Hij heeft rimpels en zijn gezicht is zo mooi. Ik ben op een goede avond bij mijn oude vriend (86 jaar) geweest. Ik kan niet nalaten aan zijn gezicht terug te denken. Men spreekt vaak over de strijd tegen de rimpels, men vindt allerlei soorten producten en gezichtsgymnastiek uit en dat brengt mij terug bij het gezicht van de man. Zijn rimpels zijn mooi omdat zij een immense goedheid uitstralen en een innerlijk landschap. Daar is de echte strijd tegen de rimpels, hij heeft slechts uitwerking als hij innerlijk gevoerd wordt, tegen de angst, de verbittering, de prikkelbaarheid. Bij het ouder worden wordt het gezicht een bekentenis of een getuigenis.
Ondanks de zalven en de liftings, ondanks de bestudeerde expressies bekent het aangezicht: ‘Ik voel me niet goed in mijn vel, ik aanvaard het oud worden niet.’ Op zijn aangezicht las ik: ‘Ik aanvaard de laatste etappe heel openhartig, met haar beperkingen, haar fysieke problemen en de normale onverschilligheid van de anderen tegenover mij. Ik bereid me voor op de grote Ontmoeting. Die is al de zon van mijn avonden. En jij, mijn vriend, zal voor ons de zon blijven tot op het einde. Met je rimpels.
|