Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
U zag het of je hebt het gemist, maar door de vele reacties op socioale media moet je het ergens opgevangen hebben. Na een breuk tussen Helene Fischer en Florian Silbereisen, de gerenomeerde presentator van grootse Duitstalige shows, llijkt de liefde voor elkaaar nog steeds niet gekoeld. Florian was zo aangedaan dat hij er zelfs even bij ging zitten.
Een avontuurlijke en meedogenloze jacht op een relikwie.
Broeder Petroc, een vriendelijke jonge novice, leidt een eenvoudig leven op het Engelse platteland. Hij doet zijn uiterste best om zijn ziel zuiver te houden - en het vrouwelijk schoon te weerstaan - maar loopt met open ogen in een wrede valstrik. Ingepalmd door de charmante maar vileine ex-tempelier Hugh de Kervezey laat hij zich verleiden om een relikwie van het altaar weg te nemen. Volgens Hugh heeft de bisschop het nodig, maar het betreft een ordinaire diefstal en voor Petroc het weet, krijgt hij een moord in de schoenen geschoven. Met het relikwie onder zijn pij vlucht hij voor zijn leven.
Met de gewetenloze moordenaar op zijn hielen, is zijn enige redding een mysterieuze relikwie handelaar, die hem opneemt in zijn gezelschap. Reizend door Europa en met de Kerk en De Kervezey op de hielen, probeert Petroc erachter te komen hoe zijn lot verbonden is met het heilige relikwie en zint hij op wraak op de man die zijn leven ontwricht heeft...
Eén van de meest gewijde, folkloristische broden is dat van Sint Hubertus, patroon van de jagers die zijn feestdag viert op 3 november. Vroeger leidde men jachthonden de kerk in om ze te laten zegenen op Sint Hubertusdag. Dit werd gezien als voorbehoedmiddel tegen hondsdolheid. Om diezelfde reden at men die dag de door de kerk gewijde Sint Hubertusbroodjes.
‘Toen de Heilige Hubertus op zekere dag aan het preken was (ongeveer het jaar 730), begon een vrouw, die door de kwade geest bezeten was, zo te razen en te tieren, dat dit onder het gehoor een grote opschudding verwekte. Toen de Heilige Hubertus merkte, hoe de duivel door deze vrouw zijn bekeringswerk wilde beletten, deed hij haar tot zich komen en, vertrouwende op de almacht Gods, maakte hij over haar het H. Kruisteken en tikte haar tegen de wang zonder daarbij verder een woord te spreken. De vrouw viel als dood ter aarde, doch nadat zij zo enige tijd gelegen had, begon haar een golf etter uit de mond te stromen, waarna de boze geest haar uit het lichaam vlood. Aldus zegt de Legende der Heiligen.'
jij bent onvergetelijk geworden in ons leven. Je zult altijd in onze gedachten zijn. Wij zullen nog van je dromen en je stem nog horen. Wij kunnen niet begrijpen dat jij weg bent voorgoed.
Jij bent onvergetelijk geworden in ons leven. Jij zult altijd met ons meegaan op onze levensweg. Wij zullen heimwee naar je hebben. Wij hadden je langer willen vasthouden. Wij hadden je nog zoveel willen vragen. Jij blijft een litteken in ons bestaan.
Jij blijft een teken van liefde in ons leven. Aan jou zullen wij ons optrekken. Jou gedenkend zullen wij groeien en sterk worden. Wij zullen proberen om vol levensmoed verder te gaan. Jij onzichtbaar bij ons.
Ooit kreeg ik een telefoon van een dame die wat verder van bij me woonde met de vraag dringend langs te komen. Als ik naar het waarom vroeg, zegde ze dat er een spin in de living zat. Ik denk dat ik toen gelachen heb of gevraagd of het een klucht was. Maar ze kon er niet om lachen en ik hoode de paniek in haar stem. Dus ik er naartoe, en omdat ik al eerder een sleutel had gekregen van haar woning, deed ik de voordeur open, en daar zat mevrouw, te midden van een grote living op een soel. Ze wees naar de plaats waar ze zegde de spin the hebben gezien. Nog nooit zoveel paniek gezien bij een mens. Natuurlijk was de spin nergens te bekennen, en ik op handen en voeten over haar mooie tapijt, kijkend onder chauffage en met handen tastend onder de kasten. Gelukkig liet het beestje zich plots zien, en toen ik de spin te pakken had, zegde ik dat ik ze buiten moest gooien. Ik heb het dan ook gedaan, maar er mocht niet mee gelachen worden. Was ik toen niet thuis geweest, mevrouw zat nu nog op die stoel vrees ik! Het hoefde heus geen Halloween te zijn!
Begint de dag nog maar net te krieken, dan dalen op snelle engelenwieken de thuiszorg-engelen in ons buurtje neer. Wat voor dag het mag wezen, ze zijn er weer.
Draai ík me nog eens om in m'n bed, zíj bestormen al de seniorenflat, en met een lief woord of gebaar staan zij altijd voor iedereen klaar.
,,Dag mevrouw Jansen, wat zit u te gapen, hebt u niet zo goed geslapen ? zo, eerst maar even de steunkousen aan, dan kunt u weer een beetje lopen en staan.”
,,Goede morgen, meneer van Dalen, eerst uw pillen, voordat meneer Parkinson uw handen laat trillen.” Met raad en daad staan zij paraat, voor iedereen in de flat en in de straat.
,,Dag meneer Smit, laat ik nou weer niet vergeten, om eventjes netjes uw bloeddruk te meten. Hebt u trouwens uw plaspil al op ? doen hoor, anders loopt de druk teveel op.”
,,En mevrouw van der Linden, hebt u uw bloedverdunner kunnen vinden ?” Die thuiszorg-engelen willen er echt voor gaan, gewoon…helemaal niet, een zware baan.
Zelf zullen zij nooit naar een complimentje hengelen, dan geef ik het:
Topvoetballer Divock Origi: ‘Ik bid en mediteer elke dag’
Deze week nam Divock Origi (24) van Liverpool het in de Champions League op tegen KRC Genk, de ploeg waar hij als jonge snaak uitgroeide tot topvoetballer — ook zijn vader Mike schitterde drie seizoenen bij de Limburgse club. Alle ogen in het stadion waren dus op hem gericht, zo besefte Origi, een Belg van Keniaanse afkomst. Toch liet hij zich absoluuut niet van de wijs brengen.
‘Door mijn geloof kan ik alles een plaats geven. Ik zweef niet als het lekker loopt, maar ik zit ook niet in de put als het vierkant draait’, zei hij in Het Nieuwsblad. ‘Het geloof biedt me stabiliteit. Het is mijn kracht en mijn motor. Ik bid en mediteer elk dag. Omdat ik dankbaar ben voor het leven dat ik kan leiden.’
Een Italiaanse familie, een juweel dat De Drie Broers heet, wilde feesten, struikrovers, een ongerieflijk kasteel, de schedel van een heilige en een knappe non zijn de ingrediënten van dit boek met een dubbele verhaallijn.
1542 - 1545. Nadat de Italiaanse koopman Gian Carlo Affaitati de inname van Antwerpen verhinderde, beloont Karel V hem met de adellijke titel heer van Gistel. Hij installeert zich als kasteelheer en pendelt met zijn gezin tussen zijn nieuwe domein in Gistel en hun palazzo in Lier, waar hij bekendstaat als weldoener. Bij de geboorte van zijn zoon schenkt hij twee glasramen aan de Sint-Gummaruskerk.
1910 - 1918. De glasramen uit de Sint-Gummaruskerk worden opgehaald voor restauratie en verdwijnen spoorloos. Pas aan het eind van WO I komt de diefstal aan het licht. Verder onderzoek voert de lezer terug naar de zestiende eeuw, waarin de edelman Gian Carlo Affaitati evenmin vrij van smet blijkt...
Verschijningsdatum: 15 mei 2019 Uitgeverij: Davidsfonds Genre: Thrillers Aantal bladzijden: 384
Het jaar is 1869. Een gewelddadige drievoudige moord in een afgelegen gemeenschap in de Schotse Hooglanden leidt tot de arrestatie van een jongeman genaamd Roderick Macrae.
De memoires van de hand van de beklaagde maken het glashelder dat hij schuldig is aan de misdaad, maar het is aan de beste juristen en doktoren in het land om vast te stellen wat hem tot zulke brute daden heeft gedreven. Is hij ontoerekeningsvatbaar? Enkel de overtuigingskracht van zijn advocaat staat tussen Macrae en de strop.
Graeme Macrae Burnet heeft een fascinerend en origineel verhaal afgeleverd over de wispelturige aard van de waarheid, zelfs als de feiten glashelder lijken te zijn. Zijn bloedige plan is een intrigerende literaire thriller, gesitueerd in een woest en grimmig landschap waarin macht volkomen arbitrair wordt uitgeoefend.
Zeer intrigerend relaas van moord op het straatarme Schotse platteland anno 1869 met prachtige historische details en onbetrouwbare vertellers.
Op zekere dag nam een rijke man zijn zoon mee voor een reisje naar het platteland om hem te laten zien hoe arme mensen leven. Ze brachten een dag en een nacht door op een boerderij van een erg arme familie. Toen ze weer thuis waren, vroeg de vader: “Wel, hoe is de trip je bevallen?” “Heel interessant!”, antwoordde de zoon. “En heb je gezien hoe arm mensen kunnen zijn?” “O ja, vader, dat heb ik gezien.” “Dus, wat heb je geleerd?” wilde de vader weten.
Zijn zoon zei: “Ik heb gezien dat wij een hond hebben en de mensen op de boerderij hebben er vier. Wij hebben een zwembad, die de helft van onze tuin beslaat, en zij hebben een meer waarvan je de overkant niet ziet. Wij hebben lampen in onze tuin, en zij hebben ontelbare sterren aan de hemel. Ons terras gaat tot de voortuin en zij hebben de hele horizon.”
De vader was sprakeloos. Toen voegde de zoon er nog aan toe: “Ja vader, ik heb gezien hoe arm wij zijn.”
Is het niet typisch christelijk dat we het wezenlijk goede in mensen herkennen en tegelijk ook de wolf in onszelf ontwaren?
Aan dat kwade in ons moeten we als het ware een hand geven, zoals Franciscus doet in het verhaal met de wolf van Gubbio: hij gaat het bloeddorstige beest opzoeken en sluit vrede met hem.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
