GELUKKIG IS ER GENOEG.
Er was geen laatste woord,
geen afscheid en zelfs geen glimlach.
Je hebt ons niet meer kunnen groeten,
niet meer kunnen zeggen
dat je van ons hield,
ook niet meer kunnen horen,
hoe wij van jou hielden.
Zomaar ineens ben je
uit ons midden verdwenen.
Wat ons rest is de herinnering
aan wie je was en wat je deed.
Je stem klinkt na in onze oren,
je woorden dragen wij in ons hart.
Daarmee moeten we het doen
en daarin zul je ook leven.
Onvergeten zul je zijn,
als wij jouw naam noemen,
hardop in verhalen,
die we elkaar blijven vertellen,
of in stilte
als onze gedachten terug gaan naar jou.
Gelukkig is er genoeg,
genoeg om ons aan jou te herinneren,
je hebt ons zoveel gegeven
om aan te blijven denken,
om kracht uit te putten
voor de dagen die komen.
En jou gunnen we het eeuwig geluk,
dat elke mens te wachten staat,
want ook die verhalen van belofte en toekomst
herinneren we ons, juist op momenten,
dat alles donker lijkt.
VANDAAG ZOU JE 63 JAAR GEWORDEN ZIJN....
|