ons meegaan op onze levensweg. Wij zullen heimwee naar je hebben. Wij hadden je langer willen vasthouden. Wij hadden je nog zoveel willen vragen. Jij blijft een litteken in ons bestaan.
Jij blijft een teken van liefde in ons leven. Aan jou zullen wij ons optrekken. Jou gedenkend zullen wij groeien en sterk worden. Wij zullen proberen om vol levensmoed verder te gaan. Jij onzichtbaar bij ons.
Ooit kreeg ik een telefoon van een dame die wat verder van bij me woonde met de vraag dringend langs te komen. Als ik naar het waarom vroeg, zegde ze dat er een spin in de living zat. Ik denk dat ik toen gelachen heb of gevraagd of het een klucht was. Maar ze kon er niet om lachen en ik hoode de paniek in haar stem. Dus ik er naartoe, en omdat ik al eerder een sleutel had gekregen van haar woning, deed ik de voordeur open, en daar zat mevrouw, te midden van een grote living op een soel. Ze wees naar de plaats waar ze zegde de spin the hebben gezien. Nog nooit zoveel paniek gezien bij een mens. Natuurlijk was de spin nergens te bekennen, en ik op handen en voeten over haar mooie tapijt, kijkend onder chauffage en met handen tastend onder de kasten. Gelukkig liet het beestje zich plots zien, en toen ik de spin te pakken had, zegde ik dat ik ze buiten moest gooien. Ik heb het dan ook gedaan, maar er mocht niet mee gelachen worden. Was ik toen niet thuis geweest, mevrouw zat nu nog op die stoel vrees ik! Het hoefde heus geen Halloween te zijn!
Begint de dag nog maar net te krieken, dan dalen op snelle engelenwieken de thuiszorg-engelen in ons buurtje neer. Wat voor dag het mag wezen, ze zijn er weer.
Draai ík me nog eens om in m'n bed, zíj bestormen al de seniorenflat, en met een lief woord of gebaar staan zij altijd voor iedereen klaar.
,,Dag mevrouw Jansen, wat zit u te gapen, hebt u niet zo goed geslapen ? zo, eerst maar even de steunkousen aan, dan kunt u weer een beetje lopen en staan.”
,,Goede morgen, meneer van Dalen, eerst uw pillen, voordat meneer Parkinson uw handen laat trillen.” Met raad en daad staan zij paraat, voor iedereen in de flat en in de straat.
,,Dag meneer Smit, laat ik nou weer niet vergeten, om eventjes netjes uw bloeddruk te meten. Hebt u trouwens uw plaspil al op ? doen hoor, anders loopt de druk teveel op.”
,,En mevrouw van der Linden, hebt u uw bloedverdunner kunnen vinden ?” Die thuiszorg-engelen willen er echt voor gaan, gewoon…helemaal niet, een zware baan.
Zelf zullen zij nooit naar een complimentje hengelen, dan geef ik het:
Topvoetballer Divock Origi: ‘Ik bid en mediteer elke dag’
Deze week nam Divock Origi (24) van Liverpool het in de Champions League op tegen KRC Genk, de ploeg waar hij als jonge snaak uitgroeide tot topvoetballer — ook zijn vader Mike schitterde drie seizoenen bij de Limburgse club. Alle ogen in het stadion waren dus op hem gericht, zo besefte Origi, een Belg van Keniaanse afkomst. Toch liet hij zich absoluuut niet van de wijs brengen.
‘Door mijn geloof kan ik alles een plaats geven. Ik zweef niet als het lekker loopt, maar ik zit ook niet in de put als het vierkant draait’, zei hij in Het Nieuwsblad. ‘Het geloof biedt me stabiliteit. Het is mijn kracht en mijn motor. Ik bid en mediteer elk dag. Omdat ik dankbaar ben voor het leven dat ik kan leiden.’
Een Italiaanse familie, een juweel dat De Drie Broers heet, wilde feesten, struikrovers, een ongerieflijk kasteel, de schedel van een heilige en een knappe non zijn de ingrediënten van dit boek met een dubbele verhaallijn.
1542 - 1545. Nadat de Italiaanse koopman Gian Carlo Affaitati de inname van Antwerpen verhinderde, beloont Karel V hem met de adellijke titel heer van Gistel. Hij installeert zich als kasteelheer en pendelt met zijn gezin tussen zijn nieuwe domein in Gistel en hun palazzo in Lier, waar hij bekendstaat als weldoener. Bij de geboorte van zijn zoon schenkt hij twee glasramen aan de Sint-Gummaruskerk.
1910 - 1918. De glasramen uit de Sint-Gummaruskerk worden opgehaald voor restauratie en verdwijnen spoorloos. Pas aan het eind van WO I komt de diefstal aan het licht. Verder onderzoek voert de lezer terug naar de zestiende eeuw, waarin de edelman Gian Carlo Affaitati evenmin vrij van smet blijkt...
Verschijningsdatum: 15 mei 2019 Uitgeverij: Davidsfonds Genre: Thrillers Aantal bladzijden: 384
Het jaar is 1869. Een gewelddadige drievoudige moord in een afgelegen gemeenschap in de Schotse Hooglanden leidt tot de arrestatie van een jongeman genaamd Roderick Macrae.
De memoires van de hand van de beklaagde maken het glashelder dat hij schuldig is aan de misdaad, maar het is aan de beste juristen en doktoren in het land om vast te stellen wat hem tot zulke brute daden heeft gedreven. Is hij ontoerekeningsvatbaar? Enkel de overtuigingskracht van zijn advocaat staat tussen Macrae en de strop.
Graeme Macrae Burnet heeft een fascinerend en origineel verhaal afgeleverd over de wispelturige aard van de waarheid, zelfs als de feiten glashelder lijken te zijn. Zijn bloedige plan is een intrigerende literaire thriller, gesitueerd in een woest en grimmig landschap waarin macht volkomen arbitrair wordt uitgeoefend.
Zeer intrigerend relaas van moord op het straatarme Schotse platteland anno 1869 met prachtige historische details en onbetrouwbare vertellers.
Op zekere dag nam een rijke man zijn zoon mee voor een reisje naar het platteland om hem te laten zien hoe arme mensen leven. Ze brachten een dag en een nacht door op een boerderij van een erg arme familie. Toen ze weer thuis waren, vroeg de vader: “Wel, hoe is de trip je bevallen?” “Heel interessant!”, antwoordde de zoon. “En heb je gezien hoe arm mensen kunnen zijn?” “O ja, vader, dat heb ik gezien.” “Dus, wat heb je geleerd?” wilde de vader weten.
Zijn zoon zei: “Ik heb gezien dat wij een hond hebben en de mensen op de boerderij hebben er vier. Wij hebben een zwembad, die de helft van onze tuin beslaat, en zij hebben een meer waarvan je de overkant niet ziet. Wij hebben lampen in onze tuin, en zij hebben ontelbare sterren aan de hemel. Ons terras gaat tot de voortuin en zij hebben de hele horizon.”
De vader was sprakeloos. Toen voegde de zoon er nog aan toe: “Ja vader, ik heb gezien hoe arm wij zijn.”
Is het niet typisch christelijk dat we het wezenlijk goede in mensen herkennen en tegelijk ook de wolf in onszelf ontwaren?
Aan dat kwade in ons moeten we als het ware een hand geven, zoals Franciscus doet in het verhaal met de wolf van Gubbio: hij gaat het bloeddorstige beest opzoeken en sluit vrede met hem.
‘Ik beken’ van Jo Spain is een thriller over corruptie en vergelding.
Voormalig bankier Harry McNamara wordt in zijn eigen huis op brute wijze vermoord, onder de ogen van zijn vrouw Julie. Het heeft er alle schijn van dat Harry’s vele zonden - corruptie en verraad - hem noodlottig zijn geworden. Een uur later meldt de indringer zich bij de politie en legt een bekentenis af. Er zijn nu een slachtoffer, een verdachte en een ooggetuige. Case closed. Maar de aanhoudende onrust van Julie geeft aanleiding voor twijfel. Is de verklaring van de dader ingegeven door schuldgevoel of is het zijn eerste stap in een groter plan?
De boeken volgen elkaar in sneltempo op, maar zijn dan ook zo goed! Vlug naar de bib!
!!! De basiliek van en te Daddizele(B) heeft uw hulp nodig !!!
De basiliek heeft van Rome een relikwie gekregen van de H. Paus Johannes-Paulus II. We zijn druk op zoek naar giften om een mooi altaar te creëren zodat alle bedevaarders optimaal deze relikwie kunnen vereren.
Wij kunnen dit niet zonder uw hulp! U kan uw financiële hulp storten op het rekeningnummer van de pastorale eenheid OLV Dadizele Slypskapelle Moorslede: BE53735051241953 Met vermelding van "Steun altaar Paus".
Hartelijke dank voor uw steun. Samen kunnen we er iets moois van maken!
DE VERDWIJNING van Adèle BEDEAU - Graeme Macrae BURNET
Manfred Baumann is een eenling: sociaal onhandig en altijd slecht op zijn gemak. Hij brengt zijn avonden in stilte drinkend door in een rustige bistro in de kleine Franse stad Saint-Louis. Nauwgezet houdt hij Adèle Bedeau in de gaten, tot zij op een dag van de aardbodem verdwijnt. Georges Gorski - een detective die gekweld wordt door zijn onvermogen om zijn eerste misdaad op te lossen - krijgt de zaak toegewezen. Het onderzoek doet Manfreds wereld op zijn grondvesten schudden en dwingt hem om geheimen uit zijn verleden onder ogen te zien.
De verdwijning van Adèle Bedeau is een literaire misdaadroman met als kern het psychologische portret van een buitenstaander die door zijn eigen verbeelding tot het uiterste wordt gedreven.
Een woordje toelichting. Gisteren reageerden een paar mensen dat ze mijn tekst niet konden lezen. Jos sprak zelfs van Hebreeuws, en toch gebruikte ik zelfde lettertype en kon ik mijn eigen tekst wel lezen. Misschien was ik niet duidelijk; want wat je in die tekst leest is de bedenking van een paar senioren, mensen zoails jullie, die zich niet thuisvoelen temidden het jonge studentengeweld in Leuven of in andere studentensteden. In die steden lijken veel ouderen overbodig. Met deze uitleg kan je de tekst misschien herlezen.
Het kost zo weinig, het is zo veel, een woord, een uitgestoken hand, zomaar met je hart iets voor iemand doen, met wie je ergens plotseling bent verwant.
Het kost zo weinig, het is zo veel, begrip, er zijn wanneer het moet, stil luisteren naar de woorden van een mens die 't nodig heeft, dat is alleen maar goed.
De liefde is de allerhoogste kracht, niet het verstand, maar warmte van 't gebaar, een beetje goed-zijn en dat laten zien, gewoon, een beetje aandacht voor elkaar.
De blikken van de studenten glijden over je heen alsof je een verkeersbord of een huisgevel bent. Ze zien je letterlijk niet staan. Dit is de stad waar hun volwassen leven begint en ze hebben geen zin in saaie mensen van middelbare leeftijd of ouder die over de stoep schuifelen.
Je soepel voortbewegen, een superslank figuur, een geïmproviseerd leven vol gekke invallen, daar word je hier elke dag uitvoerig mee geconfronteerd. Wie eenmaal werkt en/of een gezinsleven heeft, of hier en daar zijn gewrichten voelt kraken, voelt zich al snel uitgerangeerd.
Pas veertien dagen terug mochten we moeder in de bloemetjes zetten met haar negentigste verjaardag. Vandaag is het de beurt aan vader. Jullie herinneren zich nog dat mijn vader zwaar ziek was geweest is verleden jaar en er zelfs even gevreesd werd voor zijn leven. Maar wat een wonder - zoals ook velen beamen in het verzorgingstehuis - dat hij a.h.w. herboren is. Zijn geest is helderder dan voorheen, hij vertelt honderduit en geniet van het leven. Ik ben dan ook blij deze vreugde me jullie te delen nu 'papa' 93 jaar is mogen worden! Moge hij nog vele jaren samen zijn met moeder, al is voor hem altijd de winter een moeilijk te overbruggen periode. Maar vandaag is het feest!
Olive Collins heeft drie maanden dood in haar huis gelegen. Haar buren in de gated community – een verzameling van voorbeeldige huizen, gras netjes gemaaid, de bewoners rijk en succesvol – zeggen geschokt te zijn, maar niemand van hen heeft opgemerkt dat ze haar al een tijdje niet hadden gezien. De politie stelt een onderzoek in waarbij langzaam maar zeker barsten in de façades verschijnen. Bovendien blijkt elk van de buren wel een reden te hebben om Olive dood te wensen…
‘Een moderne variant op Agatha Christie: één setting, meerdere verdachten en talloze motieven. Briljant gedaan!’ Irish Times
De maand oktober wordt van oudsher ook wel de Rozenkransmaand genoemd. In deze maand is er bijzondere devotie tot de H. Maagd Maria, de moeder van Jezus. De rozenkrans is een gebedssnoer. Tijdens het bidden worden de zogeheten Blijde, Droevige en Glorievolle Geheimen overwogen, een korte samenvatting van het levensverhaal van Jezus en Maria. Enkele jaren geleden zijn daar de Geheimen van het Licht aan toegevoegd.
In de laatste zomer van hun lagereschooltijd spelen de vrienden Jonas, Nils, Ron, Daniël en Juul in de grotten van het Savelsbos. Volgend jaar zal alles anders zijn, en zal de club uitwaaieren naar verschillende scholen. Hun toekomst moet nog beginnen. Maar dan verdwijnt de mooie, opstandige Juul spoorloos. De vrienden zagen haar voor het laatst in de mergelgrot. Voor ze het beseffen ligt alle schuld bij hen en worden ze veroordeeld voor het incident.
Tien jaar later komt de verdwijning opnieuw in de media. De jongens besluiten weer bij elkaar te komen om voor eens en altijd de waarheid over die noodlottige dag aan het licht te brengen. Maar de vriendschap is veranderd en hun herinneringen lijken allemaal een andere waarheid te belichten.
In één ruk uitgelezen, spannend tot het laatste woord!
Dat ouderen vaak eenzaam zijn is algemeen bekend. Maar inderdaad, vlak ook jongeren niet uit. Meer dan de helft van de jongeren is eenzaam. De focus
ligt vaak op ouderen, zij hebben ons land opgebouwd. Maar jongeren hebben de toekomst. De eenzaamheid bij jongeren is één op één gerelateerd aan prestatiedruk. 'Op school, op het werk, privé, jongeren moeten aan enorme eisen voldoen. Ze moeten er perfect uitzien en een geslaagd sociaal leven hebben. En als dat niet zo is, falen ze.
Terwijl al die foto's op Instagram/facebook hartstikke nep en bewerkt zijn. Maar het is heel moeilijk om dat als jongvolwassene in te zien. Veel jongeren die eenzaam zijn, kampen daarnaast ook met stoornissen. Denk aan eetstoornissen, automutilatie en depressies. Waarom is het nou zo'n taboe om uit te komen voor je eenzaamheid? Nou, juist dóór die focus op ouderen. Door het heersende beeld van verwende millennials die de hele dag alleen maar in de sportschool staan of juist cocktails drinken en selfies maken.
Eenzaamheid is een epidemie. Niemand praat erover en het wordt steeds groter.
Misschien eerder gezegd, maar na recente grote update van Windows, bemerkte ik op gegeven moment dat al mijn verzonden mails tussen 23 januari en 19 mei verdwenen waren en nog zijn! In die periode had ik de regeling voor begrafenis en notaris etc, gedeeltelijk voor mijn rekening. Dus een groot deel van die zaken zijn weg of goed verstopt op een andere plaats. Ik heb er één persoon bijgehaald maar die kon niets vinden; hebben jullie soms tips of moet ik me wenden tot de patroon van pc-aangelegenheiden?
Een gebedje (of boze blik ?) naar Sint-Isidorus van Sevilla ?
Is hij niet de beschermer van alles wat met computer en digitale toestanden te maken heeft ?
Ann Gulikers, telg uit een gegoede familie en een prima studente, verdwijnt spoorloos op de campus van haar school. Haar smartphone ligt nog op haar kamer en haar natte kleren worden gevonden in de gemeenschappelijke wasmachine. Rechercheurs Nadia Mendonck en Dirk Deleu twijfelen er geen seconde aan dat het om een onrustwekkende verdwijning gaat. Alle registers worden opengetrokken, maar er zijn geen aanknopingspunten. Geen getuigen. Geen motief. Niet veel later verdwijnt ook studente Bea Scholten.
Het enige spoor is een jongeman met zijn voet in het gips, die samen met Bea is gezien vlak voor haar verdwijning. Maar is die charmante jongeman wel een toevallige getuige? Als in de Witrijtse bossen, op de grens tussen België en Nederland, een lugubere ontdekking wordt gedaan, komt het hele onderzoek op zijn kop te staan. Mendonck en Deleu staan voor hun gruwelijkste zaak ooit.
Deze gevierde schrijver heeft ons vorig jaar helaas te vroeg verlaten.
Dan denk ik aan de vele alleenwonenden mensen, eenzame mensen, ook in woonzorgcentra. Kennen wij onze buren, weten we waarmee we hen een plezier kunnen doen? Het komt er niet op aan of ze gelovig of kerkelijk zijn. Op die manier brengen we de liefde bij die mensen!
Als je iemand vermoordt, steel je een leven. Je steelt het recht van een vrouw op een echtgenoot, berooft zijn kinderen van een vader. Als je een leugen vertelt, steel je iemands recht op de waarheid. Als je iemand bedriegt, steel je zijn recht op een rechtvaardige behandeling.
Amir en Hassan zijn gevoed door dezelfde min en groeien samen op in de hoofdstad van Afghanistan. Als blijk van hun verbondenheid kerft Amir hun namen in een granaatappelboom: 'Amir en Hassan, de sultans van Kabul'. Maar sultans zijn ze alleen in hun fantasie, want Amir hoort tot de bevoorrechte bevolkingsgroep en Hassan en zijn vader zijn arme Hazaren, in dienst van Amirs vader.
Bij de jaarlijkse vliegerwedstrijd in Kabul is Amir de vliegeraar, degene die het touw van de vlieger in handen heeft. Hassan is zijn hulpje, de vliegervanger. 'Voor jou doe ik alles!' roept Hassan hem toe voordat hij wegrent om de vallende vlieger uit de lucht op te vangen. Die grenzeloze loyaliteit is niet wederzijds. Wanneer er iets vreselijks gebeurt met Hassan verraadt hij zijn trouwe metgezel.
Na de Russische inval vluchten Amir en zijn vader naar de Verenigde Staten. Amir bouwt er een nieuw bestaan op, maar hij slaagt er niet in Hassan te vergeten. De ontdekking van een schokkend familiegeheim voert hem uiteindelijk terug naar Afghanistan, dat inmiddels door de Taliban is bezet. Daar wordt Amir geconfronteerd met spoken uit zijn verleden. Zijn voornemen om zijn oude schuld jegens Hassan in te lossen sleept hem tegen wil en dank mee in een huiveringwekkend avontuur.
Op een keer toeen ik nog heel klein was, at ik van een van die groene zure appels. Mijn maag zwol helemaal op en werd zo hard als een trommel en het deed ontzettend pijn. Moeder zei dat ik gewoon gewacht had tot de appels rijk waren, ik niet ziek was geworden. dus als er nu iets is wat ik heel graag wil, dan probeer ik te denken aan wat zei over die appels zei.
Stiefvader riskeert jaar celstraf voor misbruik van zusjes
Een twintiger uit Roeselare moest zich voor de rechter in Kortrijk verantwoorden omdat hij zijn twee stiefdochtertjes seksueel had misbruikt. Hij zou eind vorig jaar de meisjes van dertien en vijftien jaar hebben aangerand. De beklaagde ontkent met klem.
'Vader' amper iets ouder dan de kinderen; ze konden gewoon vrienden zijn onder elkaar, en op die leeftijd zijn hier pubers aan het werk, zeker omdat betrokkene wellicht zelf nooit liefde heeft gekend. Hij is dan maar in de armen van een ouder iemand gelopen. Kom ik hoe langer hoe meer tegen in gesprekken met jongeren hier!
Het kruis is soms veel te waar om mooi te zijn een leven krijgt geen kans je loopt met vragen. Je voelt een oude bekende pijn het is nog dichterbij dan bij jezelf. Dat kun je niet verdragen.
Het kruis is soms veel te mooi om waar te zijn. Een leven dicht bij God het kruis is zo dubbel zo absurd en zo gemeen. Maar ook de plek voor jouw verdriet. Waar anders kun je heen...
HET GEHEIM VAN LEONARDO DA VINCI - Franceso FIORETTI
De auteur (1960) belicht het leven van Leonardo da Vinci (1452-1519). De kunstenaar werkt in Milaan aan Het Laatste Avondmaal als hij en zijn goede vriend en wiskundige Luca Pacioli geconfronteerd worden met de moord op een monnik en de diefstal van waardevolle Byzantijnse teksten. De zoektocht naar de teksten en de moordenaar leidt Da Vinci en Pacioli door heel Italië. Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van de Italiaanse Renaissance. Da Vinci's genialiteit en zijn fascinatie voor wiskunde worden beschreven, maar ook Da Vinci als persoon: hoe hij zich als eenvoudig man staande houdt in deze roerige tijd met machtige heersers.
Ziekte is voor heel veel mensen een loodzwaar kruis om te dragen.
En een bemoediging in de vorm van een bezoekje, een kaartje of bloemetje is dan ook zeker op zijn plaats. Misschien zijn jullie ook wel van plan een zieke in je omgeving een hart onder de riem te steken. Dat moet je zeker doen! Maar heb dan ook oog voor degene die de deur opendoet of de bloemen in de vaas zet.
Ik doel op al die mensen die dag in dag uit zorgen voor hun zieke vrouw of man, hun zieke opa of oma, hun zieke kind of een zieke vriend of vriendin. Zij doen meer dan eens het haast onmogelijke. Uur in, uur uit, dag in, dag uit zijn ze bezig met koffie zetten, de kussens opschudden, bedden verschonen, wassen, eten klaarmaken, een praatje maken bij het bed, bezoek ontvangen, luisteren naar de zieke etc. Terwijl ze zelf nauwelijks aandacht krijgen omdat die haast vanzelfsprekend uitgaat naar de zieke.
Eigen plezier, eigen belang wordt opgeofferd voor het belang van de zieke.
Zondag 15 september om 19.30 u. in de Basiliek: 'Lisa gelooft'
Zondag 15 september om 19.30 u. in de Basiliek: 'Lisa gelooft'
Een concert van Lisa del Bo ter ere van Maria.
Met de concertreeks ‘Lisa gelooft’ ziet Lisa een langgekoesterde droom in vervulling gaan waarbij ze zich vol overgave toe legt op een uniek zijproject in haar carrière. Lisa die nooit onder stoelen of banken gestoken heeft dat ze gelovig is zingt in een intimistische setting een selectie van de mooiste religieuze liedjes. Ze brengt klassiekers zoals ‘Onze Vader’ en ‘Ave Maria’, maar ook originele en hedendaagse songs in een mooie, Nederlandstalige bewerking. Door middel van de teksten en de verhalen die Lisa vertelt tussen de liedjes wil zij de boodschap van vertrouwen, verdraagzaamheid, hoop en liefde voor elkaar uitdragen. Het hele concert ademt een warme en authentieke sfeer uit. Het is ingetogen maar tegelijk erg krachtig. Bij het project ‘Lisa gelooft’ hoort ook een gelijknamig album waarop alle 14 liedjes staan die ze ook tijdens het concert brengt. Puurheid wordt gekoppeld aan schoonheid en de songs zijn stuk voor stuk pareltjes die het verdienen om ontdekt te worden.
De ongeschoolde Mariam is vijftien wanneer ze wordt uitgehuwelijkt aan de dertig jaar oudere schoenverkoper Rasheed in Kabul. Jaren later moet zij de beeldschone en slimme Laila naast zich dulden, die door Rasheed na een raketaanval uit het puin is gered. Rasheed neemt Laila in huis in de hoop dat zij hem de zoon zal schenken die Mariam hem niet kan geven.
In eerste instantie overheersen tussen de twee vrouwen gevoelens van achterdocht en jaloezie, maar door de tirannieke houding van Rasheed ontstaat er langzamerhand een innige vriendschap. Samen zetten Mariam en Laila alles op alles om te overleven in de eindeloze oorlog van Afghanistan, die voor hen ook binnenshuis woedt.
Erg mooi verhaal. Tot op het laatste moment geboeid gelezen. Het geeft een inkijkje in een gezin/relatie tijdens oorlogstijd in Afganistan, waar geloof, liefde en hiërarchie in deze samenleving een belangrijke rol spelen. Een van de beste boeken die ik in lange tijd gelezen heb.
Dit boek, reeds uitgegeven in 2007, is helaas nog altijd schrijnend actueel. Net nu bij het lezen van dit boek hoor ik over aanslagen van Taliban en over Kabul, en we zijn ondertussen 2019!
Elke dag eucharistieviering: om 7.30 u., 9 u. en 18.30 u. in de basiliek, om 16 u. in de kapel van het Rosarium.
Elke dag Mariale gebedsviering in de kapel van het Rosarium om 15 u. (op zondag in de basiliek). Vrijdag 6 september om 20 u.: Orgelconcert in de Sint-Theresiakerk te Slypskapelle, met organist Ennio Cominetti uit Italië. Met medewerking van van vocaal ensemble Adriaen Willaert o.l.v. Eric Hallein.
Weekend 7 & 8 september: zaterdag: om 16 u. en 18 u. zondag: om 6 u; 7 u; 8 u; 9 u; 10 u; 11 u; 16 u en 18 u. om 10 u. met dameskoor Estrella Ledegem o.l.v. Katrijn Deneir.
Woensdag 11 september: om 17 u.: kinderzegening met mgr. Lode Aerts
Vrijdag 13 september om 20 u.: Eucharistie gevolgd door kaarsprocessie.
Weekend 14 & 15 september: zaterdag: om 16 u. en 18 u. zondag: om 6 u; 7 u; 8 u; 9 u; 10 u; 11 u; 16 u en 18 u. om 10 u. met koor Jubilate De Tassche Ardooie o.l.v. Kurt Bruyneel.
Zondag 15 september om 19.30 u. in de Basiliek: 'Lisa gelooft'
NOVEEN T.E.V. OLV VAN DADIZELE – 8 TOT 16 SEPTEMBER 2019
ENKELE HOOGTEPUNTEN in de noveen: (8-16 september 2019)
-Woensdag 11 september: om 17 u. KINDERZEGENING door Mgr. Lode Aerts, bisschop van Brugge.
-Zondag 15 september: om 19.30 u. LISA GELOOFT een concert van Lisa Del Bo, ter ere van Maria.
-Woensdag 18 september: om 13.30 u. Bedevaart naar de 3 Maria’s (Dadizele-Hollebeke-Linselles) vanuit Dadizele.
VERDER OOK: OP ZATERDAG: eucharistieviering om 7.30 u., 9 u., om 16 u. en om 18 u. in de basiliek.
OP ZONDAG: eucharistieviering om 6 u., 7 u., 8 u., 9 u., 10 u., 11 u., 16 u. en om 18 u. om 15 u. Mariale gebedsviering in de basiliek.
ELKE WEEKDAG: eucharistieviering om 7.30 u., 9 u. en om 18.30 u. in de basiliek, om 16 u. in de rosariumkapel. Mariale gebedsviering om 15 u. in de kapel van het rosarium.
Op vrijdag 4 oktober luiden de kerkklokken wereldwijd voor 800 jaar interreligieuze dialoog.
OPROEP TOT VREDE
Op vrijdag 4 oktober roept de franciscaanse familie in Vlaanderen met de steun van de Bisschoppenconferentie van België en de Moslimexecutieve alle mensen van goede wil wereldwijd op een teken van vrede te geven. Om 14 uur, bij het begin van het islamitisch vrijdaggebed, zullen op al meer dan 300 plekken in binnen- en buitenland de kerkklokken luiden als een oproep tot verzoening en verbroedering. De bisschoppen steunen de campagne door in alle kathedralen van ons land om 14 uur de klokken te laten luiden. Al meer dan 300 kerken, parochies, scholen … in 16 verschillende landen tekenden in op het initiatief via de website. In de deelnemende moskeeën zullen imams in hun vrijdagpreek naar de ontmoeting verwijzen.
Ja, het wordt voor iedereen weer wennen aan het ritme/vervelende kanten van het schoolleven ! Maar tijdens de schooluren en schoolmaanden kun je dan weer heerlijk rustig gaan winkelen, genieten van een bankje in een park of op een plein, op reis gaan aan interessantere tarieven... “Elk nadeel heb se voordeel”, nietwaar ?
Bij een middelbare school heb je nog de extraatjes van lawaaierige brommertjes, van laatstejaars die met een patsers-car naar school komen, van pubers die met hun muziekboxen passeren (of erger : tegen jouw voorgevel verzamelen), lege drankblikken en chipszakken, fietsers die zich van geen enkele verkeersregel iets aantrekken…
Joelende kinderen op de speelplaats ? Neen, niet in het middelbaar. Iedereen is bezig op zijn telefoontje.
Je zal maar naast een kleuterschool en lagere school wonen, al dat gekwetter door moeders en kindjes om maar niet te spreken van het vele verkeer. Gedaan met de rust! Ja, ik heb geen wekker nodig door de stroom kindjes die aan de deur passeren en altijd klaarwakker te lijken. En eens de moeders hun kindjes hebben achtergelaten, zijn sommigen van hen blij nog een half uur tot een uur te kunnen blijven plakken voor mijn deur. En dat in de morgen, over de middag en bij het sluiten van de schoolpoorten. Geef ik nu een vreemde indruk op deze eerste schooldag? Ik denk het niet, maar ik had het nog niet over het vele verkeer in de straat want vele ouders zouden hun kind tot op de speelplaats willen rijden. Het is gewoon gevaarlijk met al die kruisende wagens en bestuurders die maar een parkeer plaats proberen te vinden, desnoods op het voetpad. ik heb meerdere malen mijn ogen dicht gedaan toen onverwacht een kind terug liep naar de wagen van zijn ouders, er niet op lettende dat er wagens op hem afreden. Het is helaas een trieste zekerheid dat nu weer kindjes en jongeren de dood vinden bij de start van het nieuwe schooljaar. Maar straks hoor ik terug letterlijk de schoolbel en de joelende kinderen op de speelplaats; op vandaag helaas een reden daar geen woning vlakbij te kopen!
Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.
Als de uil kon praten, dan zou hij ons vragen hoe wij elkaar zonder reden kunnen haten Hij zou ons vragen waarom wij elkaar zo vaak onnodig uitdagen Een vraag die hij dan stelt is waarom wij elkaar belazeren voor geld Hij zou van ons willen weten waarom wij zo van macht zijn bezeten
Wellicht zou hij dan zeggen: "Jullie zijn uilskuikens."
Hiertegenover wordt een nieuw voetpad gelegd, overal schijven, straat een en al grijs. Mijn buurman is bezig met een deurgat te verplaatsten. Twee huizen verder zijn er enkel nog buitenmuren wegens totale renovatie, dus klop klop. Er vlak naast staat hoge stelling van 20 meter… renovatie. Er nog eens naast wordt een woning, die als restaurant kon gebruikt worden, volledig tegen de grond gehaald!
Kun je iets voorstellen van mijn omgeving, van het lawaai en stof?
KLOP KLOP KLOP doet mijn buurman nu!
Ze hebben een deurgat gedicht om er 30 cm verder een nieuw te kappen, met als zotte reden: dan kunnen we zetel plaatsen…
Schrijver Koen Peeters (van onder meer De mensengenezer), vertelde in 2017 in het radioprogramma Touché hoe Helder Camara meermaals kwam logeren bij zijn vader Renaat Peeters, toen voorzitter van een internationale katholieke jongerenorganisatie. ‘Hij deed de sloefen aan van mijn moeder, omdat hij ook klein was, en nam mij op zijn schoot. Hij had een groot gouden kruis aan en ik trok dat kruis kapot.
Mijn vader was heel beschaamd. Hij heeft dat dan laten maken bij de lokale horlogemaker. Waarop Hélder Camara zei: Weet je, René, waarvoor dient dat eigenlijk? Ik ga stoppen met dat gouden kruis. Want dat klopt niet, tegelijk bezig zijn met de arme boeren. En hij verving dat door een houten kruis, eerst zelfs nog een houten kruis waar mijn moeder een vijs ingedraaid had.'
Anastasia Steele wordt in Vijftig tinten donkerder afgeschrikt door Christian Greys duistere geheimen, waardoor ze haar relatie met de gekwelde miljardair verbreekt. Ze begint een carrière bij een uitgeverij in Seattle en start met haar nieuwe leven. Maar haar constante verlangen naar Grey blijft haar gedachten domineren. Wanneer hij haar een nieuw voorstel doet kan ze hem dan ook niet weerstaan. Al snel komt Anastasia meer te weten over het hartverscheurende verleden van de beschadigde en veeleisende Christian dan ze ooit voor mogelijk had gehouden, en wordt ze geconfronteerd met de vrouwen uit zijn verleden. Terwijl Grey worstelt met zijn demonen moet Ana de belangrijkste beslissing van haar leven maken.
Vijftig tinten donkerder is het vervolg op het meeslepende Vijftig tinten grijs.
Een generaal geeft het bevel om aan te vallen. Hij schreeuwt: ‘Vuur!’ en in enkele minuten is er niets meer over van wat een prachtige stad was. Hij heeft zelf niets gedaan, hij heeft enkel een woord uitgesproken, maar wat een macht was in dit woord besloten!
Een man of een vrouw betekent veel voor je, maar je kent nog niet de ware gevoelens van hem of haar. Op een dag spreek of schrijf je deze eenvoudige woorden ‘ik hou van je’, en zie eens hoe je leven opeens wordt verlicht! Er is niets veranderd, maar alles is anders. Het hele leven is daar om de macht van het woord te tonen. En we kunnen zelfs nog verder gaan. Waarom denk je dat mensen zo veel tijd vullen met praten? Om hun macht te laten gelden.
En ook al lijkt het of ze uitleg geven, informatie geven, vaak is het niet echt om iets uit te leggen of te informeren; door te spreken of te schrijven willen zij vooral bepaalde effecten bereiken; bondgenoten maken, woede aanwakkeren, haat, ofwel wantrouwen wegnemen. En jijzelf, met welk doel gebruik jij het woord? Denk daar eens over na…
Don Bosco was een dromer en uit zijn droom ontstond een wereldwijde beweging. En zijn droom leeft voort tot op vandaag, bijna 205 jaar na zijn geboorte.
Zijn charisma inspireert ons om Gods liefde op een unieke manier naar de jongeren te brengen, vooral naar jongeren die in de samenleving weinig kansen krijgen.
Communiceert God met ons via onze dromen? Don Bosco dacht van wel: hem werd het plan van God voor zijn leven getoond in een droom toen hij pas negen jaar oud was. Een levendige droom die hij zijn hele leven heeft waargemaakt.
Dromen die je diepe mens-zijn raken, kunnen jouw verdere levensweg richting geven, kunnen je leiden en verregaand inspireren!
Deze dromen wekken onze creativiteit en zetten ons in beweging om stappen voorwaarts te zetten! God geeft ons als het ware het vermogen om de overtuigingen uit onze dromen waar te maken in woord en daad!
Dromen liggen aan de bron van creativiteit, leven en beleven! Sommige dromen kunnen we niet waarmaken en laten ons achter met een gevoel van mislukken ...
Hierbij leert Don Bosco ons niet vlug de moed op te geven, maar te blijven vechten voor onze levensdroom!
Don Bosco richtte zich op deze momenten van onmacht en twijfel tot God. Hij bad om kracht en hulp om zijn dromen toch verder te kunnen waarmaken!
De dromen van Don Bosco vormden levenslang zijn spirit en drijfveer om te blijven kiezen voor de weg van geloof in de kleine kwetsbare mens en in God.
Maria-tenhemelopneming is het feest van alle christenen. Net als Maria dragen ze Jezus, die Gods liefde is. En die liefde is sterker dan de dood. Een leven rond Jezus gaat niet verloren.
Afgelopen zaterdag werd in heel India, met de nadrukkelijke steun van de leiding van de katholieke Kerk, geprotesteerd tegen de achterstelling en discriminatie van de dalits. De protestdag vindt jaarlijks plaats op 10 augustus, omdat Rajendra Prasad, de eerste president van India, op 10 augustus 1950 na de onafhankelijkheid artikel 3 van de grondwet van India over de kasten heeft aangenomen.
Intussen zijn er wel wetten aangenomen voor een betere bescherming van de dalits (in het Hindi: vertrapte, kasteloze of onaanraakbare), maar die gelden alleen voor sikhs en hindoes. Christelijke en islamitische dalits zijn daarvan, louter op basis van hun geloofsovertuiging, volledig uitgesloten. Hulpbisschop Theodore Mascarenhas van Ranchi stelde zaterdag dat er door het kastensysteem voor de grote groep kastelozen een soort apartheidsregime in stand wordt gehouden.
Mgr. Mascarenhas: De huidige Indiase grondwet noemt discriminatie een misdaad, maar maatschappelijk blijft dit gewoon veel te sterk. Dalits worden overal uitgesloten. Dat is een groot probleem voor de Kerk omdat veel dalits christen zijn geworden en dus niet dezelfde rechten hebben als dalits die hindoe zijn gebleven. Christelijke dalits hebben geen toegang tot banen, zelfs niet tot scholen. Wij blijven ervoor strijden dat dalits, die zich bekeerden tot de islam of het christendom, dezelfde rechten genieten als de andere dalits!
Liefde is niet betaalbaar, geluk soms onbereikbaar. Vriendschap zo kostbaar...echter een ding hebben ze gemeen, in moeilijke tijden houden ze je op de been.....Bergtoppen en/of valleien, met de Allerhoogste als onze Leidsman, zijn wij meer dan overwinnaar....
Heel recent was ik hier een artikel aan het schrijven toen WINDOWS plots updates begon te installeren, en dat duurde een paar uren. Dat zal jullie ook wel bekend zijn en dan vrees ik altijd voor de gevolgen na updates. En inderdaad, eens afgerond wou ik het artikel afronden en een aangepaste foto plaatsen, maar toen ik wou bladeren naar AFBEELDINGEN zag ik geen enkele foto meer. Wat blijft ziij kleine vierkantjes met een ondertitel. heb alles uitgezet en opnieuw geprobeerd, maar om kort te zijn, tot op nu kan ik geen enkele foto terug vinden. Dus bloggen heel wat minder interessant, maar ik kan ook geen enkele foto meer terug vinden! Eén voordeel misschien voor sommigen, ik kan dan ook geen foute foto's meeer plaatsen.
Vijftig tinten grijs is het eerste deel van de zinderende trilogie die in Amerika en Engeland al honderdduizenden vrouwen in vuur en vlam heeft gezet. Vijftig tinten grijs vertelt hoe de jonge, onbevangen literatuurstudente Anastasia Steele onverwachts in aanraking komt met de charismatische, mysterieuze miljonair Christian Grey. Ze is direct betoverd door hem, maar probeert hem uit haar hoofd te zetten: hij is te rijk en te hoog gegrepen voor haar. Totdat Grey op een dag ineens in de winkel staat waar ze parttime werkt. Vanaf dat moment zal Christian Grey Anastasia geen moment meer met rust laten. Steeds dieper trekt hij haar zijn wereld van duistere seksuele fantasieën in. Anastasia geniet aanvankelijk zeer van alles wat Grey haar op seksueel gebied leert en van de luxe en rijkdom waarmee hij haar omgeeft. Maar meer en meer krijgt Grey de verliefde Anastasia in zijn macht. Zijn donkerste en diepste wens: totale controle over haar. Christian Grey is verslavend gevaarlijk. Vijftig tinten grijs is het boek waar elke vrouw het over heeft.
Ze is zo mooi Elegant en fragiel Ze is een wonder der natuur Ze ruikt bijzonder Ze is het symbool van liefde Ze brengt vreugde en geluk Ze is de koningin van de bloemen Ja de mooie” roos” zal altijd bloeien en een reden zijn voor duizend glimlachen…
Het is me een bijzondere vreugde jullie vandaag te laten delen in het feit dat mij ouders vandaag 65 jaar getrouwd zijn. 31 Juli staat in mijn geheugen gegrift sinds kindstijd. Nu mijn ouders op 7 februari 2017 naar rusthuis verhuisden, kregen we evenwel zonder veel inspraak van de dirrectie de uitnodiging om die huwleijksverjaardag te laten doorgaan op 30 juli, want enkel ' de trouw voor de wet' telt voor hen. Het was dan ook even iedereen optrommelen zodat zo velen mogelijk zich konden vrijmaken. Mijn ouders wilden het klein houden. Toen vijf jaar geleden hun diamanten huwelijksverjaaardag voor de derur stond wilde moeder nog alles uit de kast halen, maar drie dagen voordien overleed mijn broer plotseling. En toch hadden mijn ouders nog zo veel moed om toch nog op restaurant te gaan met ons allen anderhalve maand later.
Deze keer werd alles dus binnenhuis gehouden op de afdeling van het rusthuis zelf waar men echt alles heeft gedaan om het hen en ons zo aaangenaam mogelijk te maken, met receptietafeltjes, cava, fruitsnap, versnaperingen en warme toastjes. Waar vader er voordien echt tegenopzag, was hij in de morgen blij, trok zelf zijn wit hemd aan en vroeg naar zijn das, en trok zijn beste schoenen aan die hij al heel lang niet meer had gedragen. De medebewoners kregen allemaal zelfde menu die onze ouders gekozen hadden. Het was echt deugddoend alle glunderende gezichten te zien, en eens terug op hun kamer zegden ze beiden dat ze echt hadden genoten! PROFICIAT van een DANKBARE zoon! Vooral blij dat beiden nog helder van geest zijn en vader zijn recente val goed heeft doorstaan!
Niemand in dit land heeft de laatste halve eeuw meer zware criminelen, moordenaars, oplichters, dieven en verkrachters voor zich zien passeren, dan gerechtspsychiater Roger Deberdt.
Deberdt spitte 50 jaar lang in het brein van criminelen van allerlei slag, van bekende en huiveringwekkende slachters als Fourniret tot anonieme exhibitionisten en kleptomanen en andere vreemde vogels.
Bij zijn pensioen gunt Deberdt ons een blik op zijn expertise die hij in al die tijd heeft vergaard over het criminele brein. Eigenzinnig en soms ook controversieel, dat zeker, maar altijd verrassend en opzienbarend.
Vlak voor zijn dood in de jaren tachtig van de vorige eeuw gaf de grootvader van Stefan Hertmans zijn kleinzoon een paar volgeschreven oude cahiers. Jarenlang durfde Hertmans de schriften niet te openen - tot hij het wél deed en onvermoede geheimen vond. Het leven van zijn grootvader bleek getekend door zijn armoedige kinderjaren in het Gent van voor 1900, door gruwelijke ervaringen als frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog en door een jonggestorven grote liefde. In zijn verdere leven zette hij zijn verdriet om in stille schilderkunst. Stefan Hertmans' jarenlange fascinatie voor zijn grootvaders leven bracht hem uiteindelijk tot het schrijven van deze aangrijpende roman.
Vriend-in kunstenaar en / of specialisten van de oplossing van problemen, ik schilder vaak ook mijn kleding in acryl. Heb je een paar geheimen en tricks om die te vrwijden?
Vakantie is geen wonderrecept dat plotseling alles herstelt en alles geneest. Vakantie is maar een koffer, alles hangt af van: wat stop je erin?
"Kom, we zijn weg!' De zorgen, de drukte en de eentonigheid van het alledaagse werk achter je laten. Een andere plek opzoeken: vertrouwd of onbekend, maar altijd verfrissend splinternieuw. Geen mierenhoop van mensen waar iedereen weer niemand is.
Een plek waar je de ander van ver ziet aankomen, waar je alleen bent en ruimte vindt om er voor elkaar te zijn in een verhaal zonder woorden.
HET LIJKT DE PRIJS TE ZIJN VOOR HET GEDRAG HEDEN. MEN REDUCEERT DE MENS TOT DAT STUKJE VAN ZICHZELF TOT SEKSUALITEIT. ER LIGT NJU EEN TABOE OP DE MENSELIJKE RELATIE TERWIJL ER ZOVEEL GOEDS SCHUIILT IN TEDERHEID, VRIENDSCHAP, TIJD GEVEN AAN DE ANDER. ALS JE DIE RIJKDOMMEN NIET CULTIVEERT, VERARM JE DE LIEFDE EN BLIJF JE UJITEINDELIJK EENZAAM ACHTER OP DIE BANK! HELAAS EEN GROTE WAARHEID VOOR ONZE JONGEREN!
Voor de driejarige Pari is haar grote broer Abdullah meer een vader dan een broer. Voor de tienjarige Abdullah is zijn zusje alles. Als Pari noodgedwongen wordt verkocht aan een rijk maar kinderloos echtpaar in Kabul zet dat een reeks gebeurtenissen in gang die een ontroerend en onthutsend beeld geven van de problemen waarmee mensen geconfronteerd worden. Khaled Hosseini volgt zijn personages van Kabul naar Parijs, van San Francisco naar het Griekse eiland Tinos, en weer terug naar Kabul. Hij onderzoekt de vele manieren waarop mensen elkaar liefhebben, elkaar pijn doen en verraden én hoe ze zich voor elkaar opofferen.
Khaled Hosseini is een van de meest succesvolle en geliefde auteurs ter wereld. Hij is ook ambassadeur voor de United Nations High Commissioner for Refugees en de United Nations Refugee Agency, en hij is oprichter van de Khaled Hosseini Foundation, een organisatie die humanitaire hulp biedt aan Afghanistan. Hosseini woont in Californië.
En nog zo veel meer; daarom zeg ik steeds weer: DANK U HEER, voor het leven dat u me gaf, voor de vrijheid om ermee om te gaan, de keuzes liggen bij mij, het einddoel bij U.
Waarom de leden van de koninklijke familie zijn wie ze zijn en doen wat ze doen.
Dit boek terug van onder het stof gehaald, en nu het jaren geleden is, is het een goed boek om ontspannen te lezen in deze tijd, in de zon op eigen terras of op verlof!
Eens kwam de rabbijn van Krakau de kamer in waar zijn zoon in diep gebed verzonken was. In de hoek stond een wieg met een huilend kind. De rabbijn vroeg zijn zoon: “Hoor je niet dat dat kind ligt te huilen?” De zoon zei: “Vader, ik was in God verzonken.” Toen zei de rabbijn: “Wie in God verzonken is, ziet zelfs de vlieg die op de muur kruipt.”
Voor de vanwege de moord op zijn vader getraumatiseerde Christian is het eiland Elandsoog toevluchtsoord, maar hij en zijn vrienden mogen daar niet meer komen sinds eigenaar Ivan en zijn vriendin er wonen. Christian koestert verdenkingen tegen hem. Hij blijft het eiland stiekem bezoeken, niet wetende dat hij via camera's bespied wordt. Op een dag wordt zijn vriend doodgeschoten en ontkomt Christian zelf ternauwernood. Als Ivan de schutter niet is, wie dan wel? Het is Hideo die Christian helpt, de vriend die opvallend lauw reageerde op het verlies van Elandsoog. Een vanuit diverse personages geschreven thriller, lekker spannend maar niet al te ijzingwekkend, zeker niet tot en met het einde.
Wanneer hij tijdens een verhoor onverwacht hardhandig uitvalt naar de verdachte, wordt commissario Guido Brunetti op verlof gestuurd. Er wordt hem opgedragen even rust te nemen, en zijn vrouw Paola stuurt hem naar een villa op Sant’Erasmo, een van de grotere eilanden in de Venetiaanse lagune. Brunetti brengt er zijn dagen door in een bootje en geniet van de stilte. Alles verloopt volgens plan, tot Davide Casati, de beheerder van de villa, na een heftige storm onverwachts is verdwenen. Niemand weet waar hij is, en zelfs de vrouw die hij in het geheim bezocht, heeft hem sinds de storm niet meer gezien. Brunetti voelt zich verplicht de verdwijning te onderzoeken, en zet zijn vakantie opzij om uit te vinden wat er gebeurd is met de man die nog maar net een vriend was geworden.
Wielrenner Julien Vermote: ‘Geloof brengt balans in mijn leven’
De 29-jarige West-Vlaamse wielrenner getuigt over zijn geloof in een interview met het Vlaams Bijbelgenootschap (VBG).
Julien Vermote (29) traint momenteel voor de Ronde van Frankrijk, die op 6 juli van start gaat. Vorig jaar ontglipte hem net de zege in de rit Kuurne-Brussel-Kuurne. Toch genoot hij ervan: ‘Je start tussen het volk, je rijdt in een arena van 160 kilometer, en mensen zeggen daarna: Chapeau! We zaten op het puntje van onze stoel. Dat ik mensen zo kan amuseren of inspireren, vind ik het mooiste.’
Julien draagt de rozenkrans die hij kreeg van zijn grootmoeder altijd om zijn hals, als symbool van zijn geloof en omdat het een gevoel van bescherming geeft. ‘Sport is mooi, maar naar de kerk gaan is net zo mooi. Het brengt balans in de hectiek in mijn leven’, vertelt Julien in het VBG-ledenblad Dichterbij.
Met een bevriende priester bezoekt hij scholen om te laten zien dat geloof en sport prima samengaan (zie ook het filmpje onderaan deze pagina). ‘Geloof heeft niet alleen met saaie dingen te maken! Soms komt dat over bij de kinderen, soms niet. Wie de bijbelverhalen strak leest, kan ze achterhaald vinden. Maar wie ze toepast in het dagelijks leven, ontdekt de waarheid ervan. En een beetje traditie kan geen kwaad, toch?’
Julien was achttien toen een neef van hem om het leven kwam bij een auto-ongeluk. ‘Toen besefte ik hoe kwetsbaar mensen zijn’, zegt Julien. ‘We hebben het niet in de hand en krijgen allemaal ons kruis te dragen. Het geloof geeft mij kracht en bescherming.’
Het favoriete bijbelverhaal van de wielrenner is ’de gelijkenis van de talenten’.
Het was de vraag die ik me stelde toen ik deze foto zag passeren. Mijn directe antwoord is NEEN. Toen ik deze vraag voorlegde aan iemand kreeg ik dit doordacht antwoord.
Het is van een totaal ander genre dan de al bij al milde taalhumor van die 'christelijke' T-shirts en zoekt meer de controverse op omdat het de zaken erotiserend voorstelt terwijl het afgebeelde in zijn oorsprong een totaal andere bedoeling/betekenis heeft.
Al laat het ook wel de denkoefening maken over hoe kunst omgaat met gegevens uit de godsdienst ; niet alleen nu maar ook in het verleden. Ik kan me voorstellen dat bepaalde schilderijen en beeldhouwwerken die we nu (terecht) bekijken en beschouwen als meesterwerken uit de kunst, destijds misschien ook controverse en afkeer opgeroepen hebben ?
Je zou méér moeten weten over wie die bewuste foto gemaakt heeft. Welk statement wil de artiest maken ? Wil hij enkel de grootste groep van de christenen choqueren ? Wil hij godsdienst tout court choqueren (en kiest de artiest daarvoor de godsdienst die daaromtrent het meest tolerant is) ? Wil de artiest benadrukken dat men in het verleden de figuren uit de bijbel altijd al op een bepaalde manier (maar niet de authentieke manier) voorstelde ? I
Ik zou zeggen : op het eerst gezicht (en dat was ook mijn aanvoelen), denk je "jekkies, dat kan niet ; dat is beledigend", maar soms moet je er even over filosoferen (en wat mij betreft, mag je dan gerust bij je eerste mening blijven, hoor.)
Persoonlijk zou ik ook geen taferelen uit de godsdienst naspelen en zeker niet in een erotiserend sfeertje. Er zijn genoeg andere tafereeltjes mogelijk om mooie mensen in beeld te brengen, ook als ze (semi)-naakt zijn.
Wij kennen elkaar, jij en ik. De reis van het leven maken we samen, vanaf de dag van je geboorte. Voor jou kan die reis niet lang genoeg duren en daarom probeer je mij angstvallig te ontwijken en van je af te houden. Je praat niet over mij, moffelt me weg. En toch… op een dag kijken jij en ik elkaar recht in de ogen. Het lot daaraan ontkomt geen mens. Vrees mij niet, maar aanvaard mijn komst.
Zeer genegen,
Meester Dood'
Na de zaak Pan worstelt wetsdokter Tom Beckx meer dan ooit met zichzelf en zijn duistere verleden. Als hem van hogerhand psychiatrische hulp wordt opgedrongen, is hij hier hoegenaamd niet blij mee. Door het graven in zijn verleden lijkt hij de grip op het heden te verliezen. Hierdoor is zijn blik vertroebeld en ziet hij geen patroon in een aantal moorden die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben
Over geweld wordt normaal gedaan. Liefde, genegenheid, de liefde voor het mooie van een lichaam behoort tot taboesfeer .Wat is mooier als mensen in volle puurheid genieten van elkaar of je nu jong of iets ouder bent .Ik walg van dat soort schijnheiligheid die geweld als normaal aanziet en liefde, passie en naaktheid als taboe omschrijft . Op liefde staat ook geen leeftijd , je ziet iemand graag als persoon niet als getal .
Zoals meerderen als iets konden opvangen via gastenboek rond mijn vader, hier iets uitgebreider. Zondag waren mijn ouders uitgenodigd bij hun kleinzoon en achterkleinkinderen. Men hield vader wel stilletjes in het oog omdat hij nogal vaak zonder rollator overal wandelt. Het was een aangename namiddag voor allen. Eens terug in het rusthuis en terwijl mijn moeder mijn zus uitgeleide deed, dacht vader vlug nog eens zalf aan zijn voeten te doen. Maar waar hij dit normaal doet op toiletstoel met armleuningen hij is deze keer op een stoel gaan zitten, en bij het kruisen van zijn benen is hij achterover gevallen. Het was dan ook schrikken als moeder hem daar zo vond, zijn voet stond schuin en de verpleegster dacht al vlug aan breuk in de heup. Meteen voor ziekenhuisvervoer gezorgd en om 22.00 u lag hij in het ziekenhuis Natuurlijk was ik zeer ongerust, omdat hij er vorige keer bijna het leven bij inschoot. Tegen de middag gisteren was hij al geopereerd en zag er bijzonder goed uit, voelde weinig en vertelde ronduit als we van hem gewoon zijn. Je had niet gedacht dat hij pas was geopereerd. jammer dat hem dat moest overkomen, want nu volgt nu natuurlijk revalidatie en zo.. Recent postte ik nog een foto van hem. ja, hij wilde zich bewijzen zeker even moeder weg was....
Een zeer bekende uitdrukking en tekst uit het Matteüs-evangelie( 5,37). Laat uw ja ja zijn en uw nee nee. Op zich heel logisch, lieg niet en beloof geen dingen die je niet na kunt komen. Het lijkt heel eenvoudig eigenlijk, maar hoe zit dit eigenlijk als ik ja zeg en doe, maar nee voel? Is mijn ja en de belofte die ik nakom, dan eigenlijk ook een nee?
Je komt dit zelf ook vast wel tegen. Iemand vraagt aan je of je tijd hebt. Je denkt misschien; "eigenlijk niet, maar ik wil die ander niet teleurstellen. Ik ben druk geweest en zie uit naar een uurtje voor mezelf". Tegelijkertijd vind je dat je voor een ander klaar moet staan en je wilt niet egoïstisch zijn. Je zegt ja tegen de ander. Dit is natuurlijk niet verkeerd. Je zet je eigen belangen opzij voor de ander. Heel nobel. Maar wat als dit vaak gebeurt? Je raakt overspoeld doordat mensen een beroep op je doen en je hebt geen tijd meer voor de dingen die je zelf moet doen. Je neemt geen rust meer en staat niet meer stil. Ergens in je achterhoofd raak je gefrustreerd, doordat iedereen telkens wat van je wil. Je zou willen dat het anders was, maar mensen zijn er aan gewend dat jij altijd voor ze klaar staat. Je voelt dat jouw lichaam gaat protesteren.
Wanneer Diederik van Swaey zijn logee betrapt op diefstal van documenten, is plots niets meer als tevoren. Met zijn dochter Sanne als inzet wordt hij de speelbal van machtige partijen. Zeus Power wil de energiemarkt bezitten en dwingt hem op zoek te gaan naar de Ark van het Verbond. Het Vaticaan financiert de plannen van Zeus Power, maar neemt deel aan de expeditie met een verborgen agenda.
Intrige, misleiding en een spoor van bloed brengen van Swaey naar Rennes-le-Château. Diep onder de heuvels wijzen de Tempeliers de weg, de tocht voert het team langs vergeten mijngangen en door grotten waarvan niemand het bestaan vermoedde. Terugkeren naar het daglicht kan nog. Tot ze op een geheim stoten, dat nooit mag uitlekken.
Onze openbare zenders vinden het geen uitzending waard. Dan maar SN gebruiken om eraan te herinneren dat de twintigste eeuw de bloedigste eeuw was in het "christelijke" Europa. Een duizendjarig rijk lag al aan diggelen na 12 jaar wrede dictatuur. De dictator was door verkiezingen aan de macht gekomen. Kan dit nu nog gebeuren? Na 26 mei denk ik weer meer van wel. Je ziet gelijke redeneringen om uitsluiting van mensen en godsdiensten goed te praten. Wat toen "ras" noemde heet nu "identiteit".
Wanneer Luc op een dag wakker wordt in een onbekend ziekenhuis, betekent dat het begin van een moeizaam herstel. Waarom ligt hij hier? Hoe is hij in dit bed beland? En wat heeft de mysterieuze Vivianne hiermee te maken? Tijdens zijn lange revalidatie ontdekt Luc gaandeweg wat er is gebeurd.
Verdwalend in het labyrint van zijn eigen hoofd herinnert hij zich de voettocht die hij als pelgrim maakte richting Rome. Bij zijn terugkomst in België vindt hij zijn draai niet, maar verder op tocht gaan lukt hem uiteindelijk ook niet meer. Hij ontwikkelt een obsessie voor Vivianne, een Rwandees meisje dat hij leert kennen op zijn werk in de cinema. Deze obsessie zal hem leiden naar de afgrond en culmineren in een noodlottige gebeurtenis. Volstaat de kracht van zijn herinneringen om zijn demonen definitief te overwinnen?
Het succes lijkt Roberto Zenier, bevelhebber van de Venetiaanse vloot, aan te komen waaien. Op een mooie dag in 1537 ontmoet hij de twee vrouwen die een grote rol in zijn leven gaan spelen: Bettina, een levenslustig hoertje met ambitie, en de bescheiden, adellijke Portia, aan wie hij zijn hart verliest.
De vader van Portia betrekt hem bij een geheim, winstgevend project dat te maken heeft met de recente ontdekking van Amerika. Hij belandt ermee in een web van gewelddadige intriges, maar kan de stad ontvluchten wanneer hij het bevel krijgt om het Griekse havenstadje Paxos voor Venetië te heroveren op de Turken.
Al die tijd houdt het weerzien met Portia hem op de been, maar terug in Venetië wacht hem een onaangename verrassing. Een persoonlijke opdracht van de doge leidt tot een bloedstollende ontknoping.
Venetiaans vuur is een indrukwekkende historische thriller waarin je het zestiende-eeuwse Venetië bijna kunt horen, ruiken en voelen.
Christensoldaten hoeven zich geen zorgen te maken over het afmaken van moslims, zegt men. Een dood voltrokken in de naam van Christus is geen zonde. Maar kan God het leven zo bedoeld hebben dat het onnodig kan worden genomen, al gaat het om een Turk? Ook Turken geloven in die ene God, die net zo goed het leven aan Turken als aan christenen heeft gegeven en die het dus niet goed kan vinden dat Zijn werk wordt vernietigd al is het voor een goede zaak.
Almachtige God, dit is de dag waarop Gij ons voor ogen houdt dat uw Zoon in heerlijkheid naar U is toegegaan. Zijn verheffing is onze hoop; nu reikt de aarde tot de hemel. Geef dat wij trouw zijn aan zijn opdracht, dat wij zijn liefde en verlossing bereikbaar maken voor elkaar.
Er loopt een moordenaar rond die stellen van twee beste vrienden een voor een vermoordt. Vóór de moord blijken de slachtoffers een wit zelfgemaakt boekje te hebben gekregen, met enkele dichtregels. Al vijf maanden lang probeert de politie de moordenaar, die ze Billy hebben genoemd, te pakken, maar zonder resultaat. Tot grote frustratie van rechercheur Simon Waterhouse. Maar dan komt stand-upcomédienne Kim naar hem toe. Zij heeft zo’n wit boekje, maar ze is nog steeds springlevend. Ze kreeg het boekje na een optreden. Waarom? Want naar eigen zeggen hééft Kim niet eens een beste vriend of vriendin...
‘Volgens mij ben ik een redelijk ervaren lezer, maar Sophie Hannah zet me steeds op het verkeerde been. Verslavend.’ Nicci French
De British Library en de Bibliothèque nationale de France digitaliseerden 800 manuscripten uit hun collecties.
Monnikenwerk verwijst naar monniken die in de scriptoria of ateliers van hun abdij handschriften kopiëerden. De handschriften werden dikwijls verfraaid met versieringen: miniaturen (schilderijtafereel in het klein), initialen (versierde beginletter van een hoofdstuk) en marginalen (decoraties in de rand). Dankzij een samenwerking tussen de British Library en de Bibliothèque nationale de France zijn er maar liefst 800 manuscripten digitaal te bewonderen.
De 800 manuscripten, gedateerd tussen 700 en 1200, zijn online beschikbaar en doorzoekbaar op thema's, auteurs, plaatsen en eeuwen.
Bekijk eens de outfit waarmee een dertiger toen op kraambezoek ging… Netjes gepoetste schoenen, wit hemd, das, stijlvolle sokken. Als je vandaag aan een materniteit zou gaan staan en de outfits van de papa’s en dooppeters (of hoe noemen ze dat tegenwoordig ?) zou bekijken… dan zie je gescheude jeans en een slobbertrui en zeker geen kousen... O ja, die man dat is mijn vader....
We vernemen vandaag dat de paters Salesianen deze zomer Kortrijk zullen verlaten. Hoe betekenisvol is de Salesiaanse Gemeenschap voor de school, voor Sint-Anna? Hier ademt Don Bosco. Na 91 jaar lijkt het alsof de geschiedenis een wending neemt. Ongetwijfeld zullen zij hun hartelijkheid en warmte achterlaten. Zal het klokje van de kapel nog luiden? We zullen hen missen. Foto uit de jaren 30 werd ons recentelijk bezorgd door de familie van Frans Picarelle, oud-leerling uitgangsjaar 1942. Zelf heb ik drie jaren doorgebracht als intern, later als lid van de Oud-leerlingenbond. Don Bosco was zo veel meerr dan een school, het was spelen, sporten, bidden en bezinnen, het was opvoeden!
Noemt men het officieel een loods, voor mijn vader was dit 'het kot', de plaats waar hij altijd bezig was als hij niet op het land was. Het kot stond dan ook vol met allerhande machines, de meeste zelf gemaakt met bv. een gerecycleerde motor. De plaats waar hij laste en zo dingen maakte als poorten. De plaats waar hij jaren doorbracht met het herstellen van wagens voor familie en vrienden. De plaats waar hij aan het foefelen was. Kwam iemand langs, dan was het antwoord van moeder steevast: hij zit wellcht in het kot als je hem niet ziet op het land... Dit alles is nu voorbij en het kot heb ik nooit zo leeg gezien. Amaai de huurders van hun nieuwe woning die enkel er hun wagen in kwijt kunnen.
Op foto zie je de poort en de rozenboog die hij maakte. een gelijkaardige veel grotere poort bevond zich naast de woning aan de voorkant met een lange oprit. Daar wachten vooral op zaterdagnamiddag vele wagens hun beurt af...
Dromen heeft te maken met geloven. Geloven in een toekomst. Geloven dat het beter kan. Geloven dat het licht wordt na het duister. Geloven dat er een morgen komt na elke dag.
Dromen zijn als gevleugelde toekomstbeelden. Ze vliegen soms onbereikbaar voor en boven je uit. Als fladderende mussen van alledaagse wensen. Of als sierlijke meeuwen op de wind, als dagdromen of wensen van geluk.
En soms even, hoog boven alles uit, bijna onzichtbaar, een machtige adelaar gedragen op krachtige vleugels.
Je diepste verlangen dat boven alle menselijke overwegingen uitstijgt, soms even duidelijk zichtbaar.
Er was 25 jaar en 1,4 miljoen euro voor nodig, maar de Augustijnenkerk op de campus van het Klein Seminarie aan de Zuidstraat te Roeselare is volledig gerestaureerd. De scholen kozen er indertijd bewust voor de kerk, die dateert uit de eerste helft van de achttiende eeuw, niet om te vormen tot klaslokalen, refter of turnzaal, maar in stand te houden als kerk. Dat blijft haar hoofdbestemming, maar het beschermde gebouw zal voortaan ook worden ingezet voor concerten, lezingen en tentoonstellingen.
Naast de officiële opening, waar onder andere minister-president van de Vlaamse regering Geert Bourgeois en Lieven Boeve, topman van het katholiek onderwijs, aanwezig waren, staan dit weekend nog twee activiteiten gepland in de Augustijnenkerk. Op zaterdag 18 mei was er om 20 uur een eerste concert ‘Resonantie in tijd en ruimte’ en zondag 19 mei werd tijdens de vespers om 17 uur het gerenoveerde glasraam van Sint-Augustinus ingezegend door bisschop van Brugge Lode Aerts.
Het was het woord waar ik nog op hamerde in het begin van mijn bloggen omdat ik in die tijd veel mensen tegenkwam die meer dan gewone aandacht konden gebruiken, denk maar even terug aan de jonge gast die hier even vertoefde, rechtsreeks komende van een instelling..
En ondanks alles zal ik blijven hameren op diezelfde nagel: geef aandacht aan mensen in welke situatie ook mogen verkeren. Onze leefomgeving zou minder verzuurd zijn.
Aandacht, niet enkel voor jongeren, maar ook hoe langer hoe meer voor onze ouders die in een WZC vertoeven, vul maar aan.
AANDACHT wordt dan vertaald in onderstaande benamingen, maar o zo belangrijk!
De tegenkantingen tot grof geweld tegen personen met zelfde geaardheid zijn nog nooit zo groot geweest, en dan beweren we in een vriijere wereld te leven. Terwijl oprechte liefde en vriendschap tussen twee mensen van hetzelfde geslacht zo mooi kan zijn. Een paar bedenkingen toen ik deze mooie foto zag... Toevallig internationale dag tegen homohaat...
Naast een imposant gebouw vooral de plaats waar jonge mensen zich voorbereidden op het priesterschap. Later werden er o.a. cursussen gegeven zoals de Theologische Academie, waar vele leken jarenlang op afkwamen. Mij blijft vooral de tijd door waar ik in dit mooie gebouw een kamer in bezit nam ...
Lady Athelinda Playford heeft een aantal mensen uitgenodigd op haar landgoed Lillieoak in Clonakilty,Ierland. Naast de beroemde Belgische speurder Hercule Poirot en inspecteur Edward Catchpool van Scotland Yard zijn dat haar twee kinderen met hun partners, de advocaten Gathercole en Rolfe, Joseph Scotcher, haar ziekelijke assistent, Sophie Bourlet, de verpleegster die voor hem zorgt en de butler, de kokkin en een dienstmeisje.
De bijeenkomst op het landgoed heeft een reden die de bezoekers niet kennen. Lady Playford heeft haar advocaat Gathercole opdracht gegeven haar testament te wijzigen en het resultaat van deze actie zal naar verwachting de gemoederen hoog doen oplopen. Poirot denkt dat hij en Edward Catchpool zijn uitgenodigd om te voorkomen dat er doden zullen vallen. Maar waarom provoceert Lady Playford haar omgeving? En zullen Poirot en Catchpool er in slagen een moord te voorkomen?
Moederdag is een dag om moeders in de bloemetjes te zetten voor al het gewone en buitengewone van elke dag, voor zovele manieren waarop zij Gods liefde vertolken: fruitpap maken, pijn wegzoenen, eindeloos luisteren naar verhalen van op de speelplaats, de saaiste examenstof opvragen, omhelzen bij liefdesverdriet, en volwassen kinderen vol liefde en vertrouwen uitzwaaien,…
Moederdag is een dag om dankbaar te zijn voor de warmte en de wijsheid van moeders, om moeders die rouwen om hun kind nabij te zijn, om het verborgen lijden van moeders mee te dragen in gebed.
Moederdag is ook een dag om wie leeft met een onvervuld verlangen naar een kind attentvol nabij te zijn.
Vandaag 8 mei is het Bevrijdingsdag of Wapenstilstand, de dag waarop het einde van de Tweede Wereldoorlog wordt gevierd in de meeste Europese landen. Op "Victory in Europe Day" herdenkt men de overwinning op Duitsland.
Meestal wordt de overwinning op 8 mei gevierd omdat Duitsland op 8 mei 1945 officieel capituleerde, waardoor in Europa een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog.
In Nederland vierde men die dag al op 5 mei omdat het Duitse leger in Nederland op 5 mei capituleerde. In de voormalige Oostbloklanden wordt 9 mei als de Dag van de Overwinning aangehouden omdat Duitsland tegenover de Sovjetunie een dag later capituleerde. Met de capitulatie van Duitsland was de Tweede Wereldoorlog in Europa afgelopen, maar ...
Het definitieve einde van de Tweede Wereldoorlog kwam echter pas ruim drie maanden later , op 15 augustus 1945, toen uiteindelijk ook Japan als laatst overgebleven asmogendheid de strijd staakte, nadat de geallieerden hadden gedreigd met meer atoombommen na die op Hirosjima en Nagasaki. De formele capitulatie van Japan vond plaats op 2 september 1945.
1929 - Poirots rustige avondmaal in een Londens koffiehuis wordt verstoord als een opgejaagde, jonge vrouw hem toevertrouwt dat iemand op het punt staat haar te vermoorden. Ze is doodsbang, maar zegt dat het recht zal zegevieren als ze dood is, en ze smeekt Poirot geen onderzoek te verrichten in het geval van haar dood. Later die nacht worden drie mensen dood aangetroffen in een chic, Londens hotel. De moordenaar heeft drie sinistere aanwijzingen achtergelaten: een manchetknoop met initialen in de mond van elk slachtoffer. Al snel is Hercule Poirot verwikkeld in de zaak en terwijl hij alles op alles zet om de bizarre stukjes van de puzzel in elkaar te zetten, maakt de moordenaar zich op om weer toe te slaan...
Met De Monogram Moorden creëert bestsellerauteur SOPHIE HANNAH een voor gewone stervelingen zeer ingenieus raadsel, dat alleen kan worden opgelost door de vermaarde, Belgische detective Hercule Poirot en zijn'kleine, grijze cellen'.
Er zit iets melancholisch in om van de nood een deugd te maken. Alsof je maar al te goed weet dat het leven niet altijd zonneschijn is, maar dat je desondanks toch kunt genieten van elk streepje zon tussen de buien door.
Zorgen, pijn en verdriet, stress en gedoe, zijn voor veel mensen de basso continuo van het leven.
Toch zijn er dagelijks dingen om dankbaar voor te zijn. En als we van de nood een deugd maken, worden er dat nog elke dag meer.
1 mei is voor iemand die onder de vleugels van de basiliek te Dadizele geboren is nog steeds een zondag, zo ver van de vrije dag die het voor velen is; zeker als je er intens mee betrokken was, vooral als lector tijdens die missen die elk uur afgeladen vol zaten, de marialiederen die weergalmden, de wierook nooit uit de lucht. Ook gisteren zat de basiliek afgeladen vol, en dat in tijden dat kerken leeglopen. Mensen willen met hun vragen bij Maria zijn en volgen de weg die hun ouders en grootouders gingen.
Om wat rust te nemen kozen we voor enkele dagen weg te zijn, en daarom niet eens zo ver. De hotelgids bracht ons eerst naar het Landgoed de Rosep te Oisterwijk te midden zijn uitgestrekte groene gebieden waar de stilte overheerst. De volgende twee dagen brachten ons naar de Veluwe, meer bepaald naar het hotel de ECHOPUT te Apeldoorn. We hadden deze locaties al lang geboekt tot bij nazicht van onze reservering een mail binnenvalt met een oranje kroon. Eens de mail geopend zagen we dat net in die periode Koningsdag valt, wat goed was meegenomen. Helaas hadden we het weer niet aan onze kant. Voor de medereiziger waren er dan wel de zwembaden, fitnesszalen, tennisbanen en golf. Maar ook al werd van deze acomodatie weinig gebrruik gemaakt, we zagen wel met grote ogen uit naar de gastronomische tweedaagse op laatste plaats die ik jullie noemde. Helaas was het kasteel het LOO voor onbepaalde tijd gesloten en hebben we ook geen loslopend wild gezien, wellicht door de toch niet bijzondere weeromstandigheden. We hebben op koningsdag wel genoten van de vele markten waar je oude spulletjes voor een habbekrats kwijt kan. Heel spijtig dat ik na vele jaren nu moet constateren hoe verpauperd vele buurten zijn geworden wanneer ik de vergelijking maak met jaren terug. De bouw van de vele woonblokkken zullen wellcht ook de eenzaamheid nog meer versterken...
EN IS ER TOCH MEER AAN DE HAND DAN KORTSLUITINGSKES?
10 maanden, 10 Franse monumenten in brand :
Notre-Dame de Paris en avril 2019 Saint-Sulpice à Paris en mars 2019, Cathédrale Saint-Alain de Lavaur (Tarn) en février 2019, Saint-Jacques à Grenoble en janvier 2019, Église du Sacré-Cœur à Angoulême en janvier 2019, Saint-Jean-du-Bruel en octobre 2018 Villeneuve d'Amont en août 2018 Sainte-Thérèse à Rennes en juillet 2018, Eglise Saint-Paul de Bas Caraquet en juin 2018.
Het is een jungle waar het mooiste naast het lelijkste bestaat. Waardevolle dingen, maar ook manipulatie en eenzaamheid, want virtueel contact kan nooit een echte menselijke relatie vervangen.
Er is een geniaal brein voor nodig om een gestoorde geest te pakken
Profiler Jefferson Winter buigt zich over het vierde slachtoffer van een killer-die-niet-doodt: een maniak die vrouwen met messteken bewerkt en een lobotomie laat ondergaan. Alleen hun gezicht is ongeschonden gelaten. Ze leven nog, maar zijn hulpeloze kasplantjes. Rachel Morris heeft een date met een man met wie ze al maanden chat. Ze zit in een ongelukkig huwelijk en deze chatvriend begrijpt haar zó goed… Zij zal het volgende slachtoffer zijn. Maar is deze maniak wel de échte kwade genius, of is er iemand anders die de regie voert?
Nog tot komende vrijdag 26 april: tijdens iedere avondmis van 18h30, verering van de bloedrelikwie van 13 mei 1981 van de Heilige Paus Johannes-Paulus II.
Wat ons hier het meest getroffen heeft, is de immense som geld die in less than no time verzameld werd om die kathedraal weer op te bouwen. Wat een contrast met de immense onverschilligheid van mensen als er geld gevraagd wordt om hulp te bieden aan mensen in nood die getroffen worden door natuurrampen, voor mensen die door oorlog al jaren in vluchtelingenkampen moeten wonen, voor kinderen die omkomen van de honger (die beelden van Yemen zijn toch niet van tientallen jaren geleden ?!), voor … noem maar op. Wij vroegen ons af hoe Onze Lieve Vrouw zich daar bij zou voelen als ze ziet dat er voor ‘een gebouw’ (hoe cultuur-historisch waardevol het ook is, los van de symboolwaarde dat het heeft voor de Franse bevolking) miljoenen worden gevonden terwijl er voor mensen in nood enkel onverschilligheid is.
Pasen is het belangrijkste feest van de Christenen. Op deze dag vieren en gedenken we het sterven en verrijzen van Jezus Christus. Met Pasen begint de paastijd, zeven weken lang wordt er lof aan de Heer gebracht met de woorden ‘halleluja’. Deze periode eindigt met Pinksteren, wanneer de Heilige Geest neerdaalt over de apostelen. Pasen betekent dat er altijd nieuw leven mogelijk is, “wie gelooft in de verrijzenis wordt nooit angstig voor het leven”.
Pasen toont ons dat Liefde sterker is dan de dood.
Te midden het inferno straalt het Kruis. Een vlammenzee verwoest dit heilig huis. Wat overblijft: de plek waar het gebed de jaren door het lied heeft ingezet. Het Kruis wordt in de vlammenzee verlicht door rode tongen vuur. Mystiek gezicht. Het Klopt wat in dit Godshuis wordt geloofd: Gods Geest raakt door geen enk'le kracht gedoofd. Te midden het inferno blijft dit staan: het Kruis! Ik zie het met verwond'ring aan. Te midden van het woelen van de tijd is God toch steeds de een'ge Zekerheid. Te midden het inferno straalt het Kruis. Een vlammenzee verwoest dit heilig huis. Wat overblijft: dè Plek waar het gebed de jaren door het lied heeft ingezet.
Enorm getroffen door de brand van de Notre Dame in Parijs. Ik wil met velen bidden en wel het volgende gebed:
Toen hij voor het eerst naar Parijs kwam op 30 mei 1980, sprak Paus Johannes Paulus II dit gebed uit aan de voet van het standbeeld van Onze-Lieve-Vrouw van Parijs:
Maagd Maria, in het hart van de stad We bidden voor deze hoofdstad. Jij, de Onbevlekte, houdt hen in de zuiverheid van het geloof! Maagd Maria, aan deze rand van de Seine, We bidden u voor het land van Frankrijk. Jij, moeder, onderwijs hen in de hoop! Maagd Maria, op deze hoge plaats van de christenheid, bidden wij voor alle volken op aarde. Jij, vol van genade, laat ze één zijn in liefde.
Groene tak voor op het kruis brengt zijn levensverhaal in ons huis! De dagen dat we jubelen, net zoals in die stoet op Palmzondag. De dagen dat we feesten, net zoals aan die tafel op Witte Donderdag. De dagen dat we treuren, net zoals bij het kruis op Goede Vrijdag. De dagen dat we hopen, net zoals aan ’t open graf op Pasen.
Groene tak voor op het kruis, wees welkom in ons huis en voel je er thuis!
Juk is een woord dat in ons taalgebruik zo goed als verdwenen is. Vroeger was het nochtans een heel gewoon begrip: ploegende runderen werd een juk opgelegd, zodat ze rechte voren in de aarde zouden trekken. Of de melkvrouw droeg een juk op haar schouders om twee emmers tegelijk te kunnen dragen, zoals je ziet op de foto.
Het woord komt vooral voor in Bijbel- en Evangelieteksten zoals hier:
Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.
Een mens is niet zomaar een dingetje, iets bloots. Diep in dat dingetje verbergt zich iets groots. Er woont een wonder in, iets ongelooflijk machtigs. Een kind is meer dan alleen maar iets engelachtigs. Ik weet niet wat het is, maar ik maak me sterk: zo'n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk.
David besluit om de zomervakantie bij zijn jeugdvrienden in zijn geboortedorp Dalen door te brengen. Ze weten niet goed wat ze met hun leven moeten en halen nachten door met eten, drinken, vrijen, praten, lachen en het plegen van inbraken. De buit wordt verzameld in het verlaten huis in het bos, waar ze ook al hun vrije uren slijten. Voor David staat het huis echter niet voor vrijheid. Integendeel: de beklemming die hij er voelt wordt met de dag groter. Zeker als blijkt dat zijn vrienden meer in hun schild voeren. Wat is er werkelijk aan de hand bij het huis?
Ik was als een vlinder, mooi en heel teer maar door het leven beschadigd, viel ik toch neer De glans van mijn vleugels was heel dof ze zaten dik onder het stof Mijn vleugels gekwetst en heel breekbaar soms was er sprake van levensgevaar Ik wilde wel vliegen maar wist niet meer hoe terug naar de vrijheid, overal naar toe Mijn vleugels moesten gaan helen licht en warmte moesten ze strelen Met veel liefde en beleid raakte ik mijn wonden kwijt Ieder kon en kan weer genieten van mijn pracht een mooie vlinder, teer, maar met kracht Mooi van buiten en van binnen de nieuwe reis kon beginnen De Liefde maakte me heel en zorgt dat ik het ook met anderen deel
Met dank aan Susanna, deel ik het antwoord met jullie allen. Zo leerde ik toch iets bij!
Door de omschakeling naar zomertijd staan we 2 uur vooruit op de normale tijd, dus.. om 12u is het eigenlijk nog maar 10 u, en dat merken we goed aan de gevoelstemperatuur. Engeland staat gelijk met de natuurlijke tijd, zij deden nooit mee met de omschakelingen ;-)
Met geliefde mensen samen zijn, meer hebben we niet nodig. Dromen, met hen spreken, aan hen denken, aan de meest eenvoudige dingen denken; in hun nabijheid zijn.
We zijn het ondertussen al jaren gewoon om de klok vooruit of achteruit te zetten, maar wie kan me vertellen wat het juiste uur was/is voor we begonnen zijn met dat winter-of zomeruur?
Stel dat het nu 12..00 U is op heden, wat was het juiste uur voor al die omschakelingen?
Het herstel en de ongemakken die deze -uiteraard ingrijpende operatie- met zich meebrengt zal nog enige tijd in beslag nemen. Al bij al enkele gaatjes aan de buitenkant waarneembaar, maar van hieruit is de chirurg door huid en spierweefsel gegaan en is de opening van binnen groter door de vele manipulaties met de scoop. Door huid en spierweefse..., dus alle fintnessresultaten zijn ook meteen teniet gedaan, al is dit nog het minste, want als je bovenstaande leest besef je pas wat een 'kleine' ingreep toch bijzonder ingrijpend is.
En de thuisverpleegkundige die deze morgen de wondverzorging kwam doen zegde dat het echt heel goed gedaan is, wat toch hoopgevend is. Wat niet wegneemt dat ik nog heel veel pijn heb in de buikstreek, amper een stap vooruit kan zettten, mijn buik haast moet dragen, dacht even dat ik zwanger was, lol. Slapen lukt enkel op mijn rug. Gelukkig werd het 'slechts' een kijkoperatie waardoor vijf gaatjes in buikwand zijn gemaakt, o.a. één heel dicht tegen de navel en die doet pijn, dan nog een pijnlijke plek waar de drain in het lichaam ging. Vier weken niet heffen en tillen, en juist nu de lente aanbreekt en zo veel moet gebeuren in de tuin.
Mag ik de velen danken, bekenden en onbekenden die me gesteund hebben op weg naar de ingreep, voor me hebben gebeden of een kaarsje hebben laten branden! Het heeft veel deugd gedaan! Misschien tot morgen hier!
De zomer barst in alle hevigheid los, maar hoofdinspecteur Rani Diaz heeft geen tijd om van de zon te genieten. Als er een meisje uit het ziekenhuis verdwijnt, is iedereen in rep en roer. Er wordt met man en macht naar het kind gezocht. Kort daarna meldt een vrouw dat haar verloofde vermist wordt. Twee cases, één dader? Wat drijft deze obsessieveling? Lukt het Rani en haar team om de puzzel compleet te krijgen voor er meer slachtoffers vallen?
Het feest van Sint Jozef wordt gevierd op 19 maart, het hoogfeest van de Heilige Jozef als bruidegom van de Heilige Maagd Maria.
Jozef was de man van Maria en de (wettige) vader van Jezus. Hij was timmerman in Nazareth. Sint Jozef is de beschermheilige van België en Canada. In Limburg wordt hij vaak liefkozend 'Sint Joep' genoemd. Frans: Saint Joseph, Spaans: San José.
Jozef (bijgenaamd de Timmerman) was volgens de Bijbel de pleegvader van Jezus. Hij was ten tijde van Jezus' geboorte met Maria verloofd, maar had nog geen gemeenschap met haar gehad. Jozef wordt in Mattheus genoemd als zoon van ene Jakob.
De Bijbel vertelt ook dat Jozef een afstammeling was van koning David. Hij was timmerman van beroep. Later wordt hij niet meer genoemd, terwijl Maria dat wel wordt. Mogelijk was hij al overleden toen Jezus optrad. De laatste keer dat hij wordt genoemd in de Bijbel is als Jezus 12 jaar oud is. Maria leefde nog toen Jezus werd gekruisigd. Dit was rond 30 na Christus.
ZALIGE FEESTDAG AAN ALLEN DIE DE NAAM VAN JOZEF DRAGEN OF EEN AFGELEIDE DAARVAN! PROFICIAT!
SCHOONHEID - EERBETOON AAN wijlen Godfried DANNEELS
Het schone is niet alleen een vorm van hoop, het is de metamorfose van de hoop. Het schone is praktisch synoniem met hoop en gratuïteit. Ik ben er innerlijk van overtuigd dat het schone therapeutisch is. Het is een therapie aangepast aan onze tijd.
Ik ben overtuigd dat Dostojevski gelijk heeft wanneer hij schrijft: De schoonheid zal de wereld redden. Maar laten we elkaar goed begrijpen, het schone is niet alleen esthetisch mooi, dat laatste is er een vorm van. Het schone is veel groter, meer omvattend, verhevener dan het esthetisch schone.
Het schone is zoals de Grieken het hebben bepaald wanneer ze zeiden: kalos kagathos. Kalos betekent ‘schoon’ en agathos ‘goed’, kalos kagathos is een mengeling van die twee. De term die er in onze taal het best mee overeenkomt, is ‘edel’.
De menselijke adel, dat is het schone.
Laten we ons dus niet vergissen als Dostojevski zegt: Het schone zal de wereld redden. Het betekent niet alleen de kunst zal de wereld redden; het wil zeggen de menselijke adel zal de wereld redden. Schoonheid is er de glans van.
* 365 teksten van kardinaal Danneels: woorden van geloof, hoop en bemoediging, als voedsel voor elke dag * Toegankelijk geschreven en geworteld in de dagelijkse realiteit * Verschijnt in een mooie, gebonden uitvoering met leeslint * Een boek om een jaar mee te leven In dit boek zijn 366 teksten van kardinaal Godfried Danneels bijeengebracht. Het is een jaarboek, met een tekst voor elke dag van het jaar; gekozen uit de vele gepubliceerde en vooral ongepubliceerde teksten die kardinaal Danneels tijdens 25 jaar herderschap heeft geschreven. Wie de kardinaal al hoorde of las, kent zijn vaardigheid om zowel maatschappijbetrokken, dicht bij de mensen, als diep religieus, dicht bij God, te spreken en te schrijven. Met een verfijnde humor en beelden die naar eigen zeggen ‘zomaar in zijn hoofd vallen’, doordrongen van de christelijke boodschap én van de hedendaagse cultuur.
Dit boek kent vele thema’s en invalshoeken, maar heeft één kerngedachte: sinds ‘de menslievendheid van God in de wereld is verschenen’, mag je vertrouwen, liefhebben, hopen, geloven - in vertrouwen kun je nooit te ver gaan, zegt hij in navolging van Thérèse van Lisieux, zelfs niet als je midden in de scherpe analyse van onze tijd gaat staan.
Een koning lag doodziek in zijn zijden kussens. De artsen stonden om hem heen en ze waren het erover eens dat er slechts één remedie was die redding kon brengen: het hemd van een gelukkig mens moest onder het kussen van de koning worden gelegd. Boodschappers zwermden uit en zochten in iedere stad, in ieder dorp en in iedere hut naar een gelukkig mens. Maar alle mensen die ze ondervroegen hadden niets dan zorgen en ellende. Eindelijk troffen de boodschappers, toen ze de hoop al wilden opgeven, een herder die lachend en zingend zijn kudde hoedde. Of hij gelukkig was? "Ik kan me niemand voorstellen die gelukkiger is dan ik", antwoordde de herder lachend. "Geef ons dan je hemd", riepen de boodschappers. De herder zei echter: "Ik heb geen hemd." Deze armzalige boodschap, dat de enige gelukkige mens die ze aantroffen geen hemd had, gaf de koning stof tot nadenken. Drie dagen en nachten liet hij niemand aan zijn bed toe. Ten slotte op de vierde dag, liet hij zijn zijden kussens en zijn edelstenen onder het volk verdelen, en, zoals de legende vermeldt, vanaf dat moment was de koning weer gezond en gelukkig.
Simeliberg is een poëtische krimi waarin een berg voorkomt waar de lijkwagens af en aan rijden en er is ook een geldschat, in de la van de oude boer Schwarz, een vereenzaamde zonderling. Zijn tegenspeler, Anatol Griese, krijgt als gemeentesecretaris de onaangename opdracht de oude man op te halen, die ervan verdacht wordt zijn vrouw te hebben vermoord. Griese is een Duits-Zwitser, die met zijn jagershoed en buitenmodel emigrantengeweer door de plaatselijke bevolking argwanend bekeken en door de betreffende instanties van het kastje naar de muur gestuurd wordt. Een afspraakje bij een bevriende boerin, 'om er zeker van zijn dat er op hem gewacht wordt en iemand het merkt als hij verloren is', vormt het begin van een fatale kettingreactie, waarbij Griese zich steeds meer verslikt en verstrikt in zijn taak en de intrige zich ontrolt als een tragikomische zwart-witfilm.
Wie deze thriller opent denkt dat hij een poëziebundel in handen heeft. Lijn na lijn, woor na woord, van begin tot einde zonder leestekens zodat je soms niet weet wie aan het wooord is. Maar een boek met een enorme vaart, in één dag uigelezen!
Drie kikkers hielden een wedstrijdje, ze besloten een berg te beklimmen. De hele kikkergemeenschap liep uit om dit te gaan zien. En allemaal riepen ze: “Dat lukt ze nooit!” De eerste kikker die dit allemaal aanhoorde stopte al voordat het startschot klonk, want als iedereen dat riep, dan moest het toch wel waar zijn. De andere twee kikkers begonnen te klimmen. En nog steeds schreeuwde alle kikkers: “Dat lukt jullie nooit, jullie zijn echt dom bezig!” De tweede kikker begon nu ook te twijfelen, zoveel kikkers bij elkaar zouden toch meer weten dan hij in zijn eentje, en ook hij haakte af. Na een tijdje stond de derde kikker aan de top. Hij had zijn klimtocht doorgezet en haalde de top. Iedereen keek elkaar verbaasd aan. De kikker stond boven op de berg in stilte te genieten van het uitzicht. Hij was doof.
De vierde kikker dat ben ik die op consult bij de speialist ben in voorbereiding op de operatie.
1972. De jonge Odran Yates gaat in het klooster, omdat zijn moeder hem ervan overtuigd heeft dat het priesterschap zijn roeping is. Hij begint vol ambitie en hoop aan zijn nieuwe leven, toegewijd aan zijn studie en open voor nieuwe vriendschappen.
Veertig jaar later staat zijn vertrouwen in de Kerk onder grote druk door de vele onthullingen over misbruik. Vrienden van hem zijn voor het gerecht gesleept, collega’s zijn gevangengezet en vele jonge parochianen zijn getekend voor het leven. Odran vermijdt contact met de buitenwereld uit angst voor afkeurende blikken en beledigende opmerkingen. Tot hij gedwongen wordt zijn eigen voetsporen in deze geschiedenis terug te volgen.
Waarschijnlijk één van zijn belangrijkste boeken. Met deze roman gaat Boyne de polemiek die er rond priesterschap is (was) niet uit de weg. De pijnlijke situatie waarin de Kerk de laatste jaren is in verzeild geraakt wordt door op Boyne op een subtiele manier vermeesterlijkt. Via zijn hoofdpersonage (Yates) krijgen we een beeld vanuit een ander perspectief dan bijvoorbeeld; de media. Boyne houdt zich aan zijn door de lezer geliefde vertelstijl en zijn gekende humor, wat dit boek een aangename toets geeft. Zelfs de plotse dood van Johannes-Paulus I, of deze verdacht is of niet, wordt niet geschuwd.
Eergisteren belt een kennis aan terwijl ik eindelijk een beetje krachte heb wat kamers mooi te maken na de opname; hij kijkt me een beetje verwonderd aan en dan zegt hij dat hij zijn komst toch had aangekondigd met een smsje. Ik hoef niet te kijken want ik weet dat ik recent geen berichtje heb gekregen. Hij toont zijn gsm en ik lees inderdaad dat hij zou komen, met het uur erbij. Zelf toch even mijn berichtjes gecheckt, maar geen bericht van hem. Ik zeg hem beter op te letten, wetende dat hij nogal verstrooid is.
Gisteren waaide hij blijna letterlijk binnen met al die wind en zegtt dat hij nu wel op tijd is; ik kijk hem vreemd aan en hij zegt dat hij toch een bericht had gestuurd dat hij deze keer om 16.00 u hier zou zijn. Maar ook hier niets te vinden bij me. Hij vindt het verdacht en we zeggen vriendschappelijk tot elkaaar dat we beiden beter onze gsm nakijken, lichtelijk elkaar verdenkend van vergetelheid..
TOT het me te binnen scchiet dat op mijn laatste berichten aan vier mensen niet werden beantwoord, maar dat hoefde ook niet; ik liet heb gewoon weten dat ik geopereerd moest worden. Dan maar één van die gasten opgebeld met de vraag of ze mijn bericht hadden ontvangen, en dat hadden ze en ze hadden ook geantwoord, MAAR dus die antwoorden zijn niet binnengekomen...
IK ZAL DUS MEER GEMIST HEBBEN, en juist in deze periode rond opname en opvvolging! Vandaag dan maar naar een winkel geweest. Ik moet gewoon even mijn gsm hebben uitgeschakeld - wat ik nooit doe - en hups, daar stroomde de vele berichten binnen, de meesten tot steun.
Velen zullen me zeer onbeleefd gevonden hebben dat ik hen niet heb geantwoord!
Enkel wat we liefhebben, kan worden gered. Paus Franciscus vroeg de jongeren dat zinnetje meermaals na te zeggen, steeds luider. Loop niet weg van de liefde. Alleen uit liefde kan iets nieuws en iets moois groeien, hoe tegendraads die keuze ook kan zijn. Alleen liefde kan onvermoede mogelijkheden uit mensen naar boven halen, hoe verloren hun situatie ook mag lijken.
Geen droombeeld liefhebben, maar het leven zoals het op ons afkomt. Daarmee begint elke verandering ten goede.
Aswoensdag nodigt dus uit om onze maskers te laten vallen, om in het licht van Gods vergevende barmhartigheid te gaan staan zoals we zijn. Als we onze donkerste kantjes door Hem laten verlichten maken we ons hart klaar voor échte verbondenheid met onszelf, met medemensen en met God. Zo opent Aswoensdag het perspectief van de veertigdagentijd als een weg, die ons omvormt en vernieuwt, met Pasen als bestemming.
beste mensen, zoals je al dan niet kon lezen ... want inderdaad velen lezen nog altijd niet wat er staat, al is een geliefde overleden, ben je op reis, of zelf zwaar ziek ... werd ik verleden week onverwacht maar met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Gisteren werd me bevestigd dat het resultat is dat mijn galblaas moet worden verwijderd, maar dat kan pas half april gebeuren...
ik wou gewoon zeggen dat ik de tientallen mails niet kan beantwoorden die via gastenboek binnnkomen. Dus ik probeer jullie te groeten op tijd al zal het heel wat tijd vergen. Net zoals het tijd zal vergen terug in de kijker te lopen hier via mijn blogs, want je bent zo vlug vergeten! EN de ene zijn dood is oook hier de ander zijn brood, juist daar waar je steun kan gebruiken.
Hebben zich erge pijnen ontwikkeld die maar niet overgingen, ook niet op zaterdag! Op zondag dan maar naar de apotheker van wacht geweest in de veronderstelling dat ik leed aan zware ontsteking, en dat oploszakjes Movicol de redding zouden brengen., maar niets hielp; het werden slapeloze nachten zo ook op zondag. Vandaar dan naar de huisarts die me doorverwees naar het ziekenhuis waar ik dus tot kort voor deze verbleef! Om er te wachten te wachten, proberen te slapen in helverlichte kamer met snurkend iemand naast me. Om dan op vijf uur gewekt te worden voor bloedafnames en nemen bloedruk. Het enen onderrzoek volgde het andere op, soms wel met anderhalf uur tussentijd. En telkens verrliepen de resultaten negatief af, ook toen er een tweede dokter haast eiste nadat een MRIscan genomen werd, maar nog steeds geen resultaat waar men iets mee aankon. Dan deze morgen nog maar eens echo met mijn vriendelijke vraag of ik aub naar huis mocht... Het is ondertussen weer vrijdagavond laat, en nog altijd geen idee van wat me te wachten staat, of zullen ze dan ook gaan snijden in maag ... Het laatste wat ik hoorde in alle stilte..
De reden dat ik jullie niet kon beantwoorden , want ik kon amper mijn spullen pakken, zo vlug moest ik naarr spoed, en wat heb ik me er verveeld.
Op een koude, donkere avond arriveert Eliza Caine met de trein in Norfolk, waar ze een baan als gouvernante heeft aangenomen. Doodmoe dient ze zich aan bij Gaudlin Hall, haar nieuwe huis. Ze wordt er begroet door de twee kinderen die ze moet verzorgen – maar er zijn geen ouders, geen andere volwassenen, en niemand die haar mysterieuze werkgever vertegenwoordigt. Later die nacht in haar kamer gebeurt er iets beangstigends, en Eliza begint te vermoeden dat er iets helemaal mis is in Gaudlin Hall. Vanaf dat moment staat haar nog maar één ding te doen als haar eigen leven en dat van de kinderen haar lief is: de lang verborgen geheimen van het huis ontrafelen en afrekenen met de demonen uit het verleden die zich in elk donker hoekje schuil lijken te houden.
Dit is het soort boek dat de miljoenen harten kan veroveren, en waarbijj mijn kofie maar bleef afkoelen!
Ben jij ook zo goedgelovig dat je meteen alles laat vallen om in te gaan op de verrlangens en grrillen van een ander, om dan te moeten constateren dat je weer eens bedrogen bent, dat er ook nu weer met jouw gevoelens werd gespeeld, ook al leek de ander nog zo gelovig in zijn bedoelingen en wensen? Ik zal het wel te 'danken' hebben aan mijn goede opvoeding zeker waar ik leerde dat een JA en JA is?!
Hoosbuien en overstromingen teisteren Parijs, een stortvloed aan emoties overspoelt de familiereünie van de Malegardes. De Frans-Britse schrijfster (1961) weet de verstrengeling van binnen- en buitenwereld weer overdonderend te peilen. Vader Paul, bomenspecialist, wordt 70 en dat mag best gevierd worden, vindt zijn vrouw Lauren. Zij nodigt hun kinderen uit voor een intiem weekend zonder aanhang: Tilia, woonachtig in Londen met haar tweede man, een alcoholicus, en jongere zoon Linden, vermaard fotograaf en samenwonend met vriend Sacha in de Verenigde Staten. Naarmate het water stijgt, hele wijken geëvacueerd worden en de chaos toeneemt, speelt zich in hun hotel een vergelijkbaar scenario af. Paul krijgt een attaque en zakt weg in het verleden, Linden ziet zich geconfronteerd met familiale trauma's en zijn eigen demonen. De schone schijn verzinkt ook hier. Het sociale en materiële bouwwerk van de mensheid staat op instorten. Het thema apocalyps is trefzeker opgebouwd, de personages signaleren in hun broosheid het menselijk onvermogen, de tragiek van hun fundamentele eenzaamheid.
De meester merkte dat veel inwoners van zijn dorp bezeten waren van geld, en dat deze geldzucht dikwijls ten koste ging van de overige dorpelingen en vele ruzies bracht. Hij riep iedereen bijeen en zei: "Het fortuin van de mens is als een draaiend wiel. Hij die bovenaan zit en lacht is een dwaas, want zodra het wiel begint te draaien, kan hij lager terechtkomen dan degene om wie hij zo lachte. Wie onder aan het wiel ligt en zijn lot beweent, is ook een dwaas. Juist het feit dat hij zich op de laagste plaats bevindt, betekent dat zodra het wiel zich in beweging zet, zijn kansen verbeteren. Beiden zouden zich de gedachte eigen moeten maken dat het fortuin is als een spinnewiel, zonder blijvende waarde voor de mens die zich op de rand van het wiel ophoudt. Alleen de mens die zich in het middelpunt van het wiel bevindt, ontvangt de waarde die eeuwig is.
Wouter Schoutteten (32) uit Sint-Eloois-Winkel kreeg de titel van UNIZO West-Vlaanderen dankzij zijn creatieve vorm van ondernemen met zijn Kortrijks illustratiebedrijf Het Graafschap.
De vroegere Wevelgemnaar maakt unieke illustraties voor grafici, marketeers, communicatiemakers en andere professionals en heeft nog maar sinds oktober 2018 zijn atelier in de Groeningestraat in Kortijk. Tekenen in ‘opdracht van’ is dus de hoofdactiviteit van Wouter, maar daarnaast kan je hem ook aan het werk zien als live-tekenaar tijdens vertelvoorstellingen en organiseert hij groepsworkshops in zijn zeefdrukatelier ‘De Tafel van Zeven’. Wouter maakte indruk met zijn onderneming en werd daarmee beloond tot Starter van het Jaar in West-Vlaanderen. Hij strijkt een cheque op van 500 euro en Het Graafschap stoot als West-Vlaamse laureaat door naar de nationale verkiezing. Op 21 februari wordt die nationale winnaar bekendgemaakt. “Uiteraard hoop ik op de trofee, maar ik ben ook al tevreden dat ik in de provincie erkenning krijg voor mijn werk”, blijft Wouter bescheiden. “Opdrachten waarbij ik mijn stijl mag ontwikkelen doe ik het liefst. Hoe meer vrijheid je krijgt, hoe plezanter. En meestal levert dat ook het beste resultaat op.”
Juryvoorzitter Andreas Verledens verklaart de keuze voor Het Graafschap als West-Vlaamse Starter van het Jaar: “Wouters businessplan zit goed in elkaar en hij heeft potentieel om te blijven groeien. Zijn expertise, enthousiasme en creativiteit zal hopelijk veel kandidaat-starters aanzetten om de stap te zetten naar het ondernemerschap”, aldus Andreas. “Met deze wedstrijd wil UNIZO aandacht vragen voor het economisch belang van sterke en ambitieuze starters. De winnaars vervullen ook een ambassadeursrol waarmee ze andere beginnende ondernemers kunnen inspireren.”
Het was voort mij ontroerend dit op het radionieuws te horen! Ga zeker eens naar zijn website Het graafschap en wie weet heeft hij ideeën voor jou!
3 sleutelwoorden: alsjeblief, dank je wel en sorry
Wees niet gierig met deze 3 sleutelwoorden. Waar partners ze geregeld en op het juiste moment gebruiken, kan de liefde groeien. Het woord alsjeblief toont een houding die niet aanvallend is. Dank je toont een houding die niet egoïstisch is. En sorry maakt vrede en vreugde mogelijk na een breuk. Geen enkele liefdesrelatie is perfect, tenzij die van God. Liefde is als een goede wijn die moet rijpen.
Leg een ruzie bij voor de zon weer opgaat. Moet je daarvoor op je knieën gaan? Nee, hoor. Een kleine geste is genoeg, een streling, zonder woorden. Maar ze moet welgemeend zijn, vol verlangen om goed te doen voor de ander. De liefde kent geen rancune, wel vergeving.
Een seriemoordenaar bedreigt vrouwen met brieven, waarin hij hun dood aankondigt. De lezer volgt de eerste vrouw vanuit het ik-perspectief tot op het moment dat zij het slachtoffer wordt. Men leeft mee met haar angst en wordt geconfronteerd met het ongeloof en de ondoelmatigheid van de politie. Daarna volgt een tweede vrouw, in welk geval de politie de zaken wel serieus neemt, maar de bewaking laat verslappen vanaf het moment dat de echtgenoot gearresteerd wordt. Als zij vermoord wordt, blijkt hij niet de dader. De derde vrouw is een krachtiger persoonlijkheid dan de eerste twee. Ondanks haar angst zit zij niet stil, maar probeert ze zelf uit te vinden wie de dader kan zijn. Een roman waarin de lezer aanvankelijk net zomin als de politie de dreigementen serieus neemt en schrikt als hij het verkeerd heeft ingeschat. Daarna zit de lezer figuurlijk op het puntje van zijn stoel om dat niet meer te laten gebeuren. Volop spanning, volop figuren, die de nodige fouten maken en zwakheden vertonen. De lezer weet dus niet waar hij heen moet met zijn verdenking.
Een sterke roman van dit onder gezamenlijk pseudoniem schrijvende Britse echtpaar. Ook vrouwen zullen deze graag lezen! EEN TIP VOOR VALENTIJN!
Er is een groot verschil tussen eenzaamheid en alleen zijn, al kunnen die beiden soms wel samen gaan. Bij deze maak ik van de gelegenheid gebruik om te zeggen dat alles goed gaat met me, want toen ik recent een foto heb geplaatst van een gast die alleen op een trap zat, zich afvragend of hij nog wel vrienden had, waren een paar onder jullie die dachten jullie steun nodig te hebben of in elk geval een goede partner. Het thema blijft me bezig houden omdat ik zo veel dingen lees en zie hoe mensen niet langer lijken mee te tellen als ze alleen zijn, ook al hebben ze zo veel genaamde vrienden op sociale media. Maar het blijft hoe langer hoe moeilijker ook deze mensen van vlees en bloed te ontmoeten, van hart tot hart zodat er misshien wel iets kan groeien! Onderstaande foto was weer eens zo een schreeuw van iemand die wel zegt dat hij mooi en intilligent is, maar weer uitziet naar een Valentijn zonder tegenpool. Misschien zoeken die mensen ook in een vijver die voor hen te jong is... Ik hoop zo aan bepaaalde mensen een antwoord te hebben geboden, want ik voel me als een vis in het water.
11 Februari We vieren de eerste verschijning van Maria
Zieken en mensen met een beperking krijgen in Lourdes voorrang, altijd en overal! Het is hét voorbeeld van evangelische inzet en diaconie: zien wat jongeren maar ook verpleegkundigen en brancardiers in Lourdes waarmaken, de klok rond en elke dag opnieuw, mét de glimlach. Naast deze inzet trof ons ook de ‘verbondenheid’. Ieder vertrekt met zijn eigen rugzakje. Maar je draagt het nooit alleen in Lourdes. Je beleeft er vriendschap, zorgzaamheid voor elkaar, er worden zalige gesprekken gevoerd, er wordt plezier gemaakt… Het ‘samen’ zorgt ervoor dat je vol vreugde huiswaarts keert, met een verbondenheid die lang, zéér lang zal blijven nazinderen. Als je in Lourdes bent geweest, keer je ‘een beetje anders’ terug. En ik kan dit getuigen, want ik was er drie maal als brancardier en bedevaarder.
Geschiedenis is ook geschiedenis van bewegingen. In de negentiende eeuw: de arbeidersbeweging. In de twintigste eeuw: de Vlaamse beweging, vrouwenemancipatie, burgerrechten, mei68, ... En telkens waren er "weldenkende" politici die dit niet realistisch of overdreven of te duur vonden. En die dachten, het gaat wel voorbij.
En nu met de klimaatbeweging is het weer van hetzelfde. Een wetenschappelijk wereldwijd ondersteund feit stelt men zelfs ter discussie. Of men zegt dat de jeugd maar braaf moet studeren en het dan maar zelf moet oplossen. Er is zoiets als de verkeerde kant van de geschiedenis.
Het was hartverwarmend te Brussel zondag. Een waardige manifestatie (pech voor de Brusselse vuilnisdienst, weer geen werk vandaag) met mensen van alle leeftijden, veel gezinnen, veel kinderen. Geen angstige, maar een positieve sfeer. Wel de macht van het aantal tonen en...dit stopt niet. Er worden geen extreme dingen gevraagd. Alleen dat ons land doet wat zoveel Europese landen al doen. Er is zoiets als de juiste kant van de geschiedenis.
Het is helaas een harde realiteit in deze maatschappij, zeker op dagen als Valentijd, en dat terwijl we zot gemaakt worden door de sociale media allerhande. Maar eens de laptop dicht, zitten velen voor zich uit te staren, weliicht met de grote vraag:waarom word ik niet aanvaard zoals ik ben?! Waarom zijn mensen die alleen zijn om welke omstandigheden dan ook, zelf vaak een voorwerp van spot, haat en pesten? Zo vele vragen. Misschien omdat de verbondenheid is weggevallen daar vereinigingen afsterven, en elk op zich wordt teruggeworpen. het zijn slechts enkele bedenkingen. Ja, zoals in het fotootje: WAAR ZIJN MIJN VRIENDEN GEBLEVEN?!
We vieren dat Jezus, zoals elk joods jongetje, toegewijd wordt aan God. Op de icoon wachten Simeon en Hanna op Jezus in de tempel. Simeon had van de heilige Geest de belofte ontvangen dat hij niet zou sterven vóór hij de Messias had gezien. Nu neemt hij het Kind in zijn armen en jubelt van vreugde: "Nu laat u Heer uw dienaar in vrede heen gaan, zoals u hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken. Een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël uw volk". ( Luc. 2, 29-32 )
Wat is de betekenis vandaag van Maria Lichtmis voor ons? Maria draagt Jezus, het Licht, letterlijk de wereld in. Traditioneel worden op Lichtmis kaarsen gewijd voorafgaand aan de Eucharistie, die wij aansluitend in processie naar de kerk dragen.
En natuurlijk worden in de meeste huiskamers pannenkoeken gebakken!
Al-Sisi, de President van Egypte, richt zich tot een groep jongeren met de boodschap : als jullie naar Europa gaan, pas jullie dan aan de lokale gewoontes en de lokale cultuur aan en eis niet dat de Europeanen zich aanpassen aan jullie gewoontes.
Vandaag is het de officiële feestdag van Don Bosco. Hij werd op 16 augustus 1815 vlakbij Turijn geboren in het Noord-Italiaanse stadje Castelnuovo d'Asti (nu: Castelnuovo Don Bosco). Voor zijn tijd had hij bijzondere opvattingen over zending en apostolaat. Hij maakte gebruik van alle menselijke middelen om het hart van anderen open te maken voor het evangelie. Hij kon goochelen, was acrobaat en atleet: voor een priester destijds bepaald ongewone eigenschappen. Maar hij was ervan overtuigd, dat de kerk van zijn dagen zich teveel richtte tot het verstand van de mensen en te weinig tot het hart.
Vanaf zijn priesterwijding in 1841 werkte hij in de achterbuurten van Turijn. Hij ontpopte zich als een geniaal pedagoog, wist door zijn onvermoeibare hartelijkheid en optimisme jongens aan zich te binden, maakte ze vertrouwd met de waarde van het evangelie en stichtte een plaatselijk bibliotheek, die uit zou groeien tot de Italiaanse jeugdbibliotheek.
Om nog meer tot uitdrukking te brengen dat de zorg voor de jeugd een uitdrukking was van Gods zorg voor de mensen, stichtte hij voor mannen de Congregatie der Salesianen (1859) en voor vrouwen de Dochters van Maria (1872). Na een liefdevol leven vol inspanning, waarbij hij veel tegenwerking had moeten overwinnen en had moeten oproeien tegen allerhande vormen van onbegrip in de eigen kerk, stierf hij op 72-jarige leeftijd. Hij kreeg de eretitel mee van 'koning van de straatjongens en apostel van de verwaarloosde jeugd'. Naar hem zijn de Don-Boscohuizen voor jongeren genoemd.
Dank je wel aan iedereen die een stukje inspiratie is, die op zijn of haar unieke manier het leven zoveel mooier maakt, voor ieder van jullie die liefde laat stromen door het leven, die energie, kracht, dankbaarheid, warmte, genegenheid, vriendschap, geborgenheid en nog zoveel meer moois deelt... Jullie zijn allen een deel van het grote geheel en elk deel is even belangrijk want wij zijn het met z'n allen die samen het leven zo mooi en waardevol maken...xxx
Nu de nieuwbouw van het WZC, een bijkomend verdiep, eindelijk is afgerond en de bewoners hun kamer hebben betrokken - voor velen een tweede verhuis in zeer korte tijd - was het moment aangebroken om de nieuwe vleugel in te zegenen. Dit gebeurde afgelopen week. Ook al hebben de zusters alles uit handen gegeven aan derden, zijn zowel personeel, bewoners en hun famile blij dat die zusters nog dagelijks over de vloer komen, een handje toesteken of eenzame bejaarden bezoeken! Hierbij een sfeerbeeld. Het is voorwaar een mooi gebaar dat er nog tijd gemaakt wordt deze vleuge in te zegenen met dank aan de pastoor van Dadizlele.
Vele mensen klagen en zagen constant over de post, dat 'pakske' is niet op tijd geleverd of die brief was nat, of ze zijn laat...🤬 Ik heb respect voor de postbode, door weer en wind komen ze iedere dag aan onze deur, zonder klagen of zagen, onderbetaald en om 4 u uit hun bed! Bij deze merci facteur omdat je iedere dag aan mijn deur staat met goed of slecht nieuws. RESPECT! 👨
Scoor je niet slecht genoeg - wat een cynisme - dan ben je niet langer welkom in de herberg van het WZC. Gelukkig had mijn moeder een slechtere score dan mijn vader (al was het haar niet aan te zien) , anders kon hij het vergeten, hij die toen het meest nood had aan een veilige thuis!
Een bedenking die ik me maakte toen, maar die me nu te binnnen schiet als ik een reactie zie van Dirk.
In het boek Prediker wordt het verouderingsproces van de mens beeldrijk beschreven. Eer je Schepper zolang je nog jong bent, voordat de kwade dagen komen en de jaren dat je zegt: "Het bevalt me niet meer. " Voordat het zonlicht verduistert, de maan en de sterren verbleken, en de wolken na de regen blijven hangen. Als het zo ver is, staan de huisbewakers te beven ( = handen) en lopen de sterke mannen gebogen ( = benen). De weinige maalsters die er nog zijn, staken hun werk ( = tanden), de vrouwen aan het venster zien alleen maar duisternis ( = ogen).
De huisdeur valt in het slot ( = isolement), het geluid van de molen vervaagt ( = verlies van kracht, van werk), het gefluit van de vogels verstomt, alle tonen sterven weg ( = gehoor). Onderweg is men overal bang voor, en iedere helling schrikt af ( = angst). De amandel smaakt niet langer, de sprinkhaan ligt zwaar op de maag en de kappervrucht helpt niet meer ( = impotentie): de mens is op weg naar zijn laatste verblijf, de rouwklagers staan op straat al te wachten ( = dood). (Prediker 12, 1-5 )
Weinig ouderen ontsnappen aan eenzaamheid. Statistieken wijzen uit dat het probleem onderschat wordt. Minder mobiel worden, vrienden en een partner verliezen en vooral hulpbehoevendheid maken eenzaam. Om eenzaamheid te ontdekken dien je naar het hart van mensen te gaan en te 'luisteren' met al je zintuigen.
Abbie Devereaux wacht in het donker. Ze is geblinddoekt en vastgebonden aan handen en voeten. Ze weet niet waar ze is en kan zich niet herinneren wat er is gebeurd. Ze hoort een stem in het donker. Een man die ze nooit ziet voert haar en praat tegen haar. Hij belooft haar in leven te houden, maar toch zal ze sterven, net zoals de anderen.
Ze probeert te overleven. Ze telt de seconden als ze alleen is. Ze vertelt zichzelf verhalen, denkt terug aan gebeurtenissen uit haar verleden, maakt plannen, praat tegen haar gijzelnemer en neemt zich voor te ontsnappen. Terug naar het normale, alledaagse leven zonder zorgen, weg van angstige eenzaamheid en terug naar de bewoonde wereld.
Ze is een jonge vrouw met een sterke geest en een groot doorzettingsvermogen, maar kan zij overleven in een plaats waar angst tot krankzinnigheid leidt? En als zij weet te ontsnappen, wie zal haar geloven? Abbie kan zich niets herinneren van wie zij was en hoe haar leven eruitzag voordat ze verdween. Ze zal op zoek moeten naar haar verleden om de reden van haar gevangenschap te ontdekken en een nieuw leven op te bouwen.
DIT BOEK HOUDT JE VAST TOT HET LAATSTE WOORD! HALEN EN LEZEN!
Een mens is niet zomaar een dingetje, iets bloots. Diep in dat dingetje verbergt zich iets groots. Er woont een wonder in, iets ongelooflijk machtigs. Een kind is meer dan alleen maar iets engelachtigs. Ik weet niet wat het is, maar ik maak me sterk: zo'n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk.
'Wat liefde is, hebben we geleerd van hem die zijn leven voor ons gegeven heeft. Daarom horen ook wij ons leven te geven voor onze broeders en zusters. Hoe kan Gods liefde in iemand blijven die meer dan genoeg heeft om van te bestaan, maar zijn hart sluit voor een broeder of zuster die hij gebrek ziet lijden?'
Heel wat medebloggers leven van 's morgens tot 's avonds in de HOOP dat alles eindelijk beter wordt, wat dit goedkomen voor elk van hen mag beteken. ik wens jullie dan ook HOOP, KRACHT en VERTROUWEN!
“Wat een kroost", lachte moeder eend, trots als een pauw, terwijl rondom haar de donzige, mooie eendjes trippelden. "Maar jij, lelijk ding, jij hoort er niet bij", kwaakte ze dan naar een klein, lelijk eendje dat niets vermoedend bij de anderen waggelde. "Bah, lelijk prutsding", grienden nu ook broertjes en zusjes; en alsof het nog niet genoeg was stookte buurvrouw Mie Moeial: "Uit welk nest komt dat jong!" Bevend van schrik en verdriet kroop het lelijke eendje eerst ver weg in een hoekje, maar waggelde dan doodeenzaam de wijde wereld in. Geen enkel dier gaf het wat moed, allen riepen: "Wat lelijk, lelijk toch!" Het lelijke eendje wenste al dat het verging, maar ook dat gebeurde niet. Het sleepte zich eenzaam door de dagen tot het op een dag hagelwitte veren kreeg en het geen eend … maar een statige zwaan werd. Toen de andere dieren dat bemerkten bogen zij beschaamd hun kop.
We zijn vaak zo kritisch voor onszelf waardoor we vergeten te genieten, we streven steeds naar meer en beter waardoor veel moois aan ons voorbij gaat. Je hoeft helemaal niet altijd maar anders en beter, je hoeft niet altijd maar meer... Maak je leven een stuk mooier, lach veel en geniet van de kleine, simpele dingen...
Als Miranda van haar werk thuiskomt treft ze op de bank haar nieuwe liefde Brendan aan, lezend in haar dagboek. Ze is woest, verbreekt de relatie en zet hem de deur uit. Twee weken later spreekt Miranda haar zusje Kerry, die er fantastisch uitziet en verliefd blijkt te zijn. Er is een nieuwe man in haar leven, hij heet Brendan. Wat als een ongemakkelijke situatie begint, wordt al snel een kwelling en uiteindelijk zelfs nog angstaanjagender dan haar ergste nachtmerrie.
Ik vond dit een heel bijzonder boek. Aan de ene kant wil je het wegleggen omdat het zo enorm onder je huid kruipt, maar het is tegelijkertijd zo spannend dat je het boek ook niet weg kan leggen. Het lijkt een hele tijd een uitzichtloze situatie en omdat het zo intens geschreven is, is het soms lastig lezen. Ik vond het heerlijk.
Gisteren hadden we afgesproken ergens pannenkoeken te gaan eten. Ik maakte me klaar en zat te wachten op mijn vriend. Normaal is hij er direct maar het bleef wachten, hij beantwoorde mijn smsje niet en even was ik ongerust dat hij een ongeval had voorgehad. Uren later kreeg ik een berichtje dat 'hij niet goed' was. Ik dacht meteen aan zijn Parkinson. Hij zou rust nemen. Toen ik deze middag na de misviering even aanbelde, zag hij er verre van goed uit, overal veel pijn, en hij neemt al een paar dagen zware pijnstillers en een grote tape op zijn rug moet ook de pijn wegnemen. Maar het lijkt maar erger te worden, en zowel de verpleging als kinesist spreken van hernia, wat niet zo verwonderlijk zou zijn na jarenlange ongecontroleerde bewegingen.
Tegen de middag zegde hij plots dat hij nog geen middageten heeft. Een supermarkt tegen zijn deur was gesloten, dan maar naar een vishandel en hem wat lekkers gebracht.
Ik kom eindelijk thuis, totaal vergeten met deze dagen iets te halen voor op zondag - dan kook ik liever niet - merk ik dat ik zelf geen eten in hus heb. maar van de nood een deugd gemaakt, en het leek wel een tweede nieuwjaarslunch. Een glaasje champage, lekkere aspergeroomsoep, zalmfilet, en de restjes van een kaasschotel. Gelukkig had ik geen gebak meer ....
Op deze zesde januari sluiten we de kerstttijd af, al wordt het feest van Maria Lichtmis er op 2 februari nog aan toegevoegd.
Op het Driekoningenfeest gedenken we dat Jezus' Licht schijnt voor àlle volkeren en culturen. Daaraan gekoppeld zijn er vele tradities. Eén van de meest ingeburgede, zeker de voorbije jaren is het sterzingen door de kinderen waar ze, gekleed als de drie koningen van deur tot deur gaan om geld in te zamelen voor een project in de derde wereld.
Het is meteen en helaas de dag waarop alle kerstbomen uit het huis geband worden, al dan niet in groep verbrand, waar kerststallen en dito terug voor een jaar in dozen verdwijen en wenskaarteen opgeborgene worden.
Het is alsof het echte werkjaar nu pas is begonnen!
MOGE DE HEER U ZEGENEN EN U BESCHERMEN, MOGE DE HEER HET LICHT VAN ZIJN GELAAT OVER U DOEN SCHIJNEN EN U GENADIG ZIJN. (NUM. 6,22 – 27)
Is er een mooiere wens denkbaar bij het begin van dit nieuwe jaar, een jaar leven in het licht van Gods gelaat! Onder uw zegen en genade moge ons jaar beginnen, Heer, mag het vruchtbaar zijn voor allen die ons omringen, voor heel uw wereld, voor al uw mensen.
GOD, WEES ONS BARMHARTIG EN ZEGEN ONS, TOON ONS HET LICHT VAN UW AANSCHIJN OPDAT MEN OP AARDE UW WEGEN MAG KENNEN, IN ALLE LANDEN UW HEIL. (PSALM 67, 2 - 3)
Schenk mij, Heer, een goede spijsvertering, en ook iets om te verteren. Schenk mij een gezond lichaam, en het nodige goede humeur om het te onderhouden. Schenk mij een eenvoudige geest die de waarde kent van alles wat goed is En die niet snel bang is van het kwade, Maar die voor alles de juiste plaats kent.
Geef mij een ziel zonder verveling, gezeur, zuchten en klachten, En niet te veel stress omwille van dat hinderlijke ding dat we het ‘ik’ noemen. Schenk mij, Heer, een beetje zin voor humor. om met een grap vreugde in het leven te vinden, En die te kunnen delen met anderen.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
