Ik merk dat wij in onze cultuur op materieel vlak veel gewonnen hebbenen daar vooral ook heel krampachtig aan vasthouden. Maar we hebben veel verloren op het vlak van intermenselijke relaties, vooral wanneer het gaat om zorgen voor andere mensen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Toen ik dit las gingen mijn gedachten meteen uit naar de woorden van een Indische student die bovenstaande heel recent enkel maar bevestigde toen hij schreef hoe in welk vlug stadium de sociale contacten in Europa aan het slinken zijn. Blijkbaar is het zelfs tot in Azië doorgedrongen hoe arm van geest wij zijn geworden; wij die ooit eens zelf onze zonen over de wereld stuurden. Wie zijn de echte armen, de echte rijken dan wel? Deze vraag heb ik me reeds in 1992 gesteld toen ik voor de eerste maal in India was en zelf getuige was van een waardevolle samenleving, ondanks materiële tekorten en diversiteit. Meerdere malen heb ik hen toegesproken dat ik in elk geval wenste dat ze het materieel zo vlug mogelijk beter mochten hebben, ook al ben ik niet the big americain (want lang gespaard voor die reis), maar nog meer heb ik hen op het hart gedrukt hun echte waarden rond geloof en vriendschap niet te verloochenen.
Wij echter zijn deze waarden ondertussen wel degelijk verloren; getuige hiervan het citaat hierboven. (Visie 19092008)
|