TIJDSCHRIFTENxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het is puur toeval dat precies vandaag het eerste nummer verschijnt van Pasc@l nu ik enkele bedenkingen achterlaat over wat in magazines te vinden is. Dus neem er geen aanstoot aan wanneer dit precies vandaag verschijnt op mijn blog, maar zoals je gisteren kon lezen waren de pc-problemen de grote boosdoener. Maar de titel is slechts een aanloop tot wat onze maatschappij voorspiegelt en waarin we met zijn allen, gewild of niet, intuimelen op voorwaarde dat we een grote weerbaarheid hebben ontwikkeld en kunnen weerstaan aan onuitgesproken, soms verborgen verlangens. Zelfs bloggers (de jongere senioren) vinden soms een ruimte op één of ander blog om zichzelf te herkennen, zeg maar even zichzelf mogen zijn, ook al zouden ze dat niet aan hun beste vriend toevertrouwen, laat staan hun partner.

Wie dus tussen de regels kan lezen zal het al gesnopen hebben, maar ik ben nu éénmaal niet de persoon ernaar om direct iemand te ‘verleiden”, op welke manier dan ook.

Genoeg; de meeste gespecialiseerde vrouwen- en jonge-meidenbladen (ook al is ook dit nu al achterhaald – zie maar de magazines met lifestyle, exclusief voor de man, zelf gayminded) waarvan de glimmende bladzijden worden gevuld met een mengsel van soapseries, populaire psychoanalyse, exhibitionisme, horoscopen, gezonde voeding, moeten hun leescijfers vooral hebben van artikelen over seks – masturbatie, lesbisch (maar ook via tv, zowel op VRT als op VTM), seks op bijzondere plaatsen, seks met een jongere of oudere (eigenlijk allemaal dingen die ook zomaar voor een kijkend tv-publiek op de salontafel worden gegooid, en dit niet langer in laatavondprogramma’s, maar zelfs in populaire soapseries!).

Overspelingen zijn op zoek naar liefde en in de liefde zoeken ze zichzelf. Overspelingen zijn daarom soms niet meer écht overspel, want hoe langer hoe meer hoor je – dan vooral door mannen – dat ze BI zijn, eigenlijk een modewoord om te zeggen dat ze veel affectie missen met het excuus: “eigenlijk ben ik nieuwsgierig naar hoe het is mét en bij een ander ook al is die ander van zelfde sekse; ik wil mijn grenzen verleggen”. Wij hebben onze eigen normen verlaagd. “ Een incidenteel slippertje duidt niet op op iets ernstigs. Er hoeft niets mis te zijn met je relatie en ook niet me je geest. Als je een keer vreemd gaat, is dat echt niet zo een grote deal” Je kunt er er al dan niet naar handelen is hier wél de boodschap. Want met zelfde persoon regelmatig omgaan, kan verliefdheid worden. Dat wordt pas een écht probleem, waanneer het hart geraakt wordt, maar wat met die ander, wat met de partner? Allemaal eigenliefde? En wat indien er toch een blijvend intens verlangen is naar die éne? Wanneer seks overgaat in seksualiteit? Laatste werd ons als leerlingen ingepompt, dat seksualiteit met LIEFDE te maken heeft, en seks met lust en zelfbevrediging?

Het laatste bedacht ik wanneer een goede kennis me toevertrouwde dat hij niet jaloers was, maar zo vol van positieve gevoelens voor meerderen. Hij voegde er wel aan toe, atheïst zijnde – al was hij er nog altijd niet uit – dat tegenwoordig vrijwel niemand meer overspel pleegt, maar dat vrijwel iederéén overspel pleegt. Aan zijn uitspraak heb ik een hekel, maar het doet wel nadenken.

.Komt daarbij dat mannen die ‘het’ doen met een andere man dit niet als overspel zien, ook al wil hij niet dat zijn vrouw dat ook maar op welke manier naar buiten komt! Spruit dit alles ook niet voort uit een maatschappij die het enkel moet hebben van werken? 

Achter overspelig gedrag gaat een diepe wens schuil. De verbondenheid met zichzelf en met de ander, de wens een ‘heel mens’ te zijn. En laatste willen we toch allemaal! De weg naar LIEFDE EN VRIENDSCHAP gaat dan ook niet altijd over rozen al gunnen we het onszelf en elkaar van harte!