Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Christensoldaten hoeven zich geen zorgen te maken over het afmaken van moslims, zegt men. Een dood voltrokken in de naam van Christus is geen zonde. Maar kan God het leven zo bedoeld hebben dat het onnodig kan worden genomen, al gaat het om een Turk? Ook Turken geloven in die ene God, die net zo goed het leven aan Turken als aan christenen heeft gegeven en die het dus niet goed kan vinden dat Zijn werk wordt vernietigd al is het voor een goede zaak.
Almachtige God, dit is de dag waarop Gij ons voor ogen houdt dat uw Zoon in heerlijkheid naar U is toegegaan. Zijn verheffing is onze hoop; nu reikt de aarde tot de hemel. Geef dat wij trouw zijn aan zijn opdracht, dat wij zijn liefde en verlossing bereikbaar maken voor elkaar.
Er loopt een moordenaar rond die stellen van twee beste vrienden een voor een vermoordt. Vóór de moord blijken de slachtoffers een wit zelfgemaakt boekje te hebben gekregen, met enkele dichtregels. Al vijf maanden lang probeert de politie de moordenaar, die ze Billy hebben genoemd, te pakken, maar zonder resultaat. Tot grote frustratie van rechercheur Simon Waterhouse. Maar dan komt stand-upcomédienne Kim naar hem toe. Zij heeft zo’n wit boekje, maar ze is nog steeds springlevend. Ze kreeg het boekje na een optreden. Waarom? Want naar eigen zeggen hééft Kim niet eens een beste vriend of vriendin...
‘Volgens mij ben ik een redelijk ervaren lezer, maar Sophie Hannah zet me steeds op het verkeerde been. Verslavend.’ Nicci French
De British Library en de Bibliothèque nationale de France digitaliseerden 800 manuscripten uit hun collecties.
Monnikenwerk verwijst naar monniken die in de scriptoria of ateliers van hun abdij handschriften kopiëerden. De handschriften werden dikwijls verfraaid met versieringen: miniaturen (schilderijtafereel in het klein), initialen (versierde beginletter van een hoofdstuk) en marginalen (decoraties in de rand). Dankzij een samenwerking tussen de British Library en de Bibliothèque nationale de France zijn er maar liefst 800 manuscripten digitaal te bewonderen.
De 800 manuscripten, gedateerd tussen 700 en 1200, zijn online beschikbaar en doorzoekbaar op thema's, auteurs, plaatsen en eeuwen.
Bekijk eens de outfit waarmee een dertiger toen op kraambezoek ging… Netjes gepoetste schoenen, wit hemd, das, stijlvolle sokken. Als je vandaag aan een materniteit zou gaan staan en de outfits van de papa’s en dooppeters (of hoe noemen ze dat tegenwoordig ?) zou bekijken… dan zie je gescheude jeans en een slobbertrui en zeker geen kousen... O ja, die man dat is mijn vader....
We vernemen vandaag dat de paters Salesianen deze zomer Kortrijk zullen verlaten. Hoe betekenisvol is de Salesiaanse Gemeenschap voor de school, voor Sint-Anna? Hier ademt Don Bosco. Na 91 jaar lijkt het alsof de geschiedenis een wending neemt. Ongetwijfeld zullen zij hun hartelijkheid en warmte achterlaten. Zal het klokje van de kapel nog luiden? We zullen hen missen. Foto uit de jaren 30 werd ons recentelijk bezorgd door de familie van Frans Picarelle, oud-leerling uitgangsjaar 1942. Zelf heb ik drie jaren doorgebracht als intern, later als lid van de Oud-leerlingenbond. Don Bosco was zo veel meerr dan een school, het was spelen, sporten, bidden en bezinnen, het was opvoeden!
Noemt men het officieel een loods, voor mijn vader was dit 'het kot', de plaats waar hij altijd bezig was als hij niet op het land was. Het kot stond dan ook vol met allerhande machines, de meeste zelf gemaakt met bv. een gerecycleerde motor. De plaats waar hij laste en zo dingen maakte als poorten. De plaats waar hij jaren doorbracht met het herstellen van wagens voor familie en vrienden. De plaats waar hij aan het foefelen was. Kwam iemand langs, dan was het antwoord van moeder steevast: hij zit wellcht in het kot als je hem niet ziet op het land... Dit alles is nu voorbij en het kot heb ik nooit zo leeg gezien. Amaai de huurders van hun nieuwe woning die enkel er hun wagen in kwijt kunnen.
Op foto zie je de poort en de rozenboog die hij maakte. een gelijkaardige veel grotere poort bevond zich naast de woning aan de voorkant met een lange oprit. Daar wachten vooral op zaterdagnamiddag vele wagens hun beurt af...
Dromen heeft te maken met geloven. Geloven in een toekomst. Geloven dat het beter kan. Geloven dat het licht wordt na het duister. Geloven dat er een morgen komt na elke dag.
Dromen zijn als gevleugelde toekomstbeelden. Ze vliegen soms onbereikbaar voor en boven je uit. Als fladderende mussen van alledaagse wensen. Of als sierlijke meeuwen op de wind, als dagdromen of wensen van geluk.
En soms even, hoog boven alles uit, bijna onzichtbaar, een machtige adelaar gedragen op krachtige vleugels.
Je diepste verlangen dat boven alle menselijke overwegingen uitstijgt, soms even duidelijk zichtbaar.
Er was 25 jaar en 1,4 miljoen euro voor nodig, maar de Augustijnenkerk op de campus van het Klein Seminarie aan de Zuidstraat te Roeselare is volledig gerestaureerd. De scholen kozen er indertijd bewust voor de kerk, die dateert uit de eerste helft van de achttiende eeuw, niet om te vormen tot klaslokalen, refter of turnzaal, maar in stand te houden als kerk. Dat blijft haar hoofdbestemming, maar het beschermde gebouw zal voortaan ook worden ingezet voor concerten, lezingen en tentoonstellingen.
Naast de officiële opening, waar onder andere minister-president van de Vlaamse regering Geert Bourgeois en Lieven Boeve, topman van het katholiek onderwijs, aanwezig waren, staan dit weekend nog twee activiteiten gepland in de Augustijnenkerk. Op zaterdag 18 mei was er om 20 uur een eerste concert ‘Resonantie in tijd en ruimte’ en zondag 19 mei werd tijdens de vespers om 17 uur het gerenoveerde glasraam van Sint-Augustinus ingezegend door bisschop van Brugge Lode Aerts.
Het was het woord waar ik nog op hamerde in het begin van mijn bloggen omdat ik in die tijd veel mensen tegenkwam die meer dan gewone aandacht konden gebruiken, denk maar even terug aan de jonge gast die hier even vertoefde, rechtsreeks komende van een instelling..
En ondanks alles zal ik blijven hameren op diezelfde nagel: geef aandacht aan mensen in welke situatie ook mogen verkeren. Onze leefomgeving zou minder verzuurd zijn.
Aandacht, niet enkel voor jongeren, maar ook hoe langer hoe meer voor onze ouders die in een WZC vertoeven, vul maar aan.
AANDACHT wordt dan vertaald in onderstaande benamingen, maar o zo belangrijk!
De tegenkantingen tot grof geweld tegen personen met zelfde geaardheid zijn nog nooit zo groot geweest, en dan beweren we in een vriijere wereld te leven. Terwijl oprechte liefde en vriendschap tussen twee mensen van hetzelfde geslacht zo mooi kan zijn. Een paar bedenkingen toen ik deze mooie foto zag... Toevallig internationale dag tegen homohaat...
Naast een imposant gebouw vooral de plaats waar jonge mensen zich voorbereidden op het priesterschap. Later werden er o.a. cursussen gegeven zoals de Theologische Academie, waar vele leken jarenlang op afkwamen. Mij blijft vooral de tijd door waar ik in dit mooie gebouw een kamer in bezit nam ...
Lady Athelinda Playford heeft een aantal mensen uitgenodigd op haar landgoed Lillieoak in Clonakilty,Ierland. Naast de beroemde Belgische speurder Hercule Poirot en inspecteur Edward Catchpool van Scotland Yard zijn dat haar twee kinderen met hun partners, de advocaten Gathercole en Rolfe, Joseph Scotcher, haar ziekelijke assistent, Sophie Bourlet, de verpleegster die voor hem zorgt en de butler, de kokkin en een dienstmeisje.
De bijeenkomst op het landgoed heeft een reden die de bezoekers niet kennen. Lady Playford heeft haar advocaat Gathercole opdracht gegeven haar testament te wijzigen en het resultaat van deze actie zal naar verwachting de gemoederen hoog doen oplopen. Poirot denkt dat hij en Edward Catchpool zijn uitgenodigd om te voorkomen dat er doden zullen vallen. Maar waarom provoceert Lady Playford haar omgeving? En zullen Poirot en Catchpool er in slagen een moord te voorkomen?
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
