Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Enkel wat we liefhebben, kan worden gered. Paus Franciscus vroeg de jongeren dat zinnetje meermaals na te zeggen, steeds luider. Loop niet weg van de liefde. Alleen uit liefde kan iets nieuws en iets moois groeien, hoe tegendraads die keuze ook kan zijn. Alleen liefde kan onvermoede mogelijkheden uit mensen naar boven halen, hoe verloren hun situatie ook mag lijken.
Geen droombeeld liefhebben, maar het leven zoals het op ons afkomt. Daarmee begint elke verandering ten goede.
Aswoensdag nodigt dus uit om onze maskers te laten vallen, om in het licht van Gods vergevende barmhartigheid te gaan staan zoals we zijn. Als we onze donkerste kantjes door Hem laten verlichten maken we ons hart klaar voor échte verbondenheid met onszelf, met medemensen en met God. Zo opent Aswoensdag het perspectief van de veertigdagentijd als een weg, die ons omvormt en vernieuwt, met Pasen als bestemming.
beste mensen, zoals je al dan niet kon lezen ... want inderdaad velen lezen nog altijd niet wat er staat, al is een geliefde overleden, ben je op reis, of zelf zwaar ziek ... werd ik verleden week onverwacht maar met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Gisteren werd me bevestigd dat het resultat is dat mijn galblaas moet worden verwijderd, maar dat kan pas half april gebeuren...
ik wou gewoon zeggen dat ik de tientallen mails niet kan beantwoorden die via gastenboek binnnkomen. Dus ik probeer jullie te groeten op tijd al zal het heel wat tijd vergen. Net zoals het tijd zal vergen terug in de kijker te lopen hier via mijn blogs, want je bent zo vlug vergeten! EN de ene zijn dood is oook hier de ander zijn brood, juist daar waar je steun kan gebruiken.
Hebben zich erge pijnen ontwikkeld die maar niet overgingen, ook niet op zaterdag! Op zondag dan maar naar de apotheker van wacht geweest in de veronderstelling dat ik leed aan zware ontsteking, en dat oploszakjes Movicol de redding zouden brengen., maar niets hielp; het werden slapeloze nachten zo ook op zondag. Vandaar dan naar de huisarts die me doorverwees naar het ziekenhuis waar ik dus tot kort voor deze verbleef! Om er te wachten te wachten, proberen te slapen in helverlichte kamer met snurkend iemand naast me. Om dan op vijf uur gewekt te worden voor bloedafnames en nemen bloedruk. Het enen onderrzoek volgde het andere op, soms wel met anderhalf uur tussentijd. En telkens verrliepen de resultaten negatief af, ook toen er een tweede dokter haast eiste nadat een MRIscan genomen werd, maar nog steeds geen resultaat waar men iets mee aankon. Dan deze morgen nog maar eens echo met mijn vriendelijke vraag of ik aub naar huis mocht... Het is ondertussen weer vrijdagavond laat, en nog altijd geen idee van wat me te wachten staat, of zullen ze dan ook gaan snijden in maag ... Het laatste wat ik hoorde in alle stilte..
De reden dat ik jullie niet kon beantwoorden , want ik kon amper mijn spullen pakken, zo vlug moest ik naarr spoed, en wat heb ik me er verveeld.
Op een koude, donkere avond arriveert Eliza Caine met de trein in Norfolk, waar ze een baan als gouvernante heeft aangenomen. Doodmoe dient ze zich aan bij Gaudlin Hall, haar nieuwe huis. Ze wordt er begroet door de twee kinderen die ze moet verzorgen – maar er zijn geen ouders, geen andere volwassenen, en niemand die haar mysterieuze werkgever vertegenwoordigt. Later die nacht in haar kamer gebeurt er iets beangstigends, en Eliza begint te vermoeden dat er iets helemaal mis is in Gaudlin Hall. Vanaf dat moment staat haar nog maar één ding te doen als haar eigen leven en dat van de kinderen haar lief is: de lang verborgen geheimen van het huis ontrafelen en afrekenen met de demonen uit het verleden die zich in elk donker hoekje schuil lijken te houden.
Dit is het soort boek dat de miljoenen harten kan veroveren, en waarbijj mijn kofie maar bleef afkoelen!
Ben jij ook zo goedgelovig dat je meteen alles laat vallen om in te gaan op de verrlangens en grrillen van een ander, om dan te moeten constateren dat je weer eens bedrogen bent, dat er ook nu weer met jouw gevoelens werd gespeeld, ook al leek de ander nog zo gelovig in zijn bedoelingen en wensen? Ik zal het wel te 'danken' hebben aan mijn goede opvoeding zeker waar ik leerde dat een JA en JA is?!
Hoosbuien en overstromingen teisteren Parijs, een stortvloed aan emoties overspoelt de familiereünie van de Malegardes. De Frans-Britse schrijfster (1961) weet de verstrengeling van binnen- en buitenwereld weer overdonderend te peilen. Vader Paul, bomenspecialist, wordt 70 en dat mag best gevierd worden, vindt zijn vrouw Lauren. Zij nodigt hun kinderen uit voor een intiem weekend zonder aanhang: Tilia, woonachtig in Londen met haar tweede man, een alcoholicus, en jongere zoon Linden, vermaard fotograaf en samenwonend met vriend Sacha in de Verenigde Staten. Naarmate het water stijgt, hele wijken geëvacueerd worden en de chaos toeneemt, speelt zich in hun hotel een vergelijkbaar scenario af. Paul krijgt een attaque en zakt weg in het verleden, Linden ziet zich geconfronteerd met familiale trauma's en zijn eigen demonen. De schone schijn verzinkt ook hier. Het sociale en materiële bouwwerk van de mensheid staat op instorten. Het thema apocalyps is trefzeker opgebouwd, de personages signaleren in hun broosheid het menselijk onvermogen, de tragiek van hun fundamentele eenzaamheid.
De meester merkte dat veel inwoners van zijn dorp bezeten waren van geld, en dat deze geldzucht dikwijls ten koste ging van de overige dorpelingen en vele ruzies bracht. Hij riep iedereen bijeen en zei: "Het fortuin van de mens is als een draaiend wiel. Hij die bovenaan zit en lacht is een dwaas, want zodra het wiel begint te draaien, kan hij lager terechtkomen dan degene om wie hij zo lachte. Wie onder aan het wiel ligt en zijn lot beweent, is ook een dwaas. Juist het feit dat hij zich op de laagste plaats bevindt, betekent dat zodra het wiel zich in beweging zet, zijn kansen verbeteren. Beiden zouden zich de gedachte eigen moeten maken dat het fortuin is als een spinnewiel, zonder blijvende waarde voor de mens die zich op de rand van het wiel ophoudt. Alleen de mens die zich in het middelpunt van het wiel bevindt, ontvangt de waarde die eeuwig is.
Wouter Schoutteten (32) uit Sint-Eloois-Winkel kreeg de titel van UNIZO West-Vlaanderen dankzij zijn creatieve vorm van ondernemen met zijn Kortrijks illustratiebedrijf Het Graafschap.
De vroegere Wevelgemnaar maakt unieke illustraties voor grafici, marketeers, communicatiemakers en andere professionals en heeft nog maar sinds oktober 2018 zijn atelier in de Groeningestraat in Kortijk. Tekenen in ‘opdracht van’ is dus de hoofdactiviteit van Wouter, maar daarnaast kan je hem ook aan het werk zien als live-tekenaar tijdens vertelvoorstellingen en organiseert hij groepsworkshops in zijn zeefdrukatelier ‘De Tafel van Zeven’. Wouter maakte indruk met zijn onderneming en werd daarmee beloond tot Starter van het Jaar in West-Vlaanderen. Hij strijkt een cheque op van 500 euro en Het Graafschap stoot als West-Vlaamse laureaat door naar de nationale verkiezing. Op 21 februari wordt die nationale winnaar bekendgemaakt. “Uiteraard hoop ik op de trofee, maar ik ben ook al tevreden dat ik in de provincie erkenning krijg voor mijn werk”, blijft Wouter bescheiden. “Opdrachten waarbij ik mijn stijl mag ontwikkelen doe ik het liefst. Hoe meer vrijheid je krijgt, hoe plezanter. En meestal levert dat ook het beste resultaat op.”
Juryvoorzitter Andreas Verledens verklaart de keuze voor Het Graafschap als West-Vlaamse Starter van het Jaar: “Wouters businessplan zit goed in elkaar en hij heeft potentieel om te blijven groeien. Zijn expertise, enthousiasme en creativiteit zal hopelijk veel kandidaat-starters aanzetten om de stap te zetten naar het ondernemerschap”, aldus Andreas. “Met deze wedstrijd wil UNIZO aandacht vragen voor het economisch belang van sterke en ambitieuze starters. De winnaars vervullen ook een ambassadeursrol waarmee ze andere beginnende ondernemers kunnen inspireren.”
Het was voort mij ontroerend dit op het radionieuws te horen! Ga zeker eens naar zijn website Het graafschap en wie weet heeft hij ideeën voor jou!
3 sleutelwoorden: alsjeblief, dank je wel en sorry
Wees niet gierig met deze 3 sleutelwoorden. Waar partners ze geregeld en op het juiste moment gebruiken, kan de liefde groeien. Het woord alsjeblief toont een houding die niet aanvallend is. Dank je toont een houding die niet egoïstisch is. En sorry maakt vrede en vreugde mogelijk na een breuk. Geen enkele liefdesrelatie is perfect, tenzij die van God. Liefde is als een goede wijn die moet rijpen.
Leg een ruzie bij voor de zon weer opgaat. Moet je daarvoor op je knieën gaan? Nee, hoor. Een kleine geste is genoeg, een streling, zonder woorden. Maar ze moet welgemeend zijn, vol verlangen om goed te doen voor de ander. De liefde kent geen rancune, wel vergeving.
Een seriemoordenaar bedreigt vrouwen met brieven, waarin hij hun dood aankondigt. De lezer volgt de eerste vrouw vanuit het ik-perspectief tot op het moment dat zij het slachtoffer wordt. Men leeft mee met haar angst en wordt geconfronteerd met het ongeloof en de ondoelmatigheid van de politie. Daarna volgt een tweede vrouw, in welk geval de politie de zaken wel serieus neemt, maar de bewaking laat verslappen vanaf het moment dat de echtgenoot gearresteerd wordt. Als zij vermoord wordt, blijkt hij niet de dader. De derde vrouw is een krachtiger persoonlijkheid dan de eerste twee. Ondanks haar angst zit zij niet stil, maar probeert ze zelf uit te vinden wie de dader kan zijn. Een roman waarin de lezer aanvankelijk net zomin als de politie de dreigementen serieus neemt en schrikt als hij het verkeerd heeft ingeschat. Daarna zit de lezer figuurlijk op het puntje van zijn stoel om dat niet meer te laten gebeuren. Volop spanning, volop figuren, die de nodige fouten maken en zwakheden vertonen. De lezer weet dus niet waar hij heen moet met zijn verdenking.
Een sterke roman van dit onder gezamenlijk pseudoniem schrijvende Britse echtpaar. Ook vrouwen zullen deze graag lezen! EEN TIP VOOR VALENTIJN!
Er is een groot verschil tussen eenzaamheid en alleen zijn, al kunnen die beiden soms wel samen gaan. Bij deze maak ik van de gelegenheid gebruik om te zeggen dat alles goed gaat met me, want toen ik recent een foto heb geplaatst van een gast die alleen op een trap zat, zich afvragend of hij nog wel vrienden had, waren een paar onder jullie die dachten jullie steun nodig te hebben of in elk geval een goede partner. Het thema blijft me bezig houden omdat ik zo veel dingen lees en zie hoe mensen niet langer lijken mee te tellen als ze alleen zijn, ook al hebben ze zo veel genaamde vrienden op sociale media. Maar het blijft hoe langer hoe moeilijker ook deze mensen van vlees en bloed te ontmoeten, van hart tot hart zodat er misshien wel iets kan groeien! Onderstaande foto was weer eens zo een schreeuw van iemand die wel zegt dat hij mooi en intilligent is, maar weer uitziet naar een Valentijn zonder tegenpool. Misschien zoeken die mensen ook in een vijver die voor hen te jong is... Ik hoop zo aan bepaaalde mensen een antwoord te hebben geboden, want ik voel me als een vis in het water.
11 Februari We vieren de eerste verschijning van Maria
Zieken en mensen met een beperking krijgen in Lourdes voorrang, altijd en overal! Het is hét voorbeeld van evangelische inzet en diaconie: zien wat jongeren maar ook verpleegkundigen en brancardiers in Lourdes waarmaken, de klok rond en elke dag opnieuw, mét de glimlach. Naast deze inzet trof ons ook de ‘verbondenheid’. Ieder vertrekt met zijn eigen rugzakje. Maar je draagt het nooit alleen in Lourdes. Je beleeft er vriendschap, zorgzaamheid voor elkaar, er worden zalige gesprekken gevoerd, er wordt plezier gemaakt… Het ‘samen’ zorgt ervoor dat je vol vreugde huiswaarts keert, met een verbondenheid die lang, zéér lang zal blijven nazinderen. Als je in Lourdes bent geweest, keer je ‘een beetje anders’ terug. En ik kan dit getuigen, want ik was er drie maal als brancardier en bedevaarder.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
