Ja, zijn ouders hadden de beide oorlogen meegemaakt; zijn vader had vier jaren in de loopgraven gevochten en al die tijd hadden beiden heel weinig kunnen sparen. Men had een klein familiebedrijfje, amper genoeg om in het levensonderhoud te voorzien. Een paar koeien en verder werkte zijn moeder bij de boer van s morgens heel vroeg tot s avonds. Vader ging naar Frankrijk werken juist over de grens in het papierekot. Van leren en studeren hadden die mensen niet veel gezien buiten den doktoor, den paster en de notaris
Zijn moeder wilde wél degelijk een betere toekomst voor haar kinderen maar vader was blijven steken in de denkwereld van toen. Zoek u een vrouw in het landbouwmilieu, je kunt haar trouwen en een boerderijtje er op na houden. Ja, dat was het ideaalbeeld van de man. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het is dat laatste beeld dat hem soms zo kwaad kan maken nu hij zijn leven overziet. Ik heb hem de laatste maal dan ook eens heel aandachtig beluisterd, al kende ik die jammerklacht al langer. Een boerderij, daar zat zéker toekomst in, hé! vloekt hij erbij. Dank zij die opleiding in het technisch onderwijs, beter gekend als vakschool, kwam hij terecht in een smidse. In elk geval een vaste dagindeling en niet langer dag en nacht bij dienen boer gaan werken tegen kost en inwoon. Hij werkt algauw opgemerkt, legde een paar proeven af in het lassen, en al gauw vond hij een andere werkgever die ook meer betaalde per uur: 3 cent! Ja, uurloon was toen 5 frank! (1942)
Toen na de tweede wereldoorlog de auto-industrie op gang kwam, had hij eindelijk zijn dada gevonden. Hij zou tot aan het einde van zijn loopbaan in een garage blijven werken met de hoop ooit een eigen bedrijf te leiden, maar hij zag daarvan af gezien de risicos. De jongen van toen bleef en blijft inventief; heeft een zolder waar je tot op vandaag alles kan vinden van buizen, ijzer, staal, koper, oude onderdelen van
Ja, we hebben thuis nooit een technicus nodig gehad. Na wat denkwerk, soms na een nacht woelen, heeft hij een oplossing hoe hij uit verschillende dingen iets nieuws kan toveren, en écht alles kon dienen: onderdelen van de eerste kever (VW) als dragers voor een vensterbank. Zo wil ik mijn vader herinneren, als de man die tot op heden geliefd is voor zijn kunnen en waar iedereen van jong tot oud met bewondering naar opkijkt, die nog naar zijn raad wordt gevraagd bij een technisch probleem. Die hij van het begin
het is mijn vader, vandaag 81 jaar jong!
Uit liefde en met heel veel respect en dankbaarheid, Maarten.
Ik heb hem deze avond nog gebeld om een oplossing voor een futiliteit (in zijn ogen) maar voor mij een steun en toeverlaat. Elk woord in wat ik een korte tijd geleden opdroeg aan hem is dan ook gemeend!
Hierbij nog een reactie, zopas binnengekregen van een goede blogvriend op dit artikel:
'Wij lezen het verleden bij het licht van het heden, en de vormen veranderen al naar de schaduwen vallen, of al naar het gezichtspunt verandert.' James Anthony Froude (1818-1894)
|