BEMINNEN HOE DOE JE DAT?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In gesprekken met jongeren komt de liefde nogal vlug ter sprake. Dat zal wellicht altijd zo geweest zijn, en gelukkig maar. Mensen die het echter kunnen weten stellen echter vast da top onze dagen  met meer angst dan vroeger wordt gedroomd over e liefde. “Zal ik wel kunnen liefhebben? Zal ik me laten kunnen beminnen? En hoelang zal onze relatie mogen duren?” Er is een grote vrees voor eenzaamheid en tevens een sterke remming om zich ten volle in te zetten voor een relatie. Hoe zegde die andere jonge man het ook weer vragend: “warmte” heb je nodig. Maar is dat niet louter humaan? Natuurlijk verlangen we naar meer, méér dan een voorbijgaand gevoel, hoe zalig en eeuwigdurend het ook moge lijken en wenselijk is.

Wie als gelovige in het leven staat zal dit nog sterker ervaren, en weten dat liefde verder gaat. Jezus noemt de liefde dan ook een gebod, een nieuw gebod: “Dit is mijn gebod, dat ge elkaar lief hebt”. Het is dus een opgaven, iets dat aandacht en zorg vraagt. Je kan het leren. Het vraagt inspanning, oefening. Dit is wellicht op vandaag de grootste struikelsteen, de ware stap van een goed gevoel naar beminnen, zeker wanneer die aandacht niet wederzijds is, al lijkt her er op eerste zicht wel zo uit.Dit zijn allemaal woorden die we niet vanzelfsprekend verbinden met gaarne zien.

Liefde willen we te vlug gelijkstellen met een aangenaam gevoel. Dat is het natuurlijk ook, maar helaas wordt dit verlangen op vandaag gezien als een shoppen; zie maar de vele vriendenlinks, de chat- en datingsites. Het gevoel waarvan sprake zou eerder het gevolg moeten zijn van de liefde, en dit ontbreekt in deze maatschappij helaas te veel, vandaar de angst van vele jongeren, zeg maar ook adolescenten.

Wat ik eerder al schreef, en heel recent is het feit dat de eerste stap in de liefde tot een ander moet zijn: het loskomen van onszelf, eigen verlangens aan de kant zetten, onze angst en vrees overstijgen. Als we teveel met onszelf begaan zijn, raken we niet los uit onze eenzaamheid.

EENZAAMHEID IS ALLEEN ZIJN.

BEMINNEN IS HET ALLEEN ZIJN DOORBREKEN.

Hierbij wil ik wel het belang aanstippen dat we ook “ontvanger” mogen en moeten zijn, want ook in ons blogland heb ik al veel te veel gelezen dat mensen veel te veel “gever” zijn tot een ander zich weer goed voelt en je eenzaam achterblijft.  Ja, liefde houdt altijd wel een beetje eigenliefde in, maar moet verder gaan. Wordt vervolgd.