Gisteren hadden we afgesproken ergens pannenkoeken te gaan eten. Ik maakte me klaar en zat te wachten op mijn vriend. Normaal is hij er direct maar het bleef wachten, hij beantwoorde mijn smsje niet en even was ik ongerust dat hij een ongeval had voorgehad. Uren later kreeg ik een berichtje dat 'hij niet goed' was. Ik dacht meteen aan zijn Parkinson. Hij zou rust nemen. Toen ik deze middag na de misviering even aanbelde, zag hij er verre van goed uit, overal veel pijn, en hij neemt al een paar dagen zware pijnstillers en een grote tape op zijn rug moet ook de pijn wegnemen. Maar het lijkt maar erger te worden, en zowel de verpleging als kinesist spreken van hernia, wat niet zo verwonderlijk zou zijn na jarenlange ongecontroleerde bewegingen.
Tegen de middag zegde hij plots dat hij nog geen middageten heeft. Een supermarkt tegen zijn deur was gesloten, dan maar naar een vishandel en hem wat lekkers gebracht.
Ik kom eindelijk thuis, totaal vergeten met deze dagen iets te halen voor op zondag - dan kook ik liever niet - merk ik dat ik zelf geen eten in hus heb. maar van de nood een deugd gemaakt, en het leek wel een tweede nieuwjaarslunch. Een glaasje champage, lekkere aspergeroomsoep, zalmfilet, en de restjes van een kaasschotel. Gelukkig had ik geen gebak meer ....

|