Een zeer bekende uitdrukking en tekst uit het Matteüs-evangelie( 5,37). Laat uw ja ja zijn en uw nee nee. Op zich heel logisch, lieg niet en beloof geen dingen die je niet na kunt komen. Het lijkt heel eenvoudig eigenlijk, maar hoe zit dit eigenlijk als ik ja zeg en doe, maar nee voel? Is mijn ja en de belofte die ik nakom, dan eigenlijk ook een nee?
Je komt dit zelf ook vast wel tegen. Iemand vraagt aan je of je tijd hebt. Je denkt misschien; "eigenlijk niet, maar ik wil die ander niet teleurstellen. Ik ben druk geweest en zie uit naar een uurtje voor mezelf". Tegelijkertijd vind je dat je voor een ander klaar moet staan en je wilt niet egoïstisch zijn. Je zegt ja tegen de ander. Dit is natuurlijk niet verkeerd. Je zet je eigen belangen opzij voor de ander. Heel nobel. Maar wat als dit vaak gebeurt? Je raakt overspoeld doordat mensen een beroep op je doen en je hebt geen tijd meer voor de dingen die je zelf moet doen. Je neemt geen rust meer en staat niet meer stil. Ergens in je achterhoofd raak je gefrustreerd, doordat iedereen telkens wat van je wil. Je zou willen dat het anders was, maar mensen zijn er aan gewend dat jij altijd voor ze klaar staat. Je voelt dat jouw lichaam gaat protesteren.

|