|
Wat is christen zijn voor u? Is het niet medewerker zijn aan de vreugde van andere mensen?!
Ken jij dan zulke christenen? Iedere aanwezige hier misschien, maar hij die ook zoekt, en hoe zoekt hij dan? Misschien door onze aanwezigheid, soms in stilte? Ieder christen legt er zich in elk geval op toe medewerker te zijn van de vreugde, zoals leiders in een jeugdbeweging, parochieteams en -raden; mensen waarbiij een bordje zou kunnen hangen: "Weer of geen weer, altijd welkom!"
Indien echter een bemerking of opmerking komt dat men van mensen van wie men iets verwacht precies omwille van hun situatie, o.a. als priester of in raden, het juist niet van deze kant komt is dit inderdaad te betreuren.
Een andere vraag hierbij is of die leiders en/of die mensen die zich opstellen binnen een organisatie dezelfde vreugdebrengers zijn buiten die beperkte groep; dus tegenover en binnen de wereld?!
Maar, hoe pobeer IK HET ZELF? In het algemeen durf ik stellen dat het eerst in beperkte kring gebeurt; want het is moeilijk contact te leggen met vreemden. Soms werkt het wél individueel, zolang men weet dat men het privé van de andere niet binnendringt. En dan kan het gebeuren dat dit medium ineesn onverhoopte poorten opent, zelfs bij toehoorders die we niet kennen, wellicht nooit zullen ontmoeten. Misschien werden we daar juist onverwacht de echte vreugdebrenger. Zou mooi zijn als resultaat bij eigen jaaroverzicht.
Verder kan ik, en ik denk zeker aan kinderen, de vreugdezaaier zijn bij de kinderen. Zoals iemand me zei: "Waneer ik met kinderen speel, dan ben ikzelf kind". Of ik kan gewoon proberen te luisteren zonder antwoorden te willen geven, een stuk van mezelf geven; misschien gewoon door er te zijn (zoals bij de dood van een vriend of een kennis; wat jonge mensen zeer belangrijk vinden).
Maar morgen even wat meer daarover.
|
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
