Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
"Waarom dan terughoudend zijn om de affiche voor het raam te hangen met die mooie Maria-icoon n.a.v. 150 jaar Lourdes! Omdat "men" zal zeggen ... " Deze woorden schreef ik op 24 oktober. Het is met deze zin in het achterhoofd dat ik vandaag op stap ben geweest. Men had me naast deze affiche ook een aantal lidkaarten meegegeven om van deur tot deur te gaan als "ijveraar" van de 'Vrienden van Lourdes', eerder gebombardeerd zoals ik vroeger gemeld heb. Maar was dit alles niet het gevolg van her feit dat ik zo enthousiast was en nog ben over de bedevaert naar Kevelaer? In elk geval ben ik blij dat ik hier terug achter mijn pc zit om jullie mee te delen hoe deugddoend het was zovele verschillende mensen te hebben mogen ontmoeten. Ik geef toe dat ik niet graag van deur tot deur ga en ook geen goede verkoper ben, maar voor deze zaak wil ik dat wel met graagte doen, ook al blijft het een opgave, maar zoals een andere ijveraar me vertelde: we moeten niet altijd praten en schrijven over Lourdes, maar ook iets concreets doen, dat maakt het pas geloofwaardig. Als nieuwkomer moet een mens zich ook een beetje materieel voorbereiden en zo bv. zien dat er wisselgeld genoeg voorradig is, zeker bij de eerste huisnummers waar ik aanbellen zou, en hoe zou men mij ontvangen als nieuwkomer? Zou dit niet het moment zijn voor sommigen af te haken? Er was mij een straat toegewezen. De eerste deur waar ik aanbelde bleef lang dicht, maar toen een bejaarde dame kwam opendoen, werd ik onmiddellijk binnengelaten en dit tot in haar keuken. Ik begon meteen te beseffen dat het niet ging om de bijdrage maar veeleer voor de aanwezigheid, om het luisterend oor dat ik kon zij en ik liet de vrouw dan maar vertellen over haar leven, maar ook over Lourdes. En dit bij een dame die ik nog nooit eerder had gesproken. Ik moest zien voort te maken want ik was pas aan mijn tweede 'post' toe. Maar ook daar hetzelfde, niet aan de deur of op de mat moeten wachten zoals men lotjes verkoopt, maar ook hier binnengevraagd, en eigenlijk niet om over koetjes en kalfjes te praten - bemerk ik nu wanneer ik deze dag overschouw -, maar meteen naar de grond van de zaak gaan, ook al was het tellens anders. Neen, lidkaarten verkopen met dit doel voor ogen heeft iets meer in zich, zelfs een vanzelfsprekendheid, een al dan niet stille verwijzing naar Onze-Lieve- Vrouw of naar het echte leven van lijden, ziekte en dood. Ja, ook met laatste werd ik geconfronteerd wanneeer een vrouw vertelt over het vroegtijdig afsterven van haar man ... met daarop het nieuwe jonge leven van een peuter. Ik heb mensen ontmoet waar ik vroeger nog nooit had mee gesproken, zelfs niet eens de tijd gehad om een goeie dag te wensen, en nu was het blijkbaar voldoende dat men zag dat ik die kaart met die Maria-icoon in de hand had om overal binnen gelaten te worden zonder vragen te stellen bij het bedrag van het lidgeld. Ook al kunnen er door die vele bijdragen jaarlijks een paar Lourdesreizen worden uitgeloot, schijnen mensen het ook daar niet om te doen. Geef ik hier en nu misschien al een voorlopig antwoord op de vraag van een paar dagen geleden rond 'vocation'? Ik ben in elk geval blij dat ik overal hartelijk werd verwelkomd en dat ik mocht delen in liefde en leed; zeker een stimulans deze opdracht verder uit te dragen. Dit zijn zowat de bedenkingen van een namiidag huis aan huis, bij zowel jonge als oudere mensen, man of vrouw, praktiserend of niet kerkelijk. Ik noteer dit dan ook in alle oprechtheid en objectiviteit, maar wel met een grote voldoening. En ik wil en mag wel zeggen in alle nederigheid: Maria ter ere! O ja, bij één huisnummer kreeg ik mijn kaart niet verkocht! ... Men was in feest omwille van de honderdjarige, maar morgen moet ik zeker terug komen! Hartelijke gelukwensen!!! maarten.
Reacties op bericht (4)
08-11-2007
Een luisterend oor is goud waard
Lieve Maarten, prachtig dat verhaal maar ook de boodschap die het uitstraalt.Het is fijn als je iets voor anderen kunt betekenen...je kwam met een boodschap maar die maakte zichzelf waar.Als dat niet een van de wonderen is dan weet ik het niet meer.Veel mensen zijn eenzaam en jij mocht ze helpen door te praten maar vooral door ook te luisteren.Dat voelt goed hè? Lieve groeten van Rozemarijn.
08-11-2007 om 19:29
geschreven door roze
07-11-2007
Lieve Maarten
Prachtig verteld van dat oud vrouwtje hoor, ja de mensen hebben warmte en vriendschap nodig, en hebben misschien weinig familie meer, maar zo heb jij weer iemand gelukkig gemaakt zie. Dikke knuffel van mij. PS mooi hoor het avé maria, prachtig
07-11-2007 om 15:15
geschreven door femke
Lieve Maarten
Prachtig verteld van dat oud vrouwtje hoor, ja de mensen hebben warmte en vriendschap nodig, en hebben misschien weinig familie meer, maar zo heb jij weer iemand gelukkig gemaakt zie. Dikke knuffel van mij. PS mooi hoor het avé maria, prachtig
07-11-2007 om 15:14
geschreven door femke
huis aan huis
Dag Maarten,
gelukkig vond jij warmte en vriendschap....onbewust en bewust bracht jij een boodschap naar de mensen toe, met (hier ) Lourdes als uitgangspunt.....
Een fijne dag , want ook vandaag had jij nog een huis aan huis taak te volbrengen.... Susanna
07-11-2007 om 14:43
geschreven door susanna
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
